Page 496
ਹਰਿ ਧਨ ਮੇਰੀ ਚਿੰਤ ਵਿਸਾਰੀ ਹਰਿ ਧਨਿ ਲਾਹਿਆ ਧੋਖਾ ॥
ହରିଙ୍କ ନାମ-ଧନ ଦ୍ଵାରା ମୋର ଚିନ୍ତା ଦୂର ହୋଇ ଯାଇଛି ତଥା ହରିଙ୍କ ନାମ-ଧନ ଦ୍ଵାରା ମୋର ଧୋକା ଦୂର ହୋଇ ଯାଇଛି।
ਹਰਿ ਧਨ ਤੇ ਮੈ ਨਵ ਨਿਧਿ ਪਾਈ ਹਾਥਿ ਚਰਿਓ ਹਰਿ ਥੋਕਾ ॥੩॥
ହରିଙ୍କ ନାମ-ଧନ ଦ୍ଵାରା ମୋତେ ନବ ନିଧି ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଛି ଆଉ ହରିଙ୍କ ନାମ-ଧନ ସାର ବସ୍ତୁ ମୋ’ ହାତରେ ଲାଗି ଯାଇଛି॥3॥
ਖਾਵਹੁ ਖਰਚਹੁ ਤੋਟਿ ਨ ਆਵੈ ਹਲਤ ਪਲਤ ਕੈ ਸੰਗੇ ॥
ହରିଙ୍କ ନାମ-ଧନକୁ ଖାଇଲେ କିମ୍ବା ଖର୍ଚ୍ଚ କଲେ ମଧ୍ୟ ଏହା କମ ହୁଏନାହିଁ ତଥା ପରେ ଲୋକ ପରଲୋକରେ ସଦା ସାଥିରେ ରହିଥାଏ।
ਲਾਦਿ ਖਜਾਨਾ ਗੁਰਿ ਨਾਨਕ ਕਉ ਦੀਆ ਇਹੁ ਮਨੁ ਹਰਿ ਰੰਗਿ ਰੰਗੇ ॥੪॥੨॥੩॥
ଏହି ଖଜଣା ଗୁରୁଦେବ ନାନକଙ୍କୁ ଦେଇଛନ୍ତି ଆଉ ତାହାଙ୍କ ନାମ ହରିଙ୍କ ରଙ୍ଗରେ ରଙ୍ଗୀନ ହୋଇଛି॥4॥2॥3॥
ਗੂਜਰੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଗୁଜରୀ ମହଲା 5 ॥
ਜਿਸੁ ਸਿਮਰਤ ਸਭਿ ਕਿਲਵਿਖ ਨਾਸਹਿ ਪਿਤਰੀ ਹੋਇ ਉਧਾਰੋ ॥
ଯାହାଙ୍କ ସ୍ମରଣ କରିବା ଦ୍ଵାରା ସବୁ ପାପ ବିକାର ନାଶ ହୋଇଯାଏ ଆଉ ପିତୃ ପୁରୁଷ ଉଦ୍ଧାର ହୋଇଯାନ୍ତି,
ਸੋ ਹਰਿ ਹਰਿ ਤੁਮ੍ਹ੍ਹ ਸਦ ਹੀ ਜਾਪਹੁ ਜਾ ਕਾ ਅੰਤੁ ਨ ਪਾਰੋ ॥੧॥
ତୁ ସର୍ବଦା ସେହି ହରି-ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ଜପ କର, ଯାହାଙ୍କ କୌଣସି ଅନ୍ତ ଏବଂ ପାରାବାର ନାହିଁ॥1॥
ਪੂਤਾ ਮਾਤਾ ਕੀ ਆਸੀਸ ॥
ହେ ପୁତ୍ର! ତୋତେ ମାତାଙ୍କର ଏହି ଆଶିଷ ଯେ
ਨਿਮਖ ਨ ਬਿਸਰਉ ਤੁਮ੍ਹ੍ਹ ਕਉ ਹਰਿ ਹਰਿ ਸਦਾ ਭਜਹੁ ਜਗਦੀਸ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଏକ କ୍ଷଣ ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ତୋତେ ଭଗବାନ ବିସ୍ମୃତ ନ ହୁଅନ୍ତୁ ତଥା ତୁମେ ସର୍ବଦା ହିଁ ଜଗଦୀଶଙ୍କ ଭଜନ କର॥1॥ରୁହ॥
ਸਤਿਗੁਰੁ ਤੁਮ੍ਹ੍ਹ ਕਉ ਹੋਇ ਦਇਆਲਾ ਸੰਤਸੰਗਿ ਤੇਰੀ ਪ੍ਰੀਤਿ ॥
ସଦଗୁରୁ ତୋ’ ଉପରେ ଦୟାଳୁ ରହନ୍ତୁ ତଥା ସନ୍ଥଙ୍କ ସଙ୍ଗତିରେ ତୋର ପ୍ରୀତି ବନି ରହୁ।
ਕਾਪੜੁ ਪਤਿ ਪਰਮੇਸਰੁ ਰਾਖੀ ਭੋਜਨੁ ਕੀਰਤਨੁ ਨੀਤਿ ॥੨॥
ପରମେଶ୍ଵର ତୋର ମାନ-ପ୍ରତିଷ୍ଠା ବଞ୍ଚାନ୍ତୁ, ତୋର ବସ୍ତ୍ର ହୁଅନ୍ତୁ ତଥା ତାହାଙ୍କ ଭଜନ କୀର୍ତ୍ତନ କରିବା ତୋର ଭୋଜନ ହେଉ ॥2॥
ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਵਹੁ ਸਦਾ ਚਿਰੁ ਜੀਵਹੁ ਹਰਿ ਸਿਮਰਤ ਅਨਦ ਅਨੰਤਾ ॥
ସର୍ବଦା ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନାମର ଅମୃତ ପାନ କରୁ, ଇଶ୍ଵର କରନ୍ତୁ ତୁମେ ଚିରଞ୍ଜିବୀ ରୁହ ତଥା ହରିଙ୍କ ସ୍ମରଣ ତୋତେ ଅନନ୍ତ ଆନନ୍ଦ ପ୍ରଦାନ କର।
ਰੰਗ ਤਮਾਸਾ ਪੂਰਨ ਆਸਾ ਕਬਹਿ ਨ ਬਿਆਪੈ ਚਿੰਤਾ ॥੩॥
ଜୀବନରେ ସଦା ହର୍ଷ ଉଲ୍ଲାସ କର, ସବୁ ଆଶା ପୂର୍ଣ୍ଣ ହେଉ ଏବଂ କୌଣସି ଚିନ୍ତା ଗ୍ରାସ ନ କରୁ॥3॥
ਭਵਰੁ ਤੁਮ੍ਹ੍ਹਾਰਾ ਇਹੁ ਮਨੁ ਹੋਵਉ ਹਰਿ ਚਰਣਾ ਹੋਹੁ ਕਉਲਾ ॥
ତୁମର ଏହି ମନ ଭଅଁର ହେଉ ତଥା ହରିଙ୍କ ସୁନ୍ଦର ଚରଣ ପଦ୍ମ ଫୁଲ ହେଉ।
ਨਾਨਕ ਦਾਸੁ ਉਨ ਸੰਗਿ ਲਪਟਾਇਓ ਜਿਉ ਬੂੰਦਹਿ ਚਾਤ੍ਰਿਕੁ ਮਉਲਾ ॥੪॥੩॥੪॥
ହେ ନାନକ! ତୁ ହରି-ଚରଣରେ ଲିପ୍ତ ରୁହ, ଯେପରି ଚାତକ ଜଳ ବିନ୍ଦୁ ପାନ କରି ଖୁସି ହୋଇଯାଏ॥4॥3॥4॥
ਗੂਜਰੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଗୁଜରୀ ମହଲା 5 ॥
ਮਤਾ ਕਰੈ ਪਛਮ ਕੈ ਤਾਈ ਪੂਰਬ ਹੀ ਲੈ ਜਾਤ ॥
ମନୁଷ୍ୟ ପଶ୍ଚିମ ଦିଗକୁ ଯିବା ଚାହିଁ ଥାଏ, ପରନ୍ତୁ ଭଗବାନ ତାହାକୁ ପୂର୍ବ ଦିଗକୁ ନେଇଯାନ୍ତି।
ਖਿਨ ਮਹਿ ਥਾਪਿ ਉਥਾਪਨਹਾਰਾ ਆਪਨ ਹਾਥਿ ਮਤਾਤ ॥੧॥
ଏକ କ୍ଷଣରେ ହିଁ ଭଗବାନ ରଚନା କରିବା ଏବଂ ବିନାଶ କରିବାରେ ସମର୍ଥ ଅଟନ୍ତି, ସବୁ ଫଇସଲା ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ବଶରେ ଅଛି।
ਸਿਆਨਪ ਕਾਹੂ ਕਾਮਿ ਨ ਆਤ ॥
ମନୁଷ୍ୟର ବୁଦ୍ଧିମତା କୌଣସି କାମରେ ଆସେ ନାହିଁ।
ਜੋ ਅਨਰੂਪਿਓ ਠਾਕੁਰਿ ਮੇਰੈ ਹੋਇ ਰਹੀ ਉਹ ਬਾਤ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଯାହା କିଛି ମୋର ଠାକୁର ଅନୁରୂପ ବୁଝାନ୍ତି, କେବଳ ସେହି କଥା ହୋଇଥାଏ॥1॥ରୁହ॥
ਦੇਸੁ ਕਮਾਵਨ ਧਨ ਜੋਰਨ ਕੀ ਮਨਸਾ ਬੀਚੇ ਨਿਕਸੇ ਸਾਸ ॥
ଦେଶ ଉପରେ ବିଜୟ ପ୍ରାପ୍ତ କରିବା ତଥା ଧନ ଯୋଡିବା ମନୁଷ୍ୟର ପ୍ରାଣ କଷ୍ଟକର ହୋଇ ପଡେ।
ਲਸਕਰ ਨੇਬ ਖਵਾਸ ਸਭ ਤਿਆਗੇ ਜਮ ਪੁਰਿ ਊਠਿ ਸਿਧਾਸ ॥੨॥
ସେ ସେନା, ନାଏବ, ନଉକର ଇତ୍ୟାଦି ସବୁଙ୍କୁ ଛାଡି ଦେଇଥାଏ ଆଉ ଉଠି ଯମପୁରକୁ ଚାଲିଯାଏ॥2॥
ਹੋਇ ਅਨੰਨਿ ਮਨਹਠ ਕੀ ਦ੍ਰਿੜਤਾ ਆਪਸ ਕਉ ਜਾਨਾਤ ॥
ମନୁଷ୍ୟ ଅନନ୍ୟ ଭାବ ଓ ମନର ଜିଦ କାରଣରୁ ନିଜ ଆତ୍ମାଭିମାନକୁ ଜାହିର କରିଥାଏ,
ਜੋ ਅਨਿੰਦੁ ਨਿੰਦੁ ਕਰਿ ਛੋਡਿਓ ਸੋਈ ਫਿਰਿ ਫਿਰਿ ਖਾਤ ॥੩॥
ଯାହା ଅନିନ୍ଦ୍ୟ ବସ୍ତୁ ଅଟେ, ତାହାର ନିନ୍ଦା କରିବା ତ୍ୟାଗ କରିଥାଏ ଆଉ ବିବଶ ହୋଇ ବାରମ୍ବାର ତାହାକୁ ଖାଇଥାଏ॥3॥
ਸਹਜ ਸੁਭਾਇ ਭਏ ਕਿਰਪਾਲਾ ਤਿਸੁ ਜਨ ਕੀ ਕਾਟੀ ਫਾਸ ॥
ଯାହା ଉପରେ ପ୍ରଭୁ ସ୍ଵାଭାବିକ ଭାବରେ କୃପାଳୁ ହୋଇଯାନ୍ତି, ସେହି ମନୁଷ୍ୟର ସମସ୍ତ ଫାଶ କଟିଯାଏ।
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਗੁਰੁ ਪੂਰਾ ਭੇਟਿਆ ਪਰਵਾਣੁ ਗਿਰਸਤ ਉਦਾਸ ॥੪॥੪॥੫॥
ହେ ନାନକ! ଗୃହସ୍ଥି ହେଉ ଅଥବା ବୈରାଗୀ ହେଉ ଯେଉଁ ମନୁଷ୍ୟ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁଙ୍କ ସହିତ ମିଶିଥାଏ, ସେ ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ଦରବାରରେ ସ୍ଵୀକୃତ ହୋଇଥାଏ॥4॥4॥5॥
ਗੂਜਰੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଗୁଜରୀ ମହଲା 5॥
ਨਾਮੁ ਨਿਧਾਨੁ ਜਿਨਿ ਜਨਿ ਜਪਿਓ ਤਿਨ ਕੇ ਬੰਧਨ ਕਾਟੇ ॥
ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ନାମ ସୁଖର ଭଣ୍ଡାର ଅଟେ, ଯିଏ ନାମର ଜପ କରିଛି, ପ୍ରଭୁ ତାହାର ମୋହ ମାୟାର ବନ୍ଧନ କାଟି ଦେଇଛନ୍ତି।
ਕਾਮ ਕ੍ਰੋਧ ਮਾਇਆ ਬਿਖੁ ਮਮਤਾ ਇਹ ਬਿਆਧਿ ਤੇ ਹਾਟੇ ॥੧॥
କାମ, କ୍ରୋଧ, ବିଷାକ୍ତ ମାୟା ତଥା ମମତା ଇତ୍ୟାଦି ରୋଗରୁ ସେ ମୁକ୍ତି ପ୍ରାପ୍ତ କରିଛି॥1॥
ਹਰਿ ਜਸੁ ਸਾਧਸੰਗਿ ਮਿਲਿ ਗਾਇਓ ॥
ଯିଏ ବି ସୁସଙ୍ଗତିରେ ରହି ହରିଙ୍କ ଯଶ ଗାନ କରିଛି,
ਗੁਰ ਪਰਸਾਦਿ ਭਇਓ ਮਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਸਰਬ ਸੁਖਾ ਸੁਖ ਪਾਇਅਉ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରେ ତାହାର ମନ ନିର୍ମଳ ହୋଇ ଯାଇଛି ଆଉ ସେ ସର୍ବ ସୁଖ ପାଇ ଯାଇଛି ॥1॥
ਜੋ ਕਿਛੁ ਕੀਓ ਸੋਈ ਭਲ ਮਾਨੈ ਐਸੀ ਭਗਤਿ ਕਮਾਨੀ ॥
ପ୍ରଭୁ ଯାହା କିଛି ମଧ୍ୟ କରିଥାନ୍ତି, ତାହା ତାହାଙ୍କୁ ଭଲ ଲାଗିଥାଏ, ଏପରି ଭକ୍ତି ସେ କରିଛନ୍ତି।
ਮਿਤ੍ਰ ਸਤ੍ਰੁ ਸਭ ਏਕ ਸਮਾਨੇ ਜੋਗ ਜੁਗਤਿ ਨੀਸਾਨੀ ॥੨॥
ମିତ୍ର ଏବଂ ଶତ୍ରୁ ସବୁ ତାହାଙ୍କ ପାଇଁ ସମାନ ଅଟେ ଆଉ ସେହି ପ୍ରଭୁଙ୍କ ମିଳନ ପାଇଁ ଯୋଗ ଯୁକ୍ତିର ନିଶାନ ଅଟେ॥2॥
ਪੂਰਨ ਪੂਰਿ ਰਹਿਓ ਸ੍ਰਬ ਥਾਈ ਆਨ ਨ ਕਤਹੂੰ ਜਾਤਾ ॥
ସେ ଜାଣନ୍ତି ଯେ ପ୍ରଭୁ ସର୍ବତ୍ର ବିଦ୍ୟମାନ ଅଛନ୍ତି, ଏଥିପାଇଁ ସେ ଆଉ କେଉଁଠାକୁ ଯାଆନ୍ତି ନାହିଁ।
ਘਟ ਘਟ ਅੰਤਰਿ ਸਰਬ ਨਿਰੰਤਰਿ ਰੰਗਿ ਰਵਿਓ ਰੰਗਿ ਰਾਤਾ ॥੩॥
ପ୍ରଭୁ ପ୍ରତ୍ୟେକ ହୃଦୟରେ ସମସ୍ତ ସ୍ଥାନରେ ରହିଛନ୍ତି, ସେ ତାହାଙ୍କ ପ୍ରୀତିରେ ରହି ତାହାଙ୍କ ପ୍ରେମରେ ହିଁ ରଙ୍ଗୀନ ହୋଇଛନ୍ତି॥3॥
ਭਏ ਕ੍ਰਿਪਾਲ ਦਇਆਲ ਗੁਪਾਲਾ ਤਾ ਨਿਰਭੈ ਕੈ ਘਰਿ ਆਇਆ ॥
ଯେବେ ପରମାତ୍ମା କୃପାଳୁ ଏବଂ ଦୟାଳୁ ହୋଇଛନ୍ତି, ସେତେବେଳ ସେହି ନିର୍ଭୀକ ପ୍ରଭୁ ମନ୍ଦିରକୁ ଆସିଛନ୍ତି।