Page 1042
ਅਤਿ ਰਸੁ ਮੀਠਾ ਨਾਮੁ ਪਿਆਰਾ ॥
ପ୍ରିୟ ନାମ ବହୁତ ମିଠା ରସ ଅଟେ।
ਨਾਨਕ ਕਉ ਜੁਗਿ ਜੁਗਿ ਹਰਿ ਜਸੁ ਦੀਜੈ ਹਰਿ ਜਪੀਐ ਅੰਤੁ ਨ ਪਾਇਆ ॥੫॥
ହେ ହରି! ନାନକଙ୍କୁ ଯୁଗ-ଯୁଗରୁ ନିଜ ଯଶ ପ୍ରଦାନ କରିଚାଲ, ତୋର ଜପ କରି ଅନ୍ତ ପାଇ ପାରି ନାହାନ୍ତି||5||
ਅੰਤਰਿ ਨਾਮੁ ਪਰਾਪਤਿ ਹੀਰਾ ॥
ହରିନାମ ରୂପୀ ହୀରା ମନରେ ହିଁ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ ଏବଂ
ਹਰਿ ਜਪਤੇ ਮਨੁ ਮਨ ਤੇ ਧੀਰਾ ॥
ମନରେ ହିଁ ହରିନାମ ଜପିବା ଦ୍ଵାରା ମନକୁ ଧୈର୍ଯ୍ୟ ଆସିଥାଏ।
ਦੁਘਟ ਘਟ ਭਉ ਭੰਜਨੁ ਪਾਈਐ ਬਾਹੁੜਿ ਜਨਮਿ ਨ ਜਾਇਆ ॥੬॥
ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି କଠିନ ମାର୍ଗରେ ଚାଲି ଭୟଭଞ୍ଜନ ପରମାତ୍ମାଙ୍କୁ ପାଇନିଏ, ସେ ପୁନଃ ଜନ୍ମ-ମରଣ ଚକ୍ରରେ ପଡେ ନାହିଁ||6||
ਭਗਤਿ ਹੇਤਿ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਤਰੰਗਾ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ଶବ୍ଦ ଦ୍ଵାରା ଭକ୍ତି ପାଇଁ ମନରେ ଉତ୍ସାହର ତରଂଗ ଜାତ ହୋଇଯାଏ ଏବଂ
ਹਰਿ ਜਸੁ ਨਾਮੁ ਪਦਾਰਥੁ ਮੰਗਾ ॥
ହରିଯଶ ଏବଂ ନାମ-ପଦାର୍ଥ ହିଁ ମାଗିଥାଏ।
ਹਰਿ ਭਾਵੈ ਗੁਰ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਏ ਹਰਿ ਤਾਰੇ ਜਗਤੁ ਸਬਾਇਆ ॥੭॥
ଯଦି ପରମାତ୍ମାଙ୍କୁ ମଞ୍ଜୁର ହୋଇଥାଏ, ସେ ଗୁରୁଙ୍କ ସହିତ ମିଳାଇ ଦେଇଥାନ୍ତି ଏବଂ ସେ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଜଗତର ଉଦ୍ଧାର କର୍ତ୍ତା ଅଟନ୍ତି||7||
ਜਿਨਿ ਜਪੁ ਜਪਿਓ ਸਤਿਗੁਰ ਮਤਿ ਵਾ ਕੇ ॥
ଯିଏ ହରିଙ୍କ ନାମ ଜପିଥାଏ, ତାହାକୁ ଗୁରୁଙ୍କ ଶିକ୍ଷା ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ ଏବଂ
ਜਮਕੰਕਰ ਕਾਲੁ ਸੇਵਕ ਪਗ ਤਾ ਕੇ ॥
ଯମଦୂତ ଓ କାଳ ମଧ୍ୟ ତାହାଙ୍କ ସେବା କରିଥାଏ।
ਊਤਮ ਸੰਗਤਿ ਗਤਿ ਮਿਤਿ ਊਤਮ ਜਗੁ ਭਉਜਲੁ ਪਾਰਿ ਤਰਾਇਆ ॥੮॥
ଉତ୍ତମ ସଂଗତି କରିବା ଦ୍ଵାରା ଜୀବନମୁକ୍ତି ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ ଏବଂ ଭୟାନକ ଜଗତ-ସଂସାରରୁ ଉଦ୍ଧାର ହୋଇଯାଏ||8||
ਇਹੁ ਭਵਜਲੁ ਜਗਤੁ ਸਬਦਿ ਗੁਰ ਤਰੀਐ ॥
ଏହି ଜଗତ ସାଗର ଶବ୍ଦ ଗୁରୁ ଦ୍ଵାରା ହିଁ ପାର କରାଯାଇ ପାରେ,
ਅੰਤਰ ਕੀ ਦੁਬਿਧਾ ਅੰਤਰਿ ਜਰੀਐ ॥
ଶବ୍ଦ ଦ୍ଵାରା ମନର ଦ୍ଵିଧା ମନରେ ଜଳିଯାଏ।
ਪੰਚ ਬਾਣ ਲੇ ਜਮ ਕਉ ਮਾਰੈ ਗਗਨੰਤਰਿ ਧਣਖੁ ਚੜਾਇਆ ॥੯॥
ସତ୍ୟ, ସନ୍ତୋଷ, ଦୟା, ଧର୍ମ ଏବଂ ଧୈର୍ଯ୍ୟ ରୂପୀ ପାଞ୍ଚ ବାଣ ନେଇ ଯାମକୁ ମାରି ଦିଆଯାଇପାରେ ଏବଂ ଦଶମ ଦ୍ଵାରରେ ଧନୁଶର ଚଢାଯାଇ ପାରେ||9||
ਸਾਕਤ ਨਰਿ ਸਬਦ ਸੁਰਤਿ ਕਿਉ ਪਾਈਐ ॥
ପଦାର୍ଥବାଦୀ ଜୀବ ଶବ୍ଦରେ ଧ୍ୟାନ ଲଗାଇବା ବିନା କିପରି ମୋକ୍ଷ ପ୍ରାପ୍ତ କରି ପାରିବ।
ਸਬਦ ਸੁਰਤਿ ਬਿਨੁ ਆਈਐ ਜਾਈਐ ॥
ଶବ୍ଦରେ ଲଗ୍ନ ଲଗାଇବା ବିନା ଜନ୍ମ-ମରଣ ବନି ରହିଥାଏ।
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮੁਕਤਿ ਪਰਾਇਣੁ ਹਰਿ ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ਮਿਲਾਇਆ ॥੧੦॥
ହେ ନାନକ! ଗୁରୁଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ହି ମୁକ୍ତି ସମ୍ଭବ ଅଟେ ଆଉ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଭାଗ୍ୟରୁ ହିଁ ପରମାତ୍ମା ଗୁରୁଙ୍କ ସହିତ ମିଳାଇ ଥାଆନ୍ତି||10||
ਨਿਰਭਉ ਸਤਿਗੁਰੁ ਹੈ ਰਖਵਾਲਾ ॥
ନିର୍ଭୀକ ସଦଗୁରୁ ସବୁ ଜୀବଙ୍କ ରକ୍ଷାକାରୀ ଅଟନ୍ତି ଏବଂ
ਭਗਤਿ ਪਰਾਪਤਿ ਗੁਰ ਗੋਪਾਲਾ ॥
ଗୁରୁ-ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ହିଁ ଭକ୍ତି ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ।
ਧੁਨਿ ਅਨੰਦ ਅਨਾਹਦੁ ਵਾਜੈ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਨਿਰੰਜਨੁ ਪਾਇਆ ॥੧੧॥
ଶବ୍ଦ-ଗୁରୁଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ହିଁ ଈଶ୍ଵରଙ୍କୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ ଏବଂ ମନରେ ଅନାହତ ଶବ୍ଦ ବାଜିଥାଏ||11||
ਨਿਰਭਉ ਸੋ ਸਿਰਿ ਨਾਹੀ ਲੇਖਾ ॥
ପ୍ରଭୁ ନିର୍ଭୀକ ଅଟନ୍ତି, ତାହାଙ୍କ କପାଳରେ କର୍ମର କୌଣସି ଲେଖା ରହେ ନାହିଁ।
ਆਪਿ ਅਲੇਖੁ ਕੁਦਰਤਿ ਹੈ ਦੇਖਾ ॥
ସେ ସ୍ଵୟଂ କର୍ମ ରହିତ ଅଟନ୍ତି ଏବଂ ତାହାଙ୍କ ପ୍ରକୃତିରେ ହିଁ ତାହାଙ୍କୁ ଦେଖାଯାଇ ଥାଏ।
ਆਪਿ ਅਤੀਤੁ ਅਜੋਨੀ ਸੰਭਉ ਨਾਨਕ ਗੁਰਮਤਿ ਸੋ ਪਾਇਆ ॥੧੨॥
ସେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ନିର୍ଲିପ୍ତ, ଯୋନି ରହିତ ଏବଂ ସ୍ଵଜନ୍ମା ଅଟନ୍ତି, ଏ ନାନକ! ଗୁରୁ ଉପଦେଶ ଅନୁସାରେ ହିଁ ତାହାଙ୍କୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ||12||
ਅੰਤਰ ਕੀ ਗਤਿ ਸਤਿਗੁਰੁ ਜਾਣੈ ॥
ମନର ଅବସ୍ଥା ସଦଗୁରୁ ହିଁ ଜାଣିଥାନ୍ତି।
ਸੋ ਨਿਰਭਉ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਪਛਾਣੈ ॥
ଯିଏ ଗୁରୁ ଶବ୍ଦକୁ ଜାଣି ନେଇଥାଏ, ସେ ନିର୍ଭୀକ ଅଟେ।
ਅੰਤਰੁ ਦੇਖਿ ਨਿਰੰਤਰਿ ਬੂਝੈ ਅਨਤ ਨ ਮਨੁ ਡੋਲਾਇਆ ॥੧੩॥
ସେ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ନିଜ ଅନ୍ତର୍ମନରେ ଦେଖି ବୁଝି ନେଇଥାଏ ଏବଂ ଅନ୍ୟତ୍ର ଆନ୍ଦୋଳିତ ହୁଏନାହିଁ||13||
ਨਿਰਭਉ ਸੋ ਅਭ ਅੰਤਰਿ ਵਸਿਆ ॥
ନିର୍ଭୀକ ସେ ହିଁ ଅଟେ, ଯାହାର ଅନ୍ତର୍ମନରେ ସତ୍ୟ ବାସ କରିଥାଏ ଏବଂ
ਅਹਿਨਿਸਿ ਨਾਮਿ ਨਿਰੰਜਨ ਰਸਿਆ ॥
ସେ ପବିତ୍ର ନାମରେ ହିଁ ଲୀନ ରହିଥାଏ।
ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਜਸੁ ਸੰਗਤਿ ਪਾਈਐ ਹਰਿ ਸਹਜੇ ਸਹਜਿ ਮਿਲਾਇਆ ॥੧੪॥
ହେ ନାନକ! ସୁସଙ୍ଗତିରେ ହରିଯଶ ପ୍ରାପ୍ତି ହୋଇଥାଏ ଏବଂ ପ୍ରଭୁ ସ୍ଵାଭାବିକ ଭାବରେ ସାଥିରେ ମିଳାଇ ନିଅନ୍ତି||14||
ਅੰਤਰਿ ਬਾਹਰਿ ਸੋ ਪ੍ਰਭੁ ਜਾਣੈ ॥
ଯିଏ ଭିତରେ-ବାହାରେ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ହିଁ ଜାଣିଥାଏ,
ਰਹੈ ਅਲਿਪਤੁ ਚਲਤੇ ਘਰਿ ਆਣੈ ॥
ନିର୍ଲିପ୍ତ ରହି ନିଜ ସଚ୍ଚା ଘରେ ସ୍ଥିତ ହୋଇଯାଏ।
ਊਪਰਿ ਆਦਿ ਸਰਬ ਤਿਹੁ ਲੋਈ ਸਚੁ ਨਾਨਕ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਰਸੁ ਪਾਇਆ ॥੧੫॥੪॥੨੧॥
ତିନି ଲୋକର ଉର୍ଦ୍ଧ୍ଵରେ ସର୍ବତ୍ର ପରମାତ୍ମା ହିଁ ବିଦ୍ୟମାନ ଅଟନ୍ତି, ହେ ନାନକ! ସତ୍ୟ ନାମର ଅମୃତ ରସ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଛି||15||4||21||
ਮਾਰੂ ਮਹਲਾ ੧ ॥
ମାରୁ ମହଲା 1॥
ਕੁਦਰਤਿ ਕਰਨੈਹਾਰ ਅਪਾਰਾ ॥
ପ୍ରକୃତି ବନାଇବା ବାଲା ଅପରାମ୍ପର ଅଟନ୍ତି,
ਕੀਤੇ ਕਾ ਨਾਹੀ ਕਿਹੁ ਚਾਰਾ ॥
ତାହାଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ଉତ୍ପନ୍ନ ହୋଇଥିବା ଜୀବର କୌଣସି ଶକ୍ତି କାର୍ଯ୍ୟ କରେ ନାହିଁ।
ਜੀਅ ਉਪਾਇ ਰਿਜਕੁ ਦੇ ਆਪੇ ਸਿਰਿ ਸਿਰਿ ਹੁਕਮੁ ਚਲਾਇਆ ॥੧॥
ଜୀବକୁ ଜାତ କରି ସେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଭୋଜନ ଦେଇଥାନ୍ତି ଏବଂ ସବୁଙ୍କ ଉପରେ ତାହାଙ୍କ ହୁକୁମ ଚଲାଇ ଥାଆନ୍ତି||1||
ਹੁਕਮੁ ਚਲਾਇ ਰਹਿਆ ਭਰਪੂਰੇ ॥
ନିଜ ହୁକୁମ ଚଲାଇ ସେ ସବୁଙ୍କ ଠାରେ ରହିଥାନ୍ତି,
ਕਿਸੁ ਨੇੜੈ ਕਿਸੁ ਆਖਾਂ ਦੂਰੇ ॥
ତେବେ କିଏ ନିକଟ ଏବଂ କିଏ ତାହାଙ୍କ ଠାରୁ ଦୂର ବୋଲି ଭାବିବା?
ਗੁਪਤ ਪ੍ਰਗਟ ਹਰਿ ਘਟਿ ਘਟਿ ਦੇਖਹੁ ਵਰਤੈ ਤਾਕੁ ਸਬਾਇਆ ॥੨॥
ଗୁପ୍ତ ଏବଂ ପ୍ରକଟିତ ଈଶ୍ଵରଙ୍କୁ ପ୍ରତି ଘଟରେ ଦେଖ, ସେ ସବୁଙ୍କ ଠାରେ ବ୍ୟାପ୍ତ ଅଛନ୍ତି||2||
ਜਿਸ ਕਉ ਮੇਲੇ ਸੁਰਤਿ ਸਮਾਏ ॥
ଯେଉଁ ଜୀବକୁ ସେ ସାଥିରେ ମିଳାଇ ନିଅନ୍ତି, ତାହାର ସୁରତିରେ ହିଁ ରହିଥାନ୍ତି।
ਗੁਰ ਸਬਦੀ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਏ ॥
ଏପରି ଜୀବ ଗୁରୁଙ୍କ ଶବ୍ଦ ଦ୍ଵାରା ହିଁ ହରିନାମର ଧ୍ୟାନ କରିଥାଏ।
ਆਨਦ ਰੂਪ ਅਨੂਪ ਅਗੋਚਰ ਗੁਰ ਮਿਲਿਐ ਭਰਮੁ ਜਾਇਆ ॥੩॥
ଈଶ୍ଵର ଆନନ୍ଦ ରୂପ, ଅନୁପମ ଏବଂ ଇନ୍ଦ୍ରିୟାତୀତ ଅଟନ୍ତି, ଗୁରୁଙ୍କ ସହିତ ମିଳନ ଦ୍ଵାରା ସାରା ଭ୍ରମ ଦୂର ହୋଇଯାଏ||3||
ਮਨ ਤਨ ਧਨ ਤੇ ਨਾਮੁ ਪਿਆਰਾ ॥
ରମାତ୍ମାଙ୍କ ନାମ ମନ, ତନ ଏବଂ ଧନ ଠାରୁ ମଧ୍ୟ ପ୍ରିୟ ଅଟେ ଏବଂ
ਅੰਤਿ ਸਖਾਈ ਚਲਣਵਾਰਾ ॥
ଅନ୍ତ କାଳରେ ଯିବା ସମୟରେ ସେ ହିଁ ସହାୟକ ହୋଇଥାନ୍ତି।