Page 475
ਨਾਨਕ ਸਾ ਕਰਮਾਤਿ ਸਾਹਿਬ ਤੁਠੈ ਜੋ ਮਿਲੈ ॥੧॥
naanak saa karmaat saahib tuthai jo milai. ||1||
Dies ist der wahre Segen, was wir im Wohlwollen des Herrn bekommen. (1)
ਮਹਲਾ ੨ ॥
mehlaa 2.
M. 2
ਏਹ ਕਿਨੇਹੀ ਚਾਕਰੀ ਜਿਤੁ ਭਉ ਖਸਮ ਨ ਜਾਇ ॥
ayh kinayhee chaakree jit bha-o khasam na jaa-ay.
Was ist die Nützlichkeit des Dienstes,womit man sich von der Furcht des Meisters nicht befreien kann?
ਨਾਨਕ ਸੇਵਕੁ ਕਾਢੀਐ ਜਿ ਸੇਤੀ ਖਸਮ ਸਮਾਇ ॥੨॥
naanak sayvak kaadhee-ai je saytee khasam samaa-ay. ||2||
Wirklich der allein ist der Diener, der sich mit dem Meister vereinigt. (2)
ਪਉੜੀ ॥
pa-orhee.
Pauri
ਨਾਨਕ ਅੰਤ ਨ ਜਾਪਨ੍ਹ੍ਹੀ ਹਰਿ ਤਾ ਕੇ ਪਾਰਾਵਾਰ ॥
naanak ant na jaapnHee har taa kay paaraavaar.
Unendlich und mysteriös ist der Herr, niemand kennt Seine Grenzen.
ਆਪਿ ਕਰਾਏ ਸਾਖਤੀ ਫਿਰਿ ਆਪਿ ਕਰਾਏ ਮਾਰ ॥
aap karaa-ay saakh-tee fir aap karaa-ay maar.
Der Herr erschafft selbst, dann vernichtet er selbst es.
ਇਕਨ੍ਹ੍ਹਾ ਗਲੀ ਜੰਜੀਰੀਆ ਇਕਿ ਤੁਰੀ ਚੜਹਿ ਬਿਸੀਆਰ ॥
iknHaa galee janjeeree-aa ik turee charheh bisee-aar.
Einige haben Ketten um ihren Hals, die anderen reiten Pferde.
ਆਪਿ ਕਰਾਏ ਕਰੇ ਆਪਿ ਹਉ ਕੈ ਸਿਉ ਕਰੀ ਪੁਕਾਰ ॥
aap karaa-ay karay aap ha-o kai si-o karee pukaar.
Der Herr treibt alles, Er selbst bringt uns zum bewegen. So wen kann man beklagen?
ਨਾਨਕ ਕਰਣਾ ਜਿਨਿ ਕੀਆ ਫਿਰਿ ਤਿਸ ਹੀ ਕਰਣੀ ਸਾਰ ॥੨੩॥
naanak karnaa jin kee-aa fir tis hee karnee saar. ||23||
Nanak, der Herr hat alles geschaffen, Er sorgt selbst für alles. (23)
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥
salok mehlaa 1.
Shaloka M. 1
ਆਪੇ ਭਾਂਡੇ ਸਾਜਿਅਨੁ ਆਪੇ ਪੂਰਣੁ ਦੇਇ ॥
aapay bhaaNday saaji-an aapay pooran day-ay.
Der Herr fertigt selbst die Gefäße und füllt sie selbst.
ਇਕਨ੍ਹ੍ਹੀ ਦੁਧੁ ਸਮਾਈਐ ਇਕਿ ਚੁਲ੍ਹ੍ਹੈ ਰਹਨ੍ਹ੍ਹਿ ਚੜੇ ॥
iknHee duDh samaa-ee-ai ik chulHai rehniH charhay.
Einige von ihnen erhalten Milch,
ਇਕਿ ਨਿਹਾਲੀ ਪੈ ਸਵਨ੍ਹ੍ਹਿ ਇਕਿ ਉਪਰਿ ਰਹਨਿ ਖੜੇ ॥
ik nihaalee pai savniH ik upar rahan kharhay.
Dir andere befinden sich doch im Ofen.
ਤਿਨ੍ਹ੍ਹਾ ਸਵਾਰੇ ਨਾਨਕਾ ਜਿਨ੍ਹ੍ਹ ਕਉ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ॥੧॥
tinHaa savaaray naankaa jinH ka-o nadar karay. ||1||
Nanak, nur diejenigen, die den günstigen Blick des Herrn bekommen, werden geschmückt. (1)
ਮਹਲਾ ੨ ॥
mehlaa 2.
M.2
ਆਪੇ ਸਾਜੇ ਕਰੇ ਆਪਿ ਜਾਈ ਭਿ ਰਖੈ ਆਪਿ ॥
aapay saajay karay aap jaa-ee bhe rakhai aap.
Der Herr hat selbst die Welt geschaffen, er hat selbst dahinein alle Gestalten gestellt.
ਤਿਸੁ ਵਿਚਿ ਜੰਤ ਉਪਾਇ ਕੈ ਦੇਖੈ ਥਾਪਿ ਉਥਾਪਿ ॥
tis vich jant upaa-ay kai daykhai thaap uthaap.
Nach der Schöpfung, schaut er sie an, und er vernichtet selbst sie.
ਕਿਸ ਨੋ ਕਹੀਐ ਨਾਨਕਾ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਆਪੇ ਆਪਿ ॥੨॥
kis no kahee-ai naankaa sabh kichh aapay aap. ||2||
Nanak, wem anderen können wir uns anwenden?. (2)
ਪਉੜੀ ॥
pa-orhee.
Pauri
ਵਡੇ ਕੀਆ ਵਡਿਆਈਆ ਕਿਛੁ ਕਹਣਾ ਕਹਣੁ ਨ ਜਾਇ ॥
vaday kee-aa vadi-aa-ee-aa kichh kahnaa kahan na jaa-ay.
Hoch ist der Herr, niemand kann Seine Größe beschreiben.
ਸੋ ਕਰਤਾ ਕਾਦਰ ਕਰੀਮੁ ਦੇ ਜੀਆ ਰਿਜਕੁ ਸੰਬਾਹਿ ॥
so kartaa kaadar kareem day jee-aa rijak sambaahi.
Wirklich: ist er der Schöpfer, die Ursache; der Wohltäter sorgt für uns.
ਸਾਈ ਕਾਰ ਕਮਾਵਣੀ ਧੁਰਿ ਛੋਡੀ ਤਿੰਨੈ ਪਾਇ ॥
saa-ee kaar kamaavnee Dhur chhodee tinnai paa-ay.
Die Leute leisten nur was der Herr in ihrem Schicksal geschrieben hat.
ਨਾਨਕ ਏਕੀ ਬਾਹਰੀ ਹੋਰ ਦੂਜੀ ਨਾਹੀ ਜਾਇ ॥
naanak aykee baahree hor doojee naahee jaa-ay.
Außer ihm existiert keine Stelle, wem kann man sich zuwenden?
ਸੋ ਕਰੇ ਜਿ ਤਿਸੈ ਰਜਾਇ ॥੨੪॥੧॥ ਸੁਧੁ
so karay je tisai rajaa-ay. ||24||1|| suDhu
Der Herr treibt immer nach seinem eigenen Willen. [24-1]
ੴ ਸਤਿਨਾਮੁ ਕਰਤਾ ਪੁਰਖੁ ਨਿਰਭਉ ਨਿਰਵੈਰੁ ਅਕਾਲ ਮੂਰਤਿ ਅਜੂਨੀ ਸੈਭੰ ਗੁਰਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ik-oNkaar satnaam kartaa purakh nirbha-o nirvair akaal moorat ajoonee saibhaN gurparsaad.
Der einzige Purusha (Mensch), Wahrheit ist sein Name: ein Geist, ein Erzeuger, der ohne Furcht, ohne Hass und unendlich ist.
ਰਾਗੁ ਆਸਾ ਬਾਣੀ ਭਗਤਾ ਕੀ ॥
raag aasaa banee bhagtaa kee.
Unzerstörbar (Unsterblich), geburtslos, bestehend am sich selbst: Er ist durch die Gnade des Gurus erreichbar. Hymnen von Bhakatas (Heiligen]:
ਕਬੀਰ ਜੀਉ ਨਾਮਦੇਉ ਜੀਉ ਰਵਿਦਾਸ ਜੀਉ ॥
kabeer jee-o naamday-o jee-o ravidaas jee-o.
Kabir, Namdeva und Ravidas
ਆਸਾ ਸ੍ਰੀ ਕਬੀਰ ਜੀਉ ॥
aasaa saree kabeer jee-o.
Asa Rag von Kabir
ਗੁਰ ਚਰਣ ਲਾਗਿ ਹਮ ਬਿਨਵਤਾ ਪੂਛਤ ਕਹ ਜੀਉ ਪਾਇਆ ॥
gur charan laag ham binvataa poochhat kah jee-o paa-i-aa.
Ich werfe mich vor die Lotus- Füße des Gurus, und ich bete inständig.
ਕਵਨ ਕਾਜਿ ਜਗੁ ਉਪਜੈ ਬਿਨਸੈ ਕਹਹੁ ਮੋਹਿ ਸਮਝਾਇਆ ॥੧॥
kavan kaaj jag upjai binsai kahhu mohi samjhaa-i-aa. ||1||
Zu welchem Zweck hast du die Geschöpfe geschaffen? Zu welchem Ziel verursacht sich die Welt und dann wird sie vernichtet. Schenke mir die Kenntnis davon?
ਦੇਵ ਕਰਹੁ ਦਇਆ ਮੋਹਿ ਮਾਰਗਿ ਲਾਵਹੁ ਜਿਤੁ ਭੈ ਬੰਧਨ ਤੂਟੈ ॥
dayv karahu da-i-aa mohi maarag laavhu jit bhai banDhan tootai.
O göttlicher Guru, schenke mir das Mitleid, Zieh mir auf den Weg, sodas meine Hindernisse Weggehen.
ਜਨਮ ਮਰਨ ਦੁਖ ਫੇੜ ਕਰਮ ਸੁਖ ਜੀਅ ਜਨਮ ਤੇ ਛੂਟੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
janam maran dukh fayrh karam sukh jee-a janam tay chhootai. ||1|| rahaa-o.
Daß die Pein der Geburten, des Todes, Die Günstigen der Untugend, schmerzen des Kommen-und-Gehens, Mich stören nicht mehr. (1-Pause)
ਮਾਇਆ ਫਾਸ ਬੰਧ ਨਹੀ ਫਾਰੈ ਅਰੁ ਮਨ ਸੁੰਨਿ ਨ ਲੂਕੇ ॥
maa-i-aa faas banDh nahee faarai ar man sunn na lookay.
falls man die Schlinge der Maya nicht zerreißt, Und man die Zuflucht des Herrn nicht sucht,
ਆਪਾ ਪਦੁ ਨਿਰਬਾਣੁ ਨ ਚੀਨ੍ਹ੍ਹਿਆ ਇਨ ਬਿਧਿ ਅਭਿਉ ਨ ਚੂਕੇ ॥੨॥
aapaa pad nirbaan na cheenHi-aa in biDh abhi-o na chookay. ||2||
Gewinnt man weder den Ruhm noch Nirvana (Freiheit). Und man befreit sich nicht von dem Zweifel. (2)
ਕਹੀ ਨ ਉਪਜੈ ਉਪਜੀ ਜਾਣੈ ਭਾਵ ਅਭਾਵ ਬਿਹੂਣਾ ॥
kahee na upjai upjee jaanai bhaav abhaav bihoonaa.
Man ist nicht fähig, das Böse von dem Guten zu unterscheiden. Man hält, dass die Schöpfung unabhängig von dem Herrn ist. Doch das ist nicht die Sache.
ਉਦੈ ਅਸਤ ਕੀ ਮਨ ਬੁਧਿ ਨਾਸੀ ਤਉ ਸਦਾ ਸਹਜਿ ਲਿਵ ਲੀਣਾ ॥੩॥
udai asat kee man buDh naasee ta-o sadaa sahj liv leenaa. ||3||
Wenn man das Gewissen der Geburt und des Todes verliert, gewinnt man den Frieden, den Sahajavastha. (3)
ਜਿਉ ਪ੍ਰਤਿਬਿੰਬੁ ਬਿੰਬ ਕਉ ਮਿਲੀ ਹੈ ਉਦਕ ਕੁੰਭੁ ਬਿਗਰਾਨਾ ॥
ji-o partibimb bimb ka-o milee hai udak kumbh bigraanaa.
Wenn der Krug bricht, löst das Bild im Dinge auf.
ਕਹੁ ਕਬੀਰ ਐਸਾ ਗੁਣ ਭ੍ਰਮੁ ਭਾਗਾ ਤਉ ਮਨੁ ਸੁੰਨਿ ਸਮਾਨਾਂ ॥੪॥੧॥
kaho kabeer aisaa gun bharam bhaagaa ta-o man sunn samaanaaN. ||4||1||
Genauso verbindet man sich mit dem Herrn, wenn man sich von dem Zweifel befreit. [4-1]