Page 159
ਭਗਤਿ ਕਰਹਿ ਮੂਰਖ ਆਪੁ ਜਣਾਵਹਿ ॥
bhagat karahi moorakh aap janaaveh.
Derjenige, der den Kult treibt, um sich ansehen zu lassen,
ਨਚਿ ਨਚਿ ਟਪਹਿ ਬਹੁਤੁ ਦੁਖੁ ਪਾਵਹਿ ॥
nach nach tapeh bahut dukh paavahi.
Tanzt und Sprint, aber nichts nutzt ihm, aber er leidet Qual.
ਨਚਿਐ ਟਪਿਐ ਭਗਤਿ ਨ ਹੋਇ ॥
nachi-ai tapi-ai bhagat na ho-ay.
Tanzen und Springen gleichen nicht der Verehrung.
ਸਬਦਿ ਮਰੈ ਭਗਤਿ ਪਾਏ ਜਨੁ ਸੋਇ ॥੩॥
sabad marai bhagat paa-ay jan so-ay. ||3||
Derjenige, der im Wort stirbt, erreicht die Wahrheit.
ਭਗਤਿ ਵਛਲੁ ਭਗਤਿ ਕਰਾਏ ਸੋਇ ॥
bhagat vachhal bhagat karaa-ay so-ay.
Die Heiligen gefallen dem Herrn: er treibt sie, Seinen Namen zu besinnen.
ਸਚੀ ਭਗਤਿ ਵਿਚਹੁ ਆਪੁ ਖੋਇ ॥
sachee bhagat vichahu aap kho-ay.
Die wahre Verehrung ist es, daß man seine Überheblichkeit beseitigt.
ਮੇਰਾ ਪ੍ਰਭੁ ਸਾਚਾ ਸਭ ਬਿਧਿ ਜਾਣੈ ॥
mayraa parabh saachaa sabh biDh jaanai.
Mein Herr kennt jedes Mittel und alle Wege.
ਨਾਨਕ ਬਖਸੇ ਨਾਮੁ ਪਛਾਣੈ ॥੪॥੪॥੨੪॥
naanak bakhsay naam pachhaanai. ||4||4||24||
Nanak, wenn der Herr Seine Gnade gewährt, erkennt man den Namen.
ਗਉੜੀ ਗੁਆਰੇਰੀ ਮਹਲਾ ੩ ॥
ga-orhee gu-aarayree mehlaa 3.
Gauri Guareri M. 3
ਮਨੁ ਮਾਰੇ ਧਾਤੁ ਮਰਿ ਜਾਇ ॥
man maaray Dhaat mar jaa-ay.
Wenn man seinen Geist (sein ‘Ich‘) beherrscht, kommt sein Nomadentum zu Ende.
ਬਿਨੁ ਮੂਏ ਕੈਸੇ ਹਰਿ ਪਾਇ ॥
bin moo-ay kaisay har paa-ay.
Ohne solch einen Tod (eine Beherrschung) kann man niemals den Herrn erreichen.
ਮਨੁ ਮਰੈ ਦਾਰੂ ਜਾਣੈ ਕੋਇ ॥
man marai daaroo jaanai ko-ay.
Nur der Mensch. der den Weg? kennt. kann das ‘Ich’ Beherrscher.
ਮਨੁ ਸਬਦਿ ਮਰੈ ਬੂਝੈ ਜਨੁ ਸੋਇ ॥੧॥
man sabad marai boojhai jan so-ay. ||1||
Der Mensch, der im Wort stirbt, erkennt den Herrn.
ਜਿਸ ਨੋ ਬਖਸੇ ਦੇ ਵਡਿਆਈ ॥
jis no bakhsay day vadi-aa-ee.
Der Mensch, der vom Herrn begnadigt worden ist, erhält den Ruhm und die Größe,
ਗੁਰ ਪਰਸਾਦਿ ਹਰਿ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
gur parsaad har vasai man aa-ee. ||1|| rahaa-o.
Und durch die Gnade des Gurus wird der Herr seinen Geist bewohnen
ਗੁਰਮੁਖਿ ਕਰਣੀ ਕਾਰ ਕਮਾਵੈ ॥
gurmukh karnee kaar kamaavai.
Wenn man sich als ein Jünger des Gurus verhält,
ਤਾ ਇਸੁ ਮਨ ਕੀ ਸੋਝੀ ਪਾਵੈ ॥
taa is man kee sojhee paavai.
Versteht man dann die Natur des Geistes ('Ichs').
ਮਨੁ ਮੈ ਮਤੁ ਮੈਗਲ ਮਿਕਦਾਰਾ ॥
man mai mat maigal mikdaaraa.
Der Geist ist gleich einem betrunkenen Elefanten.
ਗੁਰੁ ਅੰਕਸੁ ਮਾਰਿ ਜੀਵਾਲਣਹਾਰਾ ॥੨॥
gur ankas maar jeevaalanhaaraa. ||2||
Der Guru ist der Treibstock, der ihn auf dem Weg festhält.
ਮਨੁ ਅਸਾਧੁ ਸਾਧੈ ਜਨੁ ਕੋਇ ॥
man asaaDh saaDhai jan ko-ay.
Es ist sehr schwer, den Geist zu beherrschen,
ਅਚਰੁ ਚਰੈ ਤਾ ਨਿਰਮਲੁ ਹੋਇ ॥
achar charai taa nirmal ho-ay.
Rar ist der Mensch, der ihn festhalten kann.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਇਹੁ ਮਨੁ ਲਇਆ ਸਵਾਰਿ ॥
gurmukh ih man la-i-aa savaar.
Wenn man das Ungenießbare isst. reinigt sich der Geist.
ਹਉਮੈ ਵਿਚਹੁ ਤਜੇ ਵਿਕਾਰ ॥੩॥
ha-umai vichahu tajay vikaar. ||3||
Auf diese Weise verschönern die Jünger des Gurus ihren Geist,Sie verlassen ihr ‘Ich’ und beseitigen ihre bösen Neigungen.
ਜੋ ਧੁਰਿ ਰਾਖਿਅਨੁ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਇ ॥
jo Dhur raakhi-an mayl milaa-ay.
Diejenigen, den der Herr vor bösen Neigungen bewahrt,
ਕਦੇ ਨ ਵਿਛੁੜਹਿ ਸਬਦਿ ਸਮਾਇ ॥
kaday na vichhurheh sabad samaa-ay.
Bleiben immer von dem Wort erfüllt; sie sind immerzu im Gleichklang mit dem Herrn.
ਆਪਣੀ ਕਲਾ ਆਪੇ ਹੀ ਜਾਣੈ ॥
aapnee kalaa aapay hee jaanai.
Allein der Herr selbst kennt Seine geheime Macht
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਪਛਾਣੈ ॥੪॥੫॥੨੫॥
naanak gurmukh naam pachhaanai. ||4||5||25||
Nanak, die Jünger des Gurus erkennen den Namen.
ਗਉੜੀ ਗੁਆਰੇਰੀ ਮਹਲਾ ੩ ॥
ga-orhee gu-aarayree mehlaa 3.
Gauri Guareri M. 3
ਹਉਮੈ ਵਿਚਿ ਸਭੁ ਜਗੁ ਬਉਰਾਨਾ ॥
ha-umai vich sabh jag ba-uraanaa.
Wegen dem 'Ich' ist die ganze Welt verrückt und sinnlos.
ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਨਾ ॥
doojai bhaa-ay bharam bhulaanaa.
Man verbindet sich mit der Zweiheit und befindet sich verwirrt im Zweifel.
ਬਹੁ ਚਿੰਤਾ ਚਿਤਵੈ ਆਪੁ ਨ ਪਛਾਨਾ ॥
baho chintaa chitvai aap na pachhaanaa.
Man erkennt sich nicht und man leidet die Angst.
ਧੰਧਾ ਕਰਤਿਆ ਅਨਦਿਨੁ ਵਿਹਾਨਾ ॥੧॥
DhanDhaa karti-aa an-din vihaanaa. ||1||
Man beschäftigt sich mit den Streiten, so vergehen die Tage.
ਹਿਰਦੈ ਰਾਮੁ ਰਮਹੁ ਮੇਰੇ ਭਾਈ ॥
hirdai raam ramhu mayray bhaa-ee.
O Bruder, meditiere über den Herrn in deinem Herzen!
ਗੁਰਮੁਖਿ ਰਸਨਾ ਹਰਿ ਰਸਨ ਰਸਾਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
gurmukh rasnaa har rasan rasaa-ee. ||1|| rahaa-o.
Darauf kostet deine Zunge die Ambrosia, durch die Gnade des Gurus.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਿਰਦੈ ਜਿਨਿ ਰਾਮੁ ਪਛਾਤਾ ॥
gurmukh hirdai jin raam pachhaataa.
Der Heilige, der den Herrn erkennt, dient dem Gott dem Herrn, dem Leben der Welt,
ਜਗਜੀਵਨੁ ਸੇਵਿ ਜੁਗ ਚਾਰੇ ਜਾਤਾ ॥
jagjeevan sayv jug chaaray jaataa.
Und er selbst ist durch die vier Alter bekannt.
ਹਉਮੈ ਮਾਰਿ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਪਛਾਤਾ ॥
ha-umai maar gur sabad pachhaataa.
Er beherrscht sein "Ich’ und deshalb versteht er das Wort des Gurus.
ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰੇ ਪ੍ਰਭ ਕਰਮ ਬਿਧਾਤਾ ॥੨॥
kirpaa karay parabh karam biDhaataa. ||2||
Der Herr, Gebieter des Schicksals, gewährt ihm seine Gnade.
ਸੇ ਜਨ ਸਚੇ ਜੋ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਮਿਲਾਏ ॥
say jan sachay jo gur sabad milaa-ay.
Wahr sind die Menschen, die sich mit dem Wort, durch die Gnade des Gurus, verbinden.
ਧਾਵਤ ਵਰਜੇ ਠਾਕਿ ਰਹਾਏ ॥
Dhaavat varjay thaak rahaa-ay.
Ihr Geist ist in Gleichgewicht, ihr Nomadentum geht zu Ende.
ਨਾਮੁ ਨਵ ਨਿਧਿ ਗੁਰ ਤੇ ਪਾਏ ॥
naam nav niDh gur tay paa-ay.
Die neun Schätze des Namens erhalten sie von dem Guru.
ਹਰਿ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਹਰਿ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਏ ॥੩॥
har kirpaa tay har vasai man aa-ay. ||3||
Und ihr Geist wird durch die Gnade des Gurus zur Wohnung des Herrn.
ਰਾਮ ਰਾਮ ਕਰਤਿਆ ਸੁਖੁ ਸਾਂਤਿ ਸਰੀਰ ॥
raam raam karti-aa sukh saaNt sareer.
Wenn man den Namen rezitiert, bleibt der Geist in Ruhe und Frieden.
ਅੰਤਰਿ ਵਸੈ ਨ ਲਾਗੈ ਜਮ ਪੀਰ ॥
antar vasai na laagai jam peer.
Der Herr bewohnt den Geist und man leidet nicht die Schmerzen des Todes.
ਆਪੇ ਸਾਹਿਬੁ ਆਪਿ ਵਜੀਰ ॥
aapay saahib aap vajeer.
Der Herr selbst ist der König, gleich ein Berater.
ਨਾਨਕ ਸੇਵਿ ਸਦਾ ਹਰਿ ਗੁਣੀ ਗਹੀਰ ॥੪॥੬॥੨੬॥
naanak sayv sadaa har gunee gaheer. ||4||6||26||
Nanak, diene immer dem Herrn! Er ist der Schatz der Werte.
ਗਉੜੀ ਗੁਆਰੇਰੀ ਮਹਲਾ ੩ ॥
ga-orhee gu-aarayree mehlaa 3.
Gauri Guareri M. 3
ਸੋ ਕਿਉ ਵਿਸਰੈ ਜਿਸ ਕੇ ਜੀਅ ਪਰਾਨਾ ॥
so ki-o visrai jis kay jee-a paraanaa.
Warum wollen wir den vergessen, der die Seele und das Leben gewährt?
ਸੋ ਕਿਉ ਵਿਸਰੈ ਸਭ ਮਾਹਿ ਸਮਾਨਾ ॥
so ki-o visrai sabh maahi samaanaa.
Warum wollen wir den vergessen, der in allen durchdrungen ist?
ਜਿਤੁ ਸੇਵਿਐ ਦਰਗਹ ਪਤਿ ਪਰਵਾਨਾ ॥੧॥
jit sayvi-ai dargeh pat parvaanaa. ||1||
Sein Dienst bringt Ehre auf dem göttlichen Hofe,
ਹਰਿ ਕੇ ਨਾਮ ਵਿਟਹੁ ਬਲਿ ਜਾਉ ॥
har kay naam vitahu bal jaa-o.
Ich opfere mich für den Namen des Herrn,
ਤੂੰ ਵਿਸਰਹਿ ਤਦਿ ਹੀ ਮਰਿ ਜਾਉ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
tooN visrahi tad hee mar jaa-o. ||1|| rahaa-o.
Im Augenblick, wenn ich den Herrn vergesse, treffe ich den Tod.
ਤਿਨ ਤੂੰ ਵਿਸਰਹਿ ਜਿ ਤੁਧੁ ਆਪਿ ਭੁਲਾਏ ॥
tin tooN visrahi je tuDh aap bhulaa-ay.
Die Menschen vergessen Dich, o Herr, wenn Du sie selbst verwirrst.