Page 292
ਕੋਊ ਨਰਕ ਕੋਊ ਸੁਰਗ ਬੰਛਾਵਤ ॥
ചിലർ നരകത്തിൽ പോകുവാൻ തുടങ്ങി മറ്റു ചിലർ സ്വർഗ്ഗത്തിൽ പോകുവാനായി ആഗ്രഹിക്കുവാൻ തുടങ്ങി
ਆਲ ਜਾਲ ਮਾਇਆ ਜੰਜਾਲ ॥
ഈശ്വരൻ ഈ ലോകത്തിലെ വിവാദങ്ങളും സമ്പത്തുകളും സമ്പത്തുകളുടെ എല്ലാം മായാജാലങ്ങളും
ਹਉਮੈ ਮੋਹ ਭਰਮ ਭੈ ਭਾਰ ॥
അഹങ്കാരം മോഹം കഷ്ടങ്ങൾ മാത്രമല്ല ഭയം എന്നിങ്ങനെയുള്ള എല്ലാം തന്നെ സൃഷ്ടിച്ചിട്ടുണ്ട്
ਦੂਖ ਸੂਖ ਮਾਨ ਅਪਮਾਨ ॥
ദുഃഖം സുഖം മാനം അപമാനം
ਅਨਿਕ ਪ੍ਰਕਾਰ ਕੀਓ ਬਖ੍ਯ੍ਯਾਨ ॥
ഇവയെല്ലാം അനേകപ്രകാരങ്ങളിൽ വർണിക്കപ്പെടുവാൻ തുടങ്ങി
ਆਪਨ ਖੇਲੁ ਆਪਿ ਕਰਿ ਦੇਖੈ ॥
പ്രഭു സ്വയം തന്നെയാണ് ഈ ലീലകളെല്ലാം ചെയ്യുന്നത് പിന്നെ സ്വയം ആയി ഇതെല്ലാം കണ്ടു രസിക്കുന്നു
ਖੇਲੁ ਸੰਕੋਚੈ ਤਉ ਨਾਨਕ ਏਕੈ ॥੭॥
അല്ലയോ പരമാത്മാവ് ഇതെല്ലാം അവസാനിപ്പിക്കുമ്പോൾ അദ്ദേഹം മാത്രമേ അവശേഷിക്കപ്പെടുകയുള്ളൂ
ਜਹ ਅਬਿਗਤੁ ਭਗਤੁ ਤਹ ਆਪਿ ॥
എവിടെയാണ് പരമാത്മാവ് ഉള്ളത് അവിടെ തന്നെയാണ് അദ്ദേഹത്തിൻറെ ഭക്തനും ഉള്ളത് അദ്ദേഹത്തിൻറെ ഭക്തൻ ഉള്ളടക്കം മാത്രമേ പരമാത്മാവ് വസിക്കുന്നു
ਜਹ ਪਸਰੈ ਪਾਸਾਰੁ ਸੰਤ ਪਰਤਾਪਿ ॥
തൻറെ രചനകളെ എല്ലാം പ്രസരിപ്പിക്കുമ്പോൾ അവിടെയെല്ലാം അദ്ദേഹം തന്നെ സാധുക്കളുടെ പ്രതാപങ്ങൾക്ക് വേണ്ടിയാണ് ചെയ്യുന്നത്
ਦੁਹੂ ਪਾਖ ਕਾ ਆਪਹਿ ਧਨੀ ॥
രണ്ടു പക്ഷങ്ങളുടെയും അദ്ദേഹം സ്വയം യജമാനനാണ്
ਉਨ ਕੀ ਸੋਭਾ ਉਨਹੂ ਬਨੀ ॥
അദ്ദേഹത്തിൻറെ മഹിമ അദ്ദേഹത്തിന് മാത്രമേ യോജിക്കുന്നുള്ളൂ
ਆਪਹਿ ਕਉਤਕ ਕਰੈ ਅਨਦ ਚੋਜ ॥
ഭഗവാൻ സ്വയം തന്നെയാണ് ഈ ലീലകളെല്ലാം ചെയ്യുന്നത്
ਆਪਹਿ ਰਸ ਭੋਗਨ ਨਿਰਜੋਗ ॥
അവൻ ഇതെല്ലാം കണ്ട് സ്വയം രസിക്കുന്നു. പിന്നീട് എല്ലാത്തിൽ നിന്നും വിട്ട് നിർവികാരനായിരിക്കുന്നു
ਜਿਸੁ ਭਾਵੈ ਤਿਸੁ ਆਪਨ ਨਾਇ ਲਾਵੈ ॥
ആരെയാണ് അദ്ദേഹം ആഗ്രഹിക്കുന്നത് അവരെ തൻറെ പേരിൻറെ കൂടെ ചേർത്തു കൊള്ളുന്നു
ਜਿਸੁ ਭਾਵੈ ਤਿਸੁ ਖੇਲ ਖਿਲਾਵੈ ॥
ആരെയാണ് അദ്ദേഹം ആഗ്രഹിക്കുന്നത് അവരെ ഈ ലോകത്തിലെ ഉള്ള എല്ലാ കളികളും കളിപ്പിക്കുന്നു
ਬੇਸੁਮਾਰ ਅਥਾਹ ਅਗਨਤ ਅਤੋਲੈ ॥
പറയുന്നത് ഇങ്ങനെയാണ് അല്ലയോ അനന്തമായ അതുലനീയനായ കണക്കാക്കപ്പെടുവാൻ സാധിക്കാത്ത പരമാത്മാവേ
ਜਿਉ ਬੁਲਾਵਹੁ ਤਿਉ ਨਾਨਕ ਦਾਸ ਬੋਲੈ ॥੮॥੨੧॥
താങ്കൾ എങ്ങനെയാണ് തൻറെ ഭക്തന്മാരെ ആഗ്രഹിക്കുന്നത് അങ്ങനെ തന്നെയാണ് അവർ സംസാരിക്കുന്നത്
ਸਲੋਕੁ ॥
ശ്ലോകം
ਜੀਅ ਜੰਤ ਕੇ ਠਾਕੁਰਾ ਆਪੇ ਵਰਤਣਹਾਰ ॥
അല്ലയോ ജീവജന്തുക്കളുടെ എല്ലാം ബാലകനായ പരമാത്മാവേ താങ്കൾ തന്നെയാണ് എല്ലാത്തിലും വ്യാപിച്ചിരിക്കുന്നത്
ਨਾਨਕ ਏਕੋ ਪਸਰਿਆ ਦੂਜਾ ਕਹ ਦ੍ਰਿਸਟਾਰ ॥੧॥
അല്ലയോ ഒരേ ഒരു ഈശ്വരൻ അദ്ദേഹം സർവ്വവ്യാപിയാണ് മാത്രമല്ല അദ്ദേഹത്തിൻറെ മുന്നിൽ മറ്റാരെയും കാണുവാൻ സാധിക്കുകയില്ല
ਅਸਟਪਦੀ ॥
അഷ്ടപതി
ਆਪਿ ਕਥੈ ਆਪਿ ਸੁਨਨੈਹਾਰੁ ॥
അദ്ദേഹം സ്വയം തന്നെയാണ് വക്താവും സ്വയം തന്നെയാണ് ശ്രോതാവ്
ਆਪਹਿ ਏਕੁ ਆਪਿ ਬਿਸਥਾਰੁ ॥
അദ്ദേഹം സ്വയം ഒന്നുതന്നെയാണ് അദ്ദേഹം തന്നെയാണ് എല്ലാം വിസ്താരവും
ਜਾ ਤਿਸੁ ਭਾਵੈ ਤਾ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਉਪਾਏ ॥
അദ്ദേഹത്തിന് ആവശ്യമെന്ന് തോന്നുമ്പോൾ ഈ സൃഷ്ടിയെ രചിക്കുന്നു
ਆਪਨੈ ਭਾਣੈ ਲਏ ਸਮਾਏ ॥
തന്റെ ഇച്ഛാനുസരണം ഈ സൃഷ്ടിയിൽ അദ്ദേഹം സ്വയം ലയിച്ച് ചേരുന്നു
ਤੁਮ ਤੇ ਭਿੰਨ ਨਹੀ ਕਿਛੁ ਹੋਇ ॥
അല്ലയോ ആത്മാവേ താങ്കളുടെ അനുവാദമില്ലാതെ മറ്റൊന്നും ചെയ്യുവാൻ സാധിക്കുകയില്ല
ਆਪਨ ਸੂਤਿ ਸਭੁ ਜਗਤੁ ਪਰੋਇ ॥
നീ തന്നെയാണ് ഈ ലോകത്തെ ഒരേ ഒരു സൂത്രത്തിൽ ബന്ധിച്ചിരിക്കുന്നത്
ਜਾ ਕਉ ਪ੍ਰਭ ਜੀਉ ਆਪਿ ਬੁਝਾਏ ॥
ആ പൂജ്യനായ പരമേശ്വരൻ ആർക്കാണ് ജ്ഞാനം നൽകുന്നത്
ਸਚੁ ਨਾਮੁ ਸੋਈ ਜਨੁ ਪਾਏ ॥
ആ മനുഷ്യൻ ദൈവനാമം സ്വീകരിക്കുന്നു
ਸੋ ਸਮਦਰਸੀ ਤਤ ਕਾ ਬੇਤਾ ॥
അദ്ദേഹം സമദർശിയും തത്വജ്ഞാതാവും ആയിരിക്കും
ਨਾਨਕ ਸਗਲ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਕਾ ਜੇਤਾ ॥੧॥
അല്ല യൂനാന അദ്ദേഹം സമസ്ത ലോകത്തെയും വിജയി ഭവിക്കുന്നവനാണ്
ਜੀਅ ਜੰਤ੍ਰ ਸਭ ਤਾ ਕੈ ਹਾਥ ॥
എല്ലാ ജീവജാലങ്ങളും ആ പരമാത്മാവിന്റെ വശത്തിലാണ്
ਦੀਨ ਦਇਆਲ ਅਨਾਥ ਕੋ ਨਾਥੁ ॥
ദീനദയാലനായ ദൈവം അനാഥരുടെ എല്ലാം നാഥനാണ്
ਜਿਸੁ ਰਾਖੈ ਤਿਸੁ ਕੋਇ ਨ ਮਾਰੈ ॥
ആ പരമാത്മാവ് ആരെയാണോ രക്ഷിക്കുന്നത് അവരെ ആർക്കും കൊല്ലുവാൻ സാധിക്കുകയില്ല
ਸੋ ਮੂਆ ਜਿਸੁ ਮਨਹੁ ਬਿਸਾਰੈ ॥
ആരെയാണ് അദ്ദേഹം മനസ്സിൽ നിന്നും വിസ്മരിച്ചു കളയുന്നത് അവനെ പിന്നീട് ജനിപ്പിക്കുവാനും സാധിക്കുകയില്ല
ਤਿਸੁ ਤਜਿ ਅਵਰ ਕਹਾ ਕੋ ਜਾਇ ॥
അദ്ദേഹത്തിനു ഉപേക്ഷിച്ച് മറ്റുള്ളവരുടെ അടുത്ത് എന്തിന് പോകണം
ਸਭ ਸਿਰਿ ਏਕੁ ਨਿਰੰਜਨ ਰਾਇ ॥
എല്ലാവരുടെയും ശിരസ്സിനു മുകളിൽ ആ ഒരേയൊരു ദൈവമാണുള്ളത്
ਜੀਅ ਕੀ ਜੁਗਤਿ ਜਾ ਕੈ ਸਭ ਹਾਥਿ ॥
ആരുടെ വശത്തിലാണ് പ്രാണികളുടെ എല്ലാം യുക്തികളും ഉള്ളത്
ਅੰਤਰਿ ਬਾਹਰਿ ਜਾਨਹੁ ਸਾਥਿ ॥
അദ്ദേഹം ഉള്ളിലും പുറത്തും എല്ലാം നിൻറെ കൂടെ ഉണ്ട് എന്ന് സത്യം മനസ്സിലാക്കുക
ਗੁਨ ਨਿਧਾਨ ਬੇਅੰਤ ਅਪਾਰ ॥
ആ ഗുണങ്ങളുടെയെല്ലാം ഭണ്ഡാരമായ അനന്തനായ അപാരനായ പരമാത്മാവിൽ
ਨਾਨਕ ਦਾਸ ਸਦਾ ਬਲਿਹਾਰ ॥੨॥
ദാസനായ ഈ നാനക് എപ്പോഴും തന്നെ സമർപ്പിക്കുന്നു
ਪੂਰਨ ਪੂਰਿ ਰਹੇ ਦਇਆਲ ॥
ദയാലുവായ പരമാത്മാവ് എല്ലായിപ്പോഴും എല്ലാ സ്ഥലങ്ങളിലും വ്യാപിച്ചിട്ടുണ്ട്
ਸਭ ਊਪਰਿ ਹੋਵਤ ਕਿਰਪਾਲ ॥
അദ്ദേഹം സമസ്ത ജീവജാലങ്ങളിലും കൃപാലുമാണ്
ਅਪਨੇ ਕਰਤਬ ਜਾਨੈ ਆਪਿ ॥
തന്റെ ലീലുകളെല്ലാം അദ്ദേഹത്തിന് മാത്രമേ മനസ്സിലാക്കുകയുള്ളൂ
ਅੰਤਰਜਾਮੀ ਰਹਿਓ ਬਿਆਪਿ ॥
അന്തറിയാം പ്രഭു എല്ലാത്തിലും വ്യാപിച്ചിരിക്കുന്നു
ਪ੍ਰਤਿਪਾਲੈ ਜੀਅਨ ਬਹੁ ਭਾਤਿ ॥
അദ്ദേഹം അനേകപ്രകാരങ്ങളിൽ ജീവജാലങ്ങളെ പരിപോഷിപ്പിക്കുന്നു
ਜੋ ਜੋ ਰਚਿਓ ਸੁ ਤਿਸਹਿ ਧਿਆਤਿ ॥
ആരെയെല്ലാമാണ് അദ്ദേഹം നിർമ്മിച്ചിരിക്കുന്നത് അവരെല്ലാവരും അദ്ദേഹത്തിൻറെ ഗുണഗാനം പാടി പുകഴ്ത്തുന്നു
ਜਿਸੁ ਭਾਵੈ ਤਿਸੁ ਲਏ ਮਿਲਾਇ ॥
അദ്ദേഹത്തിന് ഇഷ്ടമെന്ന് തോന്നുന്നവരെ അദ്ദേഹം തന്റെ കൂടെ ചേർത്ത് നിർത്തുന്നു
ਭਗਤਿ ਕਰਹਿ ਹਰਿ ਕੇ ਗੁਣ ਗਾਇ ॥
അങ്ങനെയുള്ള ഭക്തൻ ഹരി പ്രഭുവിന്റെ ഭക്തി മാത്രമല്ല ഗുണസ്തുതി ചെയ്യുന്നു
ਮਨ ਅੰਤਰਿ ਬਿਸ੍ਵਾਸੁ ਕਰਿ ਮਾਨਿਆ ॥
അല്ലയോ മനസ്സിലാണോ ഭക്തികൊണ്ട് ഭഗവാനെ വിശ്വസിക്കുന്നത്
ਕਰਨਹਾਰੁ ਨਾਨਕ ਇਕੁ ਜਾਨਿਆ ॥੩॥
അവൻ സൃഷ്ടികർത്താവായ ദൈവത്തെ അറിഞ്ഞിരിക്കുന്നു
ਜਨੁ ਲਾਗਾ ਹਰਿ ਏਕੈ ਨਾਇ ॥
ഏതൊരു ഭക്തനാണ് ഭഗവാൻറെ നാമത്തിൽ സ്വയം ലയിച്ചിരിക്കുന്നത്
ਤਿਸ ਕੀ ਆਸ ਨ ਬਿਰਥੀ ਜਾਇ ॥
അവൻറെ ആഗ്രഹം ഒരിക്കലും വ്യർത്ഥമായി പോവുകയില്ല
ਸੇਵਕ ਕਉ ਸੇਵਾ ਬਨਿ ਆਈ ॥
സേവകന് സേവ് ചെയ്യുന്നത് തന്നെയാണ് ഭൂഷണം ആയിട്ടുള്ളത്
ਹੁਕਮੁ ਬੂਝਿ ਪਰਮ ਪਦੁ ਪਾਈ ॥
പ്രഭുവിൻറെ ആജ്ഞ അനുസരിക്കുന്നത് മൂലം അവൻ പരമ പദത്തെ മോക്ഷത്തെ പ്രാപിക്കുന്നു
ਇਸ ਤੇ ਊਪਰਿ ਨਹੀ ਬੀਚਾਰੁ ॥
അവന് അതിനു മുകളിൽ മറ്റൊരു വിചാരവും ഉണ്ടാകുന്നില്ല
ਜਾ ਕੈ ਮਨਿ ਬਸਿਆ ਨਿਰੰਕਾਰੁ ॥
ആരുടെ ഹൃദയത്തിലാണ് നിലാകാരനായ ദൈവം വസിക്കുന്നത്
ਬੰਧਨ ਤੋਰਿ ਭਏ ਨਿਰਵੈਰ ॥
അവൻ തന്റെ ബന്ധനങ്ങളെയെല്ലാം ഉപേക്ഷിച്ച് നിർവികാരനായിത്തീരുന്നു
ਅਨਦਿਨੁ ਪੂਜਹਿ ਗੁਰ ਕੇ ਪੈਰ ॥
മാത്രമല്ല ദിനരാത്രങ്ങൾ ഗുരുവിൻറെ ചരണങ്ങളിൽ പൂജ ചെയ്തു ജീവിക്കുന്നു
ਇਹ ਲੋਕ ਸੁਖੀਏ ਪਰਲੋਕ ਸੁਹੇਲੇ ॥
അവൻ ഇഹലോകത്തിൽ സുഖവാനും പരലോകത്തിൽ ആനന്ദം ഉള്ളവനും ആയിത്തീരുന്നു