Page 1000
ਮਾਰੂ ਮਹਲਾ ੫ ॥
मारु महाला ५ ॥
ਮਾਨ ਮੋਹ ਅਰੁ ਲੋਭ ਵਿਕਾਰਾ ਬੀਓ ਚੀਤਿ ਨ ਘਾਲਿਓ ॥
अभिमान, आसक्ती आणि लोभ हे दुर्गुण त्यांनी आपल्या मनात येऊ दिले नाहीत.
ਨਾਮ ਰਤਨੁ ਗੁਣਾ ਹਰਿ ਬਣਜੇ ਲਾਦਿ ਵਖਰੁ ਲੈ ਚਾਲਿਓ ॥੧॥
नामरत्न आणि हरी गुणांचा व्यापार करून मी माल भरून जगाचा निरोप घेतला. ॥१॥
ਸੇਵਕ ਕੀ ਓੜਕਿ ਨਿਬਹੀ ਪ੍ਰੀਤਿ ॥
सेवकाचे भगवंतावरचे प्रेम शेवटपर्यंत कायम असते.
ਜੀਵਤ ਸਾਹਿਬੁ ਸੇਵਿਓ ਅਪਨਾ ਚਲਤੇ ਰਾਖਿਓ ਚੀਤਿ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
मी जिवंत असताना भगवंताची आराधना करत राहिलो आणि आता जगाचा निरोप घेतानाही माझ्या मनात त्याचे स्मरण आहे.॥१॥रहाउ॥
ਜੈਸੀ ਆਗਿਆ ਕੀਨੀ ਠਾਕੁਰਿ ਤਿਸ ਤੇ ਮੁਖੁ ਨਹੀ ਮੋਰਿਓ ॥
माझे ठाकूर जी त्यांनी सांगितलेल्या आदेशापासून कधीही विचलित झाले नाहीत.
ਸਹਜੁ ਅਨੰਦੁ ਰਖਿਓ ਗ੍ਰਿਹ ਭੀਤਰਿ ਉਠਿ ਉਆਹੂ ਕਉ ਦਉਰਿਓ ॥੨॥
घरी ठेवलं तर सहज आनंद मिळत राहिला. त्याने मला उठण्याचा आदेश दिला तर मी तिकडे धावलो. ॥२॥
ਆਗਿਆ ਮਹਿ ਭੂਖ ਸੋਈ ਕਰਿ ਸੂਖਾ ਸੋਗ ਹਰਖ ਨਹੀ ਜਾਨਿਓ ॥
भुकेने त्रास होत असेल तर त्याच्या आज्ञेनुसार त्याला सुख मानले आणि सुख-दु:ख कधीच समजले नाही.
ਜੋ ਜੋ ਹੁਕਮੁ ਭਇਓ ਸਾਹਿਬ ਕਾ ਸੋ ਮਾਥੈ ਲੇ ਮਾਨਿਓ ॥੩॥
गुरूंनी जे काही आदेश दिले, ते त्यांनी आनंदाने स्वीकारले.॥३॥
ਭਇਓ ਕ੍ਰਿਪਾਲੁ ਠਾਕੁਰੁ ਸੇਵਕ ਕਉ ਸਵਰੇ ਹਲਤ ਪਲਾਤਾ ॥
जेव्हा ठाकूर जी आपल्या सेवकावर दयाळू झाले तेव्हा त्यांचे जग आणि परलोक दोन्ही बदलले.
ਧੰਨੁ ਸੇਵਕੁ ਸਫਲੁ ਓਹੁ ਆਇਆ ਜਿਨਿ ਨਾਨਕ ਖਸਮੁ ਪਛਾਤਾ ॥੪॥੫॥
हे नानक! धन्य तो सेवक ज्याने आपल्या स्वामीला ओळखले, त्याचा जन्म सफल झाला. ॥४॥५॥
ਮਾਰੂ ਮਹਲਾ ੫ ॥
मारु महाला ५ ॥
ਖੁਲਿਆ ਕਰਮੁ ਕ੍ਰਿਪਾ ਭਈ ਠਾਕੁਰ ਕੀਰਤਨੁ ਹਰਿ ਹਰਿ ਗਾਈ ॥
माझे नशीब उघडले आणि मला ठाकूरजींचे आशीर्वाद मिळाले, परिणामी मी परमेश्वराची स्तुती करू लागलो.
ਸ੍ਰਮੁ ਥਾਕਾ ਪਾਏ ਬਿਸ੍ਰਾਮਾ ਮਿਟਿ ਗਈ ਸਗਲੀ ਧਾਈ ॥੧॥
श्रमाचा थकवा निघून गेला आणि विश्रांती मिळाली आणि सर्व भटकंती नाहीशी झाली.॥ १॥
ਅਬ ਮੋਹਿ ਜੀਵਨ ਪਦਵੀ ਪਾਈ ॥
आता मला जीवनाचा दर्जा मिळाला आहे.
ਚੀਤਿ ਆਇਓ ਮਨਿ ਪੁਰਖੁ ਬਿਧਾਤਾ ਸੰਤਨ ਕੀ ਸਰਣਾਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
संतांचा आश्रय घेतल्यावर केवळ सृष्टीचाच विचार आला.॥१॥रहाउ॥
ਕਾਮੁ ਕ੍ਰੋਧੁ ਲੋਭੁ ਮੋਹੁ ਨਿਵਾਰੇ ਨਿਵਰੇ ਸਗਲ ਬੈਰਾਈ ॥
वासना, क्रोध, लोभ आणि आसक्ती नष्ट होऊन सर्व शत्रूंचा नाश झाला आहे.
ਸਦ ਹਜੂਰਿ ਹਾਜਰੁ ਹੈ ਨਾਜਰੁ ਕਤਹਿ ਨ ਭਇਓ ਦੂਰਾਈ ॥੨॥
मला देव व्यक्तिशः दिसतो आहे, तो फार दूर दिसत नाही. ॥२॥
ਸੁਖ ਸੀਤਲ ਸਰਧਾ ਸਭ ਪੂਰੀ ਹੋਏ ਸੰਤ ਸਹਾਈ ॥
संतांच्या मदतीने सर्व भक्ती पूर्ण होऊन मनाला सुख-शांती प्राप्त झाली आहे.
ਪਾਵਨ ਪਤਿਤ ਕੀਏ ਖਿਨ ਭੀਤਰਿ ਮਹਿਮਾ ਕਥਨੁ ਨ ਜਾਈ ॥੩॥
ज्याने पतित जीवांना क्षणात शुद्ध केले त्याचा महिमा व्यक्त करता येत नाही.॥३॥
ਨਿਰਭਉ ਭਏ ਸਗਲ ਭੈ ਖੋਏ ਗੋਬਿਦ ਚਰਣ ਓਟਾਈ ॥
भगवंताच्या चरणी आश्रय घेतल्याने सर्व भय नाहीसे झाले आणि मी निर्भय झालो.
ਨਾਨਕੁ ਜਸੁ ਗਾਵੈ ਠਾਕੁਰ ਕਾ ਰੈਣਿ ਦਿਨਸੁ ਲਿਵ ਲਾਈ ॥੪॥੬॥
हे नानक! आता मी पूर्ण समर्पणाने रात्रंदिवस ठाकूरजींचे गुणगान गात आहे. ॥४॥ ६॥
ਮਾਰੂ ਮਹਲਾ ੫ ॥
मारु महाला ५ ॥
ਜੋ ਸਮਰਥੁ ਸਰਬ ਗੁਣ ਨਾਇਕੁ ਤਿਸ ਕਉ ਕਬਹੁ ਨ ਗਾਵਸਿ ਰੇ ॥
हे प्राणिमात्रांनो! सर्व कलांमध्ये समर्थ आणि सर्व गुणांचा स्वामी असलेल्या भगवंताची स्तुती आपण कधीही करत नाही.
ਛੋਡਿ ਜਾਇ ਖਿਨ ਭੀਤਰਿ ਤਾ ਕਉ ਉਆ ਕਉ ਫਿਰਿ ਫਿਰਿ ਧਾਵਸਿ ਰੇ ॥੧॥
पण तुम्ही त्या भ्रमासाठी पुन्हा पुन्हा धावत राहता जो क्षणात सगळे सोडून जातात.॥१॥
ਅਪੁਨੇ ਪ੍ਰਭ ਕਉ ਕਿਉ ਨ ਸਮਾਰਸਿ ਰੇ ॥
अरे मूर्ख माणसा, तुला तुझ्या परमेश्वराची आठवण का येत नाही?
ਬੈਰੀ ਸੰਗਿ ਰੰਗ ਰਸਿ ਰਚਿਆ ਤਿਸੁ ਸਿਉ ਜੀਅਰਾ ਜਾਰਸਿ ਰੇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
तू वासना, क्रोध आणि आसक्ती यांच्या रूपाने शत्रूंच्या मनोरंजनात मग्न राहतोस? ॥१॥रहाउ॥
ਜਾ ਕੈ ਨਾਮਿ ਸੁਨਿਐ ਜਮੁ ਛੋਡੈ ਤਾ ਕੀ ਸਰਣਿ ਨ ਪਾਵਸਿ ਰੇ ॥
हे निष्पाप! ज्याच्या नावाने यमसुद्धा तुला सोडतो त्याचा तू आश्रय का घेत नाहीस?
ਕਾਢਿ ਦੇਇ ਸਿਆਲ ਬਪੁਰੇ ਕਉ ਤਾ ਕੀ ਓਟ ਟਿਕਾਵਸਿ ਰੇ ॥੨॥
गरीब कोल्ह्याचे भय मनातून काढून टाका आणि भगवंताचा आधार घ्या. ॥२॥
ਜਿਸ ਕਾ ਜਾਸੁ ਸੁਨਤ ਭਵ ਤਰੀਐ ਤਾ ਸਿਉ ਰੰਗੁ ਨ ਲਾਵਸਿ ਰੇ ॥
ज्याची कीर्ती आपल्याला संसारसागरातून मुक्त करते त्याच्या स्मरणात आपण लीन होत नाही.
ਥੋਰੀ ਬਾਤ ਅਲਪ ਸੁਪਨੇ ਕੀ ਬਹੁਰਿ ਬਹੁਰਿ ਅਟਕਾਵਸਿ ਰੇ ॥੩॥
एखाद्या लहानशा स्वप्नाप्रमाणे, मायेचे प्रेम ही एक छोटीशी गोष्ट आहे परंतु आपण पुन्हा पुन्हा आपले मन त्यात अडकत आहात. ॥३॥
ਭਇਓ ਪ੍ਰਸਾਦੁ ਕ੍ਰਿਪਾ ਨਿਧਿ ਠਾਕੁਰ ਸੰਤਸੰਗਿ ਪਤਿ ਪਾਈ ॥
कृपानिधी ठाकूरजींच्या कृपेने मला संतांचा सहवास लाभला आहे.
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਤ੍ਰੈ ਗੁਣ ਭ੍ਰਮੁ ਛੂਟਾ ਜਉ ਪ੍ਰਭ ਭਏ ਸਹਾਈ ॥੪॥੭॥
हे नानक! भगवंत सहाय्यक झाल्यावर त्रिगुणांचा भ्रम नाहीसा होतो.॥ ४॥७॥
ਮਾਰੂ ਮਹਲਾ ੫ ॥
मारु महाला ५ ॥
ਅੰਤਰਜਾਮੀ ਸਭ ਬਿਧਿ ਜਾਨੈ ਤਿਸ ਤੇ ਕਹਾ ਦੁਲਾਰਿਓ ॥
जेव्हा आतील देवाला सर्व युक्त्या माहित असतात तेव्हा त्याच्यापासून काय लपवता येईल.
ਹਸਤ ਪਾਵ ਝਰੇ ਖਿਨ ਭੀਤਰਿ ਅਗਨਿ ਸੰਗਿ ਲੈ ਜਾਰਿਓ ॥੧॥
माणसाचे हात, पाय इत्यादी अवयव क्षणार्धात नष्ट होऊन ते अग्नीत जळून जातात ॥१॥