Page 1305
ਕਾਨੜਾ ਮਹਲਾ ੫ ॥
କାନଡା ମହଲା 5॥
ਐਸੀ ਕਉਨ ਬਿਧੇ ਦਰਸਨ ਪਰਸਨਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଏପରି କେଉଁ ଉପାୟ ଅଛି, ଯାହାଦ୍ୱାରା ଭଗବାନଙ୍କ ଦର୍ଶନ ହୋଇ ପାରିବ॥1॥ରୁହ॥
ਆਸ ਪਿਆਸ ਸਫਲ ਮੂਰਤਿ ਉਮਗਿ ਹੀਉ ਤਰਸਨਾ ॥੧॥
ସବୁ ମନୋକାମନା ପୁରା କରାଇବା ବାଲା ପ୍ରଭୁଙ୍କ ତୀବ୍ର ଲାଳସା ଲାଗି ରହିଛି ଏବଂ ମନ ତାହାଙ୍କ ଦର୍ଶନର ଆକାଂକ୍ଷା ରହିଛି||1||
ਦੀਨ ਲੀਨ ਪਿਆਸ ਮੀਨ ਸੰਤਨਾ ਹਰਿ ਸੰਤਨਾ ॥
ମୁଁ ବିନମ୍ରତା ପୂର୍ବକ ଭକ୍ତଜନଙ୍କ ଶରଣରେ ଆସି ଯାଇଛି, ପ୍ରଭୁଙ୍କ ତୃଷ୍ଣାରେ ମାଛ ଭଳି ବ୍ୟାକୁଳ ହୋଇଥାଏ ଏବଂ
ਹਰਿ ਸੰਤਨਾ ਕੀ ਰੇਨ ॥ ਹੀਉ ਅਰਪਿ ਦੇਨ ॥
ହରି-ଭକ୍ତର ଚରଣ ଧୂଳିର ଇଛୁକ ଅଟେ। ମୁଁ ନିଜ ହୃଦୟ ମଧ୍ୟ ଅର୍ପଣ କରି ଦେଇଛି,
ਪ੍ਰਭ ਭਏ ਹੈ ਕਿਰਪੇਨ ॥
ପ୍ରଭୁ ମୋ’ ଉପରେ କୃପାଳୁ ହୋଇଛନ୍ତି।
ਮਾਨੁ ਮੋਹੁ ਤਿਆਗਿ ਛੋਡਿਓ ਤਉ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਜੀਉ ਭੇਟਨਾ ॥੨॥੨॥੩੫॥
ନାନକ! ଯଦି ନାମ-ମୋହକୁ ତ୍ୟାଗ କରି ଦିଆଯାଏ, ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ସହିତ ସାକ୍ଷାତ ହୋଇଯାଏ||2||2||35|
ਕਾਨੜਾ ਮਹਲਾ ੫ ॥
କାନଡା ମହଲା 5॥
ਰੰਗਾ ਰੰਗ ਰੰਗਨ ਕੇ ਰੰਗਾ ॥
ହେ ଜିଜ୍ଞାସୁ! ଏହି ଜଗତ-ତମାସାରେ ଭଗବାନ ଅନେକ ପ୍ରକାରର ରଙ୍ଗରେ ବିଦ୍ୟମାନ ଅଛନ୍ତି।
ਕੀਟ ਹਸਤ ਪੂਰਨ ਸਭ ਸੰਗਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ସେ କୀଡାରୁ ନେଇ ହାତୀ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସବୁଠାରେ ବ୍ୟାପ୍ତ ଅଛନ୍ତି॥1॥ରୁହ॥
ਬਰਤ ਨੇਮ ਤੀਰਥ ਸਹਿਤ ਗੰਗਾ ॥
କେହି ବ୍ରତ-ଉପବାସ ରଖିଥାଏ, କେହି ନିୟମ ଧାରଣ କରିଥାଏ, କେହି ଗଙ୍ଗା ସହିତ ଅନେକ ତୀର୍ଥରେ ସ୍ନାନ କରିଥାଏ।
ਜਲੁ ਹੇਵਤ ਭੂਖ ਅਰੁ ਨੰਗਾ ॥
କେହି ଜଳ ଏବଂ ବରଫ ସହନ କରିଥାଏ, କେହି କ୍ଷୁଧାର୍ତ୍ତ ଏବଂ କେହି ନଗ୍ନ ରହିଥାଏ।
ਪੂਜਾਚਾਰ ਕਰਤ ਮੇਲੰਗਾ ॥
କିଛି ଲୋକ ପଦ୍ମାସନ ଲଗାଇ ପୂଜା-ଅର୍ଚ୍ଚନା କରିଥାଏ।
ਚਕ੍ਰ ਕਰਮ ਤਿਲਕ ਖਾਟੰਗਾ ॥
କେହି ଚକ୍ର କର୍ମ ଏବଂ ଷଡାଙ୍ଗ ତିଳକ କରିଥାଏ।
ਦਰਸਨੁ ਭੇਟੇ ਬਿਨੁ ਸਤਸੰਗਾ ॥੧॥
ଏହି ସବୁ ପରେ ମଧ୍ୟ ସତସଙ୍ଗ ବିନା ଭଗବାନଙ୍କ ଦର୍ଶନ ପ୍ରାପ୍ତ ହୁଏନାହିଁ||1||
ਹਠਿ ਨਿਗ੍ਰਹਿ ਅਤਿ ਰਹਤ ਬਿਟੰਗਾ ॥
କେହି ମିଥ୍ୟା ଇନ୍ଦ୍ରିୟକୁ ରୋକିଥାଏ, ଶୀର୍ଷାସନ ଲଗାଇ ଥାଏ,
ਹਉ ਰੋਗੁ ਬਿਆਪੈ ਚੁਕੈ ਨ ਭੰਗਾ ॥
କିନ୍ତୁ ମନରେ ଅହଙ୍କାରର ରୋଗ ରହିଥାଏ, ବାସନା ଦୂର ହୁଏନାହିଁ।
ਕਾਮ ਕ੍ਰੋਧ ਅਤਿ ਤ੍ਰਿਸਨ ਜਰੰਗਾ ॥
ମନୁଷ୍ୟ କାମ-କ୍ରୋଧ ଏବଂ ତୃଷ୍ଣାର ଅଗ୍ନି ଜଳିଥାଏ।
ਸੋ ਮੁਕਤੁ ਨਾਨਕ ਜਿਸੁ ਸਤਿਗੁਰੁ ਚੰਗਾ ॥੨॥੩॥੩੬॥
ଗୁରୁ ନାନକଙ୍କ କଥନ ଯେ ଯାହାକୁ ସଚ୍ଚା ଗୁରୁ ମିଳିଯାନ୍ତି, ସେ ସଂସାରର ବନ୍ଧନରୁ ମୁକ୍ତ ହୋଇଯାଏ||2||3||36||
ਕਾਨੜਾ ਮਹਲਾ ੫ ਘਰੁ ੭
କାନଡା ମହଲା 5 ଘର 7
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଈଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଯାଏ।
ਤਿਖ ਬੂਝਿ ਗਈ ਗਈ ਮਿਲਿ ਸਾਧ ਜਨਾ ॥
ସାଧୁଜନଙ୍କ ସହିତ ମିଶି ସାରା ତୃଷ୍ଣା ମେଣ୍ଟି ଯାଇଛି।
ਪੰਚ ਭਾਗੇ ਚੋਰ ਸਹਜੇ ਸੁਖੈਨੋ ਹਰੇ ਗੁਨ ਗਾਵਤੀ ਗਾਵਤੀ ਗਾਵਤੀ ਦਰਸ ਪਿਆਰਿ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଗୁଣଗାନ କରି କରି ପାଞ୍ଚ କାମୁକ ଚୋର ଦୌଡି ଚାଲି ଯାଇଛନ୍ତି, ସ୍ଵାଭାବିକ ଭାବରେ ସୁଖ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଛି ଏବଂ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଦର୍ଶନ ଦ୍ଵାରା ପ୍ରେମ ବନି ରହିଛି॥1॥ରୁହ॥
ਜੈਸੀ ਕਰੀ ਪ੍ਰਭ ਮੋ ਸਿਉ ਮੋ ਸਿਉ ਐਸੀ ਹਉ ਕੈਸੇ ਕਰਉ ॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ତୁ’ ମୋ’ ଉପରେ ଯେପରି ଉପକାର କରିଛୁ, ମୁଁ ଏପରି କିପରି କରି ପାରିବି।
ਹੀਉ ਤੁਮ੍ਹ੍ਹਾਰੇ ਬਲਿ ਬਲੇ ਬਲਿ ਬਲੇ ਬਲਿ ਗਈ ॥੧॥
ମୁଁ ହୃଦୟରେ ତୁମ ପ୍ରତି ସମର୍ପିତ ଯାଇଥାଏ||1||
ਪਹਿਲੇ ਪੈ ਸੰਤ ਪਾਇ ਧਿਆਇ ਧਿਆਇ ਪ੍ਰੀਤਿ ਲਾਇ ॥
ପ୍ରଥମେ ସନ୍ଥଙ୍କ ଚରଣରେ ପଡି ପ୍ରେମ ଲଗାଇ ତୋର ଧ୍ୟାନ କରିଛି।
ਪ੍ਰਭ ਥਾਨੁ ਤੇਰੋ ਕੇਹਰੋ ਜਿਤੁ ਜੰਤਨ ਕਰਿ ਬੀਚਾਰੁ ॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ତୋର ସେହି ସ୍ଥାନ କିପରି ଅଟେ, ଯେଉଁଠି ବସି ତୁ ଜୀବର ପୋଷଣର ବିଚାର କରିଥାଉ।
ਅਨਿਕ ਦਾਸ ਕੀਰਤਿ ਕਰਹਿ ਤੁਹਾਰੀ ॥
ଅନେକ ଭକ୍ତଜନ ତୋର କୀର୍ତ୍ତି କରିଥାଏ।
ਸੋਈ ਮਿਲਿਓ ਜੋ ਭਾਵਤੋ ਜਨ ਨਾਨਕ ਠਾਕੁਰ ਰਹਿਓ ਸਮਾਇ ॥
ନାନକଙ୍କ କଥନ ଯେ ଯାହା ଚାହିଁ ଥିଲି, ତାହା ମିଳି ଯାଇଛି ଏବଂ ଠାକୁରଙ୍କ ନିକଟରେ ହିଁ ଲୀନ ଅଛି।
ਏਕ ਤੂਹੀ ਤੂਹੀ ਤੂਹੀ ॥੨॥੧॥੩੭॥
ହେ ପରମେଶ୍ଵର! କେବଳ ତୁ ହିଁ ଦାତା, ତୁ ହିଁ ପୂଜ୍ୟ, ତୁ ହିଁ ସର୍ବସ୍ଵ ଅଟୁ||2||1||37||
ਕਾਨੜਾ ਮਹਲਾ ੫ ਘਰੁ ੮
କାନଡା ମହଲା 5 ଘର 8
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଈଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ।
ਤਿਆਗੀਐ ਗੁਮਾਨੁ ਮਾਨੁ ਪੇਖਤਾ ਦਇਆਲ ਲਾਲ ਹਾਂ ਹਾਂ ਮਨ ਚਰਨ ਰੇਨ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ମନ-ଅଭିମାନ ତ୍ୟାଗ କର, ଦୟାଳୁ ପ୍ରଭୁ ସବୁ ଦେଖୁଛନ୍ତି, ହେ ମନ! ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଚରଣର ଧୂଳି ବନି ଯାଅ॥1॥ରୁହ॥
ਹਰਿ ਸੰਤ ਮੰਤ ਗੁਪਾਲ ਗਿਆਨ ਧਿਆਨ ॥੧॥
ସନ୍ଥଙ୍କ ମନ୍ତ୍ର ଯେ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ଧ୍ୟାନ କର, ଏହା ଜ୍ଞାନ ଅଟେ||1||
ਹਿਰਦੈ ਗੋਬਿੰਦ ਗਾਇ ਚਰਨ ਕਮਲ ਪ੍ਰੀਤਿ ਲਾਇ ਦੀਨ ਦਇਆਲ ਮੋਹਨਾ ॥
ହୃଦୟରୁ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସ୍ତୁତିଗାନ କର, ତାହାଙ୍କ ଚରଣ କମଳ ସହିତ ପ୍ରୀତି ଲଗାଅ, ସେ ଦୀନ ପ୍ରତି ଦୟାଳୁ ଅଟନ୍ତି।
ਕ੍ਰਿਪਾਲ ਦਇਆ ਮਇਆ ਧਾਰਿ ॥
ହେ କୃପାନିଧି! ଦୟା କର,
ਨਾਨਕੁ ਮਾਗੈ ਨਾਮੁ ਦਾਨੁ ॥ ਤਜਿ ਮੋਹੁ ਭਰਮੁ ਸਗਲ ਅਭਿਮਾਨੁ ॥੨॥੧॥੩੮॥
ନାନକ ହରିନାମ ଦାନ ଏବଂ ମୋହ, ଭ୍ରମ, ଅଭିମାନ ସବୁର ତ୍ୟାଗ ମାଗିଥାନ୍ତି||2||1||38||
ਕਾਨੜਾ ਮਹਲਾ ੫ ॥
କାନଡା ମହଲା 5॥
ਪ੍ਰਭ ਕਹਨ ਮਲਨ ਦਹਨ ਲਹਨ ਗੁਰ ਮਿਲੇ ਆਨ ਨਹੀ ਉਪਾਉ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଭଜନ ପାପର ମାଇଲକୁ ଜଳାଇ ଦେଇଥାଏ ଏବଂ ସେ ଗୁରୁଙ୍କ ସହିତ ମିଳନ କରିଥାଏ, ଏହା ବ୍ୟତୀତ ଅନ୍ୟ କୌଣସି ଉପାୟ ନାହିଁ॥1॥ରୁହ॥