Page 619
ਪਾਰਬ੍ਰਹਮੁ ਜਪਿ ਸਦਾ ਨਿਹਾਲ ॥ ਰਹਾਉ ॥
પોતાના પરબ્રહ્મ-પ્રભુનું જાપ કરવાથી હું હંમેશા પ્રસન્ન રહું છું ॥વિરામ॥
ਅੰਤਰਿ ਬਾਹਰਿ ਥਾਨ ਥਨੰਤਰਿ ਜਤ ਕਤ ਪੇਖਉ ਸੋਈ ॥
અંદર-બહાર, દેશ-દેશાંતર જગતમાં જ્યાં ક્યાંય પણ જોવ છું, ત્યાં જ પરમાત્મા હાજર છે.
ਨਾਨਕ ਗੁਰੁ ਪਾਇਓ ਵਡਭਾਗੀ ਤਿਸੁ ਜੇਵਡੁ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਈ ॥੨॥੧੧॥੩੯॥
હે નાનક! ખુબ નસીબથી મને એવો ગુરુ પ્રાપ્ત થયો છે કે તેના જેવું મહાન બીજું કોઈ નથી ॥૨॥૧૧॥૩૯॥
ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੫ ॥
સોરઠી મહેલ ॥૫॥
ਸੂਖ ਮੰਗਲ ਕਲਿਆਣ ਸਹਜ ਧੁਨਿ ਪ੍ਰਭ ਕੇ ਚਰਣ ਨਿਹਾਰਿਆ ॥
પ્રભુના સુંદર ચરણોના દર્શન કરવાથી સુખ, મંગલ, કલ્યાણ તેમજ સરળ ધ્વનિની ઉપલબ્ધતા થઈ ગઈ છે.
ਰਾਖਨਹਾਰੈ ਰਾਖਿਓ ਬਾਰਿਕੁ ਸਤਿਗੁਰਿ ਤਾਪੁ ਉਤਾਰਿਆ ॥੧॥
રખેવાળ પરમાત્માએ બાળક હરિગોવિંદની રક્ષા કરી છે અને સદ્દગુરૂએ તેનો તાપ નિવૃત્ત કરી દીધો છે ॥૧॥
ਉਬਰੇ ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਸਰਣਾਈ ॥
તે સદ્દગુરૂની શરણમાં બચી ગયો છે
ਜਾ ਕੀ ਸੇਵ ਨ ਬਿਰਥੀ ਜਾਈ ॥ ਰਹਾਉ ॥
જેની કરેલી સેવા ક્યારેય વ્યર્થ જતી નથી ॥વિરામ॥
ਘਰ ਮਹਿ ਸੂਖ ਬਾਹਰਿ ਫੁਨਿ ਸੂਖਾ ਪ੍ਰਭ ਅਪੁਨੇ ਭਏ ਦਇਆਲਾ ॥
જ્યારે પોતાનો પ્રભુ દયાળુ થઈ ગયો તો ઘરમાં સુખ અને બહાર પણ સુખ જ સુખ થઈ ગયું.
ਨਾਨਕ ਬਿਘਨੁ ਨ ਲਾਗੈ ਕੋਊ ਮੇਰਾ ਪ੍ਰਭੁ ਹੋਆ ਕਿਰਪਾਲਾ ॥੨॥੧੨॥੪੦॥
હે નાનક! હવે મને કોઈ પણ ખલેલ લાગતી નથી, કારણ કે મારો પ્રભુ મારા પર કૃપાળુ થઈ ગયો છે ॥૨॥૧૨॥૪૦॥
ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੫ ॥
સોરઠી મહેલ ૫॥
ਸਾਧੂ ਸੰਗਿ ਭਇਆ ਮਨਿ ਉਦਮੁ ਨਾਮੁ ਰਤਨੁ ਜਸੁ ਗਾਈ ॥
સાધુની સંગત કરવાથી મારા મનમાં પ્રયત્ન ઉત્પન્ન થઈ ગયો છે અને મેં નામ-રત્નનું યશ ગાયન કર્યું છે.
ਮਿਟਿ ਗਈ ਚਿੰਤਾ ਸਿਮਰਿ ਅਨੰਤਾ ਸਾਗਰੁ ਤਰਿਆ ਭਾਈ ॥੧॥
હે ભાઈ! પરમેશ્વરનું સ્મરણ કરવાથી મારી ચિંતા મટી ગઈ છે અને સંસાર-સમુદ્રથી તરી ગયો છું ॥૧॥
ਹਿਰਦੈ ਹਰਿ ਕੇ ਚਰਣ ਵਸਾਈ ॥
પોતાના હૃદયમાં મેં પરમાત્માના ચરણોને વસાવી લીધા છે.
ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਸਹਜ ਧੁਨਿ ਉਪਜੀ ਰੋਗਾ ਘਾਣਿ ਮਿਟਾਈ ॥ ਰਹਾਉ ॥
હવે મને સુખ પ્રાપ્ત થઈ ગયું છે, સરળ ધ્વનિ મારી અંદર ગુંજી રહી છે તેમજ રોગોનો સમુદાય નાશ થઈ ગયો છે ॥વિરામ॥
ਕਿਆ ਗੁਣ ਤੇਰੇ ਆਖਿ ਵਖਾਣਾ ਕੀਮਤਿ ਕਹਣੁ ਨ ਜਾਈ ॥
હે પ્રભુ! તારા ક્યાં-ક્યાં એવા ગુણોના હું વખાણ કરું? તારું તો મૂલ્યાંકન કરી શકાતું નથી.
ਨਾਨਕ ਭਗਤ ਭਏ ਅਬਿਨਾਸੀ ਅਪੁਨਾ ਪ੍ਰਭੁ ਭਇਆ ਸਹਾਈ ॥੨॥੧੩॥੪੧॥
હે નાનક! જ્યારે પોતાનો પ્રભુ સહાયક બની ગયો તો ભક્ત પણ અવિનાશી થઈ ગયો છે ॥૨॥૧૩॥૪૧॥
ਸੋਰਠਿ ਮਃ ੫ ॥
સોરઠી મહેલ ૫॥
ਗਏ ਕਲੇਸ ਰੋਗ ਸਭਿ ਨਾਸੇ ਪ੍ਰਭਿ ਅਪੁਨੈ ਕਿਰਪਾ ਧਾਰੀ ॥
મારા પ્રભુએ પોતાની કૃપા કરી તો મારા બધા દુઃખ-કલેશ તેમજ રોગ નાશ થઈ ગયા.
ਆਠ ਪਹਰ ਆਰਾਧਹੁ ਸੁਆਮੀ ਪੂਰਨ ਘਾਲ ਹਮਾਰੀ ॥੧॥
આઠ પ્રહર પરમાત્માની પ્રાર્થના કર ત્યારથી અમારી સાધના પણ પૂર્ણ થઈ ગઈ છે ॥૧॥
ਹਰਿ ਜੀਉ ਤੂ ਸੁਖ ਸੰਪਤਿ ਰਾਸਿ ॥
હે પૂજ્ય પરમેશ્વર! તું જ અમારી સુખ-સંપત્તિ તેમજ પૂંજી છે.
ਰਾਖਿ ਲੈਹੁ ਭਾਈ ਮੇਰੇ ਕਉ ਪ੍ਰਭ ਆਗੈ ਅਰਦਾਸਿ ॥ ਰਹਾਉ ॥
મારી પ્રભુ સમક્ષ આ જ પ્રાર્થના છે કે હે પ્રિયતમ! મને દુ:ખોથી બચાવી લે ॥વિરામ॥
ਜੋ ਮਾਗਉ ਸੋਈ ਸੋਈ ਪਾਵਉ ਅਪਨੇ ਖਸਮ ਭਰੋਸਾ ॥
જે કાંઈ પણ હું માંગુ છું, તે જ કંઈક મને પ્રાપ્ત થઈ જાય છે, મને તો પોતાના માલિક પર જ વિશ્વાસ છે.
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਗੁਰੁ ਪੂਰਾ ਭੇਟਿਓ ਮਿਟਿਓ ਸਗਲ ਅੰਦੇਸਾ ॥੨॥੧੪॥੪੨॥
નાનકનું કહેવું છે કે સંપૂર્ણ ગુરૂથી મેળાપ થઈ જવાથી મારી બધી ચિંતાઓ મટી ગઈ છે ॥૨॥૧૪॥૪૨॥
ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੫ ॥
સોરઠી મહેલ ૫॥
ਸਿਮਰਿ ਸਿਮਰਿ ਗੁਰੁ ਸਤਿਗੁਰੁ ਅਪਨਾ ਸਗਲਾ ਦੂਖੁ ਮਿਟਾਇਆ ॥
પોતાના ગુરુ સદ્દગુરુનું સ્મરણ કરીને મેં પોતાના બધાં દુઃખો-ક્લેશોને મટાડી લીધા છે.
ਤਾਪ ਰੋਗ ਗਏ ਗੁਰ ਬਚਨੀ ਮਨ ਇਛੇ ਫਲ ਪਾਇਆ ॥੧॥
ગુરુના વચનો દ્વારા તાપ તેમજ રોગ દૂર થઈ ગયા છે તથા મને મનવાંછિત ફળની પ્રાપ્તિ થઈ ગઈ છે ॥૧॥
ਮੇਰਾ ਗੁਰੁ ਪੂਰਾ ਸੁਖਦਾਤਾ ॥
મારો સંપૂર્ણ ગુરુ સુખોનો દાતા છે.
ਕਰਣ ਕਾਰਣ ਸਮਰਥ ਸੁਆਮੀ ਪੂਰਨ ਪੁਰਖੁ ਬਿਧਾਤਾ ॥ ਰਹਾਉ ॥
તે બધા કાર્ય કરવા તેમજ કરાવનાર, સર્વકળા સમર્થ સ્વામી તેમજ સંપૂર્ણ પુરુષ વિધાતા છે ॥વિરામ॥
ਅਨੰਦ ਬਿਨੋਦ ਮੰਗਲ ਗੁਣ ਗਾਵਹੁ ਗੁਰ ਨਾਨਕ ਭਏ ਦਇਆਲਾ ॥
હે નાનક! હવે તું આનંદ કર, ખુશીઓ માણો અને પ્રભુની સ્તુતિના મંગલ ગીત ગા, ત્યારથી ગુરુ તારા પર દયાળુ થઈ ગયા છે.
ਜੈ ਜੈ ਕਾਰ ਭਏ ਜਗ ਭੀਤਰਿ ਹੋਆ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮੁ ਰਖਵਾਲਾ ॥੨॥੧੫॥੪੩॥
આખી દુનિયામાં જય-જયકાર થઈ રહી છે, ત્યારથી પરબ્રહ્મ મારો રખેવાળ થઈ ગયો છે ॥૨॥૧૫॥૪૩॥
ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੫ ॥
સોરઠી મહેલ ૫॥
ਹਮਰੀ ਗਣਤ ਨ ਗਣੀਆ ਕਾਈ ਅਪਣਾ ਬਿਰਦੁ ਪਛਾਣਿ ॥
પરમાત્માએ અમારા કર્મોની ગણના કરી નથી અને પોતાના વિરદને ઓળખીને અમને ક્ષમા કરી દીધા છે.
ਹਾਥ ਦੇਇ ਰਾਖੇ ਕਰਿ ਅਪੁਨੇ ਸਦਾ ਸਦਾ ਰੰਗੁ ਮਾਣਿ ॥੧॥
તેને પોતાનો હાથ આપીને મને પોતાનો સમજતા મારી રક્ષા કરી છે અને હવે હું તેના પ્રેમનો હંમેશા આનંદ પ્રાપ્ત કરતો રહું છું ॥૧॥
ਸਾਚਾ ਸਾਹਿਬੁ ਸਦ ਮਿਹਰਵਾਣ ॥
મારો સાચો પરમેશ્વર હંમેશા જ કૃપાળુ છે.
ਬੰਧੁ ਪਾਇਆ ਮੇਰੈ ਸਤਿਗੁਰਿ ਪੂਰੈ ਹੋਈ ਸਰਬ ਕਲਿਆਣ ॥ ਰਹਾਉ ॥
મારા સંપૂર્ણ સદ્દગુરૂએ દુઃખો-મુશ્કેલીઓ પર અંકુશ લગાવ્યો છે અને હવે સર્વ કલ્યાણ થઈ ગયું છે ॥વિરામ॥
ਜੀਉ ਪਾਇ ਪਿੰਡੁ ਜਿਨਿ ਸਾਜਿਆ ਦਿਤਾ ਪੈਨਣੁ ਖਾਣੁ ॥
જે પ્રભુએ પ્રાણ નાખીને મારા શરીરની રચના કરી છે અને વસ્ત્ર તેમજ ભોજન આપ્યું છે; તેણે પોતે જ પોતાના દાસની લાજ બચાવી લીધી છે.
ਅਪਣੇ ਦਾਸ ਕੀ ਆਪਿ ਪੈਜ ਰਾਖੀ ਨਾਨਕ ਸਦ ਕੁਰਬਾਣੁ ॥੨॥੧੬॥੪੪॥
નાનક તો તેના પર હંમેશા બલિહાર જાય છે ॥૨॥૧૬॥૪૪॥