Page 961
ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬਾਣੀ ਸਤਿਗੁਰ ਪੂਰੇ ਕੀ ਜਿਸੁ ਕਿਰਪਾਲੁ ਹੋਵੈ ਤਿਸੁ ਰਿਦੈ ਵਸੇਹਾ ॥
ପୂର୍ଣ୍ଣ ସଦଗୁରୁଙ୍କ ବାଣୀ ଅମୃତମୟ ଅଟେ, ପରନ୍ତୁ ଏହା ତାହାର ହୃଦୟରେ ହିଁ ବାସ କରିଥାଏ, ଯାହା ଉପରେ ସେ କୃପାଳୁ ହୋଇଯାନ୍ତି।
ਆਵਣ ਜਾਣਾ ਤਿਸ ਕਾ ਕਟੀਐ ਸਦਾ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਹੋਹਾ ॥੨॥
ଗୁରୁ ତାହାର ଜନ୍ମ-ମରଣ ଚକ୍ର ଦୂର କରି ଦିଅନ୍ତି ଏବଂ ତାହାକୁ ସର୍ବଦା ସୁଖ ହିଁ ମିଳିଥାଏ। ||2
ਪਉੜੀ ॥
ପଉଡୀ॥
ਜੋ ਤੁਧੁ ਭਾਣਾ ਜੰਤੁ ਸੋ ਤੁਧੁ ਬੁਝਈ ॥
ହେ ପରମେଶ୍ଵର! ଯେଉ ଜୀବ ତୋତେ ଭଲ ଲାଗିଥାଏ, ସେ ହିଁ ବୁଝିଥାଏ।
ਜੋ ਤੁਧੁ ਭਾਣਾ ਜੰਤੁ ਸੁ ਦਰਗਹ ਸਿਝਈ ॥
ଯେଉଁ ଜୀବ ତୋତେ ପ୍ରିୟ ଲାଗିଥାଏ, ସେ ହିଁ ତୋର ଦରବାରରେ ସଫଳ ହୋଇଥାଏ।
ਜਿਸ ਨੋ ਤੇਰੀ ਨਦਰਿ ਹਉਮੈ ਤਿਸੁ ਗਈ ॥
ଯାହା ଉପରେ କରୁଣା ଦୃଷ୍ଟି ହୋଇଥାଏ, ତାହାର ଅଭିମାନ ଦୂର ହୋଇଯାଏ।
ਜਿਸ ਨੋ ਤੂ ਸੰਤੁਸਟੁ ਕਲਮਲ ਤਿਸੁ ਖਈ ॥
ଯାହା ଉପରେ ତୁ ପ୍ରସନ୍ନ ହୋଇଛୁ, ତାହାର ସବୁ ପାପ-ବିକାର ନାଶ ହୋଇ ଯାଇଛି।
ਜਿਸ ਕੈ ਸੁਆਮੀ ਵਲਿ ਨਿਰਭਉ ਸੋ ਭਈ ॥
ଜଗତର ସ୍ଵାମୀ ଯାହାର ପକ୍ଷରେ ହୋଇଥାନ୍ତି, ସେ ନିର୍ଭୀକ ହୋଇ ଯାଇଛି।
ਜਿਸ ਨੋ ਤੂ ਕਿਰਪਾਲੁ ਸਚਾ ਸੋ ਥਿਅਈ ॥
ଯାହା ଉପରେ ତୁ କୃପାଳୁ ହୋଇଛୁ, ସେ ସତ୍ୟବାଦୀ ହୋଇ ଯାଇଛି।
ਜਿਸ ਨੋ ਤੇਰੀ ਮਇਆ ਨ ਪੋਹੈ ਅਗਨਈ ॥
ଯାହା ଉପରେ ତୁ କୃପା କରୁ, ତାହାକୁ ତୃଷ୍ଣାଗ୍ନି ମଧ୍ୟ ସ୍ପର୍ଶ କରେ ନାହିଁ।
ਤਿਸ ਨੋ ਸਦਾ ਦਇਆਲੁ ਜਿਨਿ ਗੁਰ ਤੇ ਮਤਿ ਲਈ ॥੭॥
ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ଗୁରୁଙ୍କ ଠାରୁ ମତି ନେଇଥାଏ, ତାହା ଉପରେ ତୁ ସଦା ଦୟାଳୁ ରହିଥାଉ। ||7||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੫ ॥
ଶ୍ଳୋକ ମହଲା 5॥
ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਕਿਰਪਾਲ ਆਪੇ ਬਖਸਿ ਲੈ ॥
ହେ କୃପାନିଧି! କୃପା କରି ମୋର କଲ୍ୟାଣ କର।
ਸਦਾ ਸਦਾ ਜਪੀ ਤੇਰਾ ਨਾਮੁ ਸਤਿਗੁਰ ਪਾਇ ਪੈ ॥
ସଦଗୁରୁଙ୍କ ଚରଣରେ ପଡି ମୁଁ ସର୍ବଦା ତୋର ନାମ ଜପ କରିଥାଏ।
ਮਨ ਤਨ ਅੰਤਰਿ ਵਸੁ ਦੂਖਾ ਨਾਸੁ ਹੋਇ ॥
ମୋର ମନ-ତନରେ ସ୍ଥାପିତ ହୁଅ, ଯେପରି ଦୁଃଖର ନାଶ ହୋଇଯାଉ।
ਹਥ ਦੇਇ ਆਪਿ ਰਖੁ ਵਿਆਪੈ ਭਉ ਨ ਕੋਇ ॥
ନିଜ ହାତରେ ମୋର ରକ୍ଷା କର, ଯେପରି କୌଣସି ପ୍ରକାର ଭୟ ପ୍ରଭାବିତ କରିବ ନାହିଁ।
ਗੁਣ ਗਾਵਾ ਦਿਨੁ ਰੈਣਿ ਏਤੈ ਕੰਮਿ ਲਾਇ ॥
ମୁଁ ଦିନ-ରାତି ତୋର ଯଶୋଗାନ କରିଥାଏ, ଏଥିପାଇଁ ମୋତେ ଏହି କାମରେ ଲଗାଇ ରଖ।
ਸੰਤ ਜਨਾ ਕੈ ਸੰਗਿ ਹਉਮੈ ਰੋਗੁ ਜਾਇ ॥
ସନ୍ଥଜନଙ୍କ ସଂଗତି କରିବା ଦ୍ଵାରା ଅହଂକାରର ରୋଗ ଦୂର ହୋଇଯାଏ।
ਸਰਬ ਨਿਰੰਤਰਿ ਖਸਮੁ ਏਕੋ ਰਵਿ ਰਹਿਆ ॥
ସବୁ ଜୀବଙ୍କ ଠାରେ ଏକ ପରମେଶ୍ଵର ହିଁ ବ୍ୟାପ୍ତ ଅଟନ୍ତି।
ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਸਚੁ ਸਚੋ ਸਚੁ ਲਹਿਆ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ହିଁ ସତ୍ୟର ପ୍ରାପ୍ତି ହୋଇଥାଏ ଆଉ ମୁଁ ମଧ୍ୟ ପରମ ସତ୍ୟକୁ ପାଇଛି।
ਦਇਆ ਕਰਹੁ ਦਇਆਲ ਅਪਣੀ ਸਿਫਤਿ ਦੇਹੁ ॥
ହେ ଦୀନଦୟାଳୁ! ଦୟା କର ଏବଂ ନିଜ ସ୍ତୁତି ଦାନ କର।
ਦਰਸਨੁ ਦੇਖਿ ਨਿਹਾਲ ਨਾਨਕ ਪ੍ਰੀਤਿ ਏਹ ॥੧॥
ହେ ନାନକ! ଭଗବାନଙ୍କ ସହିତ ଆମର ଏହି ପ୍ରୀତି ଅଛି ଯେ ତାହାଙ୍କ ଦର୍ଶନ କରି ଆନନ୍ଦିତ ହୋଇ ଯାଇଛି ||1||
ਮਃ ੫ ॥
ମହଲା 5॥
ਏਕੋ ਜਪੀਐ ਮਨੈ ਮਾਹਿ ਇਕਸ ਕੀ ਸਰਣਾਇ ॥
ମନରେ ଏକ ଈଶ୍ଵରଙ୍କୁ ହିଁ ଜପିବା ଉଚିତ ଏବଂ ତାହାଙ୍କ ହିଁ ଶରଣ ନେବା ଉଚିତ।
ਇਕਸੁ ਸਿਉ ਕਰਿ ਪਿਰਹੜੀ ਦੂਜੀ ਨਾਹੀ ਜਾਇ ॥
ତାହାଙ୍କ ସହିତ ହିଁ ପ୍ରେମ କର, ତାହାଙ୍କ ବିନା ଅନ୍ୟ କୌଣସି ପ୍ରେମର ସ୍ଥାନ ନାହିଁ।
ਇਕੋ ਦਾਤਾ ਮੰਗੀਐ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਪਲੈ ਪਾਇ ॥
ଏକ ଦାତାଙ୍କ ଠାରୁ ହିଁ ମାଗିବା ଉଚିତ, ତାହାଙ୍କ ଠାରୁ ସବୁକିଛି ମିଳିଯାଏ।
ਮਨਿ ਤਨਿ ਸਾਸਿ ਗਿਰਾਸਿ ਪ੍ਰਭੁ ਇਕੋ ਇਕੁ ਧਿਆਇ ॥
ନିଜର ମନ ଓ ତନରେ ପ୍ରତି ଶ୍ଵାସ ଓ ଗ୍ରାସରେ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଧ୍ୟାନ କର।
ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਨਾਮੁ ਨਿਧਾਨੁ ਸਚੁ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਾਇਆ ਜਾਇ ॥
ସଚ୍ଚା ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ନାମାମୃତ ହିଁ ସଚ୍ଚା କୋଷ ଅଟେ, ଯାହା ଗୁରୁଙ୍କ ସହାୟତାରୁ ମିଳିଥାଏ।
ਵਡਭਾਗੀ ਤੇ ਸੰਤ ਜਨ ਜਿਨ ਮਨਿ ਵੁਠਾ ਆਇ ॥
ସେହି ସନ୍ଥଜନ ବଡ ଭାଗ୍ୟଶାଳୀ ଅଟେ, ଯାହାର ମନରେ ଭଗବାନ ବସ କରିଥାନ୍ତି।
ਜਲਿ ਥਲਿ ਮਹੀਅਲਿ ਰਵਿ ਰਹਿਆ ਦੂਜਾ ਕੋਈ ਨਾਹਿ ॥
ଜଳ, ସ୍ଥଳ ଓ ଆକାଶରେ ଏକ ପରମାତ୍ମା ହିଁ ରମଣ କରିଥାନ୍ତି, ଆଉ କେହି ନାହାନ୍ତି।
ਨਾਮੁ ਧਿਆਈ ਨਾਮੁ ਉਚਰਾ ਨਾਨਕ ਖਸਮ ਰਜਾਇ ॥੨॥
ହେ ନାନକ! ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ଇଚ୍ଛାରେ ହିଁ ନାମର ଉଚ୍ଚାରଣ ଓ ଧ୍ୟାନ କରିଥାଏ||2||
ਪਉੜੀ ॥
ପଉଡୀ॥
ਜਿਸ ਨੋ ਤੂ ਰਖਵਾਲਾ ਮਾਰੇ ਤਿਸੁ ਕਉਣੁ ॥
ହେ ଈଶ୍ଵର! ତୁ ଯାହାର ରଖୁଆଳ ଅଟୁ, ତାହାକୁ କିଏ ମାରି ପାରିବ?
ਜਿਸ ਨੋ ਤੂ ਰਖਵਾਲਾ ਜਿਤਾ ਤਿਨੈ ਭੈਣੁ ॥
ତୁ ଯାହାର ରକ୍ଷକ ଅଟୁ, ସେ ତିନି ଲୋକର ବିଜୟ କରି ନେଇଛି।
ਜਿਸ ਨੋ ਤੇਰਾ ਅੰਗੁ ਤਿਸੁ ਮੁਖੁ ਉਜਲਾ ॥
ତୁ ଯାହାର ସାଥି ଦେଉ, ତାହାର ମୁଖ ଉଜ୍ଜଳ ହୋଇଯାଏ।
ਜਿਸ ਨੋ ਤੇਰਾ ਅੰਗੁ ਸੁ ਨਿਰਮਲੀ ਹੂੰ ਨਿਰਮਲਾ ॥
ଯାହାକୁ ତୋର ସାଥି ମିଳିଯାଏ, ସେ ଅତ୍ୟନ୍ତ ନିର୍ମଳ ହୋଇଯାଏ।
ਜਿਸ ਨੋ ਤੇਰੀ ਨਦਰਿ ਨ ਲੇਖਾ ਪੁਛੀਐ ॥
ଯାହା ଉପରେ ତୋର କୃପା-ଦୃଷ୍ଟି ହୋଇଯାଏ, ତାହାର କର୍ମର ହିସାବ ପଚରା ଯାଏ ନାହିଁ।
ਜਿਸ ਨੋ ਤੇਰੀ ਖੁਸੀ ਤਿਨਿ ਨਉ ਨਿਧਿ ਭੁੰਚੀਐ ॥
ଯାହାକୁ ତୋର ଖୁସି ହାସଲ ହୋଇଯାଏ, ସେ ଦୁନିଆର ନିଧି ଭୋଗ କରିଥାଏ।
ਜਿਸ ਨੋ ਤੂ ਪ੍ਰਭ ਵਲਿ ਤਿਸੁ ਕਿਆ ਮੁਹਛੰਦਗੀ ॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ତୁ ଯାହା ପକ୍ଷରେ ଅଛୁ, ତାହାର କୌଣସି ଚିନ୍ତା ନାହିଁ।
ਜਿਸ ਨੋ ਤੇਰੀ ਮਿਹਰ ਸੁ ਤੇਰੀ ਬੰਦਿਗੀ ॥੮॥
ଯାହା ଉପରେ ତୋର କୃପା ଅଛି, ସେ ତୋର ଭଜନ, ବନ୍ଦନାରେ ଲୀନ ଥାଏ। ||8||
ਸਲੋਕ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଶ୍ଳୋକ ମହଲା 5॥
ਹੋਹੁ ਕ੍ਰਿਪਾਲ ਸੁਆਮੀ ਮੇਰੇ ਸੰਤਾਂ ਸੰਗਿ ਵਿਹਾਵੇ ॥
ହେ ସ୍ଵାମୀ! କୃପାଳୁ ହୁଅ, ଯେପରି ମୋର ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଜୀବନ ସନ୍ଥଙ୍କ ସହିତ ଅତିବାହିତ ହେବ।
ਤੁਧਹੁ ਭੁਲੇ ਸਿ ਜਮਿ ਜਮਿ ਮਰਦੇ ਤਿਨ ਕਦੇ ਨ ਚੁਕਨਿ ਹਾਵੇ ॥੧॥
ଯିଏ ତୋତେ ଭୁଲି ଯାଇଛି, ଜନ୍ମ-ମରଣରେ ଦୁଃଖୀ ରହିଥାଏ ଆଉ ତାହାର କଷ୍ଟ କେବେ ସମାପ୍ତ ହୁଏନାହିଁ||1||
ਮਃ ੫ ॥
ମହଲା 5॥
ਸਤਿਗੁਰੁ ਸਿਮਰਹੁ ਆਪਣਾ ਘਟਿ ਅਵਘਟਿ ਘਟ ਘਾਟ ॥
ମନରେ ସଦଗୁରୁଙ୍କୁ ହିଁ ସ୍ମରଣ କର, ପାହାଡ ଚଢ କିମ୍ବା ଦରିଆ ପାର କର।
ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਜਪੰਤਿਆ ਕੋਇ ਨ ਬੰਧੈ ਵਾਟ ॥੨॥
ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ନାମ ଜପିବା ଦ୍ଵାରା ମାର୍ଗରେ କୌଣସି ବାଧା ଆସେ ନାହିଁ ||2||
ਪਉੜੀ ॥
ପଉଡୀ॥