Page 313
ਜਿਨਾ ਸਾਸਿ ਗਿਰਾਸਿ ਨ ਵਿਸਰੈ ਸੇ ਪੂਰੇ ਪੁਰਖ ਪਰਧਾਨ ॥
jinaa saas giraas na visrai say pooray purakh parDhaan.
Sie sind immer annehmbar. Vollkommen sind diejenigen, die der Guru ausgewählt hat.
ਕਰਮੀ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪਾਈਐ ਅਨਦਿਨੁ ਲਗੈ ਧਿਆਨੁ ॥
karmee satgur paa-ee-ai an-din lagai Dhi-aan.
Die den Herrn nicht vergessen, nicht mal einen Augenblick.
ਤਿਨ ਕੀ ਸੰਗਤਿ ਮਿਲਿ ਰਹਾ ਦਰਗਹ ਪਾਈ ਮਾਨੁ ॥
tin kee sangat mil rahaa dargeh paa-ee maan.
Man begegnet dem Guru durch die Gnade des Herrn.Von da an setzt man sich in den Einklang mit dem Herrn.
ਸਉਦੇ ਵਾਹੁ ਵਾਹੁ ਉਚਰਹਿ ਉਠਦੇ ਭੀ ਵਾਹੁ ਕਰੇਨਿ ॥
sa-uday vaahu vaahu uchrahi uth-day bhee vaahu karayn.
Ich verlange, mich solchen anzuschließenDadurch gewinnt man die Ehre am Hofe des Herrn.
ਨਾਨਕ ਤੇ ਮੁਖ ਉਜਲੇ ਜਿ ਨਿਤ ਉਠਿ ਸੰਮਾਲੇਨਿ ॥੧॥
naanak tay mukh ujlay je nit uth samaalayn. ||1||
Schlafend oder wach lobpreisen sie immer den Herrn.Nanak, strahlend ist die Stirn von denen, die den Herrn innig lieben. (1)
ਮਃ ੪ ॥
mehlaa 4.
M.4
ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵੀਐ ਆਪਣਾ ਪਾਈਐ ਨਾਮੁ ਅਪਾਰੁ ॥
satgur sayvee-ai aapnaa paa-ee-ai naam apaar.
Diene deinem Satguru! Dadurch gewinnt man den Namen des Herrn.
ਭਉਜਲਿ ਡੁਬਦਿਆ ਕਢਿ ਲਏ ਹਰਿ ਦਾਤਿ ਕਰੇ ਦਾਤਾਰੁ ॥
bha-ojal dubdi-aa kadh la-ay har daat karay daataar.
Der Name ist das erhabene Geschenk des Herrn, er zieht uns heraus, aus dem gefährlichen Ozean des Lebens.
ਧੰਨੁ ਧੰਨੁ ਸੇ ਸਾਹ ਹੈ ਜਿ ਨਾਮਿ ਕਰਹਿ ਵਾਪਾਰੁ ॥
Dhan Dhan say saah hai je naam karahi vaapaar.
Selig ist der Händler, der den Handel des Namens treibt.
ਵਣਜਾਰੇ ਸਿਖ ਆਵਦੇ ਸਬਦਿ ਲਘਾਵਣਹਾਰੁ ॥
vanjaaray sikh aavday sabad laghaavanhaar.
Die Anhänger sind die Hausierer des Gurus; der Guru macht sie fähig, den Ozean zu überqueren.
ਜਨ ਨਾਨਕ ਜਿਨ ਕਉ ਕ੍ਰਿਪਾ ਭਈ ਤਿਨ ਸੇਵਿਆ ਸਿਰਜਣਹਾਰੁ ॥੨॥
jan naanak jin ka-o kirpaa bha-ee tin sayvi-aa sirjanhaar. ||2||
Nanak, nur diejenigen, die Seine Gnade erhalten, dienen dem Schöpfer. (2)
ਪਉੜੀ ॥
pa-orhee.
Pauri
ਸਚੁ ਸਚੇ ਕੇ ਜਨ ਭਗਤ ਹਹਿ ਸਚੁ ਸਚਾ ਜਿਨੀ ਅਰਾਧਿਆ ॥
sach sachay kay jan bhagat heh sach sachaa jinee araaDhi-aa.
Diejenigen, die ernsthaft über den Herrn nachdenken, sind die wahren Anhänger des Ewigen.
ਜਿਨ ਗੁਰਮੁਖਿ ਖੋਜਿ ਢੰਢੋਲਿਆ ਤਿਨ ਅੰਦਰਹੁ ਹੀ ਸਚੁ ਲਾਧਿਆ ॥
jin gurmukh khoj dhandholi-aa tin andrahu hee sach laaDhi-aa.
Diejenigen, die den Herrn durch den Guru suchen, finden Ihn in ihrem Herzen.
ਸਚੁ ਸਾਹਿਬੁ ਸਚੁ ਜਿਨੀ ਸੇਵਿਆ ਕਾਲੁ ਕੰਟਕੁ ਮਾਰਿ ਤਿਨੀ ਸਾਧਿਆ ॥
sach saahib sach jinee sayvi-aa kaal kantak maar tinee saaDhi-aa.
Diejenigen, die den Herrn bedienen, beherrschen und besiegen den Tod.
ਸਚੁ ਸਚਾ ਸਭ ਦੂ ਵਡਾ ਹੈ ਸਚੁ ਸੇਵਨਿ ਸੇ ਸਚਿ ਰਲਾਧਿਆ ॥
sach sachaa sabh doo vadaa hai sach sayvan say sach ralaaDhi-aa.
Wahrhaftig: Am höchsten ist der wahre, ewige Herr.
ਸਚੁ ਸਚੇ ਨੋ ਸਾਬਾਸਿ ਹੈ ਸਚੁ ਸਚਾ ਸੇਵਿ ਫਲਾਧਿਆ ॥੨੨॥
sach sachay no saabaas hai sach sachaa sayv falaaDhi-aa. ||22||
Diejenigen, die Ihn bedienen, vereinigen sich mit IhmSelig ist der wahre Herr, sein Dienst bringt die richtige Frucht. (22)
ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥
salok mehlaa 4.
Shaloka M. 4
ਮਨਮੁਖੁ ਪ੍ਰਾਣੀ ਮੁਗਧੁ ਹੈ ਨਾਮਹੀਣ ਭਰਮਾਇ ॥
manmukh paraanee mugaDh hai naamheen bharmaa-ay.
Unwissend und dumm ist der Egoist; ohne Naam wandert er in Irre herum.
ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਮਨੂਆ ਨਾ ਟਿਕੈ ਫਿਰਿ ਫਿਰਿ ਜੂਨੀ ਪਾਇ ॥
bin gur manoo-aa naa tikai fir fir joonee paa-ay.
Ohne Hilfe des Gurus gewinnt er das Gleichgewicht seines Geistes nicht.
ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਆਪਿ ਦਇਆਲ ਹੋਹਿ ਤਾਂ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲਿਆ ਆਇ ॥
har parabh aap da-i-aal hohi taaN satgur mili-aa aa-ay.
Er folgt dem Kreislauf von Kommen-und-Gehen.Dennoch, wenn der Herr Sein Mitleid schenkt, begegnet man dem Guru.
ਜਨ ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਸਲਾਹਿ ਤੂ ਜਨਮ ਮਰਣ ਦੁਖੁ ਜਾਇ ॥੧॥
jan naanak naam salaahi too janam maran dukh jaa-ay. ||1||
Nanak, lobpreise den Herrn!Auf diese Weise entfernt sich der Kummer der Geburt und des Todes. (1)
ਮਃ ੪ ॥
mehlaa 4.
M.4
ਗੁਰੁ ਸਾਲਾਹੀ ਆਪਣਾ ਬਹੁ ਬਿਧਿ ਰੰਗਿ ਸੁਭਾਇ ॥
gur saalaahee aapnaa baho biDh rang subhaa-ay.
In Liebe lobpreise ich meinen Herrn, in so vielen Arten.
ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਤੀ ਮਨੁ ਰਤਾ ਰਖਿਆ ਬਣਤ ਬਣਾਇ ॥
satgur saytee man rataa rakhi-aa banat banaa-ay.
Mein Geist ist von der Liebe des Satgurus erfüllt: er ist doch strahlend.
ਜਿਹਵਾ ਸਾਲਾਹਿ ਨ ਰਜਈ ਹਰਿ ਪ੍ਰੀਤਮ ਚਿਤੁ ਲਾਇ ॥
jihvaa saalaahi na raj-ee har pareetam chit laa-ay.
Beim lobpreisen des Herrn wird meine Zunge nie müde,Der Guru hat mich mit dem Herrn vereinigt.
ਨਾਨਕ ਨਾਵੈ ਕੀ ਮਨਿ ਭੁਖ ਹੈ ਮਨੁ ਤ੍ਰਿਪਤੈ ਹਰਿ ਰਸੁ ਖਾਇ ॥੨॥
naanak naavai kee man bhukh hai man tariptai har ras khaa-ay. ||2||
Nanak, mein Geist ist hungrig für den Namen, und er besänftigt sich nur mit der Ambrosia (von Namen). (2)
ਪਉੜੀ ॥
pa-orhee.
Pauri
ਸਚੁ ਸਚਾ ਕੁਦਰਤਿ ਜਾਣੀਐ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਜਿਨਿ ਬਣਾਈਆ ॥
sach sachaa kudrat jaanee-ai din raatee jin banaa-ee-aa.
Der Herr macht seine Größe, durch seine Natur, sichtbar.Er ist es, der den Tag und die Nacht geschaffen hat.
ਸੋ ਸਚੁ ਸਲਾਹੀ ਸਦਾ ਸਦਾ ਸਚੁ ਸਚੇ ਕੀਆ ਵਡਿਆਈਆ ॥
so sach salaahee sadaa sadaa sach sachay kee-aa vadi-aa-ee-aa.
Lobpreise immer den Wahren, den Ewigen!
ਸਾਲਾਹੀ ਸਚੁ ਸਲਾਹ ਸਚੁ ਸਚੁ ਕੀਮਤਿ ਕਿਨੈ ਨ ਪਾਈਆ ॥
saalaahee sach salaah sach sach keemat kinai na paa-ee-aa.
Dauernd ist die Herrlichkeit des wahren Herrn.
ਜਾ ਮਿਲਿਆ ਪੂਰਾ ਸਤਿਗੁਰੂ ਤਾ ਹਾਜਰੁ ਨਦਰੀ ਆਈਆ ॥
jaa mili-aa pooraa satguroo taa haajar nadree aa-ee-aa.
Wahr ist der Herr, wahr ist Sein Lob, aber niemand kennt Seinen Wert.Dennoch wenn man den perfekten Guru trifft, erkennt man Seine Herrlichkeit.
ਸਚੁ ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਿਨੀ ਸਲਾਹਿਆ ਤਿਨਾ ਭੁਖਾ ਸਭਿ ਗਵਾਈਆ ॥੨੩॥
sach gurmukh jinee sahaali-aa tinaa bhukhaa sabh gavaa-ee-aa. ||23||
Die ‘Wach-in-Guru’, die den Lobgesang des Herrn singen,Befreien sich vom Hunger (ihrer Not). (23)
ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥
salok mehlaa 4.
Shaloka M. 4
ਮੈ ਮਨੁ ਤਨੁ ਖੋਜਿ ਖੋਜੇਦਿਆ ਸੋ ਪ੍ਰਭੁ ਲਧਾ ਲੋੜਿ ॥
mai man tan khoj khojaydi-aa so parabh laDhaa lorh.
Ich habe meinen Körper und meinen Geist durchsucht und da habe ich meinen Herrn gefunden.
ਵਿਸਟੁ ਗੁਰੂ ਮੈ ਪਾਇਆ ਜਿਨਿ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਦਿਤਾ ਜੋੜਿ ॥੧॥
visat guroo mai paa-i-aa jin har parabh ditaa jorh. ||1||
Ich habe den Guru, den Vermittler, getroffen; er hat mich mit dem Herrn vereinigt. (1)
ਮਃ ੩ ॥
mehlaa 3.
M.3
ਮਾਇਆਧਾਰੀ ਅਤਿ ਅੰਨਾ ਬੋਲਾ ॥
maa-i-aaDhaaree at annaa bolaa.
Wer sich mit dem Maya verbindet, der ist verblendet und taub.
ਸਬਦੁ ਨ ਸੁਣਈ ਬਹੁ ਰੋਲ ਘਚੋਲਾ ॥
sabad na sun-ee baho rol ghacholaa.
Er hört dem Namen nicht zu, er schwatzt dauernd.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਾਪੈ ਸਬਦਿ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥
gurmukh jaapai sabad liv laa-ay.
Ein Anhänger des Gurus macht sich, durch seine Verbindung mit dem Wort, sichtbar.
ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਸੁਣਿ ਮੰਨੇ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਸਮਾਇ ॥
har naam sun mannay har naam samaa-ay.
Er hört den Namen rezitieren, er vertraut auf dem Namen,
ਜੋ ਤਿਸੁ ਭਾਵੈ ਸੁ ਕਰੇ ਕਰਾਇਆ ॥
jo tis bhaavai so karay karaa-i-aa.
Er löst sich mit den Namen auf.
ਨਾਨਕ ਵਜਦਾ ਜੰਤੁ ਵਜਾਇਆ ॥੨॥
naanak vajdaa jant vajaa-i-aa. ||2||
Der Herr tut, was Ihm gefällt.Nanak, man erledigt nur, was der Herr sich wünscht. (2)