Page 445
ਆਵਣ ਜਾਣਾ ਭ੍ਰਮੁ ਭਉ ਭਾਗਾ ਹਰਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਇਆ ॥
aavan jaanaa bharam bha-o bhaagaa har har har gun gaa-i-aa.
Tatsächlich verschwinden seine Sünden, die er während der Geburten erworben hatund ebenso seine Traurigkeit.
ਜਨਮ ਜਨਮ ਕੇ ਕਿਲਵਿਖ ਦੁਖ ਉਤਰੇ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਸਮਾਇਆ ॥
janam janam kay kilvikh dukh utray har har naam samaa-i-aa.
Er löst sich im Namen auf.Man meditiert über den Herrn, wenn dies das Schicksal für einen hat bestimmt, seit dem Anfang.
ਜਿਨ ਹਰਿ ਧਿਆਇਆ ਧੁਰਿ ਭਾਗ ਲਿਖਿ ਪਾਇਆ ਤਿਨ ਸਫਲੁ ਜਨਮੁ ਪਰਵਾਣੁ ਜੀਉ ॥
jin har Dhi-aa-i-aa Dhur bhaag likh paa-i-aa tin safal janam parvaan jee-o.
Durch die Meditation wird die Geburt fruchtbar und man wird annehmbar.
ਹਰਿ ਹਰਿ ਮਨਿ ਭਾਇਆ ਪਰਮ ਸੁਖ ਪਾਇਆ ਹਰਿ ਲਾਹਾ ਪਦੁ ਨਿਰਬਾਣੁ ਜੀਉ ॥੩॥
har har man bhaa-i-aa param sukh paa-i-aa har laahaa pad nirbaan jee-o. ||3||
Wer den Herrn im Geist liebt, der erntet den höchsten Profit des Heils. (3)
ਜਿਨ੍ਹ੍ਹ ਹਰਿ ਮੀਠ ਲਗਾਨਾ ਤੇ ਜਨ ਪਰਧਾਨਾ ਤੇ ਊਤਮ ਹਰਿ ਹਰਿ ਲੋਗ ਜੀਉ ॥
jinH har meeth lagaanaa tay jan parDhaanaa tay ootam har har log jee-o.
Die Menschen ragen heraus, die dem Herrn gefallen Wahrhaftig:Mitten unter ihren Gleichen stehen sie in der ersten Reihe.
ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਵਡਾਈ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਸਖਾਈ ਗੁਰ ਸਬਦੀ ਹਰਿ ਰਸ ਭੋਗ ਜੀਉ ॥
har naam vadaa-ee har naam sakhaa-ee gur sabdee har ras bhog jee-o.
Der Name ist ihr Ruhm, Kamerad; sie genießen die Ambrosia.Sie genießen das Elixier, sie bleiben außerhalb der Bindung.
ਹਰਿ ਰਸ ਭੋਗ ਮਹਾ ਨਿਰਜੋਗ ਵਡਭਾਗੀ ਹਰਿ ਰਸੁ ਪਾਇਆ ॥
har ras bhog mahaa nirjog vadbhaagee har ras paa-i-aa.
Durch ein gutes Schicksal bekommen sie die Ambrosia des Namens.Diejenigen, die über den Namen meditieren, durch den Unterricht des Gurus, sind wirklich gesegnet.
ਸੇ ਧੰਨੁ ਵਡੇ ਸਤ ਪੁਰਖਾ ਪੂਰੇ ਜਿਨ ਗੁਰਮਤਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਆ ॥
say Dhan vaday sat purkhaa pooray jin gurmat naam Dhi-aa-i-aa.
Nanak, der Diener verlangt nur den Staub unter den Füßen der Heiligen.
ਜਨੁ ਨਾਨਕੁ ਰੇਣੁ ਮੰਗੈ ਪਗ ਸਾਧੂ ਮਨਿ ਚੂਕਾ ਸੋਗੁ ਵਿਜੋਗੁ ਜੀਉ ॥
jan naanak rayn mangai pag saaDhoo man chookaa sog vijog jee-o.
Damit sein Geist sich von der Angst und Trennung befreit.
ਜਿਨ੍ਹ੍ਹ ਹਰਿ ਮੀਠ ਲਗਾਨਾ ਤੇ ਜਨ ਪਰਧਾਨਾ ਤੇ ਊਤਮ ਹਰਿ ਹਰਿ ਲੋਗ ਜੀਉ ॥੪॥੩॥੧੦॥
jinH har meeth lagaanaa tay jan parDhaanaa tay ootam har har log jee-o. ||4||3||10||
Die Menschen ragen heraus, die dem Herrn gefallen.Tatsächlich stehen sie in der ersten Reihe,mitten unter ihrer Gleichen. [4-3-10]
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੪ ॥
aasaa mehlaa 4.
Asa M. 4
ਸਤਜੁਗਿ ਸਭੁ ਸੰਤੋਖ ਸਰੀਰਾ ਪਗ ਚਾਰੇ ਧਰਮੁ ਧਿਆਨੁ ਜੀਉ ॥
satjug sabh santokh sareeraa pag chaaray Dharam Dhi-aan jee-o.
Im Satyuga Zustand ist jeder froh und zufrieden.Der Dharma herrscht überall, und man meditiert über den Herrn.
ਮਨਿ ਤਨਿ ਹਰਿ ਗਾਵਹਿ ਪਰਮ ਸੁਖੁ ਪਾਵਹਿ ਹਰਿ ਹਿਰਦੈ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਿਆਨੁ ਜੀਉ ॥
man tan har gaavahi param sukh paavahi har hirdai har gun gi-aan jee-o.
Man singt ernsthaft, Körper und Geist, die Lobgesänge des Herrn.Die göttliche Weisheit bewohnt das Herz, derart gewinnt man die höchste Glückseligkeit.
ਗੁਣ ਗਿਆਨੁ ਪਦਾਰਥੁ ਹਰਿ ਹਰਿ ਕਿਰਤਾਰਥੁ ਸੋਭਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਈ ॥
gun gi-aan padaarath har har kirtaarath sobhaa gurmukh ho-ee.
Die Erkenntnis der Werte des Herrn ist unser wahrer ReichtumDurch den Unterricht des Gurus wird der Name des Herrn zu unserem Ruhm.
ਅੰਤਰਿ ਬਾਹਰਿ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਏਕੋ ਦੂਜਾ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਈ ॥
antar baahar har parabh ayko doojaa avar na ko-ee.
Dann erkennt man innen und außen denselben einzigen Herrn. Es existiert niemand anderes.
ਹਰਿ ਹਰਿ ਲਿਵ ਲਾਈ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਸਖਾਈ ਹਰਿ ਦਰਗਹ ਪਾਵੈ ਮਾਨੁ ਜੀਉ ॥
har har liv laa-ee har naam sakhaa-ee har dargeh paavai maan jee-o.
Der Name ist unser Kamerad.Wenn man sich mit dem Namen verbindet, dann wird man annehmbar im Palast des Herrn.
ਸਤਜੁਗਿ ਸਭੁ ਸੰਤੋਖ ਸਰੀਰਾ ਪਗ ਚਾਰੇ ਧਰਮੁ ਧਿਆਨੁ ਜੀਉ ॥੧॥
satjug sabh santokh sareeraa pag chaaray Dharam Dhi-aan jee-o. ||1||
Im Satyuga Zustand (Zeitalter) ist jeder froh und zufrieden.Dharma herrscht überall, und man meditiert über den Herrn. (1)
ਤੇਤਾ ਜੁਗੁ ਆਇਆ ਅੰਤਰਿ ਜੋਰੁ ਪਾਇਆ ਜਤੁ ਸੰਜਮ ਕਰਮ ਕਮਾਇ ਜੀਉ ॥
taytaa jug aa-i-aa antar jor paa-i-aa jat sanjam karam kamaa-ay jee-o.
Im Treta Zeitalter (Zustand) wird man seiner Macht bewusst.Man kühl Keuschheit und Disziplin aus.
ਪਗੁ ਚਉਥਾ ਖਿਸਿਆ ਤ੍ਰੈ ਪਗ ਟਿਕਿਆ ਮਨਿ ਹਿਰਦੈ ਕ੍ਰੋਧੁ ਜਲਾਇ ਜੀਉ ॥
pag cha-uthaa khisi-aa tarai pag tiki-aa man hirdai kroDh jalaa-ay jee-o.
Man könnte sagen, dass ein Viertel des Dharma nicht mehr existiert.Und das Herz wird von Zorn verbrannt.
ਮਨਿ ਹਿਰਦੈ ਕ੍ਰੋਧੁ ਮਹਾ ਬਿਸਲੋਧੁ ਨਿਰਪ ਧਾਵਹਿ ਲੜਿ ਦੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥
man hirdai kroDh mahaa bisloDh nirap Dhaaveh larh dukh paa-i-aa.
Wegen ihres Zornesgreifen die Königen einander an; sie erleiden die Pein.Man übt Überheblichkeit aus; das ‘Ich‘ und die Verbindung sind außerhalb der Grenzen.
ਅੰਤਰਿ ਮਮਤਾ ਰੋਗੁ ਲਗਾਨਾ ਹਉਮੈ ਅਹੰਕਾਰੁ ਵਧਾਇਆ ॥
antar mamtaa rog lagaanaa ha-umai ahaNkaar vaDhaa-i-aa.
Aber wenn der barmherzige Herr sein Mitleid schenkt.
ਹਰਿ ਹਰਿ ਕ੍ਰਿਪਾ ਧਾਰੀ ਮੇਰੈ ਠਾਕੁਰਿ ਬਿਖੁ ਗੁਰਮਤਿ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਲਹਿ ਜਾਇ ਜੀਉ ॥
har har kirpaa Dhaaree mayrai thaakur bikh gurmat har naam leh jaa-ay jee-o.
Dann befreit man sich von dem Gift der Überheblichkeit, durch die Lehre des Gurus und des Namens.
ਤੇਤਾ ਜੁਗੁ ਆਇਆ ਅੰਤਰਿ ਜੋਰੁ ਪਾਇਆ ਜਤੁ ਸੰਜਮ ਕਰਮ ਕਮਾਇ ਜੀਉ ॥੨॥
taytaa jug aa-i-aa antar jor paa-i-aa jat sanjam karam kamaa-ay jee-o. ||2||
Im Trete Zeitalter (Zustand) wird man seiner Macht bewusst.Man übt Keuschheit und Disziplin aus.(2)
ਜੁਗੁ ਦੁਆਪੁਰੁ ਆਇਆ ਭਰਮਿ ਭਰਮਾਇਆ ਹਰਿ ਗੋਪੀ ਕਾਨ੍ਹ੍ਹੁ ਉਪਾਇ ਜੀਉ ॥
jug du-aapur aa-i-aa bharam bharmaa-i-aa har gopee kaanH upaa-ay jee-o.
Im Duapar Zeitalter (Zustand) wandert man überall in die Irre.Man erduldet so viele Prüfungen, man halt ungeheuer Feste und man übt die Riten aus.
ਤਪੁ ਤਾਪਨ ਤਾਪਹਿ ਜਗ ਪੁੰਨ ਆਰੰਭਹਿ ਅਤਿ ਕਿਰਿਆ ਕਰਮ ਕਮਾਇ ਜੀਉ ॥
tap taapan taapeh jag punn aarambheh at kiri-aa karam kamaa-ay jee-o.
Man beschäftigt sich mit Riten und Ritualen.Man könnte sagen, dass die Hälfte des Dharmas nicht mehr existiert.
ਕਿਰਿਆ ਕਰਮ ਕਮਾਇਆ ਪਗ ਦੁਇ ਖਿਸਕਾਇਆ ਦੁਇ ਪਗ ਟਿਕੈ ਟਿਕਾਇ ਜੀਉ ॥
kiri-aa karam kamaa-i-aa pag du-ay khiskaa-i-aa du-ay pag tikai tikaa-ay jee-o.
Die mutigen Helden engagieren sich im Krieg, aber sie verderbenDer barmherzige Herr führt uns dem Guru zu, dem Weisen entgegen.
ਮਹਾ ਜੁਧ ਜੋਧ ਬਹੁ ਕੀਨ੍ਹ੍ਹੇ ਵਿਚਿ ਹਉਮੈ ਪਚੈ ਪਚਾਇ ਜੀਉ ॥
mahaa juDh joDh baho keenHay vich ha-umai pachai pachaa-ay jee-o.
Wenn man dem Guru begegnet, befreit man sich man von dem Schmutz.
ਦੀਨ ਦਇਆਲਿ ਗੁਰੁ ਸਾਧੁ ਮਿਲਾਇਆ ਮਿਲਿ ਸਤਿਗੁਰ ਮਲੁ ਲਹਿ ਜਾਇ ਜੀਉ ॥
deen da-i-aal gur saaDh milaa-i-aa mil satgur mal leh jaa-ay jee-o.
Im Duapar Zeitalter (Zustand) wandert man überall in die Irre,
ਜੁਗੁ ਦੁਆਪੁਰੁ ਆਇਆ ਭਰਮਿ ਭਰਮਾਇਆ ਹਰਿ ਗੋਪੀ ਕਾਨ੍ਹ੍ਹੁ ਉਪਾਇ ਜੀਉ ॥੩॥
jug du-aapur aa-i-aa bharam bharmaa-i-aa har gopee kaanH upaa-ay jee-o. ||3||
Man erduldet so viele Prüfungen, man hält ungeheure Feste und man übt die Riten aus.(3)