Page 799
ਜਪਿ ਮਨ ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਰਸਨਾ ॥
ହେ ମନ! ନିଜ ଜିହ୍ଵାରେ ରାମ-ନାମ ଜପ କର।
ਮਸਤਕਿ ਲਿਖਤ ਲਿਖੇ ਗੁਰੁ ਪਾਇਆ ਹਰਿ ਹਿਰਦੈ ਹਰਿ ਬਸਨਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
କପାଳରେ ଲେଖା ହୋଇଥିବା ଭାଗ୍ୟ ଅନୁସାରେ ମୁଁ ଗୁରୁଙ୍କୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଛି ଆଉ ହୃଦୟରେ ଭଗବାନଙ୍କ ନିବାସ ହୋଇ ଯାଇଛି॥1॥ରୁହ॥
ਮਾਇਆ ਗਿਰਸਤਿ ਭ੍ਰਮਤੁ ਹੈ ਪ੍ਰਾਨੀ ਰਖਿ ਲੇਵਹੁ ਜਨੁ ਅਪਨਾ ॥
ହେ ଶ୍ରୀହରି! ମାୟାରେ ଗ୍ରସ୍ତ ହୋଇ ପ୍ରାଣୀ ପଥଭ୍ରଷ୍ଟ ରହିଥାଏ, ନିଜ ଦାସରୁ ଏଥିରୁ ରକ୍ଷା କର।
ਜਿਉ ਪ੍ਰਹਿਲਾਦੁ ਹਰਣਾਖਸਿ ਗ੍ਰਸਿਓ ਹਰਿ ਰਾਖਿਓ ਹਰਿ ਸਰਨਾ ॥੨॥
ଯେପରି ଦୈତ୍ୟ ହିରଣ୍ୟକଶ୍ୟପ ଭକ୍ତ ପ୍ରହଳଦକୁ ସ୍ତମ୍ଭରେ ବାନ୍ଧି ନେଇଥିଲା, ଶରଣରେ ଆସିବା ଦ୍ଵାରା ତୁ ତାହାକୁ ରକ୍ଷା କରିଥିଲୁ, ସେପରି ହିଁ ଆମକୁ ରକ୍ଷା କର॥2॥
ਕਵਨ ਕਵਨ ਕੀ ਗਤਿ ਮਿਤਿ ਕਹੀਐ ਹਰਿ ਕੀਏ ਪਤਿਤ ਪਵੰਨਾ ॥
ଶ୍ରୀହରି ବଡ ବଡ ପାପୀକୁ ମଧ୍ୟ ପବିତ୍ର କରିଛନ୍ତି, ମୁଁ କେଉଁ କେଉଁ ଅବସ୍ଥା ବର୍ଣ୍ଣନା କରିବି?
ਓਹੁ ਢੋਵੈ ਢੋਰ ਹਾਥਿ ਚਮੁ ਚਮਰੇ ਹਰਿ ਉਧਰਿਓ ਪਰਿਓ ਸਰਨਾ ॥੩॥
ଯେଉଁ ଚମାର ହାତରେ ଚମଡା ଥାଏ ଏବଂ ସେ ମରୁତ ପଶୁ ଧୋଇ ରହୁଥିଲା, କିନ୍ତୁ ଯେତେବେଳେ ସେ ଶରଣରେ ଆସିଥିଲା, ଭଗବାନ ତାହାକୁ ମଧ୍ୟ ଉଦ୍ଧାର କରିଛନ୍ତି॥3॥
ਪ੍ਰਭ ਦੀਨ ਦਇਆਲ ਭਗਤ ਭਵ ਤਾਰਨ ਹਮ ਪਾਪੀ ਰਾਖੁ ਪਪਨਾ ॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ତୁ ଦୀନଦୟାଳୁ ଅଟୁ, ନିଜ ଭକ୍ତକୁ ସଂସାରର ଜନ୍ମ-ମରଣରୁ ପାର କରାଇବା ବାଲା ଅଟୁ, ଏଣୁ ମୋ' ଭଳି ପାପୀକୁ ରକ୍ଷା କର।
ਹਰਿ ਦਾਸਨ ਦਾਸ ਦਾਸ ਹਮ ਕਰੀਅਹੁ ਜਨ ਨਾਨਕ ਦਾਸ ਦਾਸੰਨਾ ॥੪॥੧॥
ଦାସ ନାନକ ପ୍ରାର୍ଥନା କରନ୍ତି ଯେ ହେ ଶ୍ରୀହରି! ମୁଁ ତୋର ଦାସର ଦାସ ଅଟେ ମୋତେ ନିଜର ଦାସର ଦାସ ବନାଅ॥4॥1॥
ਬਿਲਾਵਲੁ ਮਹਲਾ ੪ ॥
ବିଲାବଲୁ ମହଲା 4 ॥
ਹਮ ਮੂਰਖ ਮੁਗਧ ਅਗਿਆਨ ਮਤੀ ਸਰਣਾਗਤਿ ਪੁਰਖ ਅਜਨਮਾ ॥
ହେ ଅଜନ୍ମା ପ୍ରଭୁ! ଆମେ ମୂର୍ଖ, ବୋକା, ଅଜ୍ଞାନ ବୁଦ୍ଧି ବାଲା ତୋର ଶରଣରେ ଆସିଛୁ।
ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਰਖਿ ਲੇਵਹੁ ਮੇਰੇ ਠਾਕੁਰ ਹਮ ਪਾਥਰ ਹੀਨ ਅਕਰਮਾ ॥੧॥
ହେ ମୋର ଠାକୁର! ଆମେ ବଡ ପଥର ହୃଦୟ ବାଲା, ଗୁଣହୀନ ଏବଂ କର୍ମହୀନ ଅଟୁ, କୃପା କରି ଆମକୁ ରକ୍ଷା କର॥1॥
ਮੇਰੇ ਮਨ ਭਜੁ ਰਾਮ ਨਾਮੈ ਰਾਮਾ ॥
ହେ ମୋର ମନ! ରାମ-ନାମର ଭଜନ କର;
ਗੁਰਮਤਿ ਹਰਿ ਰਸੁ ਪਾਈਐ ਹੋਰਿ ਤਿਆਗਹੁ ਨਿਹਫਲ ਕਾਮਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ଉପଦେଶ ଦ୍ଵାରା ହିଁ ହରିରସ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ, ଏଥିପାଇଁ ଅନ୍ୟ ସବୁ ନିଷ୍ଫଳ କାର୍ଯ୍ୟ ତ୍ୟାଗ କର॥1॥ରୁହ॥
ਹਰਿ ਜਨ ਸੇਵਕ ਸੇ ਹਰਿ ਤਾਰੇ ਹਮ ਨਿਰਗੁਨ ਰਾਖੁ ਉਪਮਾ ॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ତୁ ନିଜ ଭକ୍ତକୁ ଭବସାଗରରୁ ପାର କରାଇଛୁ, ଏଥିପାଇଁ ମୋ' ଭଳି ଗୁଣହୀନକୁ ରକ୍ଷା କର, ଏଥିରେ ତୋର ହିଁ ଗୌରବ ଅଛି।
ਤੁਝ ਬਿਨੁ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਈ ਮੇਰੇ ਠਾਕੁਰ ਹਰਿ ਜਪੀਐ ਵਡੇ ਕਰੰਮਾ ॥੨॥
ହେ ମୋର ଠାକୁର! ତୋର ଅତିରିକ୍ତ ଅନ୍ୟ କିଛି ସାହାରା ନାହିଁ, ବଡ ଭାଗ୍ୟରୁ ତୋର ଜପ କରିବାକୁ ମିଳିଥାଏ॥2॥
ਨਾਮਹੀਨ ਧ੍ਰਿਗੁ ਜੀਵਤੇ ਤਿਨ ਵਡ ਦੂਖ ਸਹੰਮਾ ॥
ନାମବିହୀନ ଲୋକଙ୍କ ଜ୍ଞାନ ଧିକ୍କାରଯୋଗ୍ୟ ଅଟେ, କାରଣ ତାହାକୁ ଦୁଃଖର ଭାରି ଚିନ୍ତା ଲାଗି ରହିଥାଏ।
ਓਇ ਫਿਰਿ ਫਿਰਿ ਜੋਨਿ ਭਵਾਈਅਹਿ ਮੰਦਭਾਗੀ ਮੂੜ ਅਕਰਮਾ ॥੩॥
ସେ ବାରମ୍ବାର ଯୋନିର ଚକ୍ରରେ ପଡିଥାଏ, ଏପରି ବ୍ୟକ୍ତି ଭାଗ୍ୟହୀନ, ମୂର୍ଖ ତଥା କର୍ମହୀନ ହୋଇଥାଏ॥3॥
ਹਰਿ ਜਨ ਨਾਮੁ ਅਧਾਰੁ ਹੈ ਧੁਰਿ ਪੂਰਬਿ ਲਿਖੇ ਵਡ ਕਰਮਾ ॥
ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନାମ ହିଁ ଭକ୍ତର ଜୀବନର ଆଧାର ଅଟେ, ବିଧାତା ପୂର୍ବ ଜନ୍ମରୁ ତାହାର ଶୁଭ କର୍ମ ଲେଖିଥାଏ।
ਗੁਰਿ ਸਤਿਗੁਰਿ ਨਾਮੁ ਦ੍ਰਿੜਾਇਆ ਜਨ ਨਾਨਕ ਸਫਲੁ ਜਨੰਮਾ ॥੪॥੨॥
ହେ ନାନକ! ସେହି ଲୋକର ଜନ୍ମ ସଫଳ ଅଟେ, ଯାହା ଠାରେ ଗୁରୁ ନାମ ଦୃଢ କରିଛନ୍ତି॥4॥2॥
ਬਿਲਾਵਲੁ ਮਹਲਾ ੪ ॥
ବିଲାବଲୁ ମହଲା 4 ॥
ਹਮਰਾ ਚਿਤੁ ਲੁਭਤ ਮੋਹਿ ਬਿਖਿਆ ਬਹੁ ਦੁਰਮਤਿ ਮੈਲੁ ਭਰਾ ॥
ମୋର ଚିତ୍ତ ବିଷ ରୂପୀ ମାୟାର ମୋହରେ ଫସି ରହିଛି ଆଉ ଏଥିରେ ମନ୍ଦ ବୁଦ୍ଧିର ବହୁତ ମଇଳା ଭରି ରହିଛି।
ਤੁਮ੍ਹ੍ਹਰੀ ਸੇਵਾ ਕਰਿ ਨ ਸਕਹ ਪ੍ਰਭ ਹਮ ਕਿਉ ਕਰਿ ਮੁਗਧ ਤਰਾ ॥੧॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ମୁଁ ତୋର ସେବା କରେ ନାହିଁ, ପୁଣି ମୁଁ, ମୂର୍ଖ, ଭବସାଗରରୁ କିପରି ପାର ହେବି?॥1॥
ਮੇਰੇ ਮਨ ਜਪਿ ਨਰਹਰ ਨਾਮੁ ਨਰਹਰਾ ॥
ହେ ମୋର ମନ! ଈଶ୍ବରଙ୍କ ନାମ ଜପ କର।
ਜਨ ਊਪਰਿ ਕਿਰਪਾ ਪ੍ਰਭਿ ਧਾਰੀ ਮਿਲਿ ਸਤਿਗੁਰ ਪਾਰਿ ਪਰਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ପ୍ରଭୁ ନିଜ ଭକ୍ତ ଉପରେ କୃପା କରିଛନ୍ତି ଆଉ ସେହି ଭକ୍ତ ଗୁରୁଙ୍କ ସହିତ ମିଶି ଭବସାଗରରୁ ପାର ହୋଇ ଯାଇଛି॥1॥ରୁହ॥
ਹਮਰੇ ਪਿਤਾ ਠਾਕੁਰ ਪ੍ਰਭ ਸੁਆਮੀ ਹਰਿ ਦੇਹੁ ਮਤੀ ਜਸੁ ਕਰਾ ॥
ହେ ମୋର ସ୍ଵାମୀ ପ୍ରଭୁ! ତୁ ମୋର ପିତା ଅଟୁ ଆଉ ତୁ ହିଁ ମୋର ଠାକୁର ଅଟୁ, ମୋତେ ଏପରି ବୁଦ୍ଧି ଦିଅ ଯେପରି ମୁଁ ତୋର ଯଶ କରି ପାରିବି!
ਤੁਮ੍ਹ੍ਹਰੈ ਸੰਗਿ ਲਗੇ ਸੇ ਉਧਰੇ ਜਿਉ ਸੰਗਿ ਕਾਸਟ ਲੋਹ ਤਰਾ ॥੨॥
ଯେପରି କାଠ ଦ୍ଵାରା ଲୁହା ନଦୀରେ ପାର ହୋଇଯାଏ, ସେପରି ହିଁ ତୁମର ଭକ୍ତି ସାଥିରେ ଲାଗି ରହି ତାହାର ମଧ୍ୟ ଉଦ୍ଧାର ହୋଇଯାଏ॥2॥
ਸਾਕਤ ਨਰ ਹੋਛੀ ਮਤਿ ਮਧਿਮ ਜਿਨ੍ਹ੍ਹ ਹਰਿ ਹਰਿ ਸੇਵ ਨ ਕਰਾ ॥
ଯିଏ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଉପାସନା କରି ନାହିଁ, ସେହି ମାୟାବୀ ବ୍ୟକ୍ତିର ମତି ବଡ ମଳିନ ହୋଇଥାଏ।
ਤੇ ਨਰ ਭਾਗਹੀਨ ਦੁਹਚਾਰੀ ਓਇ ਜਨਮਿ ਮੁਏ ਫਿਰਿ ਮਰਾ ॥੩॥
ଏପରି ବ୍ୟକ୍ତି ଭାଗ୍ୟହୀନ ଏବଂ ଦୁରାଚାରୀ ଅଟେ ଆଉ ସେ ବାରମ୍ବାର ଜନ୍ମ-ମରଣ ଚକ୍ରରେ ଆସିଥାଏ॥3॥
ਜਿਨ ਕਉ ਤੁਮ੍ਹ੍ਹ ਹਰਿ ਮੇਲਹੁ ਸੁਆਮੀ ਤੇ ਨ੍ਹ੍ਹਾਏ ਸੰਤੋਖ ਗੁਰ ਸਰਾ ॥
ହେ ମୋର ସ୍ଵାମୀ ହରି! ଯାହାକୁ ତୁମେ ନିଜ ସାଥିରେ ମିଳାଇ ନେଇଅଛ, ସେ ଗୁରୁ ରୂପୀ ସନ୍ତୋଷ ସରୋବରରେ ସ୍ନାନ କରିଥାଏ।
ਦੁਰਮਤਿ ਮੈਲੁ ਗਈ ਹਰਿ ਭਜਿਆ ਜਨ ਨਾਨਕ ਪਾਰਿ ਪਰਾ ॥੪॥੩॥
ହେ ନାନକ! ଭଗବାନଙ୍କ ଭଜନ କରିବା ଦ୍ଵାରା ଯାହାର ମନ୍ଦ ବୁଦ୍ଧିର ମଇଳା ଦୂର ହୋଇଯାଏ, ସେ ଭବସାଗରରୁ ପାର ହୋଇଯାଏ॥4॥3॥
ਬਿਲਾਵਲੁ ਮਹਲਾ ੪ ॥
ବିଲାବଲୁ ମହଲା 4 ॥
ਆਵਹੁ ਸੰਤ ਮਿਲਹੁ ਮੇਰੇ ਭਾਈ ਮਿਲਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਕਥਾ ਕਰਹੁ ॥
ହେ ମୋର ସନ୍ଥଜନ ଭାଇ! ଆସ, ସମସ୍ତେ ମିଶି ହରିଙ୍କ ଗୁଣ ଗାନ କରିବା।
ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਬੋਹਿਥੁ ਹੈ ਕਲਜੁਗਿ ਖੇਵਟੁ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਤਰਹੁ ॥੧॥
ହରିଙ୍କ ନାମ କଳିଯୁଗର ଜାହାଜ ଅଟେ, ଗୁରୁ ନାବିକ ତଥା ତାହାଙ୍କ ଶବ୍ଦ ଦ୍ଵାରା ଭବସାଗରରୁ ପାର ହୋଇଯାଅ॥1॥
ਮੇਰੇ ਮਨ ਹਰਿ ਗੁਣ ਹਰਿ ਉਚਰਹੁ ॥
ହେ ମୋର ମନ! ହରିଙ୍କ ଗୁଣ ଉଚ୍ଚାରଣ କର।
ਮਸਤਕਿ ਲਿਖਤ ਲਿਖੇ ਗੁਨ ਗਾਏ ਮਿਲਿ ਸੰਗਤਿ ਪਾਰਿ ਪਰਹੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଯାହାର କପାଳରେ ଭାଗ୍ୟ ଅଛି, ସିଏ ହିଁ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଗୁଣ ଗାନ କରିଛି, ସାଧୁସଙ୍ଗତିରେ ମିଶି ପାର ହୋଇଯାଅ॥1॥ରୁହ॥