Page 1085
ਆਦਿ ਅੰਤਿ ਮਧਿ ਪ੍ਰਭੁ ਸੋਈ ॥
ସେହି ପ୍ରଭୁ ହିଁ ଜଗତର ଆଦି, ମଧ୍ୟ ଏବଂ ଅନ୍ତରେ ରହିଥାନ୍ତି।
ਆਪੇ ਕਰਤਾ ਕਰੇ ਸੁ ਹੋਈ ॥
ଯାହା ସେ କରିଥାନ୍ତି, ତାହା ହିଁ ହୋଇଥାଏ।
ਭ੍ਰਮੁ ਭਉ ਮਿਟਿਆ ਸਾਧਸੰਗ ਤੇ ਦਾਲਿਦ ਨ ਕੋਈ ਘਾਲਕਾ ॥੬॥
ସନ୍ଥଙ୍କ ସଙ୍ଗତ କରିବା ଦ୍ଵାରା ଭ୍ରମ-ଭୟ ଦୂର ହୋଇଯାଏ ଏବଂ କୌଣସି ଦରିଦ୍ରତା ମଧ୍ୟ ପ୍ରଭାବିତ କରିପାରେ ନାହିଁ||6||
ਊਤਮ ਬਾਣੀ ਗਾਉ ਗੋੁਪਾਲਾ ॥
ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଉତ୍ତମ ବାଣୀ ଗାନ କର,
ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਕੀ ਮੰਗਹੁ ਰਵਾਲਾ ॥
ସାଧୁ-ମହାପୁରୁଷଙ୍କ ଚରଣ-ଧୂଳିର କାମନା କର;
ਬਾਸਨ ਮੇਟਿ ਨਿਬਾਸਨ ਹੋਈਐ ਕਲਮਲ ਸਗਲੇ ਜਾਲਕਾ ॥੭॥
ଯଦି ବାସନାକୁ ଦୂର କରି ବାସନା-ରହିତ ହୋଇ ଯାଅ, ସବୁ ପାପ ଜଳି ଯାଇଥାଏ||7||
ਸੰਤਾ ਕੀ ਇਹ ਰੀਤਿ ਨਿਰਾਲੀ ॥
ସନ୍ଥଙ୍କ ଏହା ନିରଳ ରୀତି ଯେ
ਪਾਰਬ੍ਰਹਮੁ ਕਰਿ ਦੇਖਹਿ ਨਾਲੀ ॥
ପରଂବ୍ରହ୍ମଙ୍କୁ ସଦା ନିଜ ଆଖପାଖରେ ହିଁ ଦେଖିଥାନ୍ତି।
ਸਾਸਿ ਸਾਸਿ ਆਰਾਧਨਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਕਿਉ ਸਿਮਰਤ ਕੀਜੈ ਆਲਕਾ ॥੮॥
ପ୍ରତ୍ୟେକ ସ୍ପନ୍ଦନରେ ଭଗବାନଙ୍କ ଆରାଧନା କର ଆଉ ତାହାଙ୍କ ନାମ-ସ୍ମରଣ କରିବାରେ କଦାପି ଆଳସ୍ୟ କରିବା ଉଚିତ ନୁହେଁ||8||
ਜਹ ਦੇਖਾ ਤਹ ਅੰਤਰਜਾਮੀ ॥
ଯେଉଁଠି ମଧ୍ୟ ଦୃଷ୍ଟି ଯାଇଥାଏ, ସେଠାରେ ଅନ୍ତର୍ଯାମୀ ରହିଛନ୍ତି।
ਨਿਮਖ ਨ ਵਿਸਰਹੁ ਪ੍ਰਭ ਮੇਰੇ ਸੁਆਮੀ ॥
ହେ ମୋର ସ୍ଵାମୀ ପ୍ରଭୁ! ମୋତେ କିଛି ସମୟ ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ବିସ୍ମୃତ ହୁଅ ନାହିଁ।
ਸਿਮਰਿ ਸਿਮਰਿ ਜੀਵਹਿ ਤੇਰੇ ਦਾਸਾ ਬਨਿ ਜਲਿ ਪੂਰਨ ਥਾਲਕਾ ॥੯॥
ତୋର ଭକ୍ତଜନ ତୋତେ ସ୍ମରଣ କରି ହିଁ ଜୀବନ ପାଇଥାନ୍ତି, ତୁ ବନ, ଜଳ, ସ୍ଥଳ ଆଦି ସବୁଠାରେ ବ୍ୟାପ୍ତ ଅଛୁ||9||
ਤਤੀ ਵਾਉ ਨ ਤਾ ਕਉ ਲਾਗੈ ॥
ତାହାକୁ କୌଣସି ପ୍ରକାର ଗରମ ବାୟୁ ମଧ୍ୟ ପ୍ରଭାବିତ କରେନାହିଁ।
ਸਿਮਰਤ ਨਾਮੁ ਅਨਦਿਨੁ ਜਾਗੈ ॥
ଯିଏ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ନାମ-ସ୍ମରଣ କରି ପ୍ରତିଦିନ ଜାଗ୍ରତ ରହିଥାଏ,
ਅਨਦ ਬਿਨੋਦ ਕਰੇ ਹਰਿ ਸਿਮਰਨੁ ਤਿਸੁ ਮਾਇਆ ਸੰਗਿ ਨ ਤਾਲਕਾ ॥੧੦॥
ସେ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସ୍ମରଣ କରି ଆନନ୍ଦ-ଖୁସି ଭୋଗ କରିଥାଏ ଏବଂ ମାୟା ସହିତ ତାଳ ଦିଏନାହିଁ||10||
ਰੋਗ ਸੋਗ ਦੂਖ ਤਿਸੁ ਨਾਹੀ ॥
ତାହାକୁ କୌଣସି ରୋଗ, ଶୋକ ଏବଂ ଦୁଃଖ ଲାଗେ ନାହିଁ।
ਸਾਧਸੰਗਿ ਹਰਿ ਕੀਰਤਨੁ ਗਾਹੀ ॥
ଯିଏ ସାଧୁ-ପୁରୁଷଙ୍କ ସଙ୍ଗତରେ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ କୀର୍ତ୍ତି ଗାନ କରିଥାଏ,
ਆਪਣਾ ਨਾਮੁ ਦੇਹਿ ਪ੍ਰਭ ਪ੍ਰੀਤਮ ਸੁਣਿ ਬੇਨੰਤੀ ਖਾਲਕਾ ॥੧੧॥
ହେ ପ୍ରିୟତମ ପ୍ରଭୁ! ମୋର ଏକ ବିନତି ଶୁଣ; ମୋତେ ନିଜର ନାମ ପ୍ରଦାନ କର||11||
ਨਾਮ ਰਤਨੁ ਤੇਰਾ ਹੈ ਪਿਆਰੇ ॥
ହେ ପ୍ରିୟ ପ୍ରଭୁ! ତୋର ନାମ ଅମୂଲ୍ୟ ରତ୍ନ ଅଟେ,
ਰੰਗਿ ਰਤੇ ਤੇਰੈ ਦਾਸ ਅਪਾਰੇ ॥
ଦାସ ତୋର ପ୍ରେମ ରଙ୍ଗରେ ହିଁ ଲୀନ ରହିଥାଏ,
ਤੇਰੈ ਰੰਗਿ ਰਤੇ ਤੁਧੁ ਜੇਹੇ ਵਿਰਲੇ ਕੇਈ ਭਾਲਕਾ ॥੧੨॥
ତୋର ରଙ୍ଗରେ ଲୀନ ରହିବା ବାଲା ତୋ' ଭଳି ବନିଯାଏ, ପରନ୍ତୁ ଏପରି କେହି ବିରଳ ହିଁ ମିଳିଥାଏ||12||
ਤਿਨ ਕੀ ਧੂੜਿ ਮਾਂਗੈ ਮਨੁ ਮੇਰਾ ॥
ମୋର ମନ ସେହି ଭକ୍ତଙ୍କ ଚରଣ-ଧୂଳି ହିଁ ମାଗିଥାଏ,
ਜਿਨ ਵਿਸਰਹਿ ਨਾਹੀ ਕਾਹੂ ਬੇਰਾ ॥
ଯାହାକୁ ପରମାତ୍ମା କେବେ ବିସ୍ମୃତ ହୁଅନ୍ତି ନାହିଁ;
ਤਿਨ ਕੈ ਸੰਗਿ ਪਰਮ ਪਦੁ ਪਾਈ ਸਦਾ ਸੰਗੀ ਹਰਿ ਨਾਲਕਾ ॥੧੩॥
ତାହାଙ୍କ ସଙ୍ଗତିରେ ପରମ-ପଦ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ଥାଏ ଏବଂ ପ୍ରଭୁ ସର୍ବଦା ତାହାଙ୍କ ସାଥିରେ ରହିଥାନ୍ତି||13||
ਸਾਜਨੁ ਮੀਤੁ ਪਿਆਰਾ ਸੋਈ ॥
ସେ ହି ପ୍ରିୟ ମିତ୍ର ଏବଂ ସଜ୍ଜନ ଅଟେ,
ਏਕੁ ਦ੍ਰਿੜਾਏ ਦੁਰਮਤਿ ਖੋਈ ॥
ଯିଏ ଦୁର୍ମତି ଦୂର କରି ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନାମ ମନରେ ଦୃଢ କରିଥାଏ,
ਕਾਮੁ ਕ੍ਰੋਧੁ ਅਹੰਕਾਰੁ ਤਜਾਏ ਤਿਸੁ ਜਨ ਕਉ ਉਪਦੇਸੁ ਨਿਰਮਾਲਕਾ ॥੧੪॥
ସେହି ଉପାସକଙ୍କ ଉପଦେଶ ମଧ୍ୟ ନିର୍ମଳ ହୋଇଥାଏ, ଯିଏ କାମ, କ୍ରୋଧ ଏବଂ ଅହଂକାର ତ୍ୟାଗ କରାଇ ଦେଇଥାନ୍ତି||14||
ਤੁਧੁ ਵਿਣੁ ਨਾਹੀ ਕੋਈ ਮੇਰਾ ॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ତୋ' ବିନା ମୋର କେହି ନାହାନ୍ତି।
ਗੁਰਿ ਪਕੜਾਏ ਪ੍ਰਭ ਕੇ ਪੈਰਾ ॥
ଗୁରୁ ମୋତେ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଚରଣ ଧରାଇ ଦେଇଛନ୍ତି।
ਹਉ ਬਲਿਹਾਰੀ ਸਤਿਗੁਰ ਪੂਰੇ ਜਿਨਿ ਖੰਡਿਆ ਭਰਮੁ ਅਨਾਲਕਾ ॥੧੫॥
ମୁଁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ ପ୍ରତି ସମର୍ପିତ ଅଟେ, ଯିଏ ମୋର ମୋହ-ମାୟାର ଭ୍ରମ ଦୂର କରିଥାନ୍ତି||15||
ਸਾਸਿ ਸਾਸਿ ਪ੍ਰਭੁ ਬਿਸਰੈ ਨਾਹੀ ॥
ପ୍ରତି ଶ୍ଵାସରେ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ସ୍ମରଣ କର ଏବଂ ତାହାଙ୍କୁ କଦାପି ଭୁଲ ଭୁଲ ନାହିଁ।
ਆਠ ਪਹਰ ਹਰਿ ਹਰਿ ਕਉ ਧਿਆਈ ॥
ଆଠ ପ୍ରହର ଭଗବାନଙ୍କ ଭଜନ କର।
ਨਾਨਕ ਸੰਤ ਤੇਰੈ ਰੰਗਿ ਰਾਤੇ ਤੂ ਸਮਰਥੁ ਵਡਾਲਕਾ ॥੧੬॥੪॥੧੩॥
ନାନକ ବିନୟ କରନ୍ତି ଯେ ହେ ଈଶ୍ଵର! ତୁ ସର୍ବକଳା ସମର୍ଥ ଏବଂ ସର୍ବୋପରି ଅଟୁ, ସନ୍ଥଜନ ତୋର ରଙ୍ଗରେ ହିଁ ଲୀନ ରହିଥାନ୍ତି||16||4||13||
ਮਾਰੂ ਮਹਲਾ ੫
ମାରୁ ମହଲା 5
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଈଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ।
ਚਰਨ ਕਮਲ ਹਿਰਦੈ ਨਿਤ ਧਾਰੀ ॥
ମୁଁ ନିତ୍ୟ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଚରଣ ହୃଦୟରେ ଧାରଣ କରିଥାଏ,
ਗੁਰੁ ਪੂਰਾ ਖਿਨੁ ਖਿਨੁ ਨਮਸਕਾਰੀ ॥
ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁଙ୍କୁ ପ୍ରତି କ୍ଷଣରେ ନମନ ଅଟେ,
ਤਨੁ ਮਨੁ ਅਰਪਿ ਧਰੀ ਸਭੁ ਆਗੈ ਜਗ ਮਹਿ ਨਾਮੁ ਸੁਹਾਵਣਾ ॥੧॥
ମନ-ତନ ଆଦି ଅର୍ପଣ କରି ସବୁ ତାହାଙ୍କ ସମ୍ମୁଖରେ ଅର୍ପଣ କରି ଦେଇଛି, ଜଗତରେ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନାମ ହିଁ ସୁନ୍ଦର ଅଟେ||1||
ਸੋ ਠਾਕੁਰੁ ਕਿਉ ਮਨਹੁ ਵਿਸਾਰੇ ॥
ସେହି ଠାକୁରଙ୍କୁ ମନରେ କାହିଁକି ଭୁଲି ଯିବା,
ਜੀਉ ਪਿੰਡੁ ਦੇ ਸਾਜਿ ਸਵਾਰੇ ॥
ଯିଏ ପ୍ରାଣ-ଶରୀର ଦେଇ ବନାଇ ପାଳନ କରିଛନ୍ତି,
ਸਾਸਿ ਗਰਾਸਿ ਸਮਾਲੇ ਕਰਤਾ ਕੀਤਾ ਅਪਣਾ ਪਾਵਣਾ ॥੨॥
ଖାଇବା-ପିଇବା ପ୍ରତି କ୍ଷଣରେ ଈଶ୍ଵର ହିଁ ରକ୍ଷା କରିଥାନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଜୀବ ନିଜେ କରିଥିବା କର୍ମର ଫଳ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ||2||
ਜਾ ਤੇ ਬਿਰਥਾ ਕੋਊ ਨਾਹੀ ॥
ଯାହାଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ଛୋଟ-ବଡ କେହି ମଧ୍ୟ ଖାଲି ହାତରେ ଫେରସ୍ତ ଯାଆନ୍ତି ନାହିଁ,
ਆਠ ਪਹਰ ਹਰਿ ਰਖੁ ਮਨ ਮਾਹੀ ॥
ଏଣୁ, ଆଠ ପ୍ରହର ସେହି ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ସ୍ମରଣକୁ ମନରେ ସ୍ଥାପନ କର।