Page 63
ਮਨਮੁਖੁ ਜਾਣੈ ਆਪਣੇ ਧੀਆ ਪੂਤ ਸੰਜੋਗੁ ॥
પ્રભુના આદેશ મુજબ વિશ્વમાં પુત્રી પુત્ર નું સંયોજન થાય છે, પરંતુ પોતાના મનની પાછળ ચાલવા વાળો મનુષ્ય તેમને પોતાના સમજે છે
ਨਾਰੀ ਦੇਖਿ ਵਿਗਾਸੀਅਹਿ ਨਾਲੇ ਹਰਖੁ ਸੁ ਸੋਗੁ ॥
મનુષ્ય પોત પોતાની સ્ત્રીને જોઈ ખુશ થાય છે, જોઈને ખુશ પણ થાય છે અને સંમત પણ છે કે ક્યાંક આ બાળક સ્ત્રી મરી ન જાય
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਬਦਿ ਰੰਗਾਵਲੇ ਅਹਿਨਿਸਿ ਹਰਿ ਰਸੁ ਭੋਗੁ ॥੩॥
ગુરુએ દેખાડેલા માર્ગે ચાલતા લોકોને ગુરુના શબ્દથી આધ્યાત્મિક સુખ મળે છે. પરમાત્માનું નામ-રસ એ દિવસ-રાત તેમનો આધ્યાત્મિક ખોરાક હોય છે ।।૩।।
ਚਿਤੁ ਚਲੈ ਵਿਤੁ ਜਾਵਣੋ ਸਾਕਤ ਡੋਲਿ ਡੋਲਾਇ ॥
સાચો મનુષ્ય એ નથી સમજતો કે સુખનું મૂળ, પરમાત્માનું નામ-ધન ફક્ત ઘરમાં, હૃદયમાં જ છે
ਬਾਹਰਿ ਢੂੰਢਿ ਵਿਗੁਚੀਐ ਘਰ ਮਹਿ ਵਸਤੁ ਸੁਥਾਇ ॥
મનુષ્ય ધન ને સુખનું મૂળ માને છે, જ્યારે પૈસા જવાનું શરૂ થાય છે, ત્યારે સત્યનું મન ઝૂલે છે. સુખને બહારથી શોધવું એ વ્યર્થ જ હોય છે
ਮਨਮੁਖਿ ਹਉਮੈ ਕਰਿ ਮੁਸੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਲੈ ਪਾਇ ॥੪॥
પોતાના મનની પાછળ ચાલવા વાળી સ્ત્રી “હું હું” કરીને જ લૂંટાય છે, અંદર થી નામ-ધન લૂંટાવી બેસે છે, જ્યારે ગુરુ ના માર્ગે ચાલનારી આ ધન પ્રાપ્ત કરે છે ।।૪।।
ਸਾਕਤ ਨਿਰਗੁਣਿਆਰਿਆ ਆਪਣਾ ਮੂਲੁ ਪਛਾਣੁ ॥
હે ગુણહીન સાચા મનુષ્ય! તું અભિમાન કરે છે તારા શરીરનો, તારી વાસ્તવિકતાને તો ઓળખ
ਰਕਤੁ ਬਿੰਦੁ ਕਾ ਇਹੁ ਤਨੋ ਅਗਨੀ ਪਾਸਿ ਪਿਰਾਣੁ ॥
આ શરીર માતાના લોહી અને પિતાના વીર્યથી બનેલું છે. યાદ રાખો, છેવટે તેને અગ્નિમાં બાળી નાખવું પડે છે
ਪਵਣੈ ਕੈ ਵਸਿ ਦੇਹੁਰੀ ਮਸਤਕਿ ਸਚੁ ਨੀਸਾਣੁ ॥੫॥
દરેક જીવના કપાળ પર એક કડક આદેશ છે કે આ શરીર શ્વાસ હેઠળ છે, દરેકનો શ્વાસ ગણેલો છે ।।૫।।
ਬਹੁਤਾ ਜੀਵਣੁ ਮੰਗੀਐ ਮੁਆ ਨ ਲੋੜੈ ਕੋਇ ॥
લાંબી લાંબી ઉંમર માંગવામાં આવે છે. કોઈ પણ જલ્દી મરવા માંગતો નથી
ਸੁਖ ਜੀਵਣੁ ਤਿਸੁ ਆਖੀਐ ਜਿਸੁ ਗੁਰਮੁਖਿ ਵਸਿਆ ਸੋਇ ॥
પરંતુ તે જ મનુષ્યનું જીવન સુખી હોવાનું કહી શકાય જેના મનમાં, ગુરુની શરણે પડીને, પરમાત્મા આવી વસે છે
ਨਾਮ ਵਿਹੂਣੇ ਕਿਆ ਗਣੀ ਜਿਸੁ ਹਰਿ ਗੁਰ ਦਰਸੁ ਨ ਹੋਇ ॥੬॥
જે મનુષ્ય એ ક્યારેય ગુરુના દર્શન નથી થયા, ક્યારેય પરમાત્માને પણ ન જોયો હોય તે પ્રભુ નામ થી વંચિત મનુષ્ય ને હું જીવંત કેવી રીતે સમજુ? ।।૬।।
ਜਿਉ ਸੁਪਨੈ ਨਿਸਿ ਭੁਲੀਐ ਜਬ ਲਗਿ ਨਿਦ੍ਰਾ ਹੋਇ ॥
જેમ રાત્રે સુતેલી ને સપનામાં આવેલ ઘણી વસ્તુઓ ભુલાય જાય છે કે જે તેઓ જોઈ રહ્યા છે તે ખરેખર સરસ છે, અને આ ભુલાયેલી વસ્તુ ત્યાં સુધી ટકી રહે છે જ્યાં સુધી ઊંઘ ટકેલી છે
ਇਉ ਸਰਪਨਿ ਕੈ ਵਸਿ ਜੀਅੜਾ ਅੰਤਰਿ ਹਉਮੈ ਦੋਇ ॥
તેવી જ રીતે, નબળું પ્રાણી જ્યાં સુધી માયા સર્પના વશમાં છે ત્યાં સુધી તેની અંદર અહંકાર અને તારુ-મારુ બનેલું રહે છે અને આ અહંકાર અને તારુ-મારુ ને યોગ્ય જીવન સમજાવે છે
ਗੁਰਮਤਿ ਹੋਇ ਵੀਚਾਰੀਐ ਸੁਪਨਾ ਇਹੁ ਜਗੁ ਲੋਇ ॥੭॥
જ્યારે ગુરુની બુદ્ધિ પ્રાપ્ત થાય છે, ત્યારે તે સમજી શકાય છે કે આ જગતનો મોહ, આ દુનિયામાં તારુ-મારુ એકમાત્ર સ્વપ્ન છે ।।૭।।
ਅਗਨਿ ਮਰੈ ਜਲੁ ਪਾਈਐ ਜਿਉ ਬਾਰਿਕ ਦੂਧੈ ਮਾਇ ॥
જેમ બાળકની અગ્નિ, પેટ ની અગ્નિ, ભૂખ માતાનું દૂધ પીવાથી શાંત થાય છે, તેવી જ રીતે તૃષ્ણા ની અગ્નિ ત્યારે જ ઓલવાય છે જ્યારે પ્રભુ ના નામનું પાણી તેના પર રેડાશે
ਬਿਨੁ ਜਲ ਕਮਲ ਸੁ ਨਾ ਥੀਐ ਬਿਨੁ ਜਲ ਮੀਨੁ ਮਰਾਇ ॥
જેમ પાણી વગર કમળ નું ફૂલ રહી શકતું નથી પાણી વગર માછલી મરી જાય છે,
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਰਿ ਰਸਿ ਮਿਲੈ ਜੀਵਾ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਇ ॥੮॥੧੫॥
તે જ રીતે, ગુરુની સામે રહેનાર મનુષ્ય પ્રભુના નામ વિના જીવી શકતો નથી. તેનું આધ્યાત્મિક જીવન ફક્ત ત્યારે જ ઉત્સાહિત થાય છે જ્યારે તે પરમાત્મા ના નામ રસ માં લીન થઈ જાય છે,હે નાનક! પ્રભુના ઓટલા પર પ્રાર્થના કર અને કહે: હે પ્રભુ! કૃપા કર હું તારા ગુણો ગાઈને આધ્યાત્મિક જીવન જીવી શકું ।।૮।।૧૫।।
ਸਿਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੧ ॥
શ્રી રાગ મહેલ ૧।।
ਡੂੰਗਰੁ ਦੇਖਿ ਡਰਾਵਣੋ ਪੇਈਅੜੈ ਡਰੀਆਸੁ ॥
એક તરફ સંસાર-સમુદ્ર છે, બીજી બાજુ તેમાંથી પાર થવાનો ગુરુમુખી નો રસ્તો છે. પરંતુ આધ્યાત્મિક જીવન વાળો તે માર્ગ પહાડી માર્ગ છે આધ્યાત્મિક જીવનની ટોચ પર પહોંચવું જાણે કોઈ મોટા ઊંચા ડરામણા પર્વત પર ચડવા જેવું છે
ਊਚਉ ਪਰਬਤੁ ਗਾਖੜੋ ਨਾ ਪਉੜੀ ਤਿਤੁ ਤਾਸੁ ॥
તે ભયજનક પર્વતને જોતા, પિતાના ઘરે માતા-પિતા, ભાઈ, બહેન વગેરે મોહમાં રચેલી સ્ત્રી ડરી ગઈ કે આ પર્વત ચડી શકતી નથી, જગતનો મોહ દૂર કરી શકતી નથી, સ્વયંને ન્યોછાવર કરી શકતી નથી. આધ્યાત્મિક જીવનની ટોચ પર પહોંચવું, જાણે કે ખૂબ ઊંચો અને મુશ્કેલ પર્વત છે; તે પર્વત પર ચડવા માટે તે સ્ત્રી પાસે કોઈ સીડી નથી.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਅੰਤਰਿ ਜਾਣਿਆ ਗੁਰਿ ਮੇਲੀ ਤਰੀਆਸੁ ॥੧॥
ગુરુની સામે રહેનાર જે જીવંત સ્ત્રી ને ગુરુએ પ્રભુના ચરણોમાં ભેળવી છે, તેને પોતાની અંદર વસેલા પ્રભુને ઓળખી લીધા અને તે સંસાર-સમુદ્રમાંથી પાર થઇ ગઈ. ।।૧।।
ਭਾਈ ਰੇ ਭਵਜਲੁ ਬਿਖਮੁ ਡਰਾਂਉ ॥
હે ભાઈ! આ સંસાર-સમુદ્ર ખૂબ જ ડરામણું છે અને તરવું મુશ્કેલ છે
ਪੂਰਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਰਸਿ ਮਿਲੈ ਗੁਰੁ ਤਾਰੇ ਹਰਿ ਨਾਉ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
જે મનુષ્યને સંપૂર્ણ ગુરુ પ્રેમથી મળે છે, તેને તે ગુરુ પરમાત્માનું નામ આપીને આ સમુદ્ર માંથી પાર કરે છે ।।૧।। વિરામ।।
ਚਲਾ ਚਲਾ ਜੇ ਕਰੀ ਜਾਣਾ ਚਲਣਹਾਰੁ ॥
જો હું હંમેશાં યાદ રાખું કે મારે જગતમાંથી જરૂર ચાલ્યું જવું પડશે. જો હું સમજી શકું છું કે આખું વિશ્વ ચાલ્યું જવાનું છે.
ਜੋ ਆਇਆ ਸੋ ਚਲਸੀ ਅਮਰੁ ਸੁ ਗੁਰੁ ਕਰਤਾਰੁ ॥
દુનિયામાં જે આવ્યું છે તે આખરે ચાલ્યું જશે
ਭੀ ਸਚਾ ਸਾਲਾਹਣਾ ਸਚੈ ਥਾਨਿ ਪਿਆਰੁ ॥੨॥
મરણ વિનાનો માત્ર ગુરુ પરમાત્મા જ છે, તો પછી સત્સંગમાં પ્રભુના ચરણો સાથે પ્રેમ નાખી ને હંમેશા સ્થિર રહેવા વાળા પરમાત્મા ની મહિમા કરવી જોઈએ, બસ! આ જ છે સંસાર સમુદ્ર ના વિકારોની વિશાળ તરંગોને ટાળવાનો માર્ગ ।।૨।।
ਦਰ ਘਰ ਮਹਲਾ ਸੋਹਣੇ ਪਕੇ ਕੋਟ ਹਜਾਰ ॥
સુંદર દરવાજાવાળા સુંદર ઘર અને મહેલો, હજારો પાકકા કિલ્લાઓ,.
ਹਸਤੀ ਘੋੜੇ ਪਾਖਰੇ ਲਸਕਰ ਲਖ ਅਪਾਰ ॥
હાથી ઘોડાઓ, લાકડીઓ, લાખો અને અનંત લશ્કર – તેમાંથી કોઈ પણ કોઈની સાથે ગયો ન હતો
ਕਿਸ ਹੀ ਨਾਲਿ ਨ ਚਲਿਆ ਖਪਿ ਖਪਿ ਮੁਏ ਅਸਾਰ ॥੩॥
મૂર્ખ આવી જ રીતે ખપી-ખપી ને આધ્યાત્મિક મૃત્યુ પામે છે તેના માટે આધ્યાત્મિક જીવન ખોઈ દીધું ।।૩।।
ਸੁਇਨਾ ਰੁਪਾ ਸੰਚੀਐ ਮਾਲੁ ਜਾਲੁ ਜੰਜਾਲੁ ॥
જો આપણે સોનું અને ચાંદી એકત્રિત કરીએ, તો પછી આ સામગ્રી જીવાત્મા ને મોહ માં ફસાવવા જાળ બને છે, ફાંસી બને છે
ਸਭ ਜਗ ਮਹਿ ਦੋਹੀ ਫੇਰੀਐ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਸਿਰਿ ਕਾਲੁ ॥
જો પોતાની તાકાત ની શક્તિ આખી દુનિયામાં ફેલાઈ શકે, તો પણ પરમાત્માના નામ ને યાદ કર્યા વિના માથામાં મૃત્યુનો ભય કાયમ રહે છે
ਪਿੰਡੁ ਪੜੈ ਜੀਉ ਖੇਲਸੀ ਬਦਫੈਲੀ ਕਿਆ ਹਾਲੁ ॥੪॥
જ્યારે જીવાત્મા જીવનની રમત રમી જાય છે અને શરીર માટી થઈને પડી જાય છે, તો પછી જેઓ પૈસા માટે ગંદા કામ કરે છે તેઓની સ્થિતિ ખરાબ થાય છે ।।૪।।
ਪੁਤਾ ਦੇਖਿ ਵਿਗਸੀਐ ਨਾਰੀ ਸੇਜ ਭਤਾਰ ॥
પિતા પોતાના પુત્રને જોઈને ખુશ થાય છે. પતિ પોતાની પથારી પર સ્ત્રીને જોઈને પ્રસન્ન થાય છે
ਚੋਆ ਚੰਦਨੁ ਲਾਈਐ ਕਾਪੜੁ ਰੂਪੁ ਸੀਗਾਰੁ ॥
આ શરીરને અત્તર અને ચંદન લગાવે છે. સુંદર કપડાં, રૂપ, ઘરેણાં વગેરે જોઈને મન ખુશ થાય છે
ਖੇਹੂ ਖੇਹ ਰਲਾਈਐ ਛੋਡਿ ਚਲੈ ਘਰ ਬਾਰੁ ॥੫॥
પણ આખરે શરીર માટી થઈને માટીમાં મળી જાય છે અને અભિમાન કરવાવાળા જીવ ઘર છોડીને સંસારમાંથી ચાલ્યા જાય છે ।।૫।।
ਮਹਰ ਮਲੂਕ ਕਹਾਈਐ ਰਾਜਾ ਰਾਉ ਕਿ ਖਾਨੁ ॥
સરદાર, બાદશાહ, રાજા, રાવણ અને ખાન કહેવડાવે છે. પોતાને ચૌધરી, રાય સાહેબ વગેરે બોલાવડાવે છે
ਚਉਧਰੀ ਰਾਉ ਸਦਾਈਐ ਜਲਿ ਬਲੀਐ ਅਭਿਮਾਨ ॥
આ ખાનદાનીના અહંકારમાં સળગી મરે છે જો કોઈ માન આપતું નથી
ਮਨਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਵਿਸਾਰਿਆ ਜਿਉ ਡਵਿ ਦਧਾ ਕਾਨੁ ॥੬॥
પરંતુ આટલું બધું હોવા છતાં પોતાના મનની પાછળ ચાલવા વાળો મનુષ્ય એ પરમાત્માનું નામ ભુલાવી દીધું, અને આ રીતે કીધું જેમ જંગલની આગમાં સળગાવેલા ડાળ જેવો છે, બહારથી ચળકતો, અંદરથી કાળો કાળો ।।૬।।
ਹਉਮੈ ਕਰਿ ਕਰਿ ਜਾਇਸੀ ਜੋ ਆਇਆ ਜਗ ਮਾਹਿ ॥
જગતમાં જે કોઈ આવ્યું છે, “હું મોટો, હું મોટો” કહી કહીને અંતે અહીંથી ચાલ્યો જશે