Page 1234
ਜਨਮ ਜਨਮ ਕੇ ਕਿਲਵਿਖ ਭਉ ਭੰਜਨ ਗੁਰਮੁਖਿ ਏਕੋ ਡੀਠਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ସେ ହିଁ ଜନ୍ମ-ଜନ୍ମର ପାପ ଏବଂ ଭୟ ନାଶ କରିବା ବାଲା ଅଟନ୍ତି ଏବଂ ଗୁରୁଙ୍କ ମାଧ୍ୟମରୁ ଦର୍ଶନ ହୋଇଥାଏ॥1॥ରୁହ॥
ਕੋਟਿ ਕੋਟੰਤਰ ਕੇ ਪਾਪ ਬਿਨਾਸਨ ਹਰਿ ਸਾਚਾ ਮਨਿ ਭਾਇਆ ॥
କୋଟି କୋଟି ଜନ୍ମର ପାପକୁ ସମାପ୍ତ କରିବା ବାଲା ସଚ୍ଚା ପ୍ରଭୁ ହିଁ ମୋର ମନକୁ ଭଲ ଲାଗିଥାନ୍ତି।
ਹਰਿ ਬਿਨੁ ਅਵਰੁ ਨ ਸੂਝੈ ਦੂਜਾ ਸਤਿਗੁਰਿ ਏਕੁ ਬੁਝਾਇਆ ॥੧॥
ସଚ୍ଚା ଗୁରୁ ଏକ ରହସ୍ୟ ବତାଇ ଦେଇଛନ୍ତି, ଯାହା ଦ୍ଵାରା ପ୍ରଭୁ ବିନା ଅନ୍ୟ କୌଣସି ଜ୍ଞାନ ହୁଏନାହିଁ||1||
ਪ੍ਰੇਮ ਪਦਾਰਥੁ ਜਿਨ ਘਟਿ ਵਸਿਆ ਸਹਜੇ ਰਹੇ ਸਮਾਈ ॥
ଯାହାର ହୃଦୟରେ ପ୍ରେମ ବାସ କରିଥାଏ, ସେ ସୁଖ ଶାନ୍ତିରେ ଲୀନ ରହିଥାଏ।
ਸਬਦਿ ਰਤੇ ਸੇ ਰੰਗਿ ਚਲੂਲੇ ਰਾਤੇ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਈ ॥੨॥
ପ୍ରଭୁ-ଶବ୍ଦରେ ଲୀନ ହେବା ବାଲା ଜିଜ୍ଞାସୁ ସହିତ ପ୍ରେମ ରହିଥାଏ ଏବଂ ସ୍ଵାଭାବିକ ଭାବରେ ହିଁ ରତ ରହିଥାଏ||2||
ਰਸਨਾ ਸਬਦੁ ਵੀਚਾਰਿ ਰਸਿ ਰਾਤੀ ਲਾਲ ਭਈ ਰੰਗੁ ਲਾਈ ॥
ମୋର ଜିହ୍ଵା ଶବ୍ଦର ବିଚାର କରିଛି ଏବଂ ତାହାଙ୍କ ରସରେ ରଙ୍ଗୀନ ହୋଇ ଲାଲ ହୋଇ ଯାଇଛି।
ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਨਿਹਕੇਵਲੁ ਜਾਣਿਆ ਮਨੁ ਤ੍ਰਿਪਤਿਆ ਸਾਂਤਿ ਆਈ ॥੩॥
ରାମନାମର ରହସ୍ୟକୁ ଜାଣି ମନ ତୃପ୍ତ ହୋଇ ଯାଇଛି ଏବଂ ଶାନ୍ତି ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇ ଯାଇଛି||3||
ਪੰਡਿਤ ਪੜ੍ਹ੍ਹਿ ਪੜ੍ਹ੍ਹਿ ਮੋਨੀ ਸਭਿ ਥਾਕੇ ਭ੍ਰਮਿ ਭੇਖ ਥਕੇ ਭੇਖਧਾਰੀ ॥
ପଣ୍ଡିତ ଗ୍ରନ୍ଥର ପଠନ କରି ଏବଂ ମୌନଧାରୀ ମୌନ ଧାରଣ କରି ଥକି ଯାଇଛନ୍ତି। ବେଶ ଆଡମ୍ବରୀ ବେଶ ଧାରଣ କରି ଥକି ଯାଇଛନ୍ତି।
ਗੁਰ ਪਰਸਾਦਿ ਨਿਰੰਜਨੁ ਪਾਇਆ ਸਾਚੈ ਸਬਦਿ ਵੀਚਾਰੀ ॥੪॥
ସେହି ନିରଙ୍କାରଙ୍କ ପ୍ରାପ୍ତି ଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ଏବଂ ସଚ୍ଚା ଶବ୍ଦର ଚିନ୍ତନ କରିବା ଦ୍ଵାରା ହିଁ ହୋଇଥାଏ||4||
ਆਵਾ ਗਉਣੁ ਨਿਵਾਰਿ ਸਚਿ ਰਾਤੇ ਸਾਚ ਸਬਦੁ ਮਨਿ ਭਾਇਆ ॥
ଯାହାର ମନକୁ ସଚ୍ଚା ଶବ୍ଦ ଭଲ ଲାଗିଥାଏ, ସେ ଜନ୍ମ-ମରଣ ଦୂର କରି ସତ୍ୟରେ ଲୀନ ହୋଇଯାଏ।
ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਿ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਪਾਈਐ ਜਿਨਿ ਵਿਚਹੁ ਆਪੁ ਗਵਾਇਆ ॥੫॥
ଯିଏ ଅହଂ ଭାବନାକୁ ଦୂର କରି ସଚ୍ଚା ଗୁରୁଙ୍କ ସେବା କରିଥାଏ, ତାହାକୁ ସଦା ସୁଖ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ||5||
ਸਾਚੈ ਸਬਦਿ ਸਹਜ ਧੁਨਿ ਉਪਜੈ ਮਨਿ ਸਾਚੈ ਲਿਵ ਲਾਈ ॥
ସଚ୍ଚା ଶବ୍ଦ ଦ୍ଵାରା ମନରେ ଧ୍ୱନି ଉତ୍ପନ୍ନ ହୋଇଥାଏ, ଯାହାଦ୍ୱାରା ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଠାରେ ଲଗ୍ନ ଲାଗିଯାଏ।
ਅਗਮ ਅਗੋਚਰੁ ਨਾਮੁ ਨਿਰੰਜਨੁ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮੰਨਿ ਵਸਾਈ ॥੬॥
ଅଗମ୍ୟ, ମନ ବାଣୀରୁ ଉର୍ଦ୍ଧ୍ଵରେ, ପବିତ୍ର ହରିନାମ ଗୁରୁ ମନରେ ସ୍ଥାପନ କରିଥାନ୍ତି||6||
ਏਕਸ ਮਹਿ ਸਭੁ ਜਗਤੋ ਵਰਤੈ ਵਿਰਲਾ ਏਕੁ ਪਛਾਣੈ ॥
କେହି ବିରଳ ହିଁ ଏହି ରହସ୍ୟକୁ ଜାଣିଥାଏ ଯେ ଏକ ଈଶ୍ଵର ହିଁ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଜଗତରେ ସକ୍ରିୟ ରହିଥାନ୍ତି।
ਸਬਦਿ ਮਰੈ ਤਾ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਸੂਝੈ ਅਨਦਿਨੁ ਏਕੋ ਜਾਣੈ ॥੭॥
ଶବ୍ଦ ଦ୍ଵାରା ମନର ବାସନାକୁ ନିୟନ୍ତ୍ରଣ କରି ମନୁଷ୍ୟକୁ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଜ୍ଞାତ ହୋଇଯାଏ ଏବଂ ସେ ଏକ ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ସତ୍ତାକୁ ମାନିଥାଏ||7||
ਜਿਸ ਨੋ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਸੋਈ ਜਨੁ ਬੂਝੈ ਹੋਰੁ ਕਹਣਾ ਕਥਨੁ ਨ ਜਾਈ ॥
ସେ ହିଁ ବୁଝିଥାଏ, ଯାହା ଉପରେ କୃପା ଦୃଷ୍ଟି କରିଥାନ୍ତି, ଆଉ କିଛି କୁହାଯାଇ ପାରିବ ନାହିଁ।
ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਸਦਾ ਬੈਰਾਗੀ ਏਕ ਸਬਦਿ ਲਿਵ ਲਾਈ ॥੮॥੨॥
ଗୁରୁ ନାନକଙ୍କ ମତ ଯେ ହରିନାମରେ ଲୀନ ରହିବା ବାଲା ସଦା ବୈରାଗୀ ବନି ରହିଥାଏ ଏବଂ ତାହାର ଲଗ୍ନ କେବଳ ପ୍ରଭୁ ଶବ୍ଦରେ ଲାଗି ରହିଥାଏ||8||2||
ਸਾਰਗ ਮਹਲਾ ੩ ॥
ସାରଗ ମହଲା 3॥
ਮਨ ਮੇਰੇ ਹਰਿ ਕੀ ਅਕਥ ਕਹਾਣੀ ॥
ହେ ମୋର ମନ! ହରିଙ୍କ କଥା ଅକଥନୀୟ ଅଟେ।
ਹਰਿ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਸੋਈ ਜਨੁ ਪਾਏ ਗੁਰਮੁਖਿ ਵਿਰਲੈ ਜਾਣੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଯାହା ଉପରେ ପରମେଶ୍ଵର କୃପା କରିଥାନ୍ତିସେହି ଭକ୍ତ ଗୁରୁ ଦ୍ଵାରା ଏହି କଥାର ଭେଦ ଜାଣିଥାଏ॥1॥ରୁହ॥
ਹਰਿ ਗਹਿਰ ਗੰਭੀਰੁ ਗੁਣੀ ਗਹੀਰੁ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਪਛਾਨਿਆ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ଉପଦେଶ ଦ୍ଵାରା ଜ୍ଞାନ ହୋଇଛି ଯେ ଈଶ୍ଵର ଗହନ ଗମ୍ଭୀର ଏବଂ ଗୁଣର ଭଣ୍ଡାର ଅଟନ୍ତି।
ਬਹੁ ਬਿਧਿ ਕਰਮ ਕਰਹਿ ਭਾਇ ਦੂਜੈ ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਬਉਰਾਨਿਆ ॥੧॥
ଯାହାକୁ ଶବ୍ଦର ଭେଦ ପ୍ରାପ୍ତ ହୁଏନାହିଁ, ସେ ଦୈତ୍ୟଭାବରେ ଅନେକ ପ୍ରକାରର କର୍ମ କରି ବାଉଳା ହୋଇଥାଏ||1||
ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਨਾਵੈ ਸੋਈ ਜਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਫਿਰਿ ਮੈਲਾ ਮੂਲਿ ਨ ਹੋਈ ॥
ଯିଏ ହରିନାମରେ ସ୍ନାନ କରିଥାଏ, ସେହି ବ୍ୟକ୍ତି ନିର୍ମଳ ଅଟେ ଏବଂ ତାହାକୁ ପୁନଃ କୌଣସି ମଇଳା ଲାଗେ ନାହିଁ।
ਨਾਮ ਬਿਨਾ ਸਭੁ ਜਗੁ ਹੈ ਮੈਲਾ ਦੂਜੈ ਭਰਮਿ ਪਤਿ ਖੋਈ ॥੨॥
ହରିନାମ ବିନା ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଜଗତ ମଳିନ ଅଟେ ଏବଂ ଦୈତ୍ୟଭାବରେ ନିଜର ମାନ ହରାଇ ଥାଏ||2||
ਕਿਆ ਦ੍ਰਿੜਾਂ ਕਿਆ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਤਿਆਗੀ ਮੈ ਤਾ ਬੂਝ ਨ ਪਾਈ ॥
କଣ ଦୃଢ କରିବି, କଣ ଏକାଠି କରିବି, କଣ ତ୍ୟାଗ କରିବି, ମୋତେ କିଛି ବୁଝା ପଡୁ ନାହିଁ।
ਹੋਹਿ ਦਇਆਲੁ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰਿ ਹਰਿ ਜੀਉ ਨਾਮੋ ਹੋਇ ਸਖਾਈ ॥੩॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ଦୟାଳୁ ହୋଇ କୃପା କର, ଅନ୍ତରେ ତୋର ନାମ ହିଁ ସହାୟକ ଅଟେ||3||
ਸਚਾ ਸਚੁ ਦਾਤਾ ਕਰਮ ਬਿਧਾਤਾ ਜਿਸੁ ਭਾਵੈ ਤਿਸੁ ਨਾਇ ਲਾਏ ॥
ପରମାତ୍ମା ଶାଶ୍ଵତ ସ୍ୱରୂପ ଅଟନ୍ତି, ସଂସାରକୁ ଦେବା ବାଲା ଅଟନ୍ତି, ଯାହାକୁ ଚାହାନ୍ତି, ତାହାକୁ ନାମ ସ୍ମରଣରେ ଲଗାଇ ଦିଅନ୍ତି।
ਗੁਰੂ ਦੁਆਰੈ ਸੋਈ ਬੂਝੈ ਜਿਸ ਨੋ ਆਪਿ ਬੁਝਾਏ ॥੪॥
ଗୁରୁଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ସେହି ରହସ୍ୟକୁ ବୁଝାଇ ଥାଆନ୍ତି, ଯାହାକୁ ସ୍ଵୟଂ ଜ୍ଞାନ ଭକ୍ତି ଦେଇଥାନ୍ତି||4||
ਦੇਖਿ ਬਿਸਮਾਦੁ ਇਹੁ ਮਨੁ ਨਹੀ ਚੇਤੇ ਆਵਾ ਗਉਣੁ ਸੰਸਾਰਾ ॥
ଅଦ୍ଭୁତ ଖେଳ-ତମାସା ଦେଖି ମନକୁ ଏହି କଥା ଜଣା ପଡେ ନାହିଁ ଯେ ଏହି ସଂସାର ଜନ୍ମ ମରଣର ଅଟେ।
ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵੇ ਸੋਈ ਬੂਝੈ ਪਾਏ ਮੋਖ ਦੁਆਰਾ ॥੫॥
ସଦଗୁରୁଙ୍କ ସେବା କରିବା ବାଲା ଏହି ରହସ୍ୟକୁ ବୁଝି ନେଇଥାଏ ଏବଂ ମୋକ୍ଷ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ||5||
ਜਿਨ੍ਹ੍ ਦਰੁ ਸੂਝੈ ਸੇ ਕਦੇ ਨ ਵਿਗਾੜਹਿ ਸਤਿਗੁਰਿ ਬੂਝ ਬੁਝਾਈ ॥
ସଦଗୁରୁ ରହସ୍ୟ ବତାଇଛନ୍ତି ଯେ ଯାହାକୁ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଜ୍ଞାନ ହୋଇଯାଏ, ସେ କେବେ ନିଜ ଜୀବନ ହରାଏ ନାହିଁ।
ਸਚੁ ਸੰਜਮੁ ਕਰਣੀ ਕਿਰਤਿ ਕਮਾਵਹਿ ਆਵਣ ਜਾਣੁ ਰਹਾਈ ॥੬॥
ସେ ସତ୍ୟ ଓ ସଂଯମର ଆଚରଣ ଆପଣାଇ କର୍ମ କରିଥାଏ ଏବଂ ତାହାର ଜନ୍ମ ମୃତ୍ୟୁ ନିବୃତ୍ତ ହୋଇଯାଏ||6||
ਸੇ ਦਰਿ ਸਾਚੈ ਸਾਚੁ ਕਮਾਵਹਿ ਜਿਨ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਾਚੁ ਅਧਾਰਾ ॥
ଯାହାକୁ ଗୁରୁ ସତ୍ୟନାମର ଆଶ୍ରା ପ୍ରଦାନ କରିଛନ୍ତି, ସେ ହିଁ ସତ୍ୟଶୀଳ ଅଟେ ଏବଂ ସତକର୍ମ କରିଥାଏ।