Page 475
ਨਾਨਕ ਸਾ ਕਰਮਾਤਿ ਸਾਹਿਬ ਤੁਠੈ ਜੋ ਮਿਲੈ ॥੧॥
ನಾನಕ್ ಸಾ ಕರಮಾತಿ ಸಾಹಿಬ್ ತುಟೈ ಜೋ ಮಿಲೈ ||೧||
ಓ ನಾನಕ್, ಭಗವಂತ ಆಶೀರ್ವದಿಸಿದಾಗ ಅವನು ಪಡೆಯುವ ಕೊಡುಗೆಯೇ ಅದ್ಭುತ ಕೊಡುಗೆಯಾಗಿದೆ. 1॥
ਮਹਲਾ ੨ ॥
ಮಹಾಲ ೨
ಮಹಾಲ 2॥
ਏਹ ਕਿਨੇਹੀ ਚਾਕਰੀ ਜਿਤੁ ਭਉ ਖਸਮ ਨ ਜਾਇ ॥
ಏಕ್ ಕಿನೇಹಿ ಚಾಕರಿ ಜಿತು ಭವು ಖಸಂ ನ ಜಾಯಿ ||
ಪ್ರಭುವಿನ ಭಯವನ್ನು ಹೋಗಲಾಡಿಸದ್ದು ಯಾವ ರೀತಿಯ ಸೇವಕ ಸೇವೆ?
ਨਾਨਕ ਸੇਵਕੁ ਕਾਢੀਐ ਜਿ ਸੇਤੀ ਖਸਮ ਸਮਾਇ ॥੨॥
ನಾನಕ್ ಸೇವಕು ಕಾಡ್ಹಿಏಯ್ ಜಿ ಸೇತಿ ಖಸಂ ಸಮಾಯಿ।
ಓ ನಾನಕ್, ತನ್ನ ಪ್ರಭುವಿನೊಂದಿಗೆ ವಿಲೀನಗೊಳ್ಳುವವನನ್ನು ನಿಜವಾದ ಸೇವಕ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ. 2॥
ਪਉੜੀ ॥
ಪೌಡಿ
ಪೌರಿ ॥
ਨਾਨਕ ਅੰਤ ਨ ਜਾਪਨ੍ਹ੍ਹੀ ਹਰਿ ਤਾ ਕੇ ਪਾਰਾਵਾਰ ॥
ನಾನಕ್ ಅಂತ್ ನ ಜಾಪನ್ಹಿ ಹರಿ ತಾ ಕೆ ಪಾರಾವಾರ್ ||
ಓ ನಾನಕ್, ದೇವರ ಅಂತ್ಯವು ತಿಳಿದಿಲ್ಲ. ಅವರಿಗೆ ಅಂತ್ಯವಿಲ್ಲ, ಅವರು ಅನಂತ
ਆਪਿ ਕਰਾਏ ਸਾਖਤੀ ਫਿਰਿ ਆਪਿ ਕਰਾਏ ਮਾਰ ॥
ಆಪಿ ಕರಾಎ ಸಾಖತಿ ಫಿರಿ ಆಪಿ ಕರಾಎ ಮಾರ್ ||
ಅವರೇ ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡವನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಅವನ ಸ್ವಂತ ಸೃಷ್ಟಿಯನ್ನು ನಾಶಮಾಡುತ್ತಾರೆ
ਇਕਨ੍ਹ੍ਹਾ ਗਲੀ ਜੰਜੀਰੀਆ ਇਕਿ ਤੁਰੀ ਚੜਹਿ ਬਿਸੀਆਰ ॥
ಇಕಂಹಾ ಗಲಿ ಜಂಜೀರಿಯಾ ಇಕಿ ತುರಿ ಚಡಹಿ ಬಿಸಿಆರ್ ||
ಕೆಲವು ಜೀವಿಗಳು ತಮ್ಮ ಕುತ್ತಿಗೆಗೆ ಸರಪಣಿಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುತ್ತವೆ, ಅಂದರೆ, ಅವುಗಳನ್ನು ಬಂಧಗಳಲ್ಲಿ ಕಟ್ಟಲಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಇತರರು ಅಸಂಖ್ಯಾತ ಕುದುರೆಗಳ ಮೇಲೆ ಸವಾರಿ ಮಾಡುವುದನ್ನು ಆನಂದಿಸುತ್ತಾರೆ
ਆਪਿ ਕਰਾਏ ਕਰੇ ਆਪਿ ਹਉ ਕੈ ਸਿਉ ਕਰੀ ਪੁਕਾਰ ॥
ಆಪಿ ಕರಯೆ ಕರೇ ಅಪಿ ಹೌ ಕೈ ಸಿಉ ಕರಿ ಪುಕಾರ್ ॥
ಆ ಭಗವಂತ ಸ್ವಯಂ ಲೀಲೆಯನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಸ್ವತಃ ಜೀವಿಗಳನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ನಾನು ಯಾರಿಗೆ ದೂರು ನೀಡಬಹುದು?
ਨਾਨਕ ਕਰਣਾ ਜਿਨਿ ਕੀਆ ਫਿਰਿ ਤਿਸ ਹੀ ਕਰਣੀ ਸਾਰ ॥੨੩॥
ನಾನಕ್ ಕರ್ಣಾ ಜಿನಿ ಕಿಅ ಫಿರಿ ತಿಸ್ ಹೀ ಕರಣಿ ಸಾರ್ ||. ೨೩
ಓ ನಾನಕ್, ವಿಶ್ವವನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿದ ಭಗವಂತ ಅದನ್ನು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. 23॥
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥
ಸಲೋಕು ಮಹ 1 ॥
ಪದ್ಯ ಮಹಾಲ 1॥
ਆਪੇ ਭਾਂਡੇ ਸਾਜਿਅਨੁ ਆਪੇ ਪੂਰਣੁ ਦੇਇ ॥
ಆಪೇ ಭಾಂಡೆ ಸಾಜಿಅನು ಆಪೇ ಪೂರಣು ದೇಯಿ ||
ಭಗವಂತ ಜೀವಿಗಳ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಪಾತ್ರೆಗಳನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿದರು ಮತ್ತು ಅವರೇ ಅವುಗಳ ದೇಹಕ್ಕೆ ಗುಣ, ದೋಷ, ಸುಖ ಮತ್ತು ದುಃಖವನ್ನು ಸೇರಿಸುತ್ತಾರೆ
ਇਕਨ੍ਹ੍ਹੀ ਦੁਧੁ ਸਮਾਈਐ ਇਕਿ ਚੁਲ੍ਹ੍ਹੈ ਰਹਨ੍ਹ੍ਹਿ ਚੜੇ ॥
ಇಕನ್ಹಿ ದುಧು ಸಮಾಯಿಯೇ ಇಕಿ ಚುಲ್ಹೆ ರಹನ್ಹಿ ಚಡೆ ||
ಜೀವಂತ ಜೀವಿಗಳ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ಪಾತ್ರೆಗಳು ಹಾಲಿನಿಂದ ತುಂಬಿರುತ್ತವೆ, ಅಂದರೆ, ಸದ್ಗುಣಗಳು ಇರುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ಅನೇಕವು ಒಲೆಯ ಮೇಲಿನ ಶಾಖವನ್ನು ತಡೆದುಕೊಳ್ಳುವುದನ್ನು ಮುಂದುವರಿಸುತ್ತವೆ
ਇਕਿ ਨਿਹਾਲੀ ਪੈ ਸਵਨ੍ਹ੍ਹਿ ਇਕਿ ਉਪਰਿ ਰਹਨਿ ਖੜੇ ॥
ಇಕಿ ನಿಹಾಲಿ ಪಾಇ ಸವನ್ಹಿ ಇಕಿ ಉಪರಿ ರಹಾನಿ ಖಡೆ ॥
ಕೆಲವು ಅದೃಷ್ಟವಂತರು ತಮ್ಮ ಹಾಸಿಗೆಯ ಮೇಲೆ ಖಚಿತವಾಗಿ ವಿಶ್ರಾಂತಿ ಪಡೆಯುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಅನೇಕರು ಅವರ ಸೇವೆಯಲ್ಲಿ ಕಾವಲು ಕಾಯುತ್ತಾರೆ
ਤਿਨ੍ਹ੍ਹਾ ਸਵਾਰੇ ਨਾਨਕਾ ਜਿਨ੍ਹ੍ਹ ਕਉ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ॥੧॥
ತಿನ್ಹಾ ಸವಾರೆ ನಾನ್ಕಾ ಜಿನ್ಹ್ ಕವು ನದರಿ ಕರೆ ||
ಓ ನಾನಕ್, ಭಗವಂತ ತನ್ನ ಆಶೀರ್ವಾದದಿಂದ ಯಾರನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾರೋ ಅವರ ಜೀವನವನ್ನು ಸುಂದರವಾಗಿಸುತ್ತಾರೆ. 1॥
ਮਹਲਾ ੨ ॥
ಮಹಾಲ ೨
ಮಹಾಲ 2॥
ਆਪੇ ਸਾਜੇ ਕਰੇ ਆਪਿ ਜਾਈ ਭਿ ਰਖੈ ਆਪਿ ॥
ಆಪೆ ಸಾಜೆ ಕರೆ ಆಪಿ ಜಾಯಿ ಭಿ ರಖೈ ಆಪಿ ||
ದೇವರು ತಾನೇ ಜಗತ್ತನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ತಾನೇ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ಅವರೇ ತನ್ನ ಸೃಷ್ಟಿಯನ್ನು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ
ਤਿਸੁ ਵਿਚਿ ਜੰਤ ਉਪਾਇ ਕੈ ਦੇਖੈ ਥਾਪਿ ਉਥਾਪਿ ॥
ತಿಸು ವಿಚಿ ಜಂತ್ ಉಪಾಯ್ ಕೈ ದೇಖೈ ಥಾಪಿ ಉಥಾಪಿ ॥
ಅವನು ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಜೀವಿಗಳನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಅವುಗಳ ಜನನ ಮತ್ತು ಮರಣವನ್ನು ನೋಡುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತಾರೆ
ਕਿਸ ਨੋ ਕਹੀਐ ਨਾਨਕਾ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਆਪੇ ਆਪਿ ॥੨॥
ಕಿಸ್ ನೋ ಕಹಿಯೇ ನಾನ್ಕಾ ಸಭ್ ಕಿಛು ಆಪೆ ಆಪಿ || ೨||
ಓ ನಾನಕ್, ಅವರೇ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಮಾಡುವಾಗ ದೇವರನ್ನು ಹೊರತುಪಡಿಸಿ ಬೇರೆ ಯಾರನ್ನು ಪ್ರಾರ್ಥಿಸಬಹುದು? 2॥
ਪਉੜੀ ॥
ಪೌಡಿ
ಪೌರಿ॥
ਵਡੇ ਕੀਆ ਵਡਿਆਈਆ ਕਿਛੁ ਕਹਣਾ ਕਹਣੁ ਨ ਜਾਇ ॥
ವಡೆ ಕಿಯಾ ವಡಿಆಯಿಆ ಕಿಛು ಕಹಣಾ ಕಹಣು ನ ಜಾಯಿ ||
ಮಹಾನ್ ಭಗವಂತನ ಮಹಿಮೆ ಮತ್ತು ಹಿರಿಮೆಯನ್ನು ವರ್ಣಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ
ਸੋ ਕਰਤਾ ਕਾਦਰ ਕਰੀਮੁ ਦੇ ਜੀਆ ਰਿਜਕੁ ਸੰਬਾਹਿ ॥
ಸೋ ಕರತಾ ಕಾದರ್ ಕರೀಮು ದೇ ಜೀಆ ರಿಜಕು ಸ್ಮಬಾಹಿ ||
ಅವರು ಪ್ರಪಂಚದ ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತ, ತನ್ನ ಪ್ರಕೃತಿಯನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸುವವನು ಮತ್ತು ಜೀವಿಗಳ ಮೇಲೆ ದಯೆಯಿಂದ ನೋಡುವವನು. ಅವನು ಎಲ್ಲಾ ಜೀವಿಗಳಿಗೆ ಜೀವನೋಪಾಯವನ್ನು ಒದಗಿಸುತ್ತಾರೆ
ਸਾਈ ਕਾਰ ਕਮਾਵਣੀ ਧੁਰਿ ਛੋਡੀ ਤਿੰਨੈ ਪਾਇ ॥
ಸಾಯಿ ಕಾರ್ ಕಮಾವಣಿ ಧುರಿ ಚೋಡಿ ತಿನೈ ಪಾಯಿ ||
ಜೀವಿಯು ಮೊದಲಿನಿಂದಲೂ ತನ್ನ ಹಣೆಬರಹದಲ್ಲಿ ಬರೆದಿರುವ ಕ್ರಿಯೆಗಳನ್ನು ಮಾತ್ರ ನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತಾರೆ
ਨਾਨਕ ਏਕੀ ਬਾਹਰੀ ਹੋਰ ਦੂਜੀ ਨਾਹੀ ਜਾਇ ॥
ನಾನಕ್ ಎ ಕುಬಾಹರಿ ಹೋರ್ ದೂಜಿ ನಾಹಿ ಜಾಯಿ ||
ಓ ನಾನಕ್, ಆ ಒಬ್ಬ ಭಗವಂತನ ಹೊರತು ಬೇರೊಂದು ಆಶ್ರಯ ಸ್ಥಳವಿಲ್ಲ
ਸੋ ਕਰੇ ਜਿ ਤਿਸੈ ਰਜਾਇ ॥੨੪॥੧॥ ਸੁਧੁ
ಸೋ ಕರೈ ಜಿ ತಿಸೈ ರಜಾಯಿ ||೨೪|| ||೧|| ಸುಧು
ತನಗೆ ಸಮ್ಮತವಾದುದನ್ನು ಮಾತ್ರ ಅವರು ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. 24 1॥ ಶುದ್ಧ
ੴ ਸਤਿਨਾਮੁ ਕਰਤਾ ਪੁਰਖੁ ਨਿਰਭਉ ਨਿਰਵੈਰੁ ਅਕਾਲ ਮੂਰਤਿ ਅਜੂਨੀ ਸੈਭੰ ਗੁਰਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ಸತೀನಾಮು ಕರ್ತಾ ಪುರಖು ನಿರ್ಭೌ ನಿರ್ವೈರು ಅಕಾಲಾ ಮೂರತಿ ಅಜುನೀ ಸೈಭಂ ಗುರುಪ್ರಸಾದಿ
ಒಬ್ಬ ದೇವರಿದ್ದಾರೆ, ಅವನ ಹೆಸರು ಸತ್ಯ, ಅವರು ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡದ ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತ. ಅವರು ಸರ್ವಶಕ್ತ, ಭಯಮುಕ್ತ, ಯಾರೊಂದಿಗೂ ದ್ವೇಷವಿಲ್ಲ, ವಾಸ್ತವವಾಗಿ, ಅವರು ಎಲ್ಲರ ಮೇಲೆ ಸಮಾನ ದೃಷ್ಟಿಯನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದಾರೆ, ಅವರು ಅಮರ, ಅವರು ಕಾಲಾತೀತರು, ಅವನು ಹುಟ್ಟು ಮತ್ತು ಮರಣದ ಚಕ್ರದಿಂದ ಮುಕ್ತನಾಗಿರುತ್ತಾರೆ, ಅವರೇ ಆಗಿದ್ದಾರೆ. ಪ್ರಕಾಶಿತರಾದ ಅವರು ಗುರುವಿನ ಕೃಪೆಯಿಂದ ಪ್ರಾಪ್ತನಾಗುತ್ತಾರೆ
ਰਾਗੁ ਆਸਾ ਬਾਣੀ ਭਗਤਾ ਕੀ ॥
ರಾಗು ಆಸಾ ಬಾನಿ ಭಗತಾ ಕೀ ॥
ರಾಗು ಅಸ ಬಾನಿ ಭಗತ ಕೀ ॥
ਕਬੀਰ ਜੀਉ ਨਾਮਦੇਉ ਜੀਉ ਰਵਿਦਾਸ ਜੀਉ ॥
ಕಬೀರ್ ಜೀವು ನಾಮದೇವ ಜೀವು ರವಿದಾಸ್ ಜೀವು ||
ಕಬೀರ್ ಜಿ ನಾಮದೇವ್ ಜಿ ರವಿದಾಸ್ ಜಿ
ਆਸਾ ਸ੍ਰੀ ਕਬੀਰ ਜੀਉ ॥
ಆಸಾ ಶ್ರೀ ಕಬೀರ್ ಜೀವು ॥
ಆಸಾ ಶ್ರೀ ಕಬೀರ ಜೀ ॥
ਗੁਰ ਚਰਣ ਲਾਗਿ ਹਮ ਬਿਨਵਤਾ ਪੂਛਤ ਕਹ ਜੀਉ ਪਾਇਆ ॥
ಗುರ್ಚರಣ್ ಲಾಗಿ ಹಮ್ ಬಿನವ್ತಾ ಪೂಛತ್ ಕಹತ್
ನಾನು ನನ್ನ ಗುರುಗಳ ಪಾದಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರಾರ್ಥಿಸುತ್ತೇನೆ ಮತ್ತು ಮನುಷ್ಯನನ್ನು ಏಕೆ ಸೃಷ್ಟಿಸಲಾಗಿದೆ ಎಂದು ಕೇಳುತ್ತೇನೆ
ਕਵਨ ਕਾਜਿ ਜਗੁ ਉਪਜੈ ਬਿਨਸੈ ਕਹਹੁ ਮੋਹਿ ਸਮਝਾਇਆ ॥੧॥
ಕವನ ಕಾಜ್ ಜಗ್ ಉಪಜೈ ಬಿನಸೈ ಕಹಹು ಮೋಹಿ ಸಮ್ಜ್ಹಾಯಿಯಾ ||೧ ||
ಈ ಜಗತ್ತು ಏಕೆ ಉದ್ಭವಿಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಅದು ಏಕೆ ನಾಶವಾಗುತ್ತದೆ? 1॥
ਦੇਵ ਕਰਹੁ ਦਇਆ ਮੋਹਿ ਮਾਰਗਿ ਲਾਵਹੁ ਜਿਤੁ ਭੈ ਬੰਧਨ ਤੂਟੈ ॥
ದೇವ ಕರಹು ದಯಿಯಾ ಮೋಹಿ ಮಾರ್ಗಿ ಲವಹು ಜಿತು ಭಾಯಿ ಬಂಧನ್ ತುಟೈ ॥
ಓ ಗುರುದೇವ, ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಕರುಣಿಸು ಮತ್ತು ನನ್ನ ಭಯದ ಬಂಧಗಳು ಮುರಿದುಹೋಗುವಂತೆ ನನ್ನನ್ನು ಸರಿಯಾದ ಮಾರ್ಗದಲ್ಲಿ ನಡೆಸು
ਜਨਮ ਮਰਨ ਦੁਖ ਫੇੜ ਕਰਮ ਸੁਖ ਜੀਅ ਜਨਮ ਤੇ ਛੂਟੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ಜನನ್ ಮರಣ್ ದುಖ್ ಫೇಡ್ ಕರಮ್ ಸುಖ್ ಜೀಆ ಜನಮ್ ತೇ ಛುಟೈ ||೧ ರಹಾವು
ನನ್ನ ಹಿಂದಿನ ಜನ್ಮದಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟು-ಸಾವಿನ ದುಃಖಗಳು ನಾಶವಾಗಿ ನನ್ನ ಆತ್ಮವು ಜನ್ಮಾಂತರಗಳ ಚಕ್ರದಿಂದ ಮುಕ್ತವಾಗುವಂತೆ ನನಗೆ ಅಂತಹ ಸಂತೋಷವನ್ನು ಅನುಗ್ರಹಿಸಿ. 1॥ ಅಲ್ಲೇ ಇರು
ਮਾਇਆ ਫਾਸ ਬੰਧ ਨਹੀ ਫਾਰੈ ਅਰੁ ਮਨ ਸੁੰਨਿ ਨ ਲੂਕੇ ॥
ಮಾಯಿಆ ಫಾಸ್ ಬಂದ್ಹ್ ನಹಿ ಫಾರೈ ಆರು ಮನ್ ಸುನಿ ನ ಲೂಕೆ ||
ಮನಸ್ಸು ಮಾಯೆಯ ಬಂಧನವನ್ನು ಮುರಿಯುವುದಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಆದ್ದರಿಂದ ಅದು ಶೂನ್ಯ ಸಮಾಧಿಯಲ್ಲಿ ಲೀನವಾಗುವುದಿಲ್ಲ
ਆਪਾ ਪਦੁ ਨਿਰਬਾਣੁ ਨ ਚੀਨ੍ਹ੍ਹਿਆ ਇਨ ਬਿਧਿ ਅਭਿਉ ਨ ਚੂਕੇ ॥੨॥
ಆಪಾ ಪದು ನಿರ್ಬಾಣು ನ ಚೀನ್ಹಿಆ ಇನ್ಹಿ ಬಿಧಿ ಅಭಿವು ನ ಚೂಕೆ. ||೨||
ಅವನು ತನ್ನ ಅಹಂಕಾರ ಮತ್ತು ಮೋಕ್ಷದ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಗುರುತಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಈ ವಿಧಾನವು ಅವನ ಹುಟ್ಟು ಮತ್ತು ಸಾವಿನ ಸಂದಿಗ್ಧತೆಯನ್ನು ಪರಿಹರಿಸುವುದಿಲ್ಲ. 2॥
ਕਹੀ ਨ ਉਪਜੈ ਉਪਜੀ ਜਾਣੈ ਭਾਵ ਅਭਾਵ ਬਿਹੂਣਾ ॥
ಕಹೀ ನ ಉಪ್ಜೈ ಉಪಜಿ ಜಾನೈ ಭಾವ್ ಅಭಾವ್ ಬಿಹಾಣು ||
ಆತ್ಮವು ಹುಟ್ಟಿದೆ ಎಂದು ಮನುಷ್ಯರು ಭಾವಿಸಿದರೂ ಅದು ಹುಟ್ಟುವುದಿಲ್ಲ
ਉਦੈ ਅਸਤ ਕੀ ਮਨ ਬੁਧਿ ਨਾਸੀ ਤਉ ਸਦਾ ਸਹਜਿ ਲਿਵ ਲੀਣਾ ॥੩॥
ಉದೈ ಅಸತ್ ಕೀ ಮನ್ ಬುಧಿ ನಾಸಿ ತವು ಸದಾ ಸಹಜಿ ಲಿವ್ ಲೀಣಾ ||೩||
ಇದು ಜನನ ಮತ್ತು ಮರಣದಿಂದ ಮುಕ್ತವಾಗಿದೆ. ಯಾವಾಗ ಹುಟ್ಟು-ಸಾವಿನ ಆಲೋಚನೆಗಳು ಮನಸ್ಸಿನಿಂದ ದೂರ ಹೋಗುತ್ತವೆಯೋ ಆಗ ಅದು ಸದಾ ಭಗವಂತನ ಭಕ್ತಿಯಲ್ಲಿ ಮಗ್ನವಾಗಿರುತ್ತದೆ. 3॥
ਜਿਉ ਪ੍ਰਤਿਬਿੰਬੁ ਬਿੰਬ ਕਉ ਮਿਲੀ ਹੈ ਉਦਕ ਕੁੰਭੁ ਬਿਗਰਾਨਾ ॥
ಜಿವು ಪ್ರತಿಬಿಂಬ್ ಬಿಂಬ್ ಕಾವು ಮಿಲಿ ಹೇ ಉದಕ್ ಕುಂಭ್ ಬಿಗ್ರಾನಾ ||
ತಂಬಿಗೆ ಒಡೆದಾಗ ನೀರಿನ ಬಿಂಬವು ವಸ್ತುವಿನೊಳಗೆ ವಿಲೀನಗೊಳ್ಳುವಂತೆ
ਕਹੁ ਕਬੀਰ ਐਸਾ ਗੁਣ ਭ੍ਰਮੁ ਭਾਗਾ ਤਉ ਮਨੁ ਸੁੰਨਿ ਸਮਾਨਾਂ ॥੪॥੧॥
ಕಹು ಕಬೀರ ಐಸ ಗುಣ್ ಭ್ರಮು ಭಾಗ ತೌ ಮನು ಸುನಿ ಸಮಾನಂ ॥4॥1॥
ಹಾಗೆಯೇ ಓ ಕಬೀರ, ಸದ್ಗುಣದ ಮೂಲಕ ಸಂದಿಗ್ಧತೆ ದೂರವಾದಾಗ ಮನಸ್ಸು ದೇವರಲ್ಲಿ ವಿಲೀನವಾಗುತ್ತದೆ. 4॥ 1॥