Page 1277
ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਕਿਨੈ ਨ ਪਾਇਓ ਮਨਿ ਵੇਖਹੁ ਕੋ ਪਤੀਆਇ ॥
ମନରେ ଭଲ ଭାବରେ ମନନ କରି ଦେଖି ନିଅ, ସଦଗୁରୁଙ୍କ ବିନା କେହି ପରମାତ୍ମାଙ୍କୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରିନାହିଁ।
ਹਰਿ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪਾਈਐ ਭੇਟੈ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਇ ॥
ପ୍ରଭୁଙ୍କ କୃପାରୁ ସଦଗୁରୁ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ ଏବଂ ସ୍ଵାଭାବିକ ଭାବରେ ତାହାଙ୍କ ସହିତ ସାକ୍ଷାତ ହୋଇଥାଏ।
ਮਨਮੁਖ ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਇਆ ਬਿਨੁ ਭਾਗਾ ਹਰਿ ਧਨੁ ਨ ਪਾਇ ॥੫॥
ସ୍ଵେଚ୍ଛାଚାରୀ ଭ୍ରମରେ ରହିଥାଏ ଏବଂ ଭାଗ୍ୟ ବିନା ତାହାକୁ ହରିନାମ ଧନ ପ୍ରାପ୍ତ ହୁଏନାହିଁ||5||
ਤ੍ਰੈ ਗੁਣ ਸਭਾ ਧਾਤੁ ਹੈ ਪੜਿ ਪੜਿ ਕਰਹਿ ਵੀਚਾਰੁ ॥
ତିନି ଗୁଣ କେବଳ ମାୟା ହିଁ ଅଟେ ଏବଂ ପଣ୍ଡିତ ପଢି ପଢି ଚିନ୍ତନ କରିଥାଏ।
ਮੁਕਤਿ ਕਦੇ ਨ ਹੋਵਈ ਨਹੁ ਪਾਇਨ੍ਹ੍ਹਿ ਮੋਖ ਦੁਆਰੁ ॥
ଏହା ଦ୍ଵାରା କେବେ ମୁକ୍ତି ପ୍ରାପ୍ତ ହୁଏନାହିଁ ଏବଂ ନା ମୋକ୍ଷର ଦ୍ଵାର ମିଳିଥାଏ।
ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਬੰਧਨ ਨ ਤੁਟਹੀ ਨਾਮਿ ਨ ਲਗੈ ਪਿਆਰੁ ॥੬॥
ସଦଗୁରୁଙ୍କ ବିନା ସଂସାରର ବନ୍ଧନ ଭାଙ୍ଗେ ନାହିଁ ଏବଂ ନା ହରିନାମ ସହିତ ପ୍ରେମ ଲାଗିଥାଏ||6||
ਪੜਿ ਪੜਿ ਪੰਡਿਤ ਮੋਨੀ ਥਕੇ ਬੇਦਾਂ ਕਾ ਅਭਿਆਸੁ ॥
ବେଦକୁ ପଠନ କରିବାର ଅଭ୍ୟାସ କରି ପଣ୍ଡିତ ଥକି ଯାଇଛନ୍ତି।
ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਚਿਤਿ ਨ ਆਵਈ ਨਹ ਨਿਜ ਘਰਿ ਹੋਵੈ ਵਾਸੁ ॥
ଏହାଦ୍ୱାରା ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ନାମର ସ୍ମରଣ ହୁଏନାହିଁ ଏବଂ ନା ସଚ୍ଚା ଘରେ ନିବାସ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ।
ਜਮਕਾਲੁ ਸਿਰਹੁ ਨ ਉਤਰੈ ਅੰਤਰਿ ਕਪਟ ਵਿਣਾਸੁ ॥੭॥
ମୃତ୍ୟୁର ଭୟ ମସ୍ତକରୁ ଦୂର ହୁଏନାହିଁ ଆଉ ଅନ୍ତର୍ମନର କପଟ ନଷ୍ଟ ହୋଇଥାଏ||7||
ਹਰਿ ਨਾਵੈ ਨੋ ਸਭੁ ਕੋ ਪਰਤਾਪਦਾ ਵਿਣੁ ਭਾਗਾਂ ਪਾਇਆ ਨ ਜਾਇ ॥
ନିଃସଙ୍କୋଚରେ ସମସ୍ତେ ହରିନାମର ଆକାଂକ୍ଷା କରିଥାନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ଏହା ଭାଗ୍ୟ ବିନା ପ୍ରାପ୍ତ ହୁଏନାହିଁ।
ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਗੁਰੁ ਭੇਟੀਐ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥
ଈଶ୍ଵରଙ୍କ କୃପାରୁ ଯେତେବେଳେ ଗୁରୁଙ୍କ ସହିତ ସାକ୍ଷାତ ହୋଇଥାଏ, ମନରେ ହରିନାମ ସ୍ଥାପିତ ହୋଇଯାଏ।
ਨਾਨਕ ਨਾਮੇ ਹੀ ਪਤਿ ਊਪਜੈ ਹਰਿ ਸਿਉ ਰਹਾਂ ਸਮਾਇ ॥੮॥੨॥
ହେ ନାନକ! ହରିନାମ ଦ୍ଵାରା ହିଁ ସଂସାରରେ ଯଶ ମିଳିଥାଏ ଏବଂ ଜୀବ ହରିଙ୍କ ଠାରେ ଲୀନ ରହିଥାଏ||8||2||
ਮਲਾਰ ਮਹਲਾ ੩ ਅਸਟਪਦੀ ਘਰੁ ੨ ॥
ମଲାର ମହଲା 3 ଅଷ୍ଟପଦୀ ଘର 2॥
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଈଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ।
ਹਰਿ ਹਰਿ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰੇ ਗੁਰ ਕੀ ਕਾਰੈ ਲਾਏ ॥
ଯାହା ଉପରେ ଈଶ୍ଵର କୃପା କରିଥାନ୍ତି, ତାହାକୁ ଗୁରୁଙ୍କ ସେବାରେ ଲଗାଇ ଦେଇଥାନ୍ତି।
ਦੁਖੁ ਪਲ੍ਹ੍ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਵਸਾਏ ॥
ସେ ତାହାର ଦୁଃଖକୁ ଦୂର କରି ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ନାମ-ସ୍ମରଣରେ ଲୀନ କରିଥାନ୍ତି।
ਸਾਚੀ ਗਤਿ ਸਾਚੈ ਚਿਤੁ ਲਾਏ ॥
ଯଦି ସଚ୍ଚା ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ଠାରେ ଧ୍ୟାନ ଲଗାଅ, ସଚ୍ଚା ଗତି ହୋଇଥାଏ,
ਗੁਰ ਕੀ ਬਾਣੀ ਸਬਦਿ ਸੁਣਾਏ ॥੧॥
ଗୁରୁଙ୍କ ବାଣୀ ଶବ୍ଦ ଶୁଣିଥାନ୍ତି||1||
ਮਨ ਮੇਰੇ ਹਰਿ ਹਰਿ ਸੇਵਿ ਨਿਧਾਨੁ ॥
ହେ ମୋର ମନ! ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ଉପାସନା ସର୍ବ ସୁଖର ଭଣ୍ଡାର ଅଟେ ଏବଂ
ਗੁਰ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਹਰਿ ਧਨੁ ਪਾਈਐ ਅਨਦਿਨੁ ਲਾਗੈ ਸਹਜਿ ਧਿਆਨੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ହିଁ ହରିନାମ ଧନ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ, ତାହାପରେ ସ୍ଵାଭାବିକ ଭାବରେ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଠାରେ ଧ୍ୟାନ ଲଗାଇ ଥାଏ॥1॥ରୁହ॥
ਬਿਨੁ ਪਿਰ ਕਾਮਣਿ ਕਰੇ ਸੀਗਾਰੁ ॥
ଯେଉଁ ସ୍ତ୍ରୀ ନିଜ ପତିଙ୍କ ବିନା ଶୃଙ୍ଗାର କରିଥାଏ,
ਦੁਹਚਾਰਣੀ ਕਹੀਐ ਨਿਤ ਹੋਇ ਖੁਆਰੁ ॥
ତାହାକୁ କୁଲକ୍ଷଣି କୁହାଯାଏ ଏବଂ ସର୍ବଦା ଦୁଃଖୀ ହୋଇଥାଏ।
ਮਨਮੁਖ ਕਾ ਇਹੁ ਬਾਦਿ ਆਚਾਰੁ ॥
ସ୍ଵେଚ୍ଛାଚାରୀ ପୁରୁଷର ମଧ୍ୟ ଏପରି ମନ୍ଦ ଆଚରଣ ହୋଇଥାଏ,
ਬਹੁ ਕਰਮ ਦ੍ਰਿੜਾਵਹਿ ਨਾਮੁ ਵਿਸਾਰਿ ॥੨॥
ସେ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ନାମକୁ ଭୁଲି ଅନେକ କର୍ମକାଣ୍ଡ କରିଥାଏ||2||
ਗੁਰਮੁਖਿ ਕਾਮਣਿ ਬਣਿਆ ਸੀਗਾਰੁ ॥
ଗୁରୁମୂଖୀ ଜୀବ-ସ୍ତ୍ରୀ ହିଁ ଉତ୍ତମ ଶୃଙ୍ଗାର କରିଥାଏ।
ਸਬਦੇ ਪਿਰੁ ਰਾਖਿਆ ਉਰ ਧਾਰਿ ॥
ସେ ଗୁରୁଙ୍କ ଉପଦେଶ ଦ୍ଵାରା ପ୍ରିୟତମ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ନିଜ ହୃଦୟରେ ସ୍ଥାପନ କରିଥାଏ।
ਏਕੁ ਪਛਾਣੈ ਹਉਮੈ ਮਾਰਿ ॥
ସେ ଅହଂକାର ସମାପ୍ତ କରି ଏକ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ଜାଣିଥାଏ,
ਸੋਭਾਵੰਤੀ ਕਹੀਐ ਨਾਰਿ ॥੩॥
ଏହି ପ୍ରକାରେ ଏପରି ସ୍ତ୍ରୀକୁ ହିଁ ଶୋଭାବତୀ କୁହାଯାଏ||3||
ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਦਾਤੇ ਕਿਨੈ ਨ ਪਾਇਆ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ବିନା କେହି ମଧ୍ୟ ଦାତାଙ୍କୁ ପାଇ ପାରିନାହିଁ ଏବଂ
ਮਨਮੁਖ ਲੋਭਿ ਦੂਜੈ ਲੋਭਾਇਆ ॥
ସ୍ଵେଚ୍ଛାଚାରୀ ଲାଳସା ଏବଂ ଦୈତ୍ୟଭାବରେ ହିଁ ଲିପ୍ତ ରହିଥାଏ।
ਐਸੇ ਗਿਆਨੀ ਬੂਝਹੁ ਕੋਇ ॥
କେହି ଜ୍ଞାନୀ ହିଁ ଏହି ତଥ୍ୟକୁ ବୁଝିଥାଏ ଯେ
ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਭੇਟੇ ਮੁਕਤਿ ਨ ਹੋਇ ॥੪॥
ଗୁରୁଙ୍କ ସହିତ ଭେଟ ବିନା ମୁକ୍ତି ହୁଏନାହିଁ||4||
ਕਹਿ ਕਹਿ ਕਹਣੁ ਕਹੈ ਸਭੁ ਕੋਇ ॥
ପ୍ରତ୍ୟେକ ବ୍ୟକ୍ତି କୌଣସି ଭକ୍ତିର କଥା କରିଥାଏ,
ਬਿਨੁ ਮਨ ਮੂਏ ਭਗਤਿ ਨ ਹੋਇ ॥
ପରନ୍ତୁ ମନକୁ ମାରି ବିନା ଭକ୍ତି ହୁଏନାହିଁ।
ਗਿਆਨ ਮਤੀ ਕਮਲ ਪਰਗਾਸੁ ॥
ଜ୍ଞାନ ବୁଦ୍ଧି ଦ୍ଵାରା ହିଁ ହୃଦୟ କମଳ ଫୁଟି ଥାଏ।
ਤਿਤੁ ਘਟਿ ਨਾਮੈ ਨਾਮਿ ਨਿਵਾਸੁ ॥੫॥
ଯେଉଁ ହୃଦୟରେ ନାମ ହୋଇଥାଏ ||5||
ਹਉਮੈ ਭਗਤਿ ਕਰੇ ਸਭੁ ਕੋਇ ॥
ଲୋକ ଅହଂ-ଭାବରେ ଭକ୍ତି କରିଥାଏ,
ਨਾ ਮਨੁ ਭੀਜੈ ਨਾ ਸੁਖੁ ਹੋਇ ॥
ଏହାଦ୍ୱାରା ମନ ଭୋଗ କରିଥାଏ ଏବଂ ନା ସୁଖ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ।
ਕਹਿ ਕਹਿ ਕਹਣੁ ਆਪੁ ਜਾਣਾਏ ॥
ସେ କଥା କରି ନିଜ ଅହଂକୁ ସିଦ୍ଧ କରିଥାଏ।
ਬਿਰਥੀ ਭਗਤਿ ਸਭੁ ਜਨਮੁ ਗਵਾਏ ॥੬॥
ଏପରି ଭକ୍ତି ବ୍ୟର୍ଥ ହୋଇଯାଏ ଏବଂ ସେ ପୁରା ଜୀବନ ଖାଇ ଦେଇଥାଏ||6||
ਸੇ ਭਗਤ ਸਤਿਗੁਰ ਮਨਿ ਭਾਏ ॥
ସେହି ଭକ୍ତ ସଦଗୁରୁଙ୍କ ମନକୁ ଭଲ ଲାଗିଥାଏ, ଯିଏ
ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮਿ ਰਹੇ ਲਿਵ ਲਾਏ ॥
ସର୍ବଦା ନାମ-ସ୍ମରଣରେ ଲୀନ ରହିଥାଏ।
ਸਦ ਹੀ ਨਾਮੁ ਵੇਖਹਿ ਹਜੂਰਿ ॥
ସେ ସର୍ବଦା ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ସାକ୍ଷାତ ଦେଖିଥାଏ ଏବଂ