Page 122
ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਇਸੁ ਮਨਹਿ ਨਚਾਏ ਅੰਤਰਿ ਕਪਟੁ ਦੁਖੁ ਪਾਵਣਿਆ ॥੪॥
जो आपले मन भ्रमात नाचवतो आणि ज्याच्या मनात कपट असते तो अत्यंत दुःखी होतो. ॥४॥
ਗੁਰਮੁਖਿ ਭਗਤਿ ਜਾ ਆਪਿ ਕਰਾਏ ॥
जेव्हा परमेश्वर स्वतः मनुष्याला गुरूंच्या सहवासाने भक्ती करायला लावतात
ਤਨੁ ਮਨੁ ਰਾਤਾ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਏ ॥
तेव्हा साहजिकच त्याचे मन आणि शरीर परमेश्वराच्या प्रेमात रमून जाते.
ਬਾਣੀ ਵਜੈ ਸਬਦਿ ਵਜਾਏ ਗੁਰਮੁਖਿ ਭਗਤਿ ਥਾਇ ਪਾਵਣਿਆ ॥੫॥
वाणीने वाजवलेले अव्यक्त शब्द जेव्हा गुरूच्या अनुयायांच्या हृदयात गुंजू लागतात, तेव्हाच त्याची परमेश्वराची भक्ती स्वीकारली जाते. ॥५॥
ਬਹੁ ਤਾਲ ਪੂਰੇ ਵਾਜੇ ਵਜਾਏ ॥
पण जो कोणी वाद्य वाजवतो आणि वाद्यांसह नाचतो,
ਨਾ ਕੋ ਸੁਣੇ ਨ ਮੰਨਿ ਵਸਾਏ ॥
तो परमेश्वराचे नाम ऐकत नाही आणि मनात ठेवत नाही.
ਮਾਇਆ ਕਾਰਣਿ ਪਿੜ ਬੰਧਿ ਨਾਚੈ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਦੁਖੁ ਪਾਵਣਿਆ ॥੬॥
ते मायेसाठी नाचतो. मायेच्या प्रभावाखाली राहून तो केवळ दुःखच भोगतो म्हणजेच या नृत्यातून तो आध्यात्मिक सुख मिळवू शकत नाही. ॥६॥
ਜਿਸੁ ਅੰਤਰਿ ਪ੍ਰੀਤਿ ਲਗੈ ਸੋ ਮੁਕਤਾ ॥
ज्या व्यक्तीच्या अंतःकरणात परमेश्वराबद्दल प्रेम उत्पन्न होते तो आसक्ती आणि मोहापासून मुक्त असतो.
ਇੰਦ੍ਰੀ ਵਸਿ ਸਚ ਸੰਜਮਿ ਜੁਗਤਾ ॥
इंद्रियांवर ताबा ठेवणे ही संयमाची खरी पद्धत आहे.
ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਸਦਾ ਹਰਿ ਧਿਆਏ ਏਹਾ ਭਗਤਿ ਹਰਿ ਭਾਵਣਿਆ ॥੭॥
परमेश्वराला ही भक्ती आवडते की गुरूंच्या वाणीने तो सदैव परमेश्वराचे नामस्मरण करत राहतो. ॥७॥
ਗੁਰਮੁਖਿ ਭਗਤਿ ਜੁਗ ਚਾਰੇ ਹੋਈ ॥
चारही युगात गुरूंच्या माध्यमातून परमेश्वराची भक्ती झाली आहे.
ਹੋਰਤੁ ਭਗਤਿ ਨ ਪਾਏ ਕੋਈ ॥
इतर कोणत्याही पद्धतीने परमेश्वराची उपासना होत नाही.
ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਗੁਰ ਭਗਤੀ ਪਾਈਐ ਗੁਰ ਚਰਣੀ ਚਿਤੁ ਲਾਵਣਿਆ ॥੮॥੨੦॥੨੧॥
हे नानक! गुरूंच्या चरणी मन एकाग्र केल्याने गुरूंच्या भक्तीने परमेश्वराचे नाम प्राप्त होते. ॥८॥ २०॥२१॥
ਮਾਝ ਮਹਲਾ ੩ ॥
माझ महाला ३ ॥
ਸਚਾ ਸੇਵੀ ਸਚੁ ਸਾਲਾਹੀ ॥
मी फक्त परमेश्वराच्या खऱ्या रूपाचीच सेवा करतो आणि परमेश्वराच्या त्या सत्यरूपाची स्तुती करतो.
ਸਚੈ ਨਾਇ ਦੁਖੁ ਕਬ ਹੀ ਨਾਹੀ ॥
परमेश्वराचे नामस्मरण केल्याने दुःख कधीच जवळ येत नाही.
ਸੁਖਦਾਤਾ ਸੇਵਨਿ ਸੁਖੁ ਪਾਇਨਿ ਗੁਰਮਤਿ ਮੰਨਿ ਵਸਾਵਣਿਆ ॥੧॥
जे लोक आनंद देणाऱ्या परमेश्वराची सेवा करतात आणि गुरूच्या उपदेशाने त्याला हृदयात ठेवतात, असे लोक सदैव आनंदी राहतात. ॥१॥
ਹਉ ਵਾਰੀ ਜੀਉ ਵਾਰੀ ਸੁਖ ਸਹਜਿ ਸਮਾਧਿ ਲਗਾਵਣਿਆ
ज्यांना सहज आणि सुखदायक समाधी मिळते त्यांना मी माझे शरीर आणि मन समर्पित करतो.
ਜੋ ਹਰਿ ਸੇਵਹਿ ਸੇ ਸਦਾ ਸੋਹਹਿ ਸੋਭਾ ਸੁਰਤਿ ਸੁਹਾਵਣਿਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
परमेश्वराची सेवा करणारे लोक नेहमी सुंदर दिसतात. परमेश्वराची भक्ती करून ते वैभवास पात्र होऊन परमेश्वराच्या दरबारात मोठे वैभव प्राप्त करतात. ॥१॥ रहाउ ॥
ਸਭੁ ਕੋ ਤੇਰਾ ਭਗਤੁ ਕਹਾਏ ॥
हे परमेश्वरा! प्रत्येक मनुष्य स्वतःला तुझा भक्त म्हणवतो,
ਸੇਈ ਭਗਤ ਤੇਰੈ ਮਨਿ ਭਾਏ ॥
परंतु तुमचे भक्त तेच आहेत जे तुमच्या हृदयाला प्रिय आहेत.
ਸਚੁ ਬਾਣੀ ਤੁਧੈ ਸਾਲਾਹਨਿ ਰੰਗਿ ਰਾਤੇ ਭਗਤਿ ਕਰਾਵਣਿਆ ॥੨॥
तो खऱ्या शब्दांत तुझी स्तुती करीत राहतो आणि तुझ्या प्रेमात मग्न होऊन तुझी उपासना करीत असतो. ॥२॥
ਸਭੁ ਕੋ ਸਚੇ ਹਰਿ ਜੀਉ ਤੇਰਾ ॥
हे परमेश्वरा! प्रत्येक जीव तूच निर्माण केला आहे.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਿਲੈ ਤਾ ਚੂਕੈ ਫੇਰਾ ॥
मनुष्याला गुरू मिळाल्यास त्याचे जन्म-मृत्यूचे चक्र संपते.
ਜਾ ਤੁਧੁ ਭਾਵੈ ਤਾ ਨਾਇ ਰਚਾਵਹਿ ਤੂੰ ਆਪੇ ਨਾਉ ਜਪਾਵਣਿਆ ॥੩॥
हे परमेश्वरा! जेव्हा ते तुला शोभेल तेव्हा तूच जीवाला तुझ्या नामाची आवड निर्माण करतोस आणि तूच त्याला तुझ्या नामाचा जप करायला लावतोस.॥३॥
ਗੁਰਮਤੀ ਹਰਿ ਮੰਨਿ ਵਸਾਇਆ ॥
हे परमेश्वरा! गुरूंच्या उपदेशाने तू आपले नाम मानवाच्या मनात स्थापित करतोस,
ਹਰਖੁ ਸੋਗੁ ਸਭੁ ਮੋਹੁ ਗਵਾਇਆ ॥
आणि त्याचा आनंद,दुःख आणि आसक्ती सर्व काही नष्ट करते.
ਇਕਸੁ ਸਿਉ ਲਿਵ ਲਾਗੀ ਸਦ ਹੀ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਮੰਨਿ ਵਸਾਵਣਿਆ ॥੪॥
ज्याचे मन सदैव परमेश्वरामध्ये लीन असते, तो परमेश्वराचे नाम आपल्या मनात ठेवतो. ॥४॥
ਭਗਤ ਰੰਗਿ ਰਾਤੇ ਸਦਾ ਤੇਰੈ ਚਾਏ ॥
हे परमेश्वरा! तुझे भक्त सदैव तुझ्या प्रेमात मोठ्या उत्कटतेने तल्लीन राहावेत,
ਨਉ ਨਿਧਿ ਨਾਮੁ ਵਸਿਆ ਮਨਿ ਆਏ ॥
आणि नवीन निधी देणारे तुमचे नाव त्यांच्या मनात घर करून येते.
ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪਾਇਆ ਸਬਦੇ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਵਣਿਆ ॥੫॥
ज्याला सुदैवाने सद्गुरू मिळतो, गुरू त्याला शब्दांतून परमेश्वराशी एकरूप करतो. ॥५॥
ਤੂੰ ਦਇਆਲੁ ਸਦਾ ਸੁਖਦਾਤਾ ॥
हे परमेश्वरा! तू परम दयाळू आहेस आणि सजीवांना सदैव सुख देतोस.
ਤੂੰ ਆਪੇ ਮੇਲਿਹਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਾਤਾ ॥
तुम्ही स्वतःच जीवांना स्वतःशी जोडता आणि गुरूंद्वारेच तुम्हाला ओळखता येते.
ਤੂੰ ਆਪੇ ਦੇਵਹਿ ਨਾਮੁ ਵਡਾਈ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਸੁਖੁ ਪਾਵਣਿਆ ॥੬॥
तुम्ही स्वतः जीवांना नामरूपाने महानता प्रदान करता. जे तुझ्या नामात तल्लीन राहतात ते सदैव सुखी राहतात. ॥६॥
ਸਦਾ ਸਦਾ ਸਾਚੇ ਤੁਧੁ ਸਾਲਾਹੀ ॥
हे सत्याचे अवतार असलेल्या परमेश्वरा! मी नेहमी तुझी स्तुती करतो.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਾਤਾ ਦੂਜਾ ਕੋ ਨਾਹੀ ॥
फक्त गुरूंचे अनुयायीच तुम्हाला ओळखतात आणि इतर कोणीही तुम्हाला ओळखू शकत नाही.
ਏਕਸੁ ਸਿਉ ਮਨੁ ਰਹਿਆ ਸਮਾਏ ਮਨਿ ਮੰਨਿਐ ਮਨਹਿ ਮਿਲਾਵਣਿਆ ॥੭॥
माणसाचे मन जर आत्मविश्वास निर्माण करून केवळ एका परमेश्वरात लीन राहिले तरसद्गुरू त्याला त्याच्या अंतःकरणातच परमेश्वरातशी जोडतात. ॥७॥
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਵੈ ਸੋ ਸਾਲਾਹੇ ॥
जो गुरूचा अनुयायी होतो तोच तुमच्या गौरवाची स्तुती करू शकतो.
ਸਾਚੇ ਠਾਕੁਰ ਵੇਪਰਵਾਹੇ ॥
हे माझ्या परमेश्वरा! तू बेफिकीर आहेस,
ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਵਸੈ ਮਨ ਅੰਤਰਿ ਗੁਰ ਸਬਦੀ ਹਰਿ ਮੇਲਾਵਣਿਆ ॥੮॥੨੧॥੨੨॥
हे नानक! ज्यांच्या मनात नाम वास करतो, गुरू त्यांना आपल्या वाणीने परमेश्वराशी एकरूप होतात. ॥८॥२१॥२२॥
ਮਾਝ ਮਹਲਾ ੩ ॥
माझ महाला ३ ॥
ਤੇਰੇ ਭਗਤ ਸੋਹਹਿ ਸਾਚੈ ਦਰਬਾਰੇ ॥
हे सत्याच्या परमेश्वरा! तुझ्या सत्याच्या दरबारात बसून तुझे भक्त मोठे वैभव उपभोगत आहेत.
ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਨਾਮਿ ਸਵਾਰੇ ॥
गुरूंच्या शब्दांतून नामस्मरण करून तुम्ही त्यांना शोभले आहे
ਸਦਾ ਅਨੰਦਿ ਰਹਹਿ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਗੁਣ ਕਹਿ ਗੁਣੀ ਸਮਾਵਣਿਆ ॥੧॥
तो सदैव रात्रंदिवस आनंदात राहतो आणि सद्गुणांचे भांडार असलेल्या परमेश्वराच्या स्तुतीमध्ये लीन असतो. ॥१॥