Page 810
ਸ੍ਰਮੁ ਕਰਤੇ ਦਮ ਆਢ ਕਉ ਤੇ ਗਨੀ ਧਨੀਤਾ ॥੩॥
ଯେଉଁ ବ୍ୟାକଟୁ ପୂର୍ବରୁ କମ ମୂଲ୍ୟ ପାଇ ଶ୍ରମଦାନ କରୁଥିଲା, ବର୍ତ୍ତମାନ ତାହାକୁ ଧନବାନ ମାନାଯାଉଛି॥3॥
ਕਵਨ ਵਡਾਈ ਕਹਿ ਸਕਉ ਬੇਅੰਤ ਗੁਨੀਤਾ ॥
ହେ ଅନନ୍ତ ଗୁଣର ଭଣ୍ଡାର! ମୁଁ ତୋର କେଉଁ କେଉଁ ମହିମା ଗାନ କରି ପାରିବି?
ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਮੋਹਿ ਨਾਮੁ ਦੇਹੁ ਨਾਨਕ ਦਰ ਸਰੀਤਾ ॥੪॥੭॥੩੭॥
ନାନକ ବିନତି କରନ୍ତି ଯେ ହେ ପ୍ରଭୁ! କୃପା କରି ମୋତେ ନିଜ ନାମ ଦିଅ, ମୁଁ ତୋର ଦର୍ଶନର ଅଭିଳାଷୀ ଅଟେ||4||7||37||
ਬਿਲਾਵਲੁ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ବିଲାବଲୁ ମହଲା 5॥
ਅਹੰਬੁਧਿ ਪਰਬਾਦ ਨੀਤ ਲੋਭ ਰਸਨਾ ਸਾਦਿ ॥
ଅହଂ ଭାବନା କାରଣରୁ ନିତ୍ୟ ମନୁଷ୍ୟ ଝଗଡା କରିଥାଏ ଆଉ ଜିହ୍ଵାର ସ୍ଵାଦରେ ଫସି ବଡ ଲୋଭ କରିଥାଏ।
ਲਪਟਿ ਕਪਟਿ ਗ੍ਰਿਹਿ ਬੇਧਿਆ ਮਿਥਿਆ ਬਿਖਿਆਦਿ ॥੧॥
ସେ ନିଜ ପରିବାର ମୋହରେ ଫସି ଲୋକଙ୍କ ସହିତ ଛଳ-କପଟ କରିଥାନ୍ତି ଆଉ ମିଥ୍ୟା ବିକାର ଆଦିରେ ବାନ୍ଧି ରହିଥାନ୍ତି॥1॥
ਐਸੀ ਪੇਖੀ ਨੇਤ੍ਰ ਮਹਿ ਪੂਰੇ ਗੁਰ ਪਰਸਾਦਿ ॥
ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ମୁଁ ତାହାଙ୍କ ଏପରି ଦୁର୍ଦ୍ଦଶା ନିଜ ଆଖିରେ ଦେଖିଛି।
ਰਾਜ ਮਿਲਖ ਧਨ ਜੋਬਨਾ ਨਾਮੈ ਬਿਨੁ ਬਾਦਿ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ରାଜ୍ୟ, ସମ୍ପତ୍ତି, ଧନ ଏବଂ ଯୌବନ ଏହା ସବୁ ଭଗବାନଙ୍କ ନାମ ବିନା ବ୍ୟର୍ଥ ଅଟେ॥1॥ରୁହ॥
ਰੂਪ ਧੂਪ ਸੋਗੰਧਤਾ ਕਾਪਰ ਭੋਗਾਦਿ ॥
ସୁନ୍ଦର ରୂପ ବାଲା ପଦାର୍ଥ, ଧୂପ, ସୁଗନ୍ଧି, ବସ୍ତ୍ର ଏବଂ ସ୍ଵାଦିଷ୍ଟ ଭୋଜନ ଇତ୍ୟାଦି ସବୁ
ਮਿਲਤ ਸੰਗਿ ਪਾਪਿਸਟ ਤਨ ਹੋਏ ਦੁਰਗਾਦਿ ॥੨॥
ପାପୀ ମନୁଷ୍ୟର ତନକୁ ସ୍ପର୍ଶ କରି ଦୁର୍ଗନ୍ଧଯୁକ୍ତ ବନିଯାଏ॥2॥
ਫਿਰਤ ਫਿਰਤ ਮਾਨੁਖੁ ਭਇਆ ਖਿਨ ਭੰਗਨ ਦੇਹਾਦਿ ॥
ଅନେକ ଯୋନିରେ ପଥଭ୍ରଷ୍ଟ ରହିବା ପରେ ଜୀବକୁ ଅମୂଲ୍ୟ ମନୁଷ୍ୟ-ଜୀବନ ମିଳିଛି ଏବଂ ଏହା କ୍ଷଣ ଭଙ୍ଗୁର ଅଟେ।
ਇਹ ਅਉਸਰ ਤੇ ਚੂਕਿਆ ਬਹੁ ਜੋਨਿ ਭ੍ਰਮਾਦਿ ॥੩॥
ଏହି ସୁନେଲି ଅବସର ହରାଇ ଜୀବ ପୁନର୍ବାର ଅନେକ ଯୋନିରେ ପଥଭ୍ରଷ୍ଟ ରହିଥାଏ॥3॥
ਪ੍ਰਭ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਗੁਰ ਮਿਲੇ ਹਰਿ ਹਰਿ ਬਿਸਮਾਦ ॥
ପ୍ରଭୁ-କୃପା ଦ୍ଵାରା ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତିକୁ ଗୁରୁ ମିଳିଯାନ୍ତି, ସେ ଅଦ୍ଭୁତ ରୂପ ବାଲା ହରିଙ୍କ ନାମ ଜପିଥାଏ।
ਸੂਖ ਸਹਜ ਨਾਨਕ ਅਨੰਦ ਤਾ ਕੈ ਪੂਰਨ ਨਾਦ ॥੪॥੮॥੩੮॥
ହେ ନାନକ! ତାହାକୁ ସ୍ଵାଭାବିକ ସୁଖ ଓ ଆନନ୍ଦ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଯାଏ ଆଉ ମନରେ ଅନାହଦ ନାଦ ଉତ୍ପନ୍ନ ହୋଇଥାଏ||4||8||38||
ਬਿਲਾਵਲੁ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ବିଲାବଲୁ ମହଲା 5॥
ਚਰਨ ਭਏ ਸੰਤ ਬੋਹਿਥਾ ਤਰੇ ਸਾਗਰੁ ਜੇਤ ॥
ସନ୍ଥଙ୍କ ଚରଣ ଜାହାଜ ବନି ଯାଇଛି, ଯାହାଦ୍ୱାରା ଅନେକ ଜୀବ ଭବସାଗରରୁ ପାର ହୋଇଛନ୍ତି।
ਮਾਰਗ ਪਾਏ ਉਦਿਆਨ ਮਹਿ ਗੁਰਿ ਦਸੇ ਭੇਤ ॥੧॥
ଗୁରୁ ପ୍ରଭୁ ମିଳନର ଭେଦ ବତାଇଛନ୍ତି ଆଉ ତାହାକୁ ସଂସାର ରୂପୀ ଜଙ୍ଗଲର ଭ୍ରମରୁ ସତମାର୍ଗକୁ ଆଣିଛନ୍ତି॥1॥
ਹਰਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਹਰੇ ਹਰਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਹੇਤ ॥
ସର୍ବଦା 'ହରି-ହରି-ହରି-ହରି' ଜପ କର,
ਊਠਤ ਬੈਠਤ ਸੋਵਤੇ ਹਰਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਚੇਤ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ହରିନାମ ସହିତ ପ୍ରେମ କର ଉଠିବ, ବସିବା ତଥା ଶୋଇବା ସମୟରେ ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କୁ ସ୍ମରଣ କର॥1॥ରୁହ॥
ਪੰਚ ਚੋਰ ਆਗੈ ਭਗੇ ਜਬ ਸਾਧਸੰਗੇਤ ॥
ଯେବେ ସାଧୁ-ସଙ୍ଗତି କରିଛି କାମ, କ୍ରୋଧ, ଲୋଭ, ମୋହ ଏବଂ ଅହଂକାର ରୂପୀ ପାଞ୍ଚ ଚୋର ଚାଲି ଯାଇଛନ୍ତି।
ਪੂੰਜੀ ਸਾਬਤੁ ਘਣੋ ਲਾਭੁ ਗ੍ਰਿਹਿ ਸੋਭਾ ਸੇਤ ॥੨॥
ନାମ ରୂପୀ ପୁଞ୍ଜି ସଞ୍ଚୟ କରି ସେ ବହୁତ ଲାଭ ହାସଲ କରିଛନ୍ତି ଆଉ ସେ ଶୋଭା ସହିତ ନିଜ ଘରକୁ ଫେରି ଆସିଛି॥2॥
ਨਿਹਚਲ ਆਸਣੁ ਮਿਟੀ ਚਿੰਤ ਨਾਹੀ ਡੋਲੇਤ ॥
ସେ ଏବେ ଅଟଳ ଆସନ ପ୍ରାପ୍ତ କରି ନେଇଛି, ତାହାର ସବୁ ଚିନ୍ତା ଦୂର ହୋଇ ଯାଇଛି ଆଉ ସେ କେବେ ପଥଭ୍ରଷ୍ଟ ହେଉନାହିଁ।
ਭਰਮੁ ਭੁਲਾਵਾ ਮਿਟਿ ਗਇਆ ਪ੍ਰਭ ਪੇਖਤ ਨੇਤ ॥੩॥
ନିଜ ନେତ୍ରରେ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସାକ୍ଷାତ ଦର୍ଶନ କରିବା ଦ୍ଵାରା ତାହାର ଭ୍ରମ ଦୂର ହୋଇ ଯାଇଛି॥3॥
ਗੁਣ ਗਭੀਰ ਗੁਨ ਨਾਇਕਾ ਗੁਣ ਕਹੀਅਹਿ ਕੇਤ ॥
ପରମାତ୍ମା ଗୁଣର ଗଭୀର ସାଗର ଅଟନ୍ତି, ସର୍ବ ଗୁଣର ମାଲିକ ଅଟନ୍ତି, ତାହାଙ୍କ କେଉଁ ଗୁଣ ବର୍ଣ୍ଣନା କରାଯାଇ ପାରିବ?
ਨਾਨਕ ਪਾਇਆ ਸਾਧਸੰਗਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਅੰਮ੍ਰੇਤ ॥੪॥੯॥੩੯॥
ହେ ନାନକ! ସାଧୁଙ୍କ ସଙ୍ଗତିରେ ମିଶି ହରିନାମ ରୂପୀ ଅମୃତ ପାନ କରିଛି||4||9||39||
ਬਿਲਾਵਲੁ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ବିଲାବଲୁ ମହଲା 5॥
ਬਿਨੁ ਸਾਧੂ ਜੋ ਜੀਵਨਾ ਤੇਤੋ ਬਿਰਥਾਰੀ ॥
ସାଧୁଙ୍କ ସଙ୍ଗତି ବିନା ଆମର ସବୁ ଜୀବନ ବ୍ୟର୍ଥ ହୋଇ ଯାଇଛି।
ਮਿਲਤ ਸੰਗਿ ਸਭਿ ਭ੍ਰਮ ਮਿਟੇ ਗਤਿ ਭਈ ਹਮਾਰੀ ॥੧॥
କିନ୍ତୁ ବର୍ତ୍ତମାନ ସାଧୁ-ସଙ୍ଗତିରେ ମିଶି ସାରା ଭ୍ରମ ଦୂର ହୋଇ ଯାଇଛି ଆଉ ଆମର ଗତି ହୋଇ ଯାଇଛି॥1॥
ਜਾ ਦਿਨ ਭੇਟੇ ਸਾਧ ਮੋਹਿ ਉਆ ਦਿਨ ਬਲਿਹਾਰੀ ॥
ଯେଉଁ ଦିନ ମୋତେ ସାଧୁ ମିଳିଥିଲେ, ମୁଁ ସେହି ଦିନ ପ୍ରତି ସମର୍ପିତ ଯାଉଛି।
ਤਨੁ ਮਨੁ ਅਪਨੋ ਜੀਅਰਾ ਫਿਰਿ ਫਿਰਿ ਹਉ ਵਾਰੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ମୁଁ ନିଜ ତନ, ମନ ଏବଂ ପ୍ରାଣ ବାରମ୍ବାର ସାଧୁଙ୍କ ପ୍ରତି ସମର୍ପିତ କରୁଛି॥1॥ରୁହ॥
ਏਤ ਛਡਾਈ ਮੋਹਿ ਤੇ ਇਤਨੀ ਦ੍ਰਿੜਤਾਰੀ ॥
ସାଧୁ ମୋ' ଠାରୁ ଅହଂତ୍ଵ ଛଡାଇ ନେଇଛନ୍ତି ଆଉ ଏତେ ଦୃଢତା ପ୍ରଦାନ କରିଛନ୍ତି ଯେ
ਸਗਲ ਰੇਨ ਇਹੁ ਮਨੁ ਭਇਆ ਬਿਨਸੀ ਅਪਧਾਰੀ ॥੨॥
ଏବେ ମୋର ଏହି ମନ ସବୁଙ୍କ ଚରଣ-ଧୂଳି ବନି ଯାଇଛି ଆଉ ସମସ୍ତ ସ୍ଵାର୍ଥପରତା ନାଶ ହୋଇ ଯାଇଛି॥2॥
ਨਿੰਦ ਚਿੰਦ ਪਰ ਦੂਖਨਾ ਏ ਖਿਨ ਮਹਿ ਜਾਰੀ ॥
ସେ ମୋର ମନର ପରନିନ୍ଦା ଓ ପରଚିନ୍ତା ଏକ କ୍ଷଣରେ ଜଳାଇ ଦେଇଛନ୍ତି।
ਦਇਆ ਮਇਆ ਅਰੁ ਨਿਕਟਿ ਪੇਖੁ ਨਾਹੀ ਦੂਰਾਰੀ ॥੩॥
ବର୍ତ୍ତମାନ ମୋ' ଠାରେ ଏତେ ଦୟା ଓ ପ୍ରେମର ଭାବନା ଯେ ସବୁ ଜୀବଙ୍କ ଠାରେ ବାସ କରୁଥିବା ଈଶ୍ଵରଙ୍କୁ ମୁଁ ନିକଟରେ ହି ଦେଖିଥାଏ ଓ ବୁଝିଥାଏ॥3॥
ਤਨ ਮਨ ਸੀਤਲ ਭਏ ਅਬ ਮੁਕਤੇ ਸੰਸਾਰੀ ॥
ମୋର ତନ-ମନ ଶୀତଳ ହୋଇ ଯାଇଛି ଆଉ ଏବେ ମୁଁ ସଂସାରର ବନ୍ଧନରୁ ମୁକ୍ତ ହୋଇ ଯାଇଛି।
ਹੀਤ ਚੀਤ ਸਭ ਪ੍ਰਾਨ ਧਨ ਨਾਨਕ ਦਰਸਾਰੀ ॥੪॥੧੦॥੪੦॥
ହେ ନାନକ! ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଦର୍ଶନ ହିନ ମୋର ଧନ, ପ୍ରାଣ ଓ ସବୁକିଛି ଅଟେ||4||10||40||
ਬਿਲਾਵਲੁ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ବିଲାବଲୁ ମହଲା 5॥
ਟਹਲ ਕਰਉ ਤੇਰੇ ਦਾਸ ਕੀ ਪਗ ਝਾਰਉ ਬਾਲ ॥
ହେ ଇଶ୍ଵର! ମୁଁ ତୋର ଦାସର ସେବା କରିଥାଏ ଆଉ ନିଜ କେଶରେ ତାହାଙ୍କ ଚରଣ ଝାଡିଥାଏ।
ਮਸਤਕੁ ਅਪਨਾ ਭੇਟ ਦੇਉ ਗੁਨ ਸੁਨਉ ਰਸਾਲ ॥੧॥
ମୁଁ ନିଜ ମସ୍ତକ ତାହାଙ୍କୁ ଭେଟ କରିଥାଏ ଆଉ ତୋର ରସିଲା ଗୁଣ ଶୁଣିଥାଏ॥1॥
ਤੁਮ੍ਹ੍ਹ ਮਿਲਤੇ ਮੇਰਾ ਮਨੁ ਜੀਓ ਤੁਮ੍ਹ੍ਹ ਮਿਲਹੁ ਦਇਆਲ ॥
ହେ ଦୟାଳୁ! ତୁମେ ଆସି ମୋତେ ମିଳନ କର, କାରଣ ତୁମକୁ ଏମଏଲଏନ କରି ହିନ ମୋର ମନ ଜୀବନ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ।
ਨਿਸਿ ਬਾਸੁਰ ਮਨਿ ਅਨਦੁ ਹੋਤ ਚਿਤਵਤ ਕਿਰਪਾਲ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ହେ କୃପାର ସାଗର! ତୋତେ ମାନେ ପକାଇ ରାତିଦିନ ମୋର ମନରେ ଆନନ୍ଦ ବନି ରହିଥାଏ॥1॥ରୁହ॥