Page 1235
ਮਨਮੁਖ ਦੂਜੈ ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਏ ਨਾ ਬੂਝਹਿ ਵੀਚਾਰਾ ॥੭॥
ନିଜ ମନ ଅନୁସାରେ ଚାଲିବା ବାଲା ଦୈତ୍ୟଭାବରେ ପଡି ଭ୍ରମରେ ପଥଭ୍ରଷ୍ଟ ରହିଥାଏ ଏବଂ ତଥ୍ୟକୁ ବୁଝେ ନାହିଁ||7||
ਆਪੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਆਪੇ ਦੇਵੈ ਆਪੇ ਕਰਿ ਕਰਿ ਵੇਖੈ ॥
ପରମେଶ୍ଵର ହିଁ ଗୁରୁ ଅଟନ୍ତି, ଦେବା ବାଲା ମଧ୍ୟ ସ୍ଵୟଂ ସେ ଅଟନ୍ତି ଆଉ ସେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଜଗତର ଲୀଳା କରି ଦେଖିଥାନ୍ତି।
ਨਾਨਕ ਸੇ ਜਨ ਥਾਇ ਪਏ ਹੈ ਜਿਨ ਕੀ ਪਤਿ ਪਾਵੈ ਲੇਖੈ ॥੮॥੩॥
ନାନକ କହନ୍ତି ଯେ ସେହି ବ୍ୟକ୍ତି ସଫଳ ହୋଇଥାଏ, ଯାହାକୁ ଲୋକ-ପରଲୋକରେ ସମ୍ମାନ ମିଳିଥାଏ||8||3||
ਸਾਰਗ ਮਹਲਾ ੫ ਅਸਟਪਦੀਆ ਘਰੁ ੧
ସାରଗ ମହଲା 5 ଅଷ୍ଟପଦୀ ଘର 1
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଈଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ।
ਗੁਸਾਈ ਪਰਤਾਪੁ ਤੁਹਾਰੋ ਡੀਠਾ ॥
ହେ ମାଲିକ! ମୁଁ ତୁମର ମହିମା ଦେଖିଛି।
ਕਰਨ ਕਰਾਵਨ ਉਪਾਇ ਸਮਾਵਨ ਸਗਲ ਛਤ੍ਰਪਤਿ ਬੀਠਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ତୁ ସର୍ବକର୍ତ୍ତା ଅଟୁ, ଜୀବକୁ ଜାତ କରିବା ଓ ନାଶ କରିବା ବାଲା ଅଟୁ, ସର୍ବଶକ୍ତିମାନ ଅଟୁ ଏବଂ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ସଂସାରରେ ବାଦଶାହ ଭଳି ବିରାଜମାନ କରୁଅଛୁ॥1॥ରୁହ॥
ਰਾਣਾ ਰਾਉ ਰਾਜ ਭਏ ਰੰਕਾ ਉਨਿ ਝੂਠੇ ਕਹਣੁ ਕਹਾਇਓ ॥
ଦୁନିଆରେ ରାଜା, ରାଣା, ପ୍ରତାପୀ ଏକ କ୍ଷଣରେ କାଙ୍ଗାଳ ହୋଇଯାନ୍ତି ଏବଂ ତାହାଙ୍କ ଦାବି ମଧ୍ୟ ମିଥ୍ୟା ଅଟେ।
ਹਮਰਾ ਰਾਜਨੁ ਸਦਾ ਸਲਾਮਤਿ ਤਾ ਕੋ ਸਗਲ ਘਟਾ ਜਸੁ ਗਾਇਓ ॥੧॥
କିନ୍ତୁ ଆମର ରାଜନ ସର୍ବଦା ଶାଶ୍ଵତ ଅଟନ୍ତି, ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଦୁନିଆ ତାହାଙ୍କ ଯଶୋଗାନ କରୁଛନ୍ତି||1||
ਉਪਮਾ ਸੁਨਹੁ ਰਾਜਨ ਕੀ ਸੰਤਹੁ ਕਹਤ ਜੇਤ ਪਾਹੂਚਾ ॥
ହେ ଭକ୍ତଜନ! ମୋର ରାଜନ ପ୍ରଭୁଙ୍କ କୀର୍ତ୍ତି ଶୁଣ, ନିଜ ସାମର୍ଥ୍ୟ ଅନୁସାରେ ବର୍ଣ୍ଣନା କରୁଅଛି।
ਬੇਸੁਮਾਰ ਵਡ ਸਾਹ ਦਾਤਾਰਾ ਊਚੇ ਹੀ ਤੇ ਊਚਾ ॥੨॥
ସେ ଅସୁମାରୀ, ସବୁଠାରୁ ବଡ ବାଦଶାହ, ଦେବା ବାଲା ଏବଂ ଉଚ୍ଚରୁ ମଧ୍ୟ ଉଚ୍ଚ ଅଟନ୍ତି||2||
ਪਵਨਿ ਪਰੋਇਓ ਸਗਲ ਅਕਾਰਾ ਪਾਵਕ ਕਾਸਟ ਸੰਗੇ ॥
ସେ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଆକାରକୁ ପ୍ରାଣ ରୂପୀ ବାୟୁ ଦ୍ଵାରା ଗୁନ୍ଥିଛନ୍ତି ଏବଂ ଅଗ୍ନିରେ ରଖିଛନ୍ତି।
ਨੀਰੁ ਧਰਣਿ ਕਰਿ ਰਾਖੇ ਏਕਤ ਕੋਇ ਨ ਕਿਸ ਹੀ ਸੰਗੇ ॥੩॥
ପାଣି ଓ ପୃଥିବୀକୁ ଏକ ସ୍ଥାନରେ ରଖିଛନ୍ତି, କେହି କାହା ସହିତ ନାହାନ୍ତି, ଅର୍ଥାତ ପାଣି ଓ ପୃଥିବୀକୁ ଅଲଗା ଅଲଗା ଅଟେ।||3||
ਘਟਿ ਘਟਿ ਕਥਾ ਰਾਜਨ ਕੀ ਚਾਲੈ ਘਰਿ ਘਰਿ ਤੁਝਹਿ ਉਮਾਹਾ ॥
ପ୍ରତି ଘରେ ମୋର ରାଜନ ପ୍ରଭୁଙ୍କ କଥା ଚାଲୁଅଛି ଏବଂ ପ୍ରତି ଘଟରେ ତାହାଙ୍କୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରିବାର କାମନା ଅଛି।
ਜੀਅ ਜੰਤ ਸਭਿ ਪਾਛੈ ਕਰਿਆ ਪ੍ਰਥਮੇ ਰਿਜਕੁ ਸਮਾਹਾ ॥੪॥
ସେ ଜୀବକୁ ଉତ୍ପନ୍ନ କରିବା ପୂର୍ବରୁ ହିଁ ତାହାର ଭରଣ ପୋଷଣ କଥା ବୁଝିଛନ୍ତି||4||
ਜੋ ਕਿਛੁ ਕਰਣਾ ਸੁ ਆਪੇ ਕਰਣਾ ਮਸਲਤਿ ਕਾਹੂ ਦੀਨ੍ਹ੍ਹੀ ॥
ଯାହା କିଛି କରିଥାନ୍ତି, ସେ ନିଜ ଇଚ୍ଛାରେ ହିଁ କରିଥାନ୍ତି ଏବଂ ତାହାଙ୍କୁ କେହି ପରାମର୍ଶ ଦିଅନ୍ତି ନାହିଁ।
ਅਨਿਕ ਜਤਨ ਕਰਿ ਕਰਹ ਦਿਖਾਏ ਸਾਚੀ ਸਾਖੀ ਚੀਨ੍ਹ੍ਹੀ ॥੫॥
ଆମେ ଅନେକ ଯତ୍ନ କରି ଦେଖାଇ ଥାଉ, ପରନ୍ତୁ ସଚ୍ଚା ଶିକ୍ଷା ଦ୍ଵାରା ତଥ୍ୟର ଜ୍ଞାନ ହୋଇଥାଏ||5|
ਹਰਿ ਭਗਤਾ ਕਰਿ ਰਾਖੇ ਅਪਨੇ ਦੀਨੀ ਨਾਮੁ ਵਡਾਈ ॥
ହରି ନିଜ ଭକ୍ତର ରକ୍ଷା ସର୍ବଦା କରିଥାନ୍ତି ଏବଂ ନାମ ଦେଇ କୀର୍ତ୍ତି ପ୍ରଦାନ କରିଥାନ୍ତି।
ਜਿਨਿ ਜਿਨਿ ਕਰੀ ਅਵਗਿਆ ਜਨ ਕੀ ਤੇ ਤੈਂ ਦੀਏ ਰੁੜ੍ਹ੍ਹਾਈ ॥੬॥
ଯିଏ ଭକ୍ତର ଅପମାନ କରିଥାଏ, ହେ ହରି! ତୁ ତାହାକୁ ସମାପ୍ତ କରି ଦେଇଛୁ||6||
ਮੁਕਤਿ ਭਏ ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਕਰਿ ਤਿਨ ਕੇ ਅਵਗਨ ਸਭਿ ਪਰਹਰਿਆ ॥
ଯିଏ ସାଧୁ-ପୁରୁଷଙ୍କ ସଙ୍ଗତରେ ମୁକ୍ତି ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ, ତାହାର ସମସ୍ତ ଗୁଣ ସମାପ୍ତ କରି ଦିଆଯାଏ।
ਤਿਨ ਕਉ ਦੇਖਿ ਭਏ ਕਿਰਪਾਲਾ ਤਿਨ ਭਵ ਸਾਗਰੁ ਤਰਿਆ ॥੭॥
ତାହାଙ୍କୁ ଦେଖି ତୁମେ କୃପାଳୁ ହୋଇ ଥାଅ ଏବଂ ତାହାକୁ ସଂସାର ସାଗରରୁ ପାର କରାଇ ଦିଅ||7||
ਹਮ ਨਾਨ੍ਹ੍ਹੇ ਨੀਚ ਤੁਮੇ੍ਹ੍ਹ ਬਡ ਸਾਹਿਬ ਕੁਦਰਤਿ ਕਉਣ ਬੀਚਾਰਾ ॥
ଆମେ ବହୁତ ତୁଚ୍ଛ ଏବଂ ନୀଚ ଅଟୁ, ହେ ମାଲିକ! ତୁ ମହାନ ଅଟୁ, ଆମର ଯୋଗ୍ୟତା ଏତେ ନାହିଁ ଯେ ତୁମର ଭକ୍ତି ଉପରେ ବିଚାର କରି ପାରିବୁ।
ਮਨੁ ਤਨੁ ਸੀਤਲੁ ਗੁਰ ਦਰਸ ਦੇਖੇ ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਅਧਾਰਾ ॥੮॥੧॥
ନାନକ କହନ୍ତି ଯେ ଗୁରୁଙ୍କ ଦର୍ଶନ ଦ୍ଵାରା ମନ ତନ ଶୀତଳ ହୋଇଯାଏ||8||1||
ਸਾਰਗ ਮਹਲਾ ੫ ਅਸਟਪਦੀ ਘਰੁ ੬
ସାରଗ ମହଲା 5 ଅଷ୍ଟପଦୀ ଘର 6
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଈଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ।
ਅਗਮ ਅਗਾਧਿ ਸੁਨਹੁ ਜਨ ਕਥਾ ॥
ହେ ଜିଜ୍ଞାସୁ! ଅଗମ୍ୟ ଅସୀମ କଥା ଶୁଣ;
ਪਾਰਬ੍ਰਹਮ ਕੀ ਅਚਰਜ ਸਭਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ପରଂବ୍ରହ୍ମଙ୍କ ସୃଷ୍ଟି ରୂପୀ ସଭା ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟଜନକ ଅଟେ॥1॥ରୁହ॥
ਸਦਾ ਸਦਾ ਸਤਿਗੁਰ ਨਮਸਕਾਰ ॥
ସଦଗୁରୁଙ୍କୁ ଆମର ସର୍ବଦା ପ୍ରଣାମ ଅଟେ,
ਗੁਰ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਗੁਨ ਗਾਇ ਅਪਾਰ ॥
କାରଣ ଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ଭଗବାନଙ୍କ ଗୁଣଗାନ କରାଯାଇ ଥାଏ।
ਮਨ ਭੀਤਰਿ ਹੋਵੈ ਪਰਗਾਸੁ ॥
ଏହାଦ୍ବାରା ମନରେ ଆଲୋକ ଜାତ ହୋଇଥାଏ ଏବଂ
ਗਿਆਨ ਅੰਜਨੁ ਅਗਿਆਨ ਬਿਨਾਸੁ ॥੧॥
ଜ୍ଞାନର ସୁରମା ଲଗାଇ ଅଜ୍ଞାନତା ନଷ୍ଟ ହୋଇଯାଏ||1||
ਮਿਤਿ ਨਾਹੀ ਜਾ ਕਾ ਬਿਸਥਾਰੁ ॥
ତାହାଙ୍କ ପ୍ରସାରର କୌଣସି ସୀମା ନଥାଏ,
ਸੋਭਾ ਤਾ ਕੀ ਅਪਰ ਅਪਾਰ ॥
ତାହାଙ୍କ ଶୋଭା ଅପରାମ୍ପର ଅଟେ।
ਅਨਿਕ ਰੰਗ ਜਾ ਕੇ ਗਨੇ ਨ ਜਾਹਿ ॥
ତାହାଙ୍କ ଅନେକ ରଙ୍ଗ ଥାଏ, ଯାହାର ଗଣନା କରାଯାଇ ପାରିବ ନାହିଁ।
ਸੋਗ ਹਰਖ ਦੁਹਹੂ ਮਹਿ ਨਾਹਿ ॥੨॥
ସେ ସୁଖ ଓ ଦୁଃଖ ରହିତ ଅଟନ୍ତି||2||
ਅਨਿਕ ਬ੍ਰਹਮੇ ਜਾ ਕੇ ਬੇਦ ਧੁਨਿ ਕਰਹਿ ॥
ଅନେକ ବ୍ରହ୍ମା ବେଦର ଧ୍ୱନିରେ ତାହାଙ୍କ ପ୍ରଶଂସା ଗାନ କରାଯାଏ।
ਅਨਿਕ ਮਹੇਸ ਬੈਸਿ ਧਿਆਨੁ ਧਰਹਿ ॥
ଅନେକ ଶିବଶଙ୍କର ତାହାଙ୍କ ଧ୍ୟାନରେ ନିମଗ୍ନ ରହିଥାନ୍ତି।