Page 199
ਸੰਤਸੰਗਿ ਤਹ ਗੋਸਟਿ ਹੋਇ ॥
तेथे सत्संगात परमेश्वराची कथा सांगितली जाते
ਕੋਟਿ ਜਨਮ ਕੇ ਕਿਲਵਿਖ ਖੋਇ ॥੨॥
आणि करोडो जन्मांची पापे नष्ट होतात.॥२॥
ਸਿਮਰਹਿ ਸਾਧ ਕਰਹਿ ਆਨੰਦੁ ॥
परमेश्वराचे नामस्मरण करून संतांना मोठा आनंद मिळतो,
ਮਨਿ ਤਨਿ ਰਵਿਆ ਪਰਮਾਨੰਦੁ ॥੩॥
त्याचे मन आणि शरीर परमानंदात लीन असते.॥३॥
ਜਿਸਹਿ ਪਰਾਪਤਿ ਹਰਿ ਚਰਣ ਨਿਧਾਨ ॥
ज्याला परमेश्वराच्या चरणांचा खजिना प्राप्त झाला आहे
ਨਾਨਕ ਦਾਸ ਤਿਸਹਿ ਕੁਰਬਾਨ ॥੪॥੯੫॥੧੬੪॥
दास नानक त्यासाठी स्वतःचा त्याग करतात. ॥४॥९५॥१६४॥
ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
गउडी महला ५ ॥
ਸੋ ਕਿਛੁ ਕਰਿ ਜਿਤੁ ਮੈਲੁ ਨ ਲਾਗੈ ॥
हे मानवा! केवळ तेच कर्म कर जे तुझे मन आसक्ती आणि आसक्तीने कलंकित होऊ देत नाहीत
ਹਰਿ ਕੀਰਤਨ ਮਹਿ ਏਹੁ ਮਨੁ ਜਾਗੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
आणि परमेश्वराच्या स्तुतीमध्ये आपले मन जागृत राहू द्या. ॥१॥ रहाउ॥
ਏਕੋ ਸਿਮਰਿ ਨ ਦੂਜਾ ਭਾਉ ॥
हे मानवा! परमेश्वराचे नामस्मरण कर आणि अहंकाराकडे लक्ष देऊ नकोस.
ਸੰਤਸੰਗਿ ਜਪਿ ਕੇਵਲ ਨਾਉ ॥੧॥
महापुरुषांच्या सहवासात परमेश्वराचे नामस्मरण करावे. ॥१॥
ਕਰਮ ਧਰਮ ਨੇਮ ਬ੍ਰਤ ਪੂਜਾ ॥ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮ ਬਿਨੁ ਜਾਨੁ ਨ ਦੂਜਾ ॥੨॥
हे मानवी कार्य, धर्म, व्रत आणि उपासना इ.प्रत्येकजण परमेश्वराशिवाय इतर कोणालाही ओळखू शकत नाही.॥२॥
ਤਾ ਕੀ ਪੂਰਨ ਹੋਈ ਘਾਲ ॥ ਜਾ ਕੀ ਪ੍ਰੀਤਿ ਅਪੁਨੇ ਪ੍ਰਭ ਨਾਲਿ ॥੩॥
त्या व्यक्तीची साधना सफल होते ज्याचे प्रेम त्याच्या परमेश्वराशी आहे. ॥३॥
ਸੋ ਬੈਸਨੋ ਹੈ ਅਪਰ ਅਪਾਰੁ ॥ ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਜਿਨਿ ਤਜੇ ਬਿਕਾਰ ॥੪॥੯੬॥੧੬੫॥
हे नानक! जो कर्म, धर्म, व्रत आणि उपासना करतो तो वैष्णव नसून तो वैष्णव श्रेष्ठ आहे, ज्याने सर्व पापे आणि दुर्गुणांचा त्याग केला आहे. ॥४॥९६॥१६५॥
ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
गउडी महला ५ ॥
ਜੀਵਤ ਛਾਡਿ ਜਾਹਿ ਦੇਵਾਨੇ ॥
हे वेडे प्राणी, भौतिक वस्तू आणि नातेवाईक तुला तुझ्या जीवनात सोडून देतात,
ਮੁਇਆ ਉਨ ਤੇ ਕੋ ਵਰਸਾਂਨੇ ॥੧॥
त्यांचा मृत्यूनंतर कोणाला फायदा होईल का? ॥१॥
ਸਿਮਰਿ ਗੋਵਿੰਦੁ ਮਨਿ ਤਨਿ ਧੁਰਿ ਲਿਖਿਆ ॥
ज्याच्यासाठी निर्मात्याने असे कृत्य लिहिले आहे, तो गोविंदांचे स्मरण मनाने आणि शरीराने करतो.
ਕਾਹੂ ਕਾਜ ਨ ਆਵਤ ਬਿਖਿਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ज्या भ्रमासाठी माणूस धावतो त्याचा उपयोग नाही. ॥१॥ रहाउ॥
ਬਿਖੈ ਠਗਉਰੀ ਜਿਨਿ ਜਿਨਿ ਖਾਈ ॥
फसवणुकीचे विष ज्याने प्राशन केले आहे,
ਤਾ ਕੀ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਕਬਹੂੰ ਨ ਜਾਈ ॥੨॥
त्याची तहान कधीच भागत नाही. ॥२॥
ਦਾਰਨ ਦੁਖ ਦੁਤਰ ਸੰਸਾਰੁ ॥
हे प्राणी! हे कठीण जग भयंकर दुःखांनी भरलेले आहे.
ਰਾਮ ਨਾਮ ਬਿਨੁ ਕੈਸੇ ਉਤਰਸਿ ਪਾਰਿ ॥੩॥
रामाच्या नावाशिवाय कोणताही प्राणी याला कसा पार करेल? ॥३॥
ਸਾਧਸੰਗਿ ਮਿਲਿ ਦੁਇ ਕੁਲ ਸਾਧਿ ॥
सत्संगात एकत्र राहून तुम्ही तुमचे जग आणि परलोक दोन्ही सुधारू शकता.
ਰਾਮ ਨਾਮ ਨਾਨਕ ਆਰਾਧਿ ॥੪॥੯੭॥੧੬੬॥
हे नानक! राम नामाचे गुणगान गा. ॥४॥९७॥१६६॥
ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
गउडी महला ५ ॥
ਗਰੀਬਾ ਉਪਰਿ ਜਿ ਖਿੰਜੈ ਦਾੜੀ ॥
हे प्राणी ज्याची दाढी गरीबांना त्रास देत राहते
ਪਾਰਬ੍ਰਹਮਿ ਸਾ ਅਗਨਿ ਮਹਿ ਸਾੜੀ ॥੧॥
ती दाढी परब्रह्म प्रभूंनी अग्नीत जाळून टाकली आहे, म्हणजेच जो मनुष्य क्रोधित होऊन अहंकाराने इतरांना त्रास देतो, तो स्वतःही क्रोधाच्या आगीत जळत राहतो. ॥१॥
ਪੂਰਾ ਨਿਆਉ ਕਰੇ ਕਰਤਾਰੁ ॥
विश्वाचा निर्माता परमेश्वर, पूर्ण न्याय करतो
ਅਪੁਨੇ ਦਾਸ ਕਉ ਰਾਖਨਹਾਰੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
तो त्याच्या सेवकांचा रक्षक आहे. ॥१॥ रहाउ॥
ਆਦਿ ਜੁਗਾਦਿ ਪ੍ਰਗਟਿ ਪਰਤਾਪੁ ॥
हे प्राणी! विश्वाच्या आरंभापासून परमेश्वराचा महिमा दिसत आहे.
ਨਿੰਦਕੁ ਮੁਆ ਉਪਜਿ ਵਡ ਤਾਪੁ ॥੨॥
निंदा करणारा माणूस अति उष्णतेमुळे आपला जीव देतो. ॥२॥
ਤਿਨਿ ਮਾਰਿਆ ਜਿ ਰਖੈ ਨ ਕੋਇ ॥
त्याला त्या परमेश्वराने मारले आहे, ज्याला कोणीही वाचवू शकत नाही.
ਆਗੈ ਪਾਛੈ ਮੰਦੀ ਸੋਇ ॥੩॥
अशा व्यक्तीला इहलोक आणि परलोकात बदनामी सहन करावी लागते. ॥३॥
ਅਪੁਨੇ ਦਾਸ ਰਾਖੈ ਕੰਠਿ ਲਾਇ ॥
हे नानक! परमेश्वर त्याच्या सेवकांना आलिंगन देतो.
ਸਰਣਿ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇ ॥੪॥੯੮॥੧੬੭॥
परमेश्वराचा आश्रय घेऊन परमेश्वराच्या नामाचे चिंतन केले पाहिजे. ॥४॥९८॥१६७॥
ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
गउडी महला ५ ॥
ਮਹਜਰੁ ਝੂਠਾ ਕੀਤੋਨੁ ਆਪਿ ॥
परमेश्वराने स्वतः हा दावा खोटा असल्याचे सिद्ध केले आहे की
ਪਾਪੀ ਕਉ ਲਾਗਾ ਸੰਤਾਪੁ ॥੧॥
गुन्हेगार अडचणीत आहे. ॥१
ਜਿਸਹਿ ਸਹਾਈ ਗੋਬਿਦੁ ਮੇਰਾ ॥
ज्याचा सहाय्यक माझा गोविंद ।
ਤਿਸੁ ਕਉ ਜਮੁ ਨਹੀ ਆਵੈ ਨੇਰਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
मृत्यू त्याच्या जवळही येत नाही. ॥१॥ रहाउ॥
ਸਾਚੀ ਦਰਗਹ ਬੋਲੈ ਕੂੜੁ ॥
ज्ञान नसलेला मूर्ख मनुष्य परमेश्वराच्या खऱ्या दरबारात असतो
ਸਿਰੁ ਹਾਥ ਪਛੋੜੈ ਅੰਧਾ ਮੂੜੁ ॥੨॥
आणि त्याच्या डोक्याला हाताने मारतो. ॥२॥
ਰੋਗ ਬਿਆਪੇ ਕਰਦੇ ਪਾਪ ॥
जे लोक सतत पाप करत असतात त्यांना अनेक रोग होतात.
ਅਦਲੀ ਹੋਇ ਬੈਠਾ ਪ੍ਰਭੁ ਆਪਿ ॥੩॥
परमेश्वर स्वतः न्यायाधीश म्हणून बसला आहे. ॥३॥
ਅਪਨ ਕਮਾਇਐ ਆਪੇ ਬਾਧੇ ॥
मनुष्य स्वतः त्याच्या कर्माने बांधलेला असतो.
ਦਰਬੁ ਗਇਆ ਸਭੁ ਜੀਅ ਕੈ ਸਾਥੈ ॥੪॥
जीवनाबरोबरच सर्व संपत्ती आणि प्राणही निघून जातात. ॥४॥
ਨਾਨਕ ਸਰਨਿ ਪਰੇ ਦਰਬਾਰਿ ॥
हे नानक! ज्याने परमेश्वराच्या दरबारात आश्रय घेतला आहे
ਰਾਖੀ ਪੈਜ ਮੇਰੈ ਕਰਤਾਰਿ ॥੫॥੯੯॥੧੬੮॥
माझ्या कर्तारने (परमेश्वराने) त्यांची प्रतिष्ठा ठेवली आहे.॥५॥९९॥१६८॥
ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
गउडी महला ५ ॥
ਜਨ ਕੀ ਧੂਰਿ ਮਨ ਮੀਠ ਖਟਾਨੀ ॥
परमेश्वराच्या सेवकाच्या पायाची धूळच त्या प्राण्याच्या हृदयाला गोड वाटते.
ਪੂਰਬਿ ਕਰਮਿ ਲਿਖਿਆ ਧੁਰਿ ਪ੍ਰਾਨੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ज्याच्या कपाळावर पूर्वजन्मात केलेल्या कर्मानुसार अग्रलेख लिहिलेला असतो. ॥१॥ रहाउ॥