Page 398
ਜਿਸ ਨੋ ਮੰਨੇ ਆਪਿ ਸੋਈ ਮਾਨੀਐ ॥
ମୁଁ ଆଠ ପହର ହରିଙ୍କ ଗୁଣଗାନ କରିଥାଏ ଏବଂ ପ୍ରେମ ଭକ୍ତି ଦ୍ଵାରା ହରି ରସରେ ମସ୍ତ ରହିଥାଏ।
ਪ੍ਰਗਟ ਪੁਰਖੁ ਪਰਵਾਣੁ ਸਭ ਠਾਈ ਜਾਨੀਐ ॥੩॥
ହର୍ଷ ଏବଂ ଶୋକ ଦୁଇଟିରେ ନିର୍ଲିପ୍ତ ରହିଥାଏ ତଥା ନିଜ ରଚୟିତାକୁ ଜାଣି ଦେଇଛି॥2॥
ਦਿਨਸੁ ਰੈਣਿ ਆਰਾਧਿ ਸਮ੍ਹ੍ਹਾਲੇ ਸਾਹ ਸਾਹ ॥
ମୁଁ ଯେଉଁ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସେବକ ହୋଇଛି, ସେ ହିଁ ମୋର ରକ୍ଷା କରିଛନ୍ତି ଆଉ ମୋର ସବୁ ଯୁକ୍ତି ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇ ଯାଇଛି।
ਨਾਨਕ ਕੀ ਲੋਚਾ ਪੂਰਿ ਸਚੇ ਪਾਤਿਸਾਹ ॥੪॥੬॥੧੦੮॥
ହେ ନାନକ! ସେହି ଦୟାଳୁ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଦୟାର ମୂଲ୍ୟାଙ୍କନ କୁହାଯାଇ ପାରିବ ନାହିଁ॥3॥1॥9॥
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଗୁଜରୀ ମହଲା 5 ॥
ਪੂਰਿ ਰਹਿਆ ਸ੍ਰਬ ਠਾਇ ਹਮਾਰਾ ਖਸਮੁ ਸੋਇ ॥
ଇଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ।
ਏਕੁ ਸਾਹਿਬੁ ਸਿਰਿ ਛਤੁ ਦੂਜਾ ਨਾਹਿ ਕੋਇ ॥੧॥
ଇଶ୍ଵର ପତିତକୁ ମଧ୍ୟ ପବିତ୍ର କରି ନିଜର ବନାଇଛନ୍ତି ଆଉ ସାରା ଦୁନିଆ ତାହାକୁ ପ୍ରଣାମ କରିଥାଏ।
ਜਿਉ ਭਾਵੈ ਤਿਉ ਰਾਖੁ ਰਾਖਣਹਾਰਿਆ ॥
ଏବେ କେହି ମଧ୍ୟ ତାହାଙ୍କ ବର୍ଣ୍ଣ ଏବଂ ଜାତି ବିଷୟରେ ପଚାରନ୍ତି ନାହିଁ, ଲୋକେ ତାହାଙ୍କ ଚରଣ ଧୂଳିର ଅଭିଳାଷ କରିଥାନ୍ତି॥1॥
ਤੁਝ ਬਿਨੁ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਇ ਨਦਰਿ ਨਿਹਾਰਿਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ହେ ଠାକୁର! ତୋର ନାମର ଏପରି ତେଜ ପ୍ରତାପ ଅଛି ଯେ
ਪ੍ਰਤਿਪਾਲੇ ਪ੍ਰਭੁ ਆਪਿ ਘਟਿ ਘਟਿ ਸਾਰੀਐ ॥
ତୋତେ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ସୃଷ୍ଟିର ମାଲିକ କୁହାଯାଏ ତଥା ନିଜ ଭକ୍ତର ପକ୍ଷ ସର୍ବଦା ନେଉ॥1॥ରୁହ॥
ਜਿਸੁ ਮਨਿ ਵੁਠਾ ਆਪਿ ਤਿਸੁ ਨ ਵਿਸਾਰੀਐ ॥੨॥
ସତସଙ୍ଗତିରେ ନାନକଙ୍କ ବୁଦ୍ଧି ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇ ଯାଇଛି ଆଉ ହରିଙ୍କ ଭଜନ କୀର୍ତ୍ତନ କରିବା ତାହାଙ୍କ ଜୀବନର ଆଧାର ଅଟେ ।
ਜੋ ਕਿਛੁ ਕਰੇ ਸੁ ਆਪਿ ਆਪਣ ਭਾਣਿਆ ॥
ହରି-କୀର୍ତ୍ତନ ଦ୍ଵାରା ହିଁ ନାମଦେବ, ତ୍ରିଲୋଚନ, କବୀର ଦାସ ଏବଂ ରବି ଦାସ ଚମାର ମଧ୍ୟ ମୁକ୍ତି ପ୍ରାପ୍ତ କରିଛନ୍ତି॥2॥1॥10॥
ਭਗਤਾ ਕਾ ਸਹਾਈ ਜੁਗਿ ਜੁਗਿ ਜਾਣਿਆ ॥੩॥
ଗୁଜରୀ ମହଲା 5 ॥
ਜਪਿ ਜਪਿ ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਮੁ ਕਦੇ ਨ ਝੂਰੀਐ ॥
ସେହି ପରମାତ୍ମାଙ୍କୁ ବୁଝିବା ବାଲା କେହି ନାହାନ୍ତି, ତାହାଙ୍କ ଯୁକ୍ତିକୁ କିଏ ଜାଣି ପାରିବ।
ਨਾਨਕ ਦਰਸ ਪਿਆਸ ਲੋਚਾ ਪੂਰੀਐ ॥੪॥੭॥੧੦੯॥
ଶିବ, ବ୍ରହ୍ମା ତଥା ମୁନିଜନ ମଧ୍ୟ ତାହାଙ୍କ ଗତିକୁ ବୁଝିପାରି ନାହାନ୍ତି ॥1॥
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ପ୍ରଭୁଙ୍କ କଥା ଅଗମ୍ୟ ଏବଂ ଅଗାଧ ଅଟେ।
ਕਿਆ ਸੋਵਹਿ ਨਾਮੁ ਵਿਸਾਰਿ ਗਾਫਲ ਗਹਿਲਿਆ ॥
ଏହା ଶୁଣିବାରେ କିଛି ଆଉ ବୁଝିବାରେ ଅନ୍ୟ ପ୍ରକାର ହୋଇଥାଏ, ଏହା କଥନ କିମ୍ବା ବର୍ଣ୍ଣନାର ଉର୍ଦ୍ଧ୍ଵରେ ଥାଏ॥1॥ରୁହ॥
ਕਿਤੀ ਇਤੁ ਦਰੀਆਇ ਵੰਞਨ੍ਹ੍ਹਿ ਵਹਦਿਆ ॥੧॥
ପରମାତ୍ମା ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଭକ୍ତ ଅଟନ୍ତି ଆଉ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ସ୍ଵାମୀ ଅଟନ୍ତି, ସେ ନିଜକୁ ନିଜେ ହିଁ ଆସକ୍ତ ରହିଥାନ୍ତି।
ਬੋਹਿਥੜਾ ਹਰਿ ਚਰਣ ਮਨ ਚੜਿ ਲੰਘੀਐ ॥
ନାକନାକ ପ୍ରଭୁ ସାରା ବିଶ୍ଵରେ ଅଛନ୍ତି ଆଉ ସେ ସର୍ବତ୍ର ଦେଖାଯାନ୍ତି॥2॥2॥11॥
ਆਠ ਪਹਰ ਗੁਣ ਗਾਇ ਸਾਧੂ ਸੰਗੀਐ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଗୁଜରୀ ମହଲା 5 ॥
ਭੋਗਹਿ ਭੋਗ ਅਨੇਕ ਵਿਣੁ ਨਾਵੈ ਸੁੰਞਿਆ ॥
ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସେବକକୁ କୌଣସି ପରାମର୍ଶ ଏବଂ ଚତୁରତା କିଛି ଆସେ ନାହିଁ।
ਹਰਿ ਕੀ ਭਗਤਿ ਬਿਨਾ ਮਰਿ ਮਰਿ ਰੁੰਨਿਆ ॥੨॥
ଯେଉଁଠି ସଙ୍କଟ ଆସିଥାଏ, ସେଇଠି ହରିଙ୍କ ଧ୍ୟାନ କରିଥାନ୍ତି॥1॥
ਕਪੜ ਭੋਗ ਸੁਗੰਧ ਤਨਿ ਮਰਦਨ ਮਾਲਣਾ ॥
ଭକ୍ତବତ୍ସଳ ହେବା ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପ୍ରକୃତି ଅଟେ।
ਬਿਨੁ ਸਿਮਰਨ ਤਨੁ ਛਾਰੁ ਸਰਪਰ ਚਾਲਣਾ ॥੩॥
ସେ ନିଜ ସେବକକୁ ବାଳକ ଭଳି ଭରଣ ପୋଷଣ କରିଥାନ୍ତି॥1॥ରୁହ॥
ਮਹਾ ਬਿਖਮੁ ਸੰਸਾਰੁ ਵਿਰਲੈ ਪੇਖਿਆ ॥
ସେବକ ହରି-କୀର୍ତ୍ତନ ଗାନ କରିଥାଏ ଆଉ ହରିଙ୍କ କୀର୍ତ୍ତନ ହିଁ ତାହାର ଜପ, ତପ, ସଂଯମ ଏବଂ ଧର୍ମ-କର୍ମ ଅଟେ।
ਛੂਟਨੁ ਹਰਿ ਕੀ ਸਰਣਿ ਲੇਖੁ ਨਾਨਕ ਲੇਖਿਆ ॥੪॥੮॥੧੧੦॥
ହେ ନାନକ! ସେବକ ନିଜ ଠାକୁରଙ୍କ ଶରଣରେ ପଡିଛି ଆଉ ସେଥିରେ ସେ ଅଭୟ ଦାନର ସୁଖ ପାଇଛି ॥2॥3॥12॥
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଗୁଜରୀ ମହଲା 5 ॥
ਕੋਇ ਨ ਕਿਸ ਹੀ ਸੰਗਿ ਕਾਹੇ ਗਰਬੀਐ ॥
ହେ ପ୍ରିୟ ଭକ୍ତଜନ! ଦିନ ରାତି ଭଗବାନଙ୍କ ଆରାଧନା କର ତଥା ଏକ କ୍ଷଣର ମଧ୍ୟ ବିଳମ୍ବ କର ନାହିଁ।
ਏਕੁ ਨਾਮੁ ਆਧਾਰੁ ਭਉਜਲੁ ਤਰਬੀਐ ॥੧॥
ନିଜ ଅଭିମାନ ଏବଂ ଜିଦ ତ୍ୟାଗ କର, ଶ୍ରଦ୍ଧା ସହିତ ସନ୍ଥଙ୍କ ସେବା କର॥1॥
ਮੈ ਗਰੀਬ ਸਚੁ ਟੇਕ ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਸਤਿਗੁਰ ਪੂਰੇ ॥
ମୋହନ ପ୍ରଭୁ ବଡ ରଙ୍ଗିଲା ଅଟନ୍ତି ଯିଏ ମୋର ପ୍ରାଣ ଏବଂ ମାନ ସମ୍ମାନ ଅଟନ୍ତି।
ਦੇਖਿ ਤੁਮ੍ਹ੍ਹਾਰਾ ਦਰਸਨੋ ਮੇਰਾ ਮਨੁ ਧੀਰੇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ସେ ମୋର ହୃଦୟରେ ବାସ କରନ୍ତି ଆଉ ତାହାଙ୍କ ଲୀଳା ଦେଖି ମୋର ମନ ମୁଗ୍ଧ ହୋଇ ଯାଇଛି॥1॥ରୁହ॥
ਰਾਜੁ ਮਾਲੁ ਜੰਜਾਲੁ ਕਾਜਿ ਨ ਕਿਤੈ ਗਨੋੁ ॥
ଯାହାଙ୍କ ସ୍ମରଣ କରିଲେ ମନରେ ଆନନ୍ଦ ହୋଇଥାଏ ଆଉ ମନର ମଇଳା ବାହାରି ଯାଏ,
ਹਰਿ ਕੀਰਤਨੁ ਆਧਾਰੁ ਨਿਹਚਲੁ ਏਹੁ ਧਨੋੁ ॥੨॥
ଏପରି ପ୍ରଭୁଙ୍କ ମିଳନର ମହିମା ବର୍ଣ୍ଣନା କରାଯାଇ ପାରିବ ନାହିଁ, ହେ ନାନକ! ତାଙ୍କରି ମହିମା ଅନନ୍ତ ଅଟେ॥2॥4॥13॥
ਜੇਤੇ ਮਾਇਆ ਰੰਗ ਤੇਤ ਪਛਾਵਿਆ ॥
ଗୁଜରୀ ମହଲା 5 ॥
ਸੁਖ ਕਾ ਨਾਮੁ ਨਿਧਾਨੁ ਗੁਰਮੁਖਿ ਗਾਵਿਆ ॥੩॥
ଯିଏ ସ୍ଵୟଂକୁ ମୁନି, ଯୋଗୀ ଏବଂ ଶାସ୍ତ୍ରର ଜ୍ଞାତା କହିଥାଏ, ମାୟା ସେ ସବୁଙ୍କୁ ନିଜ ବଶରେ ରଖିଥାଏ।
ਸਚਾ ਗੁਣੀ ਨਿਧਾਨੁ ਤੂੰ ਪ੍ਰਭ ਗਹਿਰ ਗੰਭੀਰੇ ॥
ମାୟାର ଏତେ ପ୍ରବଳତା ଦେଖି ତୃଦେବ ବ୍ରହ୍ମା, ବିଷ୍ଣୁ, ମହାଦେବ ଆଉ ତେତିଶ କୋଟି ଦେବୀ-ଦେବତାଙ୍କ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟର ସୀମା ରହେ ନାହିଁ॥1॥
ਆਸ ਭਰੋਸਾ ਖਸਮ ਕਾ ਨਾਨਕ ਕੇ ਜੀਅਰੇ ॥੪॥੯॥੧੧੧॥
ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଆଶା ଏବଂ ଭରସା ନାନକଙ୍କ ମନରେ ଅଛି ॥4॥6॥111॥
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଆଶା ମହଲା 5 ॥
ਜਿਸੁ ਸਿਮਰਤ ਦੁਖੁ ਜਾਇ ਸਹਜ ਸੁਖੁ ਪਾਈਐ ॥
ଯାହାଙ୍କ ସ୍ମରଣ କରିଲେ ଦୁଃଖ ଦୂର ହୋଇଯାଏ ଆଉ ସ୍ଵାଭାବିକ ସୁଖ ପ୍ରାପ୍ତି ହୋଇଥାଏ,
ਰੈਣਿ ਦਿਨਸੁ ਕਰ ਜੋੜਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਧਿਆਈਐ ॥੧॥
ରାତି ଦିନ ହାତ ଯୋଡି ସେହି ହରି-ପ୍ରଭୁଙ୍କ ହିଁ ଧ୍ୟାନ କରିବା ଉଚିତ ॥1॥
ਨਾਨਕ ਕਾ ਪ੍ਰਭੁ ਸੋਇ ਜਿਸ ਕਾ ਸਭੁ ਕੋਇ ॥
ନାନକଙ୍କ ପ୍ରଭୁ ସେ ଅଟନ୍ତି ଯାହାଙ୍କ ସାରା ସୃଷ୍ଟି ଅଟେ।
ਸਰਬ ਰਹਿਆ ਭਰਪੂਰਿ ਸਚਾ ਸਚੁ ਸੋਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
କେବଳ ସେହି ସଚ୍ଚା ପରମାତ୍ମା ହିଁ ସତ୍ୟ ଅଟନ୍ତି ଆଉ ସେ ସବୁ ଜୀବଙ୍କ ଠାରେ ରହିଥାନ୍ତି ॥1॥ରୁହ॥
ਅੰਤਰਿ ਬਾਹਰਿ ਸੰਗਿ ਸਹਾਈ ਗਿਆਨ ਜੋਗੁ ॥
ଭିତରେ ଏବଂ ବାହାରେ ସେ ମୋର ସାଥି ଏବଂ ସହାୟକ ଅଟନ୍ତି, ସେହି ଜ୍ଞାନ ପ୍ରାପ୍ତ କରିବା ଯୋଗ୍ୟ ଅଟେ।
ਤਿਸਹਿ ਅਰਾਧਿ ਮਨਾ ਬਿਨਾਸੈ ਸਗਲ ਰੋਗੁ ॥੨॥
ହେ ମୋର ମନ! ତାହାଙ୍କ ହିଁ ଆରାଧନା କର, ତୋର ସବୁ ରୋଗ ଦୂର ହୋଇଯିବ ॥2॥
ਰਾਖਨਹਾਰੁ ਅਪਾਰੁ ਰਾਖੈ ਅਗਨਿ ਮਾਹਿ ॥
ସବୁଙ୍କ ରକ୍ଷା କରିବା ବାଲା ପ୍ରଭୁ ଅପାର ଅଟନ୍ତି, ସେ ମାତାଙ୍କୁ ଗର୍ଭର ଅଗ୍ନିରୁ ମଧ୍ୟ ଜୀବଙ୍କ ରକ୍ଷା କରିଥାନ୍ତି।