Page 466
ਸੂਖਮ ਮੂਰਤਿ ਨਾਮੁ ਨਿਰੰਜਨ ਕਾਇਆ ਕਾ ਆਕਾਰੁ ॥
sookham moorat naam niranjan kaa-i-aa kaa aakaar.
Nach ihnen ist der Herr subtil und vollkommen, die ganze Schöpfung ist seine Gestalt.
ਸਤੀਆ ਮਨਿ ਸੰਤੋਖੁ ਉਪਜੈ ਦੇਣੈ ਕੈ ਵੀਚਾਰਿ ॥
satee-aa man santokh upjai daynai kai veechaar.
Zufrieden und ruhig ist der Geist der Wohltäter, wenn sie geben, später fordern sie viel mehr von dem Herrn.
ਦੇ ਦੇ ਮੰਗਹਿ ਸਹਸਾ ਗੂਣਾ ਸੋਭ ਕਰੇ ਸੰਸਾਰੁ ॥
day day mangeh sahsaa goonaa sobh karay sansaar.
Dennoch die Welt gibt ihnen die Ehre. Dazu gibt es die Diebe, die Ehebrecher, die Meineidiger und die Sünder.
ਚੋਰਾ ਜਾਰਾ ਤੈ ਕੂੜਿਆਰਾ ਖਾਰਾਬਾ ਵੇਕਾਰ ॥
choraa jaaraa tai koorhi-aaraa khaaraabaa vaykaar.
Sie benutzen (essen) alles, was sie haben, nutzlos ist ihr Leben.
ਇਕਿ ਹੋਦਾ ਖਾਇ ਚਲਹਿ ਐਥਾਊ ਤਿਨਾ ਭਿ ਕਾਈ ਕਾਰ ॥
ik hodaa khaa-ay chaleh aithaa-oo tinaa bhe kaa-ee kaar.
Im Wasser, über der Erde, in den drei Wellen, gibt es die Geschöpfe,
ਜਲਿ ਥਲਿ ਜੀਆ ਪੁਰੀਆ ਲੋਆ ਆਕਾਰਾ ਆਕਾਰ ॥
jal thal jee-aa puree-aa lo-aa aakaaraa aakaar.
Selbst innen sind andere Geschöpfe.
ਓਇ ਜਿ ਆਖਹਿ ਸੁ ਤੂੰਹੈ ਜਾਣਹਿ ਤਿਨਾ ਭਿ ਤੇਰੀ ਸਾਰ ॥
o-ay je aakhahi so tooNhai jaaneh tinaa bhe tayree saar.
O Herr, du weißt alles, was die Geschöpfe sagen (fordern), du bist ihre Unterstützung.
ਨਾਨਕ ਭਗਤਾ ਭੁਖ ਸਾਲਾਹਣੁ ਸਚੁ ਨਾਮੁ ਆਧਾਰੁ ॥
naanak bhagtaa bhukh saalaahan sach naam aaDhaar.
Nanak, die Heiligen haben stets Lust auf die Liebe des Herrn, sein Name ist ihre Unterstützung.
ਸਦਾ ਅਨੰਦਿ ਰਹਹਿ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਗੁਣਵੰਤਿਆ ਪਾ ਛਾਰੁ ॥੧॥
sadaa anand raheh din raatee gunvanti-aa paa chhaar. ||1||
Die Heiligen sind immer froh und zufrieden; sie bedenken sich wie der Staub unter den Füßen der Weisen. (1)
ਮਃ ੧ ॥
mehlaa 1.
M. 1
ਮਿਟੀ ਮੁਸਲਮਾਨ ਕੀ ਪੇੜੈ ਪਈ ਕੁਮ੍ਹ੍ਹਿਆਰ ॥
mitee musalmaan kee payrhai pa-ee kumHi-aar.
Der Ton von den Gräbern (dem Gräberfeld) der Muselmanen wird von dem Töpfer benutzt.
ਘੜਿ ਭਾਂਡੇ ਇਟਾ ਕੀਆ ਜਲਦੀ ਕਰੇ ਪੁਕਾਰ ॥
gharh bhaaNday itaa kee-aa jaldee karay pukaar.
Der Töpfer benutzt den Ton, um Ziegel und Töpfe zu machen.
ਜਲਿ ਜਲਿ ਰੋਵੈ ਬਪੁੜੀ ਝੜਿ ਝੜਿ ਪਵਹਿ ਅੰਗਿਆਰ ॥
jal jal rovai bapurhee jharh jharh paveh angi-aar.
Wenn der Ton brennt, schreit der Ton, und gibt es viele Flammen.
ਨਾਨਕ ਜਿਨਿ ਕਰਤੈ ਕਾਰਣੁ ਕੀਆ ਸੋ ਜਾਣੈ ਕਰਤਾਰੁ ॥੨॥
naanak jin kartai kaaran kee-aa so jaanai kartaar. ||2||
Nanak, nur der Schöpfer der Welt weiß, was besser ist. (2)
ਪਉੜੀ ॥
pa-orhee.
Pauri
ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਕਿਨੈ ਨ ਪਾਇਓ ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਕਿਨੈ ਨ ਪਾਇਆ ॥
bin satgur kinai na paa-i-o bin satgur kinai na paa-i-aa.
Ohne Hilfe des wahren Gurus hat niemand den Herrn getroffen.
ਸਤਿਗੁਰ ਵਿਚਿ ਆਪੁ ਰਖਿਓਨੁ ਕਰਿ ਪਰਗਟੁ ਆਖਿ ਸੁਣਾਇਆ ॥
satgur vich aap rakhi-on kar pargat aakh sunaa-i-aa.
Der Herr hat seine Essenz im wahren Guru gestellt. Diese Wahrheit ist voll unumstritten
ਸਤਿਗੁਰ ਮਿਲਿਐ ਸਦਾ ਮੁਕਤੁ ਹੈ ਜਿਨਿ ਵਿਚਹੁ ਮੋਹੁ ਚੁਕਾਇਆ ॥
satgur mili-ai sadaa mukat hai jin vichahu moh chukaa-i-aa.
Man gewinnt das Heil, wenn man den wahren Guru begegnet, Dann befreit man sich von seiner Bindung.
ਉਤਮੁ ਏਹੁ ਬੀਚਾਰੁ ਹੈ ਜਿਨਿ ਸਚੇ ਸਿਉ ਚਿਤੁ ਲਾਇਆ ॥ ਜਗਜੀਵਨੁ ਦਾਤਾ ਪਾਇਆ ॥੬॥
utam ayhu beechaar hai jin sachay sio chit laaiye. jagjeevan data paa-i-aa. ||6||
Am höchste ist der Gedenke, wenn man sich im Gleichklang mit dem Wahren stellt. Auf diese Weise erreicht man den Herrn, den Wohltäter, das Leben der Welt. (6)
ਸਲੋਕ ਮਃ ੧ ॥
salok mehlaa 1.
Shaloka M. 1
ਹਉ ਵਿਚਿ ਆਇਆ ਹਉ ਵਿਚਿ ਗਇਆ ॥
ha-o vich aa-i-aa ha-o vich ga-i-aa.
In ‘Ich’ kommt man, und in ‘Ich’ geht man weg.
ਹਉ ਵਿਚਿ ਜੰਮਿਆ ਹਉ ਵਿਚਿ ਮੁਆ ॥
ha-o vich jammi-aa ha-o vich mu-aa.
In ‘Ich’ kommt man auf die Welt, in ‘Ich’ kommt man um.
ਹਉ ਵਿਚਿ ਦਿਤਾ ਹਉ ਵਿਚਿ ਲਇਆ ॥
ha-o vich ditaa ha-o vich la-i-aa.
In ‘Ich’ gibt man. in ‘Ich’ bekommt man.
ਹਉ ਵਿਚਿ ਖਟਿਆ ਹਉ ਵਿਚਿ ਗਇਆ ॥
ha-o vich khati-aa ha-o vich ga-i-aa.
In ‘Ich’ leistet man aufrichtig, in bügt man.
ਹਉ ਵਿਚਿ ਸਚਿਆਰੁ ਕੂੜਿਆਰੁ ॥
ha-o vich sachiaar koorhi-aar.
In ‘Ich’ denkt man an die Tugend und Untugend auch.
ਹਉ ਵਿਚਿ ਪਾਪ ਪੁੰਨ ਵੀਚਾਰੁ ॥
ha-o vich paap punn veechaar.
In 'Ich' tritt man in Hölle und Paradtes ein.
ਹਉ ਵਿਚਿ ਨਰਕਿ ਸੁਰਗਿ ਅਵਤਾਰੁ ॥
ha-o vich narak surag avtaar.
In ‘Ich' lacht man, in ‘Ich’ weint man.
ਹਉ ਵਿਚਿ ਹਸੈ ਹਉ ਵਿਚਿ ਰੋਵੈ ॥
ha-o vich hasai ha-o vich rovai.
In ‘Ich’ begeht man die Sünden, in ‘Ich’ wäscht man sie ab.
ਹਉ ਵਿਚਿ ਭਰੀਐ ਹਉ ਵਿਚਿ ਧੋਵੈ ॥
ha-o vich bharee-ai ha-o vich Dhovai.
In ‘Ich’ verdirbt man sein Leben, und seiner Kaste.
ਹਉ ਵਿਚਿ ਜਾਤੀ ਜਿਨਸੀ ਖੋਵੈ ॥
ha-o vich jaatee jinsee khovai.
In ‘Ich’ gibt man sich als Dummkopf und Weise an.
ਹਉ ਵਿਚਿ ਮੂਰਖੁ ਹਉ ਵਿਚਿ ਸਿਆਣਾ ॥
ha-o vich moorakh ha-o vich si-aanaa.
Aber in ‘Ich’ versteht man nicht die Essenz des Heils.
ਮੋਖ ਮੁਕਤਿ ਕੀ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣਾ ॥
mokh mukat kee saar na jaanaa.
In ‘Ich’ ist die Maya, in ‘Ich’ erlebt man den Zweifel.
ਹਉ ਵਿਚਿ ਮਾਇਆ ਹਉ ਵਿਚਿ ਛਾਇਆ ॥
ha-o vich maa-i-aa ha-o vich chhaa-i-aa.
In ‘Ich’ erlebt man so viele Geburten
ਹਉਮੈ ਕਰਿ ਕਰਿ ਜੰਤ ਉਪਾਇਆ ॥
ha-umai kar kar jant upaa-i-aa.
Man erreicht das Tor des Herrn,
ਹਉਮੈ ਬੂਝੈ ਤਾ ਦਰੁ ਸੂਝੈ
॥ha-umai boojhai taa dar soojhai.
Wenn man die Essenz von dem ‘Ich’ versteht.
ਗਿਆਨ ਵਿਹੂਣਾ ਕਥਿ ਕਥਿ ਲੂਝੈ ॥
gi-aan vihoonaa kath kath loojhai.
Ohne göttliche Weisheit beschäftigt man sich nur mit Schwatz und Streit.
ਨਾਨਕ ਹੁਕਮੀ ਲਿਖੀਐ ਲੇਖੁ ॥
naanak hukmee likee-ai laykh.
Nanak, unser Schicksal ist nach dem Willen des Herrn bestimmt.
ਜੇਹਾ ਵੇਖਹਿ ਤੇਹਾ ਵੇਖੁ ॥੧॥
jayhaa vaykheh tayhaa vaykh. ||1||
Man erwirbt die Persönlichkeit, wie man anderen betrachtet. (1)
ਮਹਲਾ ੨ ॥
mehlaa 2.
M. 2
ਹਉਮੈ ਏਹਾ ਜਾਤਿ ਹੈ ਹਉਮੈ ਕਰਮ ਕਮਾਹਿ ॥
ha-umai ayhaa jaat hai ha-umai karam kamaahi.
So ist die An von dem ‘Ich’. dass man bewegt sich in Stolz.
ਹਉਮੈ ਏਈ ਬੰਧਨਾ ਫਿਰਿ ਫਿਰਿ ਜੋਨੀ ਪਾਹਿ ॥
ha-umai ay-ee banDhnaa fir fir jonee paahi.
Solch eine ist die Sklaverei von dem ‘Ich’, man folgt dem Kreis vom Kommen-und-Gehen.
ਹਉਮੈ ਕਿਥਹੁ ਊਪਜੈ ਕਿਤੁ ਸੰਜਮਿ ਇਹ ਜਾਇ ॥
ha-umai kithhu oopjai kit sanjam ih jaa-ay.
Woher kommt das ‘Ich’? Durch welche Disziplin kann man sich befreien?
ਹਉਮੈ ਏਹੋ ਹੁਕਮੁ ਹੈ ਪਇਐ ਕਿਰਤਿ ਫਿਰਾਹਿ ॥
ha-umai ayho hukam hai pa-i-ai kirat firaahi.
Wahrhaftig: wanden man im Willen des Herrn umher.
ਹਉਮੈ ਦੀਰਘ ਰੋਗੁ ਹੈ ਦਾਰੂ ਭੀ ਇਸੁ ਮਾਹਿ ॥
ha-umai deeragh rog hai daaroo bhee is maahi.
Das ‘Ich’ ist eine schlechte Krankheit. Aber dahinein findet sich auch das Heilmittel.
ਕਿਰਪਾ ਕਰੇ ਜੇ ਆਪਣੀ ਤਾ ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਕਮਾਹਿ ॥
kirpaa karay jay aapnee taa gur kaa sabad kamaahi.
Wenn man die Gnade des Herrn bekommt, leistet man nach dem Unterricht des Gurus.
ਨਾਨਕੁ ਕਹੈ ਸੁਣਹੁ ਜਨਹੁ ਇਤੁ ਸੰਜਮਿ ਦੁਖ ਜਾਹਿ ॥੨॥
naanak kahai sunhu janhu it sanjam dukh jaahi. ||2||
Nanak sagt: "Hört zu,O Brüder, auf diese Weise geht die Krankheit weg.(2)
ਪਉੜੀ ॥
pa-orhee.
Pauri
ਸੇਵ ਕੀਤੀ ਸੰਤੋਖੀਈ ਜਿਨ੍ਹ੍ਹੀ ਸਚੋ ਸਚੁ ਧਿਆਇਆ ॥
sayv keetee santokhee-eeN jinHee sacho sach Dhi-aa-i-aa.
Die Befriedigenden, die über den Herrn meditieren. beschäftigen sich mit dem Dienst des wahren Herrn, des Ewigen.