Page 553
ਜਿਨਾ ਆਪੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਦੇ ਵਡਿਆਈ ਸੇ ਜਨ ਸਚੀ ਦਰਗਹਿ ਜਾਣੇ ॥੧੧॥
ज्यांना तुम्ही गुरु होण्याचा गौरव देता, ते तुमच्या खऱ्या दरबारात प्रसिद्ध होतात. ॥११॥
ਸਲੋਕੁ ਮਰਦਾਨਾ ੧ ॥
श्लोक मर्दाना १॥
ਕਲਿ ਕਲਵਾਲੀ ਕਾਮੁ ਮਦੁ ਮਨੂਆ ਪੀਵਣਹਾਰੁ ॥
हे कलियुग म्हणजे मनाने प्यायला हवे असलेल्या वासनेच्या मद्याने भरलेले एक मद्यालय आहे
ਕ੍ਰੋਧ ਕਟੋਰੀ ਮੋਹਿ ਭਰੀ ਪੀਲਾਵਾ ਅਹੰਕਾਰੁ ॥
क्रोधाचा प्याला अहंकाराने भरलेल्या आसक्तीने भरलेला असतो
ਮਜਲਸ ਕੂੜੇ ਲਬ ਕੀ ਪੀ ਪੀ ਹੋਇ ਖੁਆਰੁ ॥
खोट्या लोभाच्या मेळाव्यात, वासनेचे मद्य पिऊन जीव उद्ध्वस्त होत आहे
ਕਰਣੀ ਲਾਹਣਿ ਸਤੁ ਗੁੜੁ ਸਚੁ ਸਰਾ ਕਰਿ ਸਾਰੁ ॥
म्हणून, हे जीवा, कर्माला तुझे पात्र बनव आणि सत्याला तुझे गुळ बनव; याने खऱ्या नावाचे उत्तम वाइन बनव
ਗੁਣ ਮੰਡੇ ਕਰਿ ਸੀਲੁ ਘਿਉ ਸਰਮੁ ਮਾਸੁ ਆਹਾਰੁ ॥
सद्गुणांना तुमची भाकरी, नम्रतेला तुमचे तूप आणि नम्रतेला तुमचे मांसाहारी जेवण बनवा
ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਾਈਐ ਨਾਨਕਾ ਖਾਧੈ ਜਾਹਿ ਬਿਕਾਰ ॥੧॥
हे नानक! असे अन्न केवळ गुरुमुख (गुरूंचे अनुयायी) बनूनच मिळू शकते, जे खाल्ल्याने सर्व पापे आणि दुर्गुण नष्ट होतात. ॥१॥
ਮਰਦਾਨਾ ੧ ॥
मर्दाना १ ॥
ਕਾਇਆ ਲਾਹਣਿ ਆਪੁ ਮਦੁ ਮਜਲਸ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਧਾਤੁ ॥
माणसाचे शरीर एक भांडे आहे, अहंकार हा दारू आहे आणि इच्छा हा एक संग्रह आहे
ਮਨਸਾ ਕਟੋਰੀ ਕੂੜਿ ਭਰੀ ਪੀਲਾਏ ਜਮਕਾਲੁ ॥
खोट्याचा वाडगा मनाच्या इच्छा आणि वासनेने भरलेला असतो आणि यमदूतच त्या व्यक्तीला तो वाडगा खायला घालतो
ਇਤੁ ਮਦਿ ਪੀਤੈ ਨਾਨਕਾ ਬਹੁਤੇ ਖਟੀਅਹਿ ਬਿਕਾਰ ॥
हे नानक! ही दारू पिऊन माणूस अत्यंत पाप आणि दुर्गुण करतो
ਗਿਆਨੁ ਗੁੜੁ ਸਾਲਾਹ ਮੰਡੇ ਭਉ ਮਾਸੁ ਆਹਾਰੁ ॥
ब्रह्मज्ञानाला तुमचा गूळ बनवा, देवाची पूजा करा आणि देवाच्या भीतीला तुमचा मांसाहारी आहार बनवा
ਨਾਨਕ ਇਹੁ ਭੋਜਨੁ ਸਚੁ ਹੈ ਸਚੁ ਨਾਮੁ ਆਧਾਰੁ ॥੨॥
हे नानक! हे अन्नच सत्य आहे; म्हणूनच, खरे नावच माणसाच्या जीवनाचा आधार बनते.॥२॥
ਕਾਂਯਾਂ ਲਾਹਣਿ ਆਪੁ ਮਦੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਤਿਸ ਕੀ ਧਾਰ ॥
जर हे शरीर आत्मज्ञानाच्या मद्याचे भांडे असेल, तर नामाचे अमृत त्याचा प्रवाह बनते
ਸਤਸੰਗਤਿ ਸਿਉ ਮੇਲਾਪੁ ਹੋਇ ਲਿਵ ਕਟੋਰੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਭਰੀ ਪੀ ਪੀ ਕਟਹਿ ਬਿਕਾਰ ॥੩॥
जर एखाद्याला चांगल्या संगतीची जोड मिळाली तर त्याच्या नामाच्या अमृताने भरलेल्या प्रभूच्या आठवणीचा प्याला पिल्याने सर्व पापे आणि दुर्गुण नष्ट होतात. ॥३॥
ਪਉੜੀ ॥
पौडी॥
ਆਪੇ ਸੁਰਿ ਨਰ ਗਣ ਗੰਧਰਬਾ ਆਪੇ ਖਟ ਦਰਸਨ ਕੀ ਬਾਣੀ ॥
देव स्वतः देवता, मानव आणि गंधर्व आहे आणि तो स्वतः सहा तत्वज्ञानाचा स्वामी आहे
ਆਪੇ ਸਿਵ ਸੰਕਰ ਮਹੇਸਾ ਆਪੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਅਕਥ ਕਹਾਣੀ ॥
तो स्वतः शिवशंकर महेश आहे आणि तो स्वतः गुरुमुख बनतो आणि न सांगितलेली कहाणी सांगतो
ਆਪੇ ਜੋਗੀ ਆਪੇ ਭੋਗੀ ਆਪੇ ਸੰਨਿਆਸੀ ਫਿਰੈ ਬਿਬਾਣੀ ॥
तो स्वतः योगी बनतो, स्वतः सुखाचा शोधकर्ता आणि स्वतः तपस्वी बनतो आणि जंगलात भटकतो
ਆਪੈ ਨਾਲਿ ਗੋਸਟਿ ਆਪਿ ਉਪਦੇਸੈ ਆਪੇ ਸੁਘੜੁ ਸਰੂਪੁ ਸਿਆਣੀ ॥
देव स्वतः ज्ञानाविषयी स्वतःशी चर्चा करतो, तो स्वतः प्रवचन देत राहतो आणि तो स्वतः सुसंस्कृत, सुंदर आणि विद्वान आहे
ਆਪਣਾ ਚੋਜੁ ਕਰਿ ਵੇਖੈ ਆਪੇ ਆਪੇ ਸਭਨਾ ਜੀਆ ਕਾ ਹੈ ਜਾਣੀ ॥੧੨॥
तो स्वतःच त्याचे सांसारिक खेळ निर्माण करतो आणि तो स्वतःच पाहतो आणि तो स्वतःच सर्व प्राण्यांचा जाणकार आहे. ॥१२॥
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
श्लोक महला ३ ॥
ਏਹਾ ਸੰਧਿਆ ਪਰਵਾਣੁ ਹੈ ਜਿਤੁ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਮੇਰਾ ਚਿਤਿ ਆਵੈ ॥
फक्त तीच संध्याकाळची प्रार्थना स्वीकारली जाते जी मला माझ्या मनात भगवान हरीची आठवण करून देते
ਹਰਿ ਸਿਉ ਪ੍ਰੀਤਿ ਊਪਜੈ ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਜਲਾਵੈ ॥
यामुळे देवावर प्रेम निर्माण होते आणि मायेची आसक्ती नष्ट होते
ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਦੁਬਿਧਾ ਮਰੈ ਮਨੂਆ ਅਸਥਿਰੁ ਸੰਧਿਆ ਕਰੇ ਵੀਚਾਰੁ ॥
गुरुंच्या कृपेने, दुविधा नष्ट होतात, मन स्थिर होते आणि मनुष्य देवाचे स्मरण करणे ही त्याची संध्याकाळची प्रार्थना बनवतो
ਨਾਨਕ ਸੰਧਿਆ ਕਰੈ ਮਨਮੁਖੀ ਜੀਉ ਨ ਟਿਕੈ ਮਰਿ ਜੰਮੈ ਹੋਇ ਖੁਆਰੁ ॥੧॥
हे नानक! जे स्वार्थी लोक संध्याकाळची प्रार्थना करतात, त्यांचे मन स्थिर नसते, ज्यामुळे ते जन्म-मृत्यूच्या चक्रात अडकतात आणि नाश पावत राहतात. ॥१॥
ਮਃ ੩ ॥
महाला ३॥
ਪ੍ਰਿਉ ਪ੍ਰਿਉ ਕਰਤੀ ਸਭੁ ਜਗੁ ਫਿਰੀ ਮੇਰੀ ਪਿਆਸ ਨ ਜਾਇ ॥
मी 'प्रिय, प्रिय' असे ओरडत जगभर फिरलो पण माझी तहान काही शांत झाली नाही
ਨਾਨਕ ਸਤਿਗੁਰਿ ਮਿਲਿਐ ਮੇਰੀ ਪਿਆਸ ਗਈ ਪਿਰੁ ਪਾਇਆ ਘਰਿ ਆਇ ॥੨॥
हे नानक! सद्गुरुंना भेटल्यानंतर माझी तहान भागली आहे आणि मला माझ्या हृदयाच्या घरात माझा प्रिय प्रभू सापडला आहे. ॥२॥
ਪਉੜੀ ॥
पौडी॥
ਆਪੇ ਤੰਤੁ ਪਰਮ ਤੰਤੁ ਸਭੁ ਆਪੇ ਆਪੇ ਠਾਕੁਰੁ ਦਾਸੁ ਭਇਆ ॥
देव स्वतः घटक आहे आणि तो स्वतः सर्व घटकांचा अंतिम घटक आहे, तो स्वतः स्वामी आहे आणि तो स्वतः सेवक आहे
ਆਪੇ ਦਸ ਅਠ ਵਰਨ ਉਪਾਇਅਨੁ ਆਪਿ ਬ੍ਰਹਮੁ ਆਪਿ ਰਾਜੁ ਲਇਆ ॥
त्याने स्वतः विश्वाचे अठरा भाग निर्माण केले आहेत आणि तो स्वतः निर्माता ब्रह्मा आहे जो त्याचे शासन चालवत आहे.
ਆਪੇ ਮਾਰੇ ਆਪੇ ਛੋਡੈ ਆਪੇ ਬਖਸੇ ਕਰੇ ਦਇਆ ॥
तो स्वतः सर्वांना मारतो, तो स्वतः सर्वांना मुक्त करतो, तो स्वतः दया करतो आणि क्षमा करतो
ਆਪਿ ਅਭੁਲੁ ਨ ਭੁਲੈ ਕਬ ਹੀ ਸਭੁ ਸਚੁ ਤਪਾਵਸੁ ਸਚੁ ਥਿਆ ॥
तो अचूक आहे आणि कधीही चूक करत नाही. खऱ्या परमेश्वराचा न्याय पूर्णपणे सत्य आहे आणि तो केवळ सत्यातच अस्तित्वात आहे
ਆਪੇ ਜਿਨਾ ਬੁਝਾਏ ਗੁਰਮੁਖਿ ਤਿਨ ਅੰਦਰਹੁ ਦੂਜਾ ਭਰਮੁ ਗਇਆ ॥੧੩॥
ज्या गुरुमुखांना तो स्वतः ज्ञान देतो त्यांच्या अंतर्मनातील दुविधा आणि गोंधळ दूर होतात. ॥१३॥
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੫ ॥
श्लोक महला ५ ॥
ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਨ ਸਿਮਰਹਿ ਸਾਧਸੰਗਿ ਤੈ ਤਨਿ ਉਡੈ ਖੇਹ ॥
संतांच्या सभेत देवाचे नाव न आठवणाऱ्यांचे शरीर धुळीसारखे उडून जाते
ਜਿਨਿ ਕੀਤੀ ਤਿਸੈ ਨ ਜਾਣਈ ਨਾਨਕ ਫਿਟੁ ਅਲੂਣੀ ਦੇਹ ॥੧॥
हे नानक! त्या कनिष्ठ शरीराला लाज वाटावी जी त्याची निर्मिती करणाऱ्या परमात्म्याला ओळखत नाही. ॥१॥