Page 919
ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਜਿਨੀ ਆਪੁ ਤਜਿਆ ਹਰਿ ਵਾਸਨਾ ਸਮਾਣੀ ॥
குருவின் அருளால் அகந்தையை துறந்தவர்கள், தங்கள் ஆசைகள் தெய்வீகத்தில்இணைந்தார்கள்.
ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਚਾਲ ਭਗਤਾ ਜੁਗਹੁ ਜੁਗੁ ਨਿਰਾਲੀ ॥੧੪॥
நானக் கூறுகையில், பக்தர்களின் வாழ்க்கை-நடத்தை உலக மக்களிடமிருந்து காலங் காலமாக வேறுபட்டது.
ਜਿਉ ਤੂ ਚਲਾਇਹਿ ਤਿਵ ਚਲਹ ਸੁਆਮੀ ਹੋਰੁ ਕਿਆ ਜਾਣਾ ਗੁਣ ਤੇਰੇ ॥
ஆண்டவரே! நீங்கள் நடப்பது போல் நாங்களும் நடக்கிறோம். உங்கள் குணங்கள் எனக்குத் தெரியாது
ਜਿਵ ਤੂ ਚਲਾਇਹਿ ਤਿਵੈ ਚਲਹ ਜਿਨਾ ਮਾਰਗਿ ਪਾਵਹੇ ॥
நீங்கள் வழிநடத்துவது போல, நீங்கள் வழிநடத்தும் பாதையில் நாங்கள் நடக்கிறோம்.
ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਜਿਨ ਨਾਮਿ ਲਾਇਹਿ ਸਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਸਦਾ ਧਿਆਵਹੇ ॥
உனது அருளால் யாருடைய நாமத்தை நினைவு கூர்கிறாயோ, அவர்கள் எப்பொழுதும் உன்னையே தியானித்துக் கொண்டே இருப்பார்கள்.
ਜਿਸ ਨੋ ਕਥਾ ਸੁਣਾਇਹਿ ਆਪਣੀ ਸਿ ਗੁਰਦੁਆਰੈ ਸੁਖੁ ਪਾਵਹੇ ॥
உங்கள் கதையை யாரிடம் கூறுகிறீர்களோ, அவர்கள் குருவின் வாசலில் மகிழ்ச்சி அடைகிறார்கள்.
ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਸਚੇ ਸਾਹਿਬ ਜਿਉ ਭਾਵੈ ਤਿਵੈ ਚਲਾਵਹੇ ॥੧੫॥
நானக் கூறுகிறார் ஓ உண்மை குருவே! உங்கள் விருப்பப்படி உயிர்களை நகர்த்துகிறது
ਏਹੁ ਸੋਹਿਲਾ ਸਬਦੁ ਸੁਹਾਵਾ ॥
இந்த அழகான வார்த்தை கடவுளின் துதி.
ਸਬਦੋ ਸੁਹਾਵਾ ਸਦਾ ਸੋਹਿਲਾ ਸਤਿਗੁਰੂ ਸੁਣਾਇਆ ॥
சத்குரு எப்போதும் அழகான வார்த்தையைப் புகழ்ந்து பாடியுள்ளார்.
ਏਹੁ ਤਿਨ ਕੈ ਮੰਨਿ ਵਸਿਆ ਜਿਨ ਧੁਰਹੁ ਲਿਖਿਆ ਆਇਆ ॥
ஆரம்பத்திலிருந்தே யாருடைய விதியில் எழுதப்பட்டதோ அவர்கள் மனதில் வந்து குடியேறியிருக்கிறது.
ਇਕਿ ਫਿਰਹਿ ਘਨੇਰੇ ਕਰਹਿ ਗਲਾ ਗਲੀ ਕਿਨੈ ਨ ਪਾਇਆ ॥
சிலர் அலைந்து திரிந்து நிறைய பேசுகிறார்கள், ஆனால் பேச்சால் யாரும் பயனடையவில்லை.
ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਸਬਦੁ ਸੋਹਿਲਾ ਸਤਿਗੁਰੂ ਸੁਣਾਇਆ ॥੧੬॥
அந்த வார்த்தையையே சத்குரு மகிமைப்படுத்தியதாக நானக் கூறுகிறார்.
ਪਵਿਤੁ ਹੋਏ ਸੇ ਜਨਾ ਜਿਨੀ ਹਰਿ ਧਿਆਇਆ ॥
தெய்விகம், தியானம் செய்தவர்கள் தூய்மையானவர்கள்
ਹਰਿ ਧਿਆਇਆ ਪਵਿਤੁ ਹੋਏ ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਿਨੀ ਧਿਆਇਆ ॥
குருமுகன் ஆகி தியானம் செய்தவர்கள் தான் கடவுளை தியானித்து தூய்மையானவர்கள்.
ਪਵਿਤੁ ਮਾਤਾ ਪਿਤਾ ਕੁਟੰਬ ਸਹਿਤ ਸਿਉ ਪਵਿਤੁ ਸੰਗਤਿ ਸਬਾਈਆ ॥
அவர் தனது பெற்றோர் மற்றும் குடும்பத்தினருடன் புனிதமாகிவிட்டார், அவருடன் பழகுபவர்களும் புனிதமானவர்கள்.
ਕਹਦੇ ਪਵਿਤੁ ਸੁਣਦੇ ਪਵਿਤੁ ਸੇ ਪਵਿਤੁ ਜਿਨੀ ਮੰਨਿ ਵਸਾਇਆ ॥
ஹரியின் நாமத்தை வாயால் உச்சரிப்பவர்களும், காதுகளால் கேட்பவர்களும் தூய்மையானவர்கள், அதை மனதில் பதித்தவர்களும் தூய்மையானவர்கள்.
ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਸੇ ਪਵਿਤੁ ਜਿਨੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਧਿਆਇਆ ॥੧੭॥
கடவுளை குருமுகமாக தியானித்தவர்கள் தூய்மையானவர்கள் என்று நானக் கூறுகிறார்.
ਕਰਮੀ ਸਹਜੁ ਨ ਊਪਜੈ ਵਿਣੁ ਸਹਜੈ ਸਹਸਾ ਨ ਜਾਇ ॥
சன்மார்க்க செயல்களைச் செய்வதன் மூலம், உள்ளுணர்வு அறிவு மனதில் எழாது, உள்ளார்ந்த அறிவின்றி, மனதின் கவலைகள் நீங்காது.
ਨਹ ਜਾਇ ਸਹਸਾ ਕਿਤੈ ਸੰਜਮਿ ਰਹੇ ਕਰਮ ਕਮਾਏ ॥
இந்த கவலை எந்த வகையிலும் மனதை விட்டு அகலாது, சடங்குகள் செய்வதில் பலர் சோர்வடைகிறார்கள்.
ਸਹਸੈ ਜੀਉ ਮਲੀਣੁ ਹੈ ਕਿਤੁ ਸੰਜਮਿ ਧੋਤਾ ਜਾਏ ॥
இந்த உள்ளம் சந்தேகத்தாலும், கவலையாலும் கறைபடுகிறது, அதை எதன் மூலம் தூய்மைப்படுத்த முடியும்?
ਮੰਨੁ ਧੋਵਹੁ ਸਬਦਿ ਲਾਗਹੁ ਹਰਿ ਸਿਉ ਰਹਹੁ ਚਿਤੁ ਲਾਇ ॥
மனதைத் தூய்மைப்படுத்த, வார்த்தையில் ஈடுபடவும், தெய்வீகத்துடன் ஈடுபடவும்.
ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਸਹਜੁ ਉਪਜੈ ਇਹੁ ਸਹਸਾ ਇਵ ਜਾਇ ॥੧੮॥
குருவின் அருளால், உள்ளுணர்வு அறிவு எழுகிறது, இதனால் மனதில் இருந்து சந்தேகங்களும் கவலைகளும் நீங்குகின்றன என்கிறார் நானக்.
ਜੀਅਹੁ ਮੈਲੇ ਬਾਹਰਹੁ ਨਿਰਮਲ ॥
சிலர் இதயத்தில் அழுக்காக இருக்கிறார்கள், ஆனால் வெளியில் இருந்து சுத்தமாக இருப்பது போல் நடிக்கிறார்கள்.
ਬਾਹਰਹੁ ਨਿਰਮਲ ਜੀਅਹੁ ਤ ਮੈਲੇ ਤਿਨੀ ਜਨਮੁ ਜੂਐ ਹਾਰਿਆ ॥
வெளியில் இருந்து தூய்மையாக இருப்பதாகவும், உள்ளே அழுக்கு இருப்பதாகவும் காட்டிக்கொள்பவன் சூதாட்டத்தில் தன் பிறப்பை இழந்தார்கள் .
ਏਹ ਤਿਸਨਾ ਵਡਾ ਰੋਗੁ ਲਗਾ ਮਰਣੁ ਮਨਹੁ ਵਿਸਾਰਿਆ ॥
இந்த தாகம் என்னும் பெரும் நோயினால் அவன் மனதில் மரணத்தை மறந்தான்.
ਵੇਦਾ ਮਹਿ ਨਾਮੁ ਉਤਮੁ ਸੋ ਸੁਣਹਿ ਨਾਹੀ ਫਿਰਹਿ ਜਿਉ ਬੇਤਾਲਿਆ ॥
வேதங்களில் இப்பெயர் சிறந்தது என்று வர்ணிக்கப்பட்டுள்ளது, ஆனால் இவர்கள் அதைச் சிறிதும் கேட்காமல் பேய்களாக அலைந்துகொண்டிருக்கிறார்கள்.
ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਜਿਨ ਸਚੁ ਤਜਿਆ ਕੂੜੇ ਲਾਗੇ ਤਿਨੀ ਜਨਮੁ ਜੂਐ ਹਾਰਿਆ ॥੧੯॥
உண்மையைக் கைவிட்டு, பொய்யின் மீது பற்று கொண்டவர்கள், சூதாட்டத்தில் தங்கள் விலைமதிப்பற்ற உயிரை இழந்தவர்கள் என்கிறார் நானக்.
ਜੀਅਹੁ ਨਿਰਮਲ ਬਾਹਰਹੁ ਨਿਰਮਲ ॥
சிலர் இதயத்திலிருந்து தூய்மையானவர்கள், வெளியிலிருந்தும் தூய்மையானவர்கள்.
ਬਾਹਰਹੁ ਤ ਨਿਰਮਲ ਜੀਅਹੁ ਨਿਰਮਲ ਸਤਿਗੁਰ ਤੇ ਕਰਣੀ ਕਮਾਣੀ ॥
தூய்மையான உள்ளமும், வெளித்தோற்றமும் கொண்டவர், சத்குருவின் போதனைகளின்படி நற்செயல்களைச் செய்து சம்பாதிக்கிறார்.
ਕੂੜ ਕੀ ਸੋਇ ਪਹੁਚੈ ਨਾਹੀ ਮਨਸਾ ਸਚਿ ਸਮਾਣੀ ॥
பொய்கள் அவர்களைத் தொடுவதில்லை, அவர்களின் மனம் சத்தியத்தில் இணைந்திருக்கும்.
ਜਨਮੁ ਰਤਨੁ ਜਿਨੀ ਖਟਿਆ ਭਲੇ ਸੇ ਵਣਜਾਰੇ ॥
மாணிக்கம் போன்ற விலை மதிப்பற்ற பிறப்பின் பயனைப் பெற்ற வணிகர்கள் மட்டுமே சிறந்தவர்கள்.
ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਜਿਨ ਮੰਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਸਦਾ ਰਹਹਿ ਗੁਰ ਨਾਲੇ ॥੨੦॥
யாருடைய மனம் தூய்மையாக இருக்கிறதோ அவர்கள் எப்போதும் குருவிடம் இருப்பார்கள் என்று நானக் கூறுகிறார்.
ਜੇ ਕੋ ਸਿਖੁ ਗੁਰੂ ਸੇਤੀ ਸਨਮੁਖੁ ਹੋਵੈ ॥
ஒரு சீடன் குருவிடம் திரும்பினால்
ਹੋਵੈ ਤ ਸਨਮੁਖੁ ਸਿਖੁ ਕੋਈ ਜੀਅਹੁ ਰਹੈ ਗੁਰ ਨਾਲੇ ॥
ஒரு சீடன் குருவுடன் நேருக்கு நேர் மாறினால், அவன் இதயத்திலிருந்தும் குருவுடன் இருப்பான்.
ਗੁਰ ਕੇ ਚਰਨ ਹਿਰਦੈ ਧਿਆਏ ਅੰਤਰ ਆਤਮੈ ਸਮਾਲੇ ॥
அவர் இதயத்தில் குருவின் பாதங்களை தியானிப்பார் மற்றும் உள்ளத்திலும் அவரது நினைவில் மூழ்கி இருக்கிறார்.
ਆਪੁ ਛਡਿ ਸਦਾ ਰਹੈ ਪਰਣੈ ਗੁਰ ਬਿਨੁ ਅਵਰੁ ਨ ਜਾਣੈ ਕੋਏ ॥
தன் அகங்காரத்தை விட்டு, குருவின் மேல் தங்கியிருப்பதால், குருவைத் தவிர வேறு யாரையும் அறியவில்லை.