Page 280
ਨਾਨਕ ਸੰਤ ਭਾਵੈ ਤਾ ਓਇ ਭੀ ਗਤਿ ਪਾਹਿ ॥੨॥
naanak sant bhaavai taa o-ay bhee gat paahi. ||2||
Gewinnt auch der Verleumder seine Rettung. (2)
ਸੰਤ ਕਾ ਨਿੰਦਕੁ ਮਹਾ ਅਤਤਾਈ ॥
sant kaa nindak mahaa attaa-ee.
Wer die verleumdet, der beschäftigt sich mit Bösartigkeit, und er genießt niemals den Frieden, nicht einen Augenblick.
ਸੰਤ ਕਾ ਨਿੰਦਕੁ ਖਿਨੁ ਟਿਕਨੁ ਨ ਪਾਈ ॥
sant kaa nindak khin tikan na paa-ee.
Der Verleumder der ist wahrhaftig ein Mörder. Der Verleumder der Eiligen ist außerhalb des Segens des Herrn.
ਸੰਤ ਕਾ ਨਿੰਦਕੁ ਮਹਾ ਹਤਿਆਰਾ ॥
sant kaa nindak mahaa hati-aaraa.
Der Verleumder ist schwach und ohne Macht, der Verleumder gibt sich den Sünden hin,
ਸੰਤ ਕਾ ਨਿੰਦਕੁ ਪਰਮੇਸੁਰਿ ਮਾਰਾ ॥
sant kaa nindak parmaysur maaraa.
Der Verleumder ist immer arm und geplagt. Der Verleumder ist geplagt von allen Krankheiten.
ਸੰਤ ਕਾ ਨਿੰਦਕੁ ਰਾਜ ਤੇ ਹੀਨੁ ॥
sant kaa nindak raaj tay heen.
Der Verleumder befindet sich immer von dem Herrn getrennt. Der Verleumder gib sich den Sünden hin.
ਸੰਤ ਕਾ ਨਿੰਦਕੁ ਦੁਖੀਆ ਅਰੁ ਦੀਨੁ ॥
sant kaa nindak dukhee-aa ar deen.
Der Verleumder ist immer arm und geplagt.
ਸੰਤ ਕੇ ਨਿੰਦਕ ਕਉ ਸਰਬ ਰੋਗ ॥
sant kay nindak ka-o sarab rog.
Der Verleumder ist geplagt von allen Krankheiten.
ਸੰਤ ਕੇ ਨਿੰਦਕ ਕਉ ਸਦਾ ਬਿਜੋਗ ॥
sant kay nindak ka-o sadaa bijog.
Der Verleumder befindet sich immer von dem Herrn getrennt.
ਸੰਤ ਕੀ ਨਿੰਦਾ ਦੋਖ ਮਹਿ ਦੋਖੁ ॥
sant kee nindaa dokh meh dokh.
Der Verleumder gib sich den Sünden hin.
ਨਾਨਕ ਸੰਤ ਭਾਵੈ ਤਾ ਉਸ ਕਾ ਭੀ ਹੋਇ ਮੋਖੁ ॥੩॥
naanak sant bhaavai taa us kaa bhee ho-ay mokh. ||3||
Aber, wenn es Ihm gefällt, gewinnt auch der Verleumder seine Rettung. (3)
ਸੰਤ ਕਾ ਦੋਖੀ ਸਦਾ ਅਪਵਿਤੁ ॥
sant kaa dokhee sadaa apvit.
Wer verleumdet, der ist immer unrein und befleckt.
ਸੰਤ ਕਾ ਦੋਖੀ ਕਿਸੈ ਕਾ ਨਹੀ ਮਿਤੁ ॥
sant kaa dokhee kisai kaa nahee mit.
Wer verleumdet, der ist Freund von niemand,
ਸੰਤ ਕੇ ਦੋਖੀ ਕਉ ਡਾਨੁ ਲਾਗੈ ॥
sant kay dokhee ka-o daan laagai.
Wer verleumdet, der erleidet das Leid,
ਸੰਤ ਕੇ ਦੋਖੀ ਕਉ ਸਭ ਤਿਆਗੈ ॥
sant kay dokhee ka-o sabh ti-aagai.
Wer verleumdet, der wird von allen verlassen.
ਸੰਤ ਕਾ ਦੋਖੀ ਮਹਾ ਅਹੰਕਾਰੀ ॥
sant kaa dokhee mahaa ahaNkaaree.
Wer verleumdet, der wird zu einem Eingebildeten,
ਸੰਤ ਕਾ ਦੋਖੀ ਸਦਾ ਬਿਕਾਰੀ ॥
sant kaa dokhee sadaa bikaaree.
Wer verleumdet, der lebt in Untugend,
ਸੰਤ ਕਾ ਦੋਖੀ ਜਨਮੈ ਮਰੈ ॥
sant kaa dokhee janmai marai.
Wer verleumdet, der kommt auf die Welt und stirbt,
ਸੰਤ ਕੀ ਦੂਖਨਾ ਸੁਖ ਤੇ ਟਰੈ ॥
sant kee dookhnaa sukh tay tarai.
Wer verleumdet, der verliert Komfort und Frieden,
ਸੰਤ ਕੇ ਦੋਖੀ ਕਉ ਨਾਹੀ ਠਾਉ ॥
sant kay dokhee ka-o naahee thaa-o.
Wer verleumdet, der findet keine Zuflucht.
ਨਾਨਕ ਸੰਤ ਭਾਵੈ ਤਾ ਲਏ ਮਿਲਾਇ ॥੪॥
naanak sant bhaavai taa la-ay milaa-ay. ||4||
Dennoch, wenn es Ihm gefällt gewinnt auch der Verleumder seine Rettung. (4)
ਸੰਤ ਕਾ ਦੋਖੀ ਅਧ ਬੀਚ ਤੇ ਟੂਟੈ ॥
sant kaa dokhee aDh beech tay tootai.
Wer verleumdet, der leidet Fehlschlag mitten im Leben,
ਸੰਤ ਕਾ ਦੋਖੀ ਕਿਤੈ ਕਾਜਿ ਨ ਪਹੂਚੈ ॥
sant kaa dokhee kitai kaaj na pahoochai.
Wer verleumdet, der kann nichts erledigen,
ਸੰਤ ਕੇ ਦੋਖੀ ਕਉ ਉਦਿਆਨ ਭ੍ਰਮਾਈਐ ॥
sant kay dokhee ka-o udi-aan bharmaa-ee-ai.
Wer verleumdet, der wandert, ohne Ziel, in Wälder herum,
ਸੰਤ ਕਾ ਦੋਖੀ ਉਝੜਿ ਪਾਈਐ ॥
sant kaa dokhee ujharh paa-ee-ai.
Wer verleumdet, der geht auf den Weg irre; er wandert in Wüsten herum,
ਸੰਤ ਕਾ ਦੋਖੀ ਅੰਤਰ ਤੇ ਥੋਥਾ ॥
sant kaa dokhee antar tay thothaa.
Wer verleumdet, dem mangelt es an Tugend.
ਜਿਉ ਸਾਸ ਬਿਨਾ ਮਿਰਤਕ ਕੀ ਲੋਥਾ ॥
ji-o saas binaa mirtak kee lothaa.
Er ist wie eine Leiche ohne Atmen.
ਸੰਤ ਕੇ ਦੋਖੀ ਕੀ ਜੜ ਕਿਛੁ ਨਾਹਿ ॥
sant kay dokhee kee jarh kichh naahi.
Wahrhaftig: wer die leidigen verleumdet, der ist ohne Fundament,
ਆਪਨ ਬੀਜਿ ਆਪੇ ਹੀ ਖਾਹਿ ॥
aapan beej aapay hee khaahi.
Er erntet, was er sät.
ਸੰਤ ਕੇ ਦੋਖੀ ਕਉ ਅਵਰੁ ਨ ਰਾਖਨਹਾਰੁ ॥
sant kay dokhee ka-o avar na raakhanhaar.
Niemand kann solch einen retten.
ਨਾਨਕ ਸੰਤ ਭਾਵੈ ਤਾ ਲਏ ਉਬਾਰਿ ॥੫॥
naanak sant bhaavai taa la-ay ubaar. ||5||
Dennoch, wenn es den gefällt, gewinnt auch der Verleumder seine Rettung. (5)
ਸੰਤ ਕਾ ਦੋਖੀ ਇਉ ਬਿਲਲਾਇ ॥
sant kaa dokhee i-o billaa-ay.
Der Verleumder der müht sich ab und beklagt,
ਜਿਉ ਜਲ ਬਿਹੂਨ ਮਛੁਲੀ ਤੜਫੜਾਇ ॥
ji-o jal bihoon machhulee tarhafrhaa-ay.
Wie ein Fisch ohne Wasser zappelt.
ਸੰਤ ਕਾ ਦੋਖੀ ਭੂਖਾ ਨਹੀ ਰਾਜੈ ॥
sant kaa dokhee bhookhaa nahee raajai.
Der Verleumder erleidet immer den Hunger; er ist niemals zufrieden,
ਜਿਉ ਪਾਵਕੁ ਈਧਨਿ ਨਹੀ ਧ੍ਰਾਪੈ ॥
ji-o paavak eeDhan nahee Dharaapai.
Wie das Feuer sich niemals mit Holz zufrieden gib:
ਸੰਤ ਕਾ ਦੋਖੀ ਛੁਟੈ ਇਕੇਲਾ ॥
sant kaa dokhee chhutai ikaylaa.
Der Verleumder ist Steys verlassen,
ਜਿਉ ਬੂਆੜੁ ਤਿਲੁ ਖੇਤ ਮਾਹਿ ਦੁਹੇਲਾ ॥
ji-o boo-aarh til khayt maahi duhaylaa.
Wie eine Sesam Pflanze, ohne Frucht, wird in Feld verlassen.
ਸੰਤ ਕਾ ਦੋਖੀ ਧਰਮ ਤੇ ਰਹਤ ॥
sant kaa dokhee Dharam tay rahat.
Der Verleumder hat keinen Glauben,
ਸੰਤ ਕਾ ਦੋਖੀ ਸਦ ਮਿਥਿਆ ਕਹਤ ॥
sant kaa dokhee sad mithi-aa kahat.
Er sagt immer nicht nur die Lüge.
ਕਿਰਤੁ ਨਿੰਦਕ ਕਾ ਧੁਰਿ ਹੀ ਪਇਆ ॥
kirat nindak kaa Dhur hee pa-i-aa.
So ein ist das Schicksal des Verleumders.
ਨਾਨਕ ਜੋ ਤਿਸੁ ਭਾਵੈ ਸੋਈ ਥਿਆ ॥੬॥
naanak jo tis bhaavai so-ee thi-aa. ||6||
Nanak, das, was dem Herrn gefällt, geschieht immer. (6)
ਸੰਤ ਕਾ ਦੋਖੀ ਬਿਗੜ ਰੂਪੁ ਹੋਇ ਜਾਇ ॥
sant kaa dokhee bigarh roop ho-ay jaa-ay.
Der Verleumder leidet Verformung,
ਸੰਤ ਕੇ ਦੋਖੀ ਕਉ ਦਰਗਹ ਮਿਲੈ ਸਜਾਇ ॥
sant kay dokhee ka-o dargeh milai sajaa-ay.
Der Verleumder wird an dem Hofe des Herrn bestraft,
ਸੰਤ ਕਾ ਦੋਖੀ ਸਦਾ ਸਹਕਾਈਐ ॥
sant kaa dokhee sadaa sahkaa-ee-ai.
Der Verleumder befindet sich im Todeskampf,
ਸੰਤ ਕਾ ਦੋਖੀ ਨ ਮਰੈ ਨ ਜੀਵਾਈਐ ॥
sant kaa dokhee na marai na jeevaa-ee-ai.
Der Verleumder der weder lebt noch stirbt,
ਸੰਤ ਕੇ ਦੋਖੀ ਕੀ ਪੁਜੈ ਨ ਆਸਾ ॥
sant kay dokhee kee pujai na aasaa.
Der Verleumder der erzielt nicht seine Wünsche.
ਸੰਤ ਕਾ ਦੋਖੀ ਉਠਿ ਚਲੈ ਨਿਰਾਸਾ ॥
sant kaa dokhee uth chalai niraasaa.
Der Verleumder geht weg. Ohne Hoffnung.
ਸੰਤ ਕੈ ਦੋਖਿ ਨ ਤ੍ਰਿਸਟੈ ਕੋਇ ॥
sant kai dokh na taristai ko-ay.
Jemand, der sich der Verleumdung hingibt, der gewinnt niemals den Frieden.
ਜੈਸਾ ਭਾਵੈ ਤੈਸਾ ਕੋਈ ਹੋਇ ॥
jaisaa bhaavai taisaa ko-ee ho-ay.
Man wird das, was der Herr will.
ਪਇਆ ਕਿਰਤੁ ਨ ਮੇਟੈ ਕੋਇ ॥
pa-i-aa kirat na maytai ko-ay.
Niemand kann das Dekret von Schicksal (nach den Taten), beseitigen.
ਨਾਨਕ ਜਾਨੈ ਸਚਾ ਸੋਇ ॥੭॥
naanak jaanai sachaa so-ay. ||7||
Nanak, der Herr kennt alles. (7)
ਸਭ ਘਟ ਤਿਸ ਕੇ ਓਹੁ ਕਰਨੈਹਾਰੁ ॥
sabh ghat tis kay oh karnaihaar.
Jeder (Jedes Herz) gehört dem Herrn; Er ist der Schöpfer.
ਸਦਾ ਸਦਾ ਤਿਸ ਕਉ ਨਮਸਕਾਰੁ ॥
sadaa sadaa tis ka-o namaskaar.
Erweise Ihm jeden Tag und immer Ehrerbietung,
ਪ੍ਰਭ ਕੀ ਉਸਤਤਿ ਕਰਹੁ ਦਿਨੁ ਰਾਤਿ ॥
parabh kee ustat karahu din raat.
Lobpreise den Herrn- Tag und Nacht!
ਤਿਸਹਿ ਧਿਆਵਹੁ ਸਾਸਿ ਗਿਰਾਸਿ ॥
tiseh Dhi-aavahu saas giraas.
Betrachte den Herrn mit jedem Atemzug und jedem Stück von Nahrung!
ਸਭੁ ਕਛੁ ਵਰਤੈ ਤਿਸ ਕਾ ਕੀਆ ॥
sabh kachh vartai tis kaa kee-aa.
Es geschieht immer das, was der Herr will.
ਜੈਸਾ ਕਰੇ ਤੈਸਾ ਕੋ ਥੀਆ ॥
jaisaa karay taisaa ko thee-aa.
Der Herr selbst treibt sein Spiel.
ਅਪਨਾ ਖੇਲੁ ਆਪਿ ਕਰਨੈਹਾਰੁ ॥
apnaa khayl aap karnaihaar.
Niemand anderer kann sich es vorstellen.
ਦੂਸਰ ਕਉਨੁ ਕਹੈ ਬੀਚਾਰੁ ॥
doosar ka-un kahai beechaar.
Wer seine Gnade erhält,