Page 469
ਅੰਧੀ ਰਯਤਿ ਗਿਆਨ ਵਿਹੂਣੀ ਭਾਹਿ ਭਰੇ ਮੁਰਦਾਰੁ ॥
anDhee rayat gi-aan vihoonee bhaahi bharay murdaar.
Verblendet und unwissend sind die Leute, die die Funktionäre bestechen.
ਗਿਆਨੀ ਨਚਹਿ ਵਾਜੇ ਵਾਵਹਿ ਰੂਪ ਕਰਹਿ ਸੀਗਾਰੁ ॥
gi-aanee nacheh vaajay vaaveh roop karahi seegaar.
Die Sünder tanzen, spielen die Instrumente, sie verkleiden sich als hübsche Mädchen.
ਊਚੇ ਕੂਕਹਿ ਵਾਦਾ ਗਾਵਹਿ ਜੋਧਾ ਕਾ ਵੀਚਾਰੁ ॥
oochay kookeh vaadaa gaavahi joDhaa kaa veechaar.
Sie diskutieren und erzählen laut die Abenteuer der Helden.
ਮੂਰਖ ਪੰਡਿਤ ਹਿਕਮਤਿ ਹੁਜਤਿ ਸੰਜੈ ਕਰਹਿ ਪਿਆਰੁ ॥
moorakh pandit hikmat hujat sanjai karahi pi-aar
Die Idioten heißen Gelehrten, sie geben sich als klug an. Und sie verlangen immer Reichtum zu sammeln.
ਧਰਮੀ ਧਰਮੁ ਕਰਹਿ ਗਾਵਾਵਹਿ ਮੰਗਹਿ ਮੋਖ ਦੁਆਰੁ ॥
Dharmee Dharam karahi gaavaaveh mangeh mokh du-aar.
Einige üben die Taten von Dharma aus, aber sie verlieren den Gewinn, weil sie den Moksha fordern.
ਜਤੀ ਸਦਾਵਹਿ ਜੁਗਤਿ ਨ ਜਾਣਹਿ ਛਡਿ ਬਹਹਿ ਘਰ ਬਾਰੁ ॥
jatee sadaaveh jugat na jaaneh chhad baheh ghar baar.
Man heißt keusch, aber man kennt nicht den Namen,
ਸਭੁ ਕੋ ਪੂਰਾ ਆਪੇ ਹੋਵੈ ਘਟਿ ਨ ਕੋਈ ਆਖੈ ॥
sabh ko pooraa aapay hovai ghat na ko-ee aakhai.
Und man verlässt die Familie und das Haus, die Leute halten sich als vollkommen.
ਪਤਿ ਪਰਵਾਣਾ ਪਿਛੈ ਪਾਈਐ ਤਾ ਨਾਨਕ ਤੋਲਿਆ ਜਾਪੈ ॥੨॥
pat parvaanaa pichhai paa-ee-ai taa naanak toli-aa jaapai. ||2||
Niemand erkennt seine eignen Fehler. Man weiß seinen wahren Wert, wenn man sich gegen die Gewichte von Ehre wiegt. (2)
ਮਃ ੧ ॥
mehlaa 1.
M. 1
ਵਦੀ ਸੁ ਵਜਗਿ ਨਾਨਕਾ ਸਚਾ ਵੇਖੈ ਸੋਇ ॥
vadee so vajag naankaa sachaa vaykhai so-ay.
Der Wille des Herrn herrscht immerzu, der Ewige sieht alles.
ਸਭਨੀ ਛਾਲਾ ਮਾਰੀਆ ਕਰਤਾ ਕਰੇ ਸੁ ਹੋਇ ॥
sabhnee chhaalaa maaree-aa kartaa karay so ho-ay.
Jeder versucht, aber nichts vollendet sich ohne Seinen Willen.
ਅਗੈ ਜਾਤਿ ਨ ਜੋਰੁ ਹੈ ਅਗੈ ਜੀਉ ਨਵੇ ॥
agai jaat na jor hai agai jee-o navay.
Dort sind die Kaste und die Gewalt nutzlos. Da hat man mit neuen Persönlichkeiten zu tun.
ਜਿਨ ਕੀ ਲੇਖੈ ਪਤਿ ਪਵੈ ਚੰਗੇ ਸੇਈ ਕੇਇ ॥੩॥
jin kee laykhai pat pavai changay say-ee kay-ay. ||3||
Wahrhaftig werden nur diejenigen verehrt, deren Taten dem Herrn annehmbar sind (3)
ਪਉੜੀ ॥
pa-orhee.
Pauri
ਧੁਰਿ ਕਰਮੁ ਜਿਨਾ ਕਉ ਤੁਧੁ ਪਾਇਆ ਤਾ ਤਿਨੀ ਖਸਮੁ ਧਿਆਇਆ ॥
Dhur karam jinaa ka-o tuDh paa-i-aa taa tinee khasam Dhi-aa-i-aa.
Diejenigen, deren Schicksal so verfasst ist.O Herr, meditieren über dich.
ਏਨਾ ਜੰਤਾ ਕੈ ਵਸਿ ਕਿਛੁ ਨਾਹੀ ਤੁਧੁ ਵੇਕੀ ਜਗਤੁ ਉਪਾਇਆ ॥
aynaa jantaa kai vas kichh naahee tuDh vaykee jagat upaa-i-aa.
Die Geschöpfe sind ohne Kraft, die verschiedenartig Schöpfung ist Deine.
ਇਕਨਾ ਨੋ ਤੂੰ ਮੇਲਿ ਲੈਹਿ ਇਕਿ ਆਪਹੁ ਤੁਧੁ ਖੁਆਇਆ ॥
iknaa no tooN mayl laihi ik aaphu tuDh khu-aa-i-aa.
Du vereinigst einige, andere trennst du selbst.
ਗੁਰ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਜਾਣਿਆ ਜਿਥੈ ਤੁਧੁ ਆਪੁ ਬੁਝਾਇਆ ॥
gur kirpaa tay jaani-aa jithai tuDh aap bujhaa-i-aa.
Man erkennt dich durch den Guru, wenn du dich sichtbar machst.
ਸਹਜੇ ਹੀ ਸਚਿ ਸਮਾਇਆ ॥੧੧॥
sehjay hee sach samaa-i-aa. ||11||
Dann vereinigt man sich unmerklich mit dir,O wahrer Herr. (11)
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥
salok mehlaa 1.
Shaloka M. 1
ਦੁਖੁ ਦਾਰੂ ਸੁਖੁ ਰੋਗੁ ਭਇਆ ਜਾ ਸੁਖੁ ਤਾਮਿ ਨ ਹੋਈ ॥
dukh daaroo sukh rog bha-i-aa jaa sukh taam na ho-ee.
Die Pein wird zum Heilmittel, der Komfort wird eine Krankheit. Im Komfort verlangt man nicht über den Herrn zu meditieren.
ਤੂੰ ਕਰਤਾ ਕਰਣਾ ਮੈ ਨਾਹੀ ਜਾ ਹਉ ਕਰੀ ਨ ਹੋਈ ॥੧॥
tooN kartaa karnaa mai naahee jaa ha-o karee na ho-ee. ||1||
Du bist der Schöpfer, ich kann nichts treiben. Selbst wenn ich versuche, kann ich nichts vollenden. (1)
ਬਲਿਹਾਰੀ ਕੁਦਰਤਿ ਵਸਿਆ ॥
balihaaree kudrat vasi-aa.
Ich opfere mich Dir, du wohnst in Deiner Schöpfung.
ਤੇਰਾ ਅੰਤੁ ਨ ਜਾਈ ਲਖਿਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
tayraa ant na jaa-ee lakhi-aa. ||1|| rahaa-o.
Niemand kann Deiner Grenzen beschreiben. (1-Pause)
ਜਾਤਿ ਮਹਿ ਜੋਤਿ ਜੋਤਿ ਮਹਿ ਜਾਤਾ ਅਕਲ ਕਲਾ ਭਰਪੂਰਿ ਰਹਿਆ ॥
jaat meh jot jot meh jaataa akal kalaa bharpoor rahi-aa.
Dein Licht findet sich in den Geschöpfen,Du wirst sichtbar durch Dein Licht. Du bist außen Verständnis, O Allmächtiger, Du füllst den Weltraum.
ਤੂੰ ਸਚਾ ਸਾਹਿਬੁ ਸਿਫਤਿ ਸੁਆਲ੍ਹ੍ਹਿਉ ਜਿਨਿ ਕੀਤੀ ਸੋ ਪਾਰਿ ਪਇਆ ॥
tooN sachaa saahib sifat su-aaliha-o jin keetee so paar pa-i-aa.
Du bist der wahre Meister, Dein Lob ist prächtig. Wer Deine Lobgesänge singt, überquert den Ozean des Lebens.
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਕਰਤੇ ਕੀਆ ਬਾਤਾ ਜੋ ਕਿਛੁ ਕਰਣਾ ਸੁ ਕਰਿ ਰਹਿਆ ॥੨॥
kaho naanak kartay kee-aa baataa jo kichh karnaa so kar rahi-aa. ||2||
Nanak sagt: "Alle Wunder gehören dem Herrn; Er vollendet, was Er will." (2)
ਮਃ ੨ ॥
mehlaa 2.
M. 2
ਜੋਗ ਸਬਦੰ ਗਿਆਨ ਸਬਦੰ ਬੇਦ ਸਬਦੰ ਬ੍ਰਾਹਮਣਹ ॥
jog sabdaN gi-aan sabdaN bayd sabdaN baraahmaneh.
Die Kenntnis ist der Weg der Jogis, die Vedas sind der Weg der Brahminen.
ਖਤ੍ਰੀ ਸਬਦੰ ਸੂਰ ਸਬਦੰ ਸੂਦ੍ਰ ਸਬਦੰ ਪਰਾ ਕ੍ਰਿਤਹ ॥
khatree sabdaN soor sabdaN soodar sabdaN paraa kirteh.
Heldentum ist der Weg der Kshatriyas. Dienst von anderen ist der Weg der Shudras. Aber der Höchste Weg ist das Wort.
ਸਰਬ ਸਬਦੰ ਏਕ ਸਬਦੰ ਜੇ ਕੋ ਜਾਣੈ ਭੇਉ ॥ ਨਾਨਕੁ ਤਾ ਕਾ ਦਾਸੁ ਹੈ ਸੋਈ ਨਿਰੰਜਨ ਦੇਉ ॥੩॥
sarab sabdaN ayk sabdaN jay ko jaanai bhay-o. naanak taa kaa daas hai so-ee niranjan day-o. ||3||
Nanak ist Sklave von dem, der dieses Rätsel versteht. Wahrhaftig: solch ein Mensch ist eine Abbild des Herrn. (3)
ਮਃ ੨ ॥
mehlaa 2.
M. 2
ਏਕ ਕ੍ਰਿਸਨੰ ਸਰਬ ਦੇਵਾ ਦੇਵ ਦੇਵਾ ਤ ਆਤਮਾ ॥
ayk krisanN sarab dayvaa dayv dayvaa ta aatmaa.
Der Herr, der Einzige, ist der Meister von allen Göttern. Er ist die Seele selbst, der Meister der Götter.
ਆਤਮਾ ਬਾਸੁਦੇਵਸ੍ਯ੍ਯਿ ਜੇ ਕੋ ਜਾਣੈ ਭੇਉ ॥ ਨਾਨਕੁ ਤਾ ਕਾ ਦਾਸੁ ਹੈ ਸੋਈ ਨਿਰੰਜਨ ਦੇਉ ॥੪॥
aatmaa baasdayvsi-y jay ko jaanai bhay-o. naanak taa kaa daas hai so-ee niranjan day-o. ||4||
Nanak ist der Sklave von dem, der dieses Rätsel begreift. Wahrhaftig, solch ein Mensch ist eine Personifizierung des tadellosen Herrn. (4)
ਮਃ ੧ ॥
mehlaa 1.
M. 1
ਕੁੰਭੇ ਬਧਾ ਜਲੁ ਰਹੈ ਜਲ ਬਿਨੁ ਕੁੰਭੁ ਨ ਹੋਇ ॥
kumbhay baDhaa jal rahai jal bin kumbh na ho-ay.
Der Krug hält Wasser, aber der Krug wird ohne Wasser nicht hergestellt.
ਗਿਆਨ ਕਾ ਬਧਾ ਮਨੁ ਰਹੈ ਗੁਰ ਬਿਨੁ ਗਿਆਨੁ ਨ ਹੋਇ ॥੫॥
gi-aan kaa baDhaa man rahai gur bin gi-aan na ho-ay. ||5||
Auf dieselbe Weise beherrscht sich der Geist, durch das Göttliche Wissen, Aber solch ein Wissen ist nicht möglich ohne den Guru. (5)
ਪਉੜੀ ॥
pa-orhee.
Pauri
ਪੜਿਆ ਹੋਵੈ ਗੁਨਹਗਾਰੁ ਤਾ ਓਮੀ ਸਾਧੁ ਨ ਮਾਰੀਐ ॥
parhi-aa hovai gunahgaar taa omee saaDh na maaree-ai.
Wenn ein Gelehrter Sünden begeht, erleidet nicht ein ungelehrter Heilige die Strafe.
ਜੇਹਾ ਘਾਲੇ ਘਾਲਣਾ ਤੇਵੇਹੋ ਨਾਉ ਪਚਾਰੀਐ ॥
jayhaa ghaalay ghaalnaa tayvayho naa-o pachaaree-ai.
Man erwirbt den Ruf nach seinen Leistungen,
ਐਸੀ ਕਲਾ ਨ ਖੇਡੀਐ ਜਿਤੁ ਦਰਗਹ ਗਇਆ ਹਾਰੀਐ ॥
aisee kalaa na khaydee-ai jit dargeh ga-i-aa haaree-ai.
Man soll nicht so benehmen, daß man im Palast des Herrn verliert.
ਪੜਿਆ ਅਤੈ ਓਮੀਆ ਵੀਚਾਰੁ ਅਗੈ ਵੀਚਾਰੀਐ ॥
parhi-aa atai omee-aa veechaar agai veechaaree-ai.
Der Gelehrte wird zur Rechnung gezogen, so wie der Ungelehrte.
ਮੁਹਿ ਚਲੈ ਸੁ ਅਗੈ ਮਾਰੀਐ ॥੧੨॥
muhi chalai so agai maaree-ai. ||12||
Der Egoist, der sich in ‘Ich’ leistet, erleidet die Strafe (12)