Page 422
ਜਉ ਲਗੁ ਜੀਉ ਪਰਾਣ ਸਚੁ ਧਿਆਈਐ ॥
ଯେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଜୀବନ ଏବଂ ପ୍ରାଣ ଅଛି, ସେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସତ୍ୟର ଧ୍ୟାନ କରିବା ଉଚିତ।
ਲਾਹਾ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਇ ਮਿਲੈ ਸੁਖੁ ਪਾਈਐ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ହରିଙ୍କ ଗୁଣାନୁବାଦ କରିବା ଦ୍ଵାରା ଲାଭ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ ଆଉ ସୁଖ ଉପଲବ୍ଧ ହୋଇଥାଏ ॥1॥ରୁହ॥
ਸਚੀ ਤੇਰੀ ਕਾਰ ਦੇਹਿ ਦਇਆਲ ਤੂੰ ॥
ହେ ଦୟାଳୁ ସ୍ଵାମୀ! ତୋର ସେବା ଭକ୍ତି ସତ୍ୟ ଅଟେ, ଏହା ମୋତେ ପ୍ରଦାନ କର।
ਹਉ ਜੀਵਾ ਤੁਧੁ ਸਾਲਾਹਿ ਮੈ ਟੇਕ ਅਧਾਰੁ ਤੂੰ ॥੨॥
ମୁଁ ତୋର ସ୍ତୁତି କରି ଜୀବନ ବିତାଇ ଥାଏ, ତୁ ହିଁ ମୋର ଜୀବନର ମର୍ଯ୍ୟାଦା ଏବଂ ଆଧାର ଅଟୁ ॥2॥
ਦਰਿ ਸੇਵਕੁ ਦਰਵਾਨੁ ਦਰਦੁ ਤੂੰ ਜਾਣਹੀ ॥
ହେ ଭଗବାନ! ମୁଁ ତୋର ସେବକ ଏବଂ ତୋର ଦ୍ଵାରର ଦ୍ଵାରପାଳ ଅଟେ, ତୁ ହିଁ ମୋର ଯନ୍ତ୍ରଣା ଜାଣୁ।
ਭਗਤਿ ਤੇਰੀ ਹੈਰਾਨੁ ਦਰਦੁ ਗਵਾਵਹੀ ॥੩॥
ହେ ଠାକୁର! ତୋର ଭକ୍ତି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟଜନକ ଅଟେ, ଯିଏ ସବୁ ଯନ୍ତ୍ରଣା ଦୂର କରିଦିଅନ୍ତି ॥3॥
ਦਰਗਹ ਨਾਮੁ ਹਦੂਰਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਾਣਸੀ ॥
ଗୁରୁମୁଖୀ ଜାଣିଥାଏ ଯେ ହରିଙ୍କ ନାମର ସ୍ମରଣ କରିବା ଦ୍ଵାରା ସେ ତାହାଙ୍କ ଦରବାରରେ ସ୍ଵୀକୃତ ହୋଇଯାଏ।
ਵੇਲਾ ਸਚੁ ਪਰਵਾਣੁ ਸਬਦੁ ਪਛਾਣਸੀ ॥੪॥
ସତ୍ୟ ପରମାତ୍ମାଙ୍କୁ ମନୁଷ୍ୟର ସେହି ଜୀବନ ସମୟ ମଞ୍ଜୁର ଅଟେ, ଯେବେ ସେ ବାଣୀକୁ ଚିହ୍ନି ଥାଏ॥4॥
ਸਤੁ ਸੰਤੋਖੁ ਕਰਿ ਭਾਉ ਤੋਸਾ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਸੇਇ ॥
ଯେଉଁ ମନୁଷ୍ୟ ସତ୍ୟ, ସନ୍ତୋଷ ଏବଂ ପ୍ରେମର ଅର୍ଜ୍ଜନ କରିଥାଏ, ସେ ହରିନାମର ଯାତ୍ରା ଖର୍ଚ୍ଚ ପ୍ରାପ୍ତ କରିନିଏ।
ਮਨਹੁ ਛੋਡਿ ਵਿਕਾਰ ਸਚਾ ਸਚੁ ਦੇਇ ॥੫॥
ନିଜ ମନରୁ ବିକାର ତ୍ୟାଗ କରିବା ଉଚିତ, ସଦପୁରୁଷ ତୋତେ ସତ୍ୟ ପ୍ରଦାନ କରିବେ॥5॥
ਸਚੇ ਸਚਾ ਨੇਹੁ ਸਚੈ ਲਾਇਆ ॥
ସତ୍ୟସ୍ଵରୂପ ପରମାତ୍ମା ସତ୍ୟବାଦୀକୁ ନିଜର ସଚ୍ଚା ପ୍ରେମ ଲଗାଇ ଥାଆନ୍ତି।
ਆਪੇ ਕਰੇ ਨਿਆਉ ਜੋ ਤਿਸੁ ਭਾਇਆ ॥੬॥
ପ୍ରଭୁ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ନ୍ୟାୟ କରିଥାନ୍ତି, ଯାହା ତାହାଙ୍କୁ ଭଲ ଲାଗିଥାଏ॥6॥
ਸਚੇ ਸਚੀ ਦਾਤਿ ਦੇਹਿ ਦਇਆਲੁ ਹੈ ॥
ହେ ସତ୍ୟର ପୁଞ୍ଜି! ତୁ ବଡ ଦୟାଳୁ ଅଟୁ, ମୋତେ ନିଜ ନାମର ସଚ୍ଚା ଦାନ ଦିଅନ୍ତୁ।
ਤਿਸੁ ਸੇਵੀ ਦਿਨੁ ਰਾਤਿ ਨਾਮੁ ਅਮੋਲੁ ਹੈ ॥੭॥
ମୁଁ ଦିନ ରାତି ତାହାଙ୍କ ସେବା (ନାମ ସ୍ମରଣ) କରିଥାଏ, ଯାହାର ନାମ ଅମୂଲ୍ୟ ଅଟେ ॥7॥
ਤੂੰ ਉਤਮੁ ਹਉ ਨੀਚੁ ਸੇਵਕੁ ਕਾਂਢੀਆ ॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ତୁମେ ଉତ୍ତମ ଅଟ ଆଉ ମୁଁ ବିନୀତ ଅଟେ, ପରନ୍ତୁ ତଥାପି ମୁଁ ତୋର ସେବକ କହିଥାଏ।
ਨਾਨਕ ਨਦਰਿ ਕਰੇਹੁ ਮਿਲੈ ਸਚੁ ਵਾਂਢੀਆ ॥੮॥੨੧॥
ହେ ସତ୍ୟସ୍ଵରୂପ ପ୍ରଭୁ! ମୁଁ, ନାନକ, ଉପରେ ନିଜର କୃପାଦୃଷ୍ଟି ଧାରଣ କର, କାରଣ ମୁଁ ତୋର ସହିତ ମିଳନ ହୋଇପାରିବି॥8॥21॥
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੧ ॥
ଆଶା ମହଲା 1 ॥
ਆਵਣ ਜਾਣਾ ਕਿਉ ਰਹੈ ਕਿਉ ਮੇਲਾ ਹੋਈ ॥
ମନୁଷ୍ୟର ଜନ୍ମ ମରଣ କିପରି ଦୂର ହୋଇ ପାରିବ ଆଉ କିପରି ସେ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସହିତ ମିଳନ ହୋଇ ପାରିବ?
ਜਨਮ ਮਰਣ ਕਾ ਦੁਖੁ ਘਣੋ ਨਿਤ ਸਹਸਾ ਦੋਈ ॥੧॥
ଜନ୍ମ ମରଣ ଦୁଃଖ ବହୁତ ଭାରି ଅଟେ ଆଉ ଦୈତ୍ୟବାଦ ମନୁଷ୍ୟକୁ ସର୍ବଦା ପୀଡିତ କରିଥାଏ॥1॥
ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਕਿਆ ਜੀਵਨਾ ਫਿਟੁ ਧ੍ਰਿਗੁ ਚਤੁਰਾਈ ॥
ନାମ ବିନା ମନୁଷ୍ୟର ବଞ୍ଚିବା ବ୍ୟର୍ଥ ଅଟେ ଆଉ ତାହାର ଚତୁରତା ପ୍ରତି ଧିକ୍କାର ଅଟେ।
ਸਤਿਗੁਰ ਸਾਧੁ ਨ ਸੇਵਿਆ ਹਰਿ ਭਗਤਿ ਨ ਭਾਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଯେଉଁ ପ୍ରାଣୀ ସାଧୁ ସଚ୍ଚା ଗୁରୁଙ୍କ ସେବା କରି ନାହିଁ, ତାହାକୁ ହରିଙ୍କ ଭକ୍ତି କେବେ ଭଲ ଲାଗେ ନାହିଁ॥1॥ରୁହ॥
ਆਵਣੁ ਜਾਵਣੁ ਤਉ ਰਹੈ ਪਾਈਐ ਗੁਰੁ ਪੂਰਾ ॥
ଯେବେ ପ୍ରାଣୀକୁ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁ ମିଳିଯାନ୍ତି, ସେତେବେଳେ ତାହାର ଜନ୍ମ ମରଣ ଚକ୍ର ଦୂର ହୋଇଯାଏ।
ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਧਨੁ ਰਾਸਿ ਦੇਇ ਬਿਨਸੈ ਭ੍ਰਮੁ ਕੂਰਾ ॥੨॥
ଗୁରୁ ରାମନାମର ଧନର ରାଶି ପ୍ରଦାନ କରିଥାନ୍ତି, ଯାହା ଦ୍ଵାରା ମିଥ୍ୟା ଭ୍ରମ ନାଶ ହୋଇଯାଏ ॥2॥
ਸੰਤ ਜਨਾ ਕਉ ਮਿਲਿ ਰਹੈ ਧਨੁ ਧਨੁ ਜਸੁ ਗਾਏ ॥
ଯିଏ ସନ୍ଥଙ୍କ ସଙ୍ଗତିରେ ରହିଥାଏ, ସେ ଭଗବାନଙ୍କୁ ଧନ୍ୟ ଧନ୍ୟ କହି ତାହାଙ୍କ ଯଶୋଗାନ କରିଥାଏ।
ਆਦਿ ਪੁਰਖੁ ਅਪਰੰਪਰਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਰਿ ਪਾਏ ॥੩॥
ଆଦି ପୁରୁଷ, ଅପାରମ୍ପାର ପ୍ରଭୁ ଗୁରୁଙ୍କ ମାଧ୍ୟମରୁ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ ॥3॥
ਨਟੂਐ ਸਾਂਗੁ ਬਣਾਇਆ ਬਾਜੀ ਸੰਸਾਰਾ ॥
ଏହି ସଂସାର ରୂପୀ ଖେଳ ଏକ ଛୋଟ ନାଟକ ଭଳି ଅଟେ।
ਖਿਨੁ ਪਲੁ ਬਾਜੀ ਦੇਖੀਐ ਉਝਰਤ ਨਹੀ ਬਾਰਾ ॥੪॥
ଏକ କ୍ଷଣ ପାଇଁ ମନୁଷ୍ୟ ଏହି ତମାସା ଦେଖିଥାଏ, ତାହାକୁ ନାଶ ହେବା ପାଇଁ କିଛି ସମୟ ଲାଗେ ନାହିଁ॥4॥
ਹਉਮੈ ਚਉਪੜਿ ਖੇਲਣਾ ਝੂਠੇ ਅਹੰਕਾਰਾ ॥
ଅଭିମାନୀ ଓ ଗର୍ବୀ ମାନବ ଅସତ୍ୟ ଏବଂ ଅହଙ୍କାରର ଗୋଟି ସହିତ ଖେଳୁଅଛି।
ਸਭੁ ਜਗੁ ਹਾਰੈ ਸੋ ਜਿਣੈ ਗੁਰ ਸਬਦੁ ਵੀਚਾਰਾ ॥੫॥
ସାରା ଜଗତ ପରାଜିତ ହୋଇଯାଏ, କିନ୍ତୁ ଯିଏ ଗୁରୁବାଣୀର ଚିନ୍ତନ କରିଥାଏ, ସେ ଜୀବନ ବାଜି ଜିତିଯାଏ॥5॥
ਜਿਉ ਅੰਧੁਲੈ ਹਥਿ ਟੋਹਣੀ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਹਮਾਰੈ ॥
ଯେପରି ଅନ୍ଧ ମନୁଷ୍ୟର ହାତରେ ଦଣ୍ଡ ସାହାରା ଅଟେ, ସେପରି ହିଁ ହରିଙ୍କ ନାମ ମୋ’ ପାଇଁ ସାହାରା ଅଟେ।
ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਹਰਿ ਟੇਕ ਹੈ ਨਿਸਿ ਦਉਤ ਸਵਾਰੈ ॥੬॥
ଦିନ ରାତି ଏବଂ ପ୍ରଭାତ ସମୟରେ ରାମଙ୍କ ନାମ ମୋର ସାହାରା ଅଟେ॥6॥
ਜਿਉ ਤੂੰ ਰਾਖਹਿ ਤਿਉ ਰਹਾ ਹਰਿ ਨਾਮ ਅਧਾਰਾ ॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ତୁ ମୋତେ ଯେପରି ରଖିଥାଉ, ମୁଁ ସେପରି ହିଁ ରହିଥାଏ, ତୋର ନାମ ମୋର ଆଧାର ଅଟେ।
ਅੰਤਿ ਸਖਾਈ ਪਾਇਆ ਜਨ ਮੁਕਤਿ ਦੁਆਰਾ ॥੭॥
ଯିଏ ଅନ୍ତିମ ସମୟ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସହାୟତା କରିବା ବାଲା ଏବଂ ମୋକ୍ଷର ଦ୍ଵାର ଅଟେ, ତାହାଙ୍କୁ ତୋର ସେବକ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଅଛି ॥7॥
ਜਨਮ ਮਰਣ ਦੁਖ ਮੇਟਿਆ ਜਪਿ ਨਾਮੁ ਮੁਰਾਰੇ ॥
ମୁରାରୀ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନାମର ଜପ କରିବା ଦ୍ଵାରା ଜନ୍ମ ମରଣର ଦୁଃଖ ଦୂର ହୋଇଯାଏ।
ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਨ ਵੀਸਰੈ ਪੂਰਾ ਗੁਰੁ ਤਾਰੇ ॥੮॥੨੨॥
ହେ ନାନକ! ଯେଉଁ ମନୁଷ୍ୟ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନାମକୁ ବିସ୍ମୃତ କରେ ନାହିଁ, ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁ ତାହାକୁ ଉଦ୍ଧାର କରିଥାନ୍ତି ॥8॥22॥
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੩ ਅਸਟਪਦੀਆ ਘਰੁ ੨
ଆଶା ମହଲା 3 ଅଷ୍ଟପଦୀ ଘର 2
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଇଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପାଇ ହୁଏ।
ਸਾਸਤੁ ਬੇਦੁ ਸਿੰਮ੍ਰਿਤਿ ਸਰੁ ਤੇਰਾ ਸੁਰਸਰੀ ਚਰਣ ਸਮਾਣੀ ॥
ହେ ଭଗବାନ! ତୋର ନାମ ସରୋବରରେ ଶାସ୍ତ୍ର, ବେଦ ଏବଂ ସ୍ମୃତି ବିଦ୍ୟମାନ ଅଛି ଆଉ ତୋର ଚରଣରେ ଗଙ୍ଗା ରହିଛନ୍ତି।
ਸਾਖਾ ਤੀਨਿ ਮੂਲੁ ਮਤਿ ਰਾਵੈ ਤੂੰ ਤਾਂ ਸਰਬ ਵਿਡਾਣੀ ॥੧॥
ହେ ଆଦି ପୁରୁଷ! ତୁ ଏହି ଜଗତ ରୂପୀ ବୃକ୍ଷର ମୂଳ, ଅର୍ଥାତ ଜଡ ଅଟୁ ଆଉ ତ୍ରିଗୁଣାତ୍ମକ ମାୟା ଏହି ବୃକ୍ଷର ତିନି ଶାଖା ଅଟେ, ମୋର ମତି ତୋର ସ୍ମରଣରେ ଆନନ୍ଦ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ, ତୁ ସବୁଠାରେ ବାସ କରିଛୁ, ଯାହା ଏକ ବଡ କୌତୁକ ଅଟେ॥1॥
ਤਾ ਕੇ ਚਰਣ ਜਪੈ ਜਨੁ ਨਾਨਕੁ ਬੋਲੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬਾਣੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ନାନକ ସେହି ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଚରଣକୁ ସ୍ମରଣ କରିଥାନ୍ତି ଆଉ ତାହାଙ୍କ ଅମୃତ ବାଣୀ ବୋଲିଥାନ୍ତି॥1॥ରୁହ॥
ਤੇਤੀਸ ਕਰੋੜੀ ਦਾਸ ਤੁਮ੍ਹ੍ਹਾਰੇ ਰਿਧਿ ਸਿਧਿ ਪ੍ਰਾਣ ਅਧਾਰੀ ॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ତେତିଶ କୋଟି ଦେବତା ତୋର ଦାସ ଅଟନ୍ତି, ତୁ ହିଁ ରିଦ୍ଧି, ସିଦ୍ଧି ଏବଂ ପ୍ରାଣର ଆଧାର ଅଟୁ।