Page 735
ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੪ ਘਰੁ ੭
સુહી મહેલ ૪ ઘર ૭
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
એક શાશ્વત પરમાત્મા છે જે સાચા ગુરુની કૃપાથી પ્રાપ્ત થાય છે
ਤੇਰੇ ਕਵਨ ਕਵਨ ਗੁਣ ਕਹਿ ਕਹਿ ਗਾਵਾ ਤੂ ਸਾਹਿਬ ਗੁਣੀ ਨਿਧਾਨਾ ॥
હે પ્રભુ! તું અમારા બધાનો માલિક છે, ગુણોનો ભંડાર છે, પછી હું તારા ક્યાં-ક્યાં ગુણ કહી-કહીને તારું ગુણાનુવાદ કરું?
ਤੁਮਰੀ ਮਹਿਮਾ ਬਰਨਿ ਨ ਸਾਕਉ ਤੂੰ ਠਾਕੁਰ ਊਚ ਭਗਵਾਨਾ ॥੧॥
તું અમારો ઠાકોર છે, સર્વોચ્ચ પરમાત્મા અને હું તારી મહિમા વર્ણન કરી શકતો નથી ॥૧॥
ਮੈ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਰ ਸੋਈ ॥
હું તો હરિ-હરિ નામ જપતો રહું છું અને તે જ મારા જીવનનો આધાર છે.
ਜਿਉ ਭਾਵੈ ਤਿਉ ਰਾਖੁ ਮੇਰੇ ਸਾਹਿਬ ਮੈ ਤੁਝ ਬਿਨੁ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
હે સાહેબ! જેમ તને સારું લાગે છે, તેમ જ મને રાખ, કારણ કે તારા વગર મારો કોઈ આશરો નથી ॥૧॥વિરામ॥
ਮੈ ਤਾਣੁ ਦੀਬਾਣੁ ਤੂਹੈ ਮੇਰੇ ਸੁਆਮੀ ਮੈ ਤੁਧੁ ਆਗੈ ਅਰਦਾਸਿ ॥
હે સ્વામી! તું જ મારું બળ તેમજ સહારો છે. મારી તારા સમક્ષ પ્રાર્થના છે.
ਮੈ ਹੋਰੁ ਥਾਉ ਨਾਹੀ ਜਿਸੁ ਪਹਿ ਕਰਉ ਬੇਨੰਤੀ ਮੇਰਾ ਦੁਖੁ ਸੁਖੁ ਤੁਝ ਹੀ ਪਾਸਿ ॥੨॥
મારા માટે બીજું કોઈ સ્થાન નથી, જેની પાસે જઈને વિનંતી કરું, મારુ દુઃખ તેમજ સુખ તારી પાસે જ કહી શકાય છે ॥૨॥
ਵਿਚੇ ਧਰਤੀ ਵਿਚੇ ਪਾਣੀ ਵਿਚਿ ਕਾਸਟ ਅਗਨਿ ਧਰੀਜੈ ॥
પરમાત્માએ એક જ સ્થાનમાં ધરતી તેમજ પાણી રાખેલ છે અને લાકડીમાં આગ રાખેલી છે.
ਬਕਰੀ ਸਿੰਘੁ ਇਕਤੈ ਥਾਇ ਰਾਖੇ ਮਨ ਹਰਿ ਜਪਿ ਭ੍ਰਮੁ ਭਉ ਦੂਰਿ ਕੀਜੈ ॥੩॥
તેને બકરી તેમજ સિંહને પણ એકત્રિત એક જ સ્થાન પર રાખેલ છે. હે મન! તે પરમાત્માને જપીને ભ્રમ તેમજ ભય દૂર કરી લે ॥૩॥
ਹਰਿ ਕੀ ਵਡਿਆਈ ਦੇਖਹੁ ਸੰਤਹੁ ਹਰਿ ਨਿਮਾਣਿਆ ਮਾਣੁ ਦੇਵਾਏ ॥
હે સંતજનો! હરિની ઉદારતા જો. આ માનહીનોને પણ સમ્માન અપાવે છે.
ਜਿਉ ਧਰਤੀ ਚਰਣ ਤਲੇ ਤੇ ਊਪਰਿ ਆਵੈ ਤਿਉ ਨਾਨਕ ਸਾਧ ਜਨਾ ਜਗਤੁ ਆਣਿ ਸਭੁ ਪੈਰੀ ਪਾਏ ॥੪॥੧॥੧੨॥
હે નાનક! મનુષ્યનું મૃત્યુ ઉપરાંત જેમ ધરતી પગ નીચેથી તેની ઉપર આવી જાય છે, તેમ જ પરમાત્મા આખા જગતને લાવીને સાધુજનોના પગમાં નાખી દે છે ॥૪॥૧॥૧૨॥
ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੪ ॥
સુહી મહેલ ૪॥
ਤੂੰ ਕਰਤਾ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਆਪੇ ਜਾਣਹਿ ਕਿਆ ਤੁਧੁ ਪਹਿ ਆਖਿ ਸੁਣਾਈਐ ॥
હે પ્રભુ! તું જગતનો રચયિતા છે અને બધું જ પોતે જ જાણે છે. પછી હું શું કહીને તે સંભળાવું?
ਬੁਰਾ ਭਲਾ ਤੁਧੁ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਸੂਝੈ ਜੇਹਾ ਕੋ ਕਰੇ ਤੇਹਾ ਕੋ ਪਾਈਐ ॥੧॥
જીવોના કરેલ ખરાબ તેમજ સારા કર્મોની તને બધી જ ખબર લાગી જાય છે. જેવું કર્મ કોઈ કરે છે, તેવું જ ફળ તે મેળવી લે છે ॥૧॥
ਮੇਰੇ ਸਾਹਿਬ ਤੂੰ ਅੰਤਰ ਕੀ ਬਿਧਿ ਜਾਣਹਿ ॥
હે માલિક! તું બધાના મનની ભાવનાને જાણે છે.
ਬੁਰਾ ਭਲਾ ਤੁਧੁ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਸੂਝੈ ਤੁਧੁ ਭਾਵੈ ਤਿਵੈ ਬੁਲਾਵਹਿ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
જીવોના ખરાબ તેમજ સારા કર્મોની તને ખબર લાગી જાય છે. જેમ તને ગમે છે, તેમ જ તું જીવોને કહીને બોલાવે છે ॥૧॥વિરામ॥
ਸਭੁ ਮੋਹੁ ਮਾਇਆ ਸਰੀਰੁ ਹਰਿ ਕੀਆ ਵਿਚਿ ਦੇਹੀ ਮਾਨੁਖ ਭਗਤਿ ਕਰਾਈ ॥
માયાનો મોહ તેમજ મનુષ્યનું શરીર આ બધું જ પરમાત્માએ જ બનાવ્યું છે. તે મનુષ્યથી શરીરમાંથી જ ભક્તિ કરાવે છે.
ਇਕਨਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮੇਲਿ ਸੁਖੁ ਦੇਵਹਿ ਇਕਿ ਮਨਮੁਖਿ ਧੰਧੁ ਪਿਟਾਈ ॥੨॥
કોઈને તે સદ્દગુરુથી મળાવીને સુખ દે છે અને કોઈ સ્વેચ્છાચારીને જગતના ધંધામાં ફસાવીને રાખે છે ॥૨॥
ਸਭੁ ਕੋ ਤੇਰਾ ਤੂੰ ਸਭਨਾ ਕਾ ਮੇਰੇ ਕਰਤੇ ਤੁਧੁ ਸਭਨਾ ਸਿਰਿ ਲਿਖਿਆ ਲੇਖੁ ॥
હે કર્તાર! આ બધા જીવ તારા જ ઉત્પન્ન કરેલ છે અને તું જ બધાનો માલિક છે. તે જ બધા જીવોના માથા પર તેના નસીબનો લેખ લખ્યો છે.
ਜੇਹੀ ਤੂੰ ਨਦਰਿ ਕਰਹਿ ਤੇਹਾ ਕੋ ਹੋਵੈ ਬਿਨੁ ਨਦਰੀ ਨਾਹੀ ਕੋ ਭੇਖੁ ॥੩॥
જેવી દૃષ્ટિ તું કોઈ જીવ પર રાખે છે, તે તેવો જ બની જાય છે. તારી દ્રષ્ટિ વગર કોઈ પણ સારું કે ખરાબ બન્યું નથી ॥૩॥
ਤੇਰੀ ਵਡਿਆਈ ਤੂੰਹੈ ਜਾਣਹਿ ਸਭ ਤੁਧਨੋ ਨਿਤ ਧਿਆਏ ॥
તારી મહીમાને તું પોતે જ જાણે છે અને બધા જીવ રોજ તારું જ ધ્યાન કરતા રહે છે.
ਜਿਸ ਨੋ ਤੁਧੁ ਭਾਵੈ ਤਿਸ ਨੋ ਤੂੰ ਮੇਲਹਿ ਜਨ ਨਾਨਕ ਸੋ ਥਾਇ ਪਾਏ ॥੪॥੨॥੧੩॥
નાનક પ્રાર્થના કરે છે કે હે પ્રભુ! જેને તું ઈચ્છે છે, તેને તું પોતાની સાથે મળાવી લે છે અને તે જ તને સ્વીકાર થઈ જાય છે ॥૪॥૨॥૧૩॥
ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੪ ॥
સુહી મહેલ ૪॥
ਜਿਨ ਕੈ ਅੰਤਰਿ ਵਸਿਆ ਮੇਰਾ ਹਰਿ ਹਰਿ ਤਿਨ ਕੇ ਸਭਿ ਰੋਗ ਗਵਾਏ ॥
જેના મનમાં મારો પરમાત્મા વસી ગયો છે, તેના બધા રોગ દૂર થઈ ગયા છે.
ਤੇ ਮੁਕਤ ਭਏ ਜਿਨ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਆ ਤਿਨ ਪਵਿਤੁ ਪਰਮ ਪਦੁ ਪਾਏ ॥੧॥
જેને હરિ-નામનું ધ્યાન કર્યું છે, તે મુક્ત થઈ ગયા છે અને તેને પવિત્ર પરમપદ મેળવી લીધું છે ॥૧॥
ਮੇਰੇ ਰਾਮ ਹਰਿ ਜਨ ਆਰੋਗ ਭਏ ॥
હે રામ! ભક્તજન અહમ તેમજ દુ:ખોથી આરોગ્ય થઈ ગયા છે.
ਗੁਰ ਬਚਨੀ ਜਿਨਾ ਜਪਿਆ ਮੇਰਾ ਹਰਿ ਹਰਿ ਤਿਨ ਕੇ ਹਉਮੈ ਰੋਗ ਗਏ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
જેને ગુરુના વચન દ્વારા પરમાત્માનું નામ જપ્યું છે, તેના અહંકારનો રોગ દૂર થઈ ગયો છે ॥૧॥વિરામ॥
ਬ੍ਰਹਮਾ ਬਿਸਨੁ ਮਹਾਦੇਉ ਤ੍ਰੈ ਗੁਣ ਰੋਗੀ ਵਿਚਿ ਹਉਮੈ ਕਾਰ ਕਮਾਈ ॥
બ્રહ્મા, વિષ્ણુ તેમજ શિવશંકર માયાના ત્રિગુણો - રજોગુણ, તમોગુણ તેમજ સતોગુણના રોગી છે અને તે અહંકારમાં જ કાર્ય કરે છે.
ਜਿਨਿ ਕੀਏ ਤਿਸਹਿ ਨ ਚੇਤਹਿ ਬਪੁੜੇ ਹਰਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੋਝੀ ਪਾਈ ॥੨॥
જે પરમાત્માએ તેને ઉત્પન્ન કર્યો છે, તે બિચારા તેને યાદ જ કરતા નથી. પરમાત્માની સમજ ગુરુ દ્વારા જ મળે છે ॥૨॥
ਹਉਮੈ ਰੋਗਿ ਸਭੁ ਜਗਤੁ ਬਿਆਪਿਆ ਤਿਨ ਕਉ ਜਨਮ ਮਰਣ ਦੁਖੁ ਭਾਰੀ ॥
આખું જગત અહંકારના રોગમાં ફસાયેલ છે અને તેને જન્મ-મરણનું ભારે દુઃખ લાગેલું રહે છે.