Page 65
ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਿ ਗੁਣ ਨਿਧਾਨੁ ਪਾਇਆ ਤਿਸ ਕੀ ਕੀਮ ਨ ਪਾਈ ॥
गुरूची सेवा करून ज्या व्यक्तीला सर्वशक्तिमान परमेश्वराच्या सद्गुणांच्या खजिना जाणवला आहे अशा व्यक्तीची आपण प्रशंसा करू शकत नाही.
ਪ੍ਰਭੁ ਸਖਾ ਹਰਿ ਜੀਉ ਮੇਰਾ ਅੰਤੇ ਹੋਇ ਸਖਾਈ ॥੩॥
परमेश्वर माझा सर्वात चांगला मित्र आहे. तो शेवटच्या क्षणी माझा सहचर आणि समर्थन होईल.॥३॥
ਪੇਈਅੜੈ ਜਗਜੀਵਨੁ ਦਾਤਾ ਮਨਮੁਖਿ ਪਤਿ ਗਵਾਈ ॥
जो मनुष्य आपल्या इच्छेनुसार वागतो तो पित्याच्या घरामध्ये (या जगात) आणि सर्व देणग्या देणारा आणि जगाच्या सर्व प्राणिमात्रांच्या जीवनाचा आधार असलेल्या परमेश्वराला सोडल्याने आपला आदर गमावतो.
ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਕੋ ਮਗੁ ਨ ਜਾਣੈ ਅੰਧੇ ਠਉਰ ਨ ਕਾਈ ॥
सद्गुरूंच्या उपदेशाशिवाय जीवनाचा योग्य मार्ग कोणालाच कळत नाही. मायेच्या प्रेमात आंधळा झाल्यामुळे व्यक्तीला आध्यात्मिक आधार मिळत नाही.
ਹਰਿ ਸੁਖਦਾਤਾ ਮਨਿ ਨਹੀ ਵਸਿਆ ਅੰਤਿ ਗਇਆ ਪਛੁਤਾਈ ॥੪॥
आनंद देणारा परमेश्वर जर माणसाच्या हृदयात वास करत नसेल तर तो मनुष्य त्याच्या शेवटच्या काळात पश्चाताप करून निघून जातो. ॥४॥
ਪੇਈਅੜੈ ਜਗਜੀਵਨੁ ਦਾਤਾ ਗੁਰਮਤਿ ਮੰਨਿ ਵਸਾਇਆ॥
पालकांच्या घरात (जग) राहत असताना, जे गुरूच्या शिकवणीनुसार आपल्या अंतःकरणात जगाला जीवन देणाऱ्या परमेश्वराला आपल्या मनात स्थान देतात,
ਅਨਦਿਨੁ ਭਗਤਿ ਕਰਹਿ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਹਉਮੈ ਮੋਹੁ ਚੁਕਾਇਆ ॥
ते दिवस-रात्र भक्तिपूजा करून ते आपला अहंकार आणि भावनिक आसक्ती नष्ट करतात.
ਜਿਸੁ ਸਿਉ ਰਾਤਾ ਤੈਸੋ ਹੋਵੈ ਸਚੇ ਸਚਿ ਸਮਾਇਆ ॥੫॥
जी व्यक्ती प्रेमात रमून जाते, तो स्वतः त्या व्यक्तीसारखा होऊन सत्यात विलीन होतो.॥५॥
ਆਪੇ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਭਾਉ ਲਾਏ ਗੁਰ ਸਬਦੀ ਬੀਚਾਰਿ ॥
परमेश्वर ज्याला आपला आशीर्वाद देतो, त्याचे अंतःकरण प्रेमाने भरून जाते. मग तो गुरूंच्या शब्दांतून परमेश्वराची महिमा गातो.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਿਐ ਸਹਜੁ ਊਪਜੈ ਹਉਮੈ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਮਾਰਿ ॥
गुरूंच्या सेवेने व्यक्तीला परम आनंद मिळतो आणि माणसाचा अहंकार व सांसारिक इच्छा नष्ट होतात.
ਹਰਿ ਗੁਣਦਾਤਾ ਸਦ ਮਨਿ ਵਸੈ ਸਚੁ ਰਖਿਆ ਉਰ ਧਾਰਿ ॥੬॥
सद्गुण देणारा परमेश्वर क्षमाशील आहे, जो सत्य आपल्या अंतःकरणात ठेवतो त्याच्या मनात तो सदैव वास करतो. ॥६॥
ਪ੍ਰਭੁ ਮੇਰਾ ਸਦਾ ਨਿਰਮਲਾ ਮਨਿ ਨਿਰਮਲਿ ਪਾਇਆ ਜਾਇ ॥
माझा परमेश्वर अतिशय शुद्ध आणि पवित्र आहे; त्याला केवळ शुद्ध आणि पवित्र मनाने प्राप्त केले जाऊ शकते.
ਨਾਮੁ ਨਿਧਾਨੁ ਹਰਿ ਮਨਿ ਵਸੈ ਹਉਮੈ ਦੁਖੁ ਸਭੁ ਜਾਇ ॥
सद्गुणांचे भांडार असलेल्या परमेश्वराचे नाम हृदयात वास केले तर व्यक्तीचे अहंकार व दुःख नाहीसे होतात.
ਸਤਿਗੁਰਿ ਸਬਦੁ ਸੁਣਾਇਆ ਹਉ ਸਦ ਬਲਿਹਾਰੈ ਜਾਉ ॥੭॥
मी सदासर्वकाळ त्या गुरूला स्वतःला समर्पित करतो, ज्यांनी मला परमेश्वराच्या स्तुतीचे दैवी वचन शिकवले. ॥७॥
ਆਪਣੈ ਮਨਿ ਚਿਤਿ ਕਹੈ ਕਹਾਏ ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਆਪੁ ਨ ਜਾਈ ॥
व्यक्तीच्या अंतःकरणात असलेला अहंकार बोलून किंवा शिकवून निघू शकत नाही, पण गुरूशिवाय व्यक्तीच्या अहंकाराला अंत होणे शक्यच नाही.
ਹਰਿ ਜੀਉ ਭਗਤਿ ਵਛਲੁ ਸੁਖਦਾਤਾ ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਮੰਨਿ ਵਸਾਈ ॥
परमेश्वर आपल्या भक्तांचा प्रियकर आहे आणि तो त्यांना शांती देतो. त्याच्या कृपेनेच तो आपल्या भक्तांच्या मनात राहतो.
ਨਾਨਕ ਸੋਭਾ ਸੁਰਤਿ ਦੇਇ ਪ੍ਰਭੁ ਆਪੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਦੇ ਵਡਿਆਈ ॥੮॥੧॥੧੮॥
हे नानक ! परमेश्वर गुरूच्या अनुयायांना चैतन्याच्या उदात्त प्रबोधनाबद्दल आशीर्वाद देतो आणि त्याला गौरव आणि सन्मान देतो. ॥८॥१॥१८॥
ਸਿਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥
श्रीरागु महला ३॥
ਹਉਮੈ ਕਰਮ ਕਮਾਵਦੇ ਜਮਡੰਡੁ ਲਗੈ ਤਿਨ ਆਇ ॥
अहंकाराने वागणाऱ्या व्यक्तींना यमदूतांकडून खूप यातना सहन कराव्या लागतात.
ਜਿ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਨਿ ਸੇ ਉਬਰੇ ਹਰਿ ਸੇਤੀ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥੧॥
परंतु जे गुरूंच्या शिकवणींचा नम्रपणे स्वीकार करतात ते परमेश्वराचे प्रेमाने नामस्मरण करून मृत्यूच्या राक्षसाच्या भीतीपासून वाचतात. ॥१॥
ਮਨ ਰੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇ ॥
हे माझ्या मना! गुरूंच्या शिकवणुकीचे पालन करा आणि परमेश्वराचे प्रेमाने नामस्मरण करा.
ਧੁਰਿ ਪੂਰਬਿ ਕਰਤੈ ਲਿਖਿਆ ਤਿਨਾ ਗੁਰਮਤਿ ਨਾਮਿ ਸਮਾਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
जे निर्माणकर्त्याद्वारे पूर्वनिर्धारित केले आहेत ते गुरूंच्या शिकवणीद्वारे परमेश्वराच्या नामस्मरणात लीन राहतात. ॥१॥ रहाउ॥
ਵਿਣੁ ਸਤਿਗੁਰ ਪਰਤੀਤਿ ਨ ਆਵਈ ਨਾਮਿ ਨ ਲਾਗੋ ਭਾਉ ॥
सद्गुरूंच्या शिकवणीशिवाय, परमेश्वराच्या नामाविषयी विश्वास आणि प्रेम एखाद्याच्या मनात निर्माण होऊ शकत नाही.
ਸੁਪਨੈ ਸੁਖੁ ਨ ਪਾਵਈ ਦੁਖ ਮਹਿ ਸਵੈ ਸਮਾਇ ॥੨॥
अशा व्यक्तींना स्वप्नांमध्येही शांती मिळत नाही आणि ते वेदनांमध्ये अडकलेले असतात. ॥२॥
ਜੇ ਹਰਿ ਹਰਿ ਕੀਚੈ ਬਹੁਤੁ ਲੋਚੀਐ ਕਿਰਤੁ ਨ ਮੇਟਿਆ ਜਾਇ ॥
व्यक्तीला परमेश्वराचे नामस्मरण करण्याची तीव्र इच्छा असली तरी पूर्वजन्मी केलेले कर्म त्याला पुसता येत नाही.
ਹਰਿ ਕਾ ਭਾਣਾ ਭਗਤੀ ਮੰਨਿਆ ਸੇ ਭਗਤ ਪਏ ਦਰਿ ਥਾਇ ॥੩॥
परमेश्वराचे भक्त पूर्णपणे त्याच्या इच्छेकडे शरण जातात आणि तेच परमेश्वराच्या दरबारात पूर्णपणे स्वीकारले जातात. ॥३॥
ਗੁਰੁ ਸਬਦੁ ਦਿੜਾਵੈ ਰੰਗ ਸਿਉ ਬਿਨੁ ਕਿਰਪਾ ਲਇਆ ਨ ਜਾਇ ॥
जो कोणी त्याच्याकडे येतो त्याला गुरू प्रेमळपणे आशीर्वाद देतात आणि दृढपणे वचन स्थापित करतात परंतु योग्य गुरूला शोधण्यासाठी देखील परमेश्वराच्या आशीर्वादाची गरज असते.
ਜੇ ਸਉ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਨੀਰੀਐ ਭੀ ਬਿਖੁ ਫਲੁ ਲਾਗੈ ਧਾਇ ॥੪॥
एखाद्या विषारी रोपाला शेकडो वेळा अमृतारूपी पाणी घातले तरी विषारी झाडाला विषारी फळे येतात. ॥४॥
ਸੇ ਜਨ ਸਚੇ ਨਿਰਮਲੇ ਜਿਨ ਸਤਿਗੁਰ ਨਾਲਿ ਪਿਆਰੁ ॥
जे नम्र प्राणी सद्गुरूच्या प्रेमात आहेत ते शुद्ध आणि सत्य आहेत.
ਸਤਿਗੁਰ ਕਾ ਭਾਣਾ ਕਮਾਵਦੇ ਬਿਖੁ ਹਉਮੈ ਤਜਿ ਵਿਕਾਰੁ ॥੫॥
असे व्यक्ती आपल्या मनातील अहंकार आणि दुर्गुणांच्या विषाचा त्याग करतात आणि गुरूच्या इच्छेनुसार कार्य करतात. ॥५॥
ਮਨਹਠਿ ਕਿਤੈ ਉਪਾਇ ਨ ਛੂਟੀਐ ਸਿਮ੍ਰਿਤਿ ਸਾਸਤ੍ਰ ਸੋਧਹੁ ਜਾਇ ॥
हट्टी-मनामुळे केलेले कोणतेही कर्म दुर्गुणांच्या प्रभावापासून वाचवू शकत नाहीत. तुम्हाला हवे असेल तर तुम्ही धार्मिक शास्त्रवचनांचा अभ्यास करू शकता.
ਮਿਲਿ ਸੰਗਤਿ ਸਾਧੂ ਉਬਰੇ ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਕਮਾਇ ॥੬॥
केवळ जे चांगल्या संत मंडळीत सामील झाले आहेत आणि गुरूच्या शब्दानुसार जगले आहेत त्यांनाच दुर्गुणांपासून वाचवले गेले आहे. ॥६॥
ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਮੁ ਨਿਧਾਨੁ ਹੈ ਜਿਸੁ ਅੰਤੁ ਨ ਪਾਰਾਵਾਰੁ ॥
परमेश्वराचे नाव गुणांचे खजिना आहे, त्याला अंत किंवा मर्यादा नाही.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੇਈ ਸੋਹਦੇ ਜਿਨ ਕਿਰਪਾ ਕਰੇ ਕਰਤਾਰੁ ॥੭॥
केवळ त्या गुरूंच्या अनुयायांचे जीवन सुशोभित केले जाते ज्याला निर्माणकर्ता परमेश्वर आपला आशीर्वाद देतो. ॥७॥
ਨਾਨਕ ਦਾਤਾ ਏਕੁ ਹੈ ਦੂਜਾ ਅਉਰੁ ਨ ਕੋਇ ॥
हे नानक! सर्वशक्तिमान एकच परमेश्वर सर्व प्राणिमात्रांचा दाता आहे, त्याच्यासारखा दुसरा कोणीही नाही.
ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਪਾਈਐ ਕਰਮਿ ਪਰਾਪਤਿ ਹੋਇ ॥੮॥੨॥੧੯॥
गुरूंच्या कृपेनेच परमेश्वराची प्राप्ती होते आणि गुरू हे नशिबानेच मिळतात. ॥८॥२॥१९॥