Page 399
ਸੀਤਲੁ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਸਿਮਰਤ ਤਪਤਿ ਜਾਇ ॥੩॥
ହରି-ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନାମ ବହୁତ ଶୀତଳ ଅଟେ, ତାହାଙ୍କ ସ୍ମରଣ କରିଲେ ଜ୍ଵଳନ ଦୂର ହୋଇଯାଏ ॥3॥
ਸੂਖ ਸਹਜ ਆਨੰਦ ਘਣਾ ਨਾਨਕ ਜਨ ਧੂਰਾ ॥
ହେ ନାନକ! ଯେଉଁ ମନୁଷ୍ୟ ସନ୍ଥଜନଙ୍କ ଚରଣ ଧୁଳି ହୋଇଯାଏ, ତାହାକୁ ସ୍ଵାଭାବିକ ସୁଖ ଏବଂ ଆନନ୍ଦ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଯାଏ।
ਕਾਰਜ ਸਗਲੇ ਸਿਧਿ ਭਏ ਭੇਟਿਆ ਗੁਰੁ ਪੂਰਾ ॥੪॥੧੦॥੧੧੨॥
ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁଙ୍କ ମିଳିବା ଦ୍ଵାରା ସବୁ କାର୍ଯ୍ୟ ସିଦ୍ଧ ହୋଇଯାଏ ॥4॥10॥112॥
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଆଶା ମହଲା 5 ॥
ਗੋਬਿੰਦੁ ਗੁਣੀ ਨਿਧਾਨੁ ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਾਣੀਐ ॥
ଜଗତର ମାଲିକ ଗୋବିନ୍ଦ ଗୁଣର ଭଣ୍ଡାର ଅଟନ୍ତି ଆଉ ତାହାକୁ ଗୁରୁଙ୍କ ସମ୍ମୁଖରୁ ଜାଣି ହୁଏ।
ਹੋਇ ਕ੍ਰਿਪਾਲੁ ਦਇਆਲੁ ਹਰਿ ਰੰਗੁ ਮਾਣੀਐ ॥੧॥
ଯେବେ ଦୟାଳୁ ପ୍ରଭୁ କୃପାଳୁ ହୋଇଯାନ୍ତି, ସେତେବେଳେ ଜୀବ ତାହାଙ୍କ ପ୍ରୀତିର ଆନନ୍ଦ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ ॥1॥
ਆਵਹੁ ਸੰਤ ਮਿਲਾਹ ਹਰਿ ਕਥਾ ਕਹਾਣੀਆ ॥
ହେ ସନ୍ଥଜନ! ଆସ ଆମେ ମିଶି ହରିଙ୍କ ଗୁଣଗାନ କରିବା।
ਅਨਦਿਨੁ ਸਿਮਰਹ ਨਾਮੁ ਤਜਿ ਲਾਜ ਲੋਕਾਣੀਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଲୋକଙ୍କ ତୁଚ୍ଛ ଆଲୋଚନା ଛାଡି ଆମେ ଦିନ ରାତି ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନାମ ସ୍ମରଣ କରିବା ॥1॥
ਜਪਿ ਜਪਿ ਜੀਵਾ ਨਾਮੁ ਹੋਵੈ ਅਨਦੁ ਘਣਾ ॥
ମୁଁ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନାମ ହିଁ ଜପି ଜୀବିତ ରହିଥାଏ ଆଉ ଏହିପରି ବଡ ଆନନ୍ଦ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ।
ਮਿਥਿਆ ਮੋਹੁ ਸੰਸਾਰੁ ਝੂਠਾ ਵਿਣਸਣਾ ॥੨॥
ଏହି ସଂସାରର ମୋହ ମିଥ୍ୟା ଅଟେ, ମିଥ୍ୟା ହେବା କାରଣରୁ ଏହା ଅତି ଶୀଘ୍ର ହିଁ ନଷ୍ଟ ହୋଇଯାଏ ॥2॥
ਚਰਣ ਕਮਲ ਸੰਗਿ ਨੇਹੁ ਕਿਨੈ ਵਿਰਲੈ ਲਾਇਆ ॥
କିଛି ବିରଳ ବ୍ୟକ୍ତି ହିଁ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସୁନ୍ଦର କମଳ ଚରଣ ଧରିଥାନ୍ତି।
ਧੰਨੁ ਸੁਹਾਵਾ ਮੁਖੁ ਜਿਨਿ ਹਰਿ ਧਿਆਇਆ ॥੩॥
ସେହି ମୁଖ ଧନ୍ୟ ଅଟେ ଯାହା ହରିଙ୍କ ଗୁଣଗାନ କରିଥାଏ ॥3॥
ਜਨਮ ਮਰਣ ਦੁਖ ਕਾਲ ਸਿਮਰਤ ਮਿਟਿ ਜਾਵਈ ॥
ଭଗବାନଙ୍କ ସ୍ମରଣ କରି ଜନ୍ମ ମରଣ ଏବଂ କାଳର ଦୁଃଖ ଦୂର ହୋଇଯାଏ ।
ਨਾਨਕ ਕੈ ਸੁਖੁ ਸੋਇ ਜੋ ਪ੍ਰਭ ਭਾਵਈ ॥੪॥੧੧॥੧੧੩॥
ଯିଏ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ଭଲ ଲାଗିଥାଏ, ତାହା ନାନକଙ୍କ ପାଇଁ ସୁଖ ଆନନ୍ଦ ଅଟେ ॥4॥11॥113॥
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଆଶା ମହଲା 5 ॥
ਆਵਹੁ ਮੀਤ ਇਕਤ੍ਰ ਹੋਇ ਰਸ ਕਸ ਸਭਿ ਭੁੰਚਹ ॥
ହେ ମିତ୍ରଜନ! ଆସ ଆମେ ସବୁ ମିଶି ସବୁ ପ୍ରକାର ସ୍ଵାଦିଷ୍ଟ ପଦାର୍ଥ ଖାଇବା।
ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨਾਮੁ ਹਰਿ ਹਰਿ ਜਪਹ ਮਿਲਿ ਪਾਪਾ ਮੁੰਚਹ ॥੧॥
ଆମେ ମିଶି ହରି-ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ନାମାମୃତର ଜପ କରିବା ଏବଂ ନିଜ ପାପ ଦୂର କରିବା ॥1॥
ਤਤੁ ਵੀਚਾਰਹੁ ਸੰਤ ਜਨਹੁ ਤਾ ਤੇ ਬਿਘਨੁ ਨ ਲਾਗੈ ॥
ହେ ସନ୍ଥଜନ! ପରମ ତତ୍ତ୍ଵର ବିଚାର କର, ଏଥିରେ କୌଣସି ବିଘ୍ନ ଜାତ ହେବ ନାହିଁ।
ਖੀਨ ਭਏ ਸਭਿ ਤਸਕਰਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਨੁ ਜਾਗੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଗୁରୁମୁଖୀ ସର୍ବଦା ସଚେତନ ରହିଥାଏ ଆଉ କାମ ଉଦ୍ଦୀପକ ପାଞ୍ଚ ବିକାର ନାଶ କରିଦିଏ ॥1॥ରୁହ॥
ਬੁਧਿ ਗਰੀਬੀ ਖਰਚੁ ਲੈਹੁ ਹਉਮੈ ਬਿਖੁ ਜਾਰਹੁ ॥
ବୁଦ୍ଧି ଏବଂ ବିନମ୍ରତାକୁ ନିଜ ଜୀବନ ଯାତ୍ରାରେ ଖର୍ଚ୍ଚ କରି ଅହଂ ବିଷକୁ ଜଳାଇ ଦିଅ ॥
ਸਾਚਾ ਹਟੁ ਪੂਰਾ ਸਉਦਾ ਵਖਰੁ ਨਾਮੁ ਵਾਪਾਰਹੁ ॥੨॥
ଗୁରୁଙ୍କ ଦୋକାନ ସଚ୍ଚା ଅଟେ, ଯେଉଁଠି ନାମ ରୂପୀ ସଉଦା ମିଳିଥାଏ, ତୁମେ ନାମ ରୂପୀ ସଉଦାର ହିଁ ବ୍ୟାପାର କର ॥2॥
ਜੀਉ ਪਿੰਡੁ ਧਨੁ ਅਰਪਿਆ ਸੇਈ ਪਤਿਵੰਤੇ ॥
ଯିଏ ନିଜ ପ୍ରାଣ, ଶରୀର ଏବଂ ଧନକୁ ଗୁରୁଙ୍କ ସମ୍ମୁଖରେ ଅର୍ପଣ କରିଥାଏ, ସେ ପ୍ରତିଷ୍ଠିତ ଅଟେ।
ਆਪਨੜੇ ਪ੍ਰਭ ਭਾਣਿਆ ਨਿਤ ਕੇਲ ਕਰੰਤੇ ॥੩॥
ଏପରି ମନୁଷ୍ୟ ନିଜ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ଭଲ ଲାଗିଥାଏ, ଆଉ ସର୍ବଦା ଆନନ୍ଦ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ ॥3॥
ਦੁਰਮਤਿ ਮਦੁ ਜੋ ਪੀਵਤੇ ਬਿਖਲੀ ਪਤਿ ਕਮਲੀ ॥
ଯେଉଁ ଲୋକ ଦୁର୍ମତି ରୂପୀ ସରାବ ପିଅନ୍ତି, ସେ ବିକାରଗ୍ରସ୍ତ ହୋଇ ପାଗଳ ହୋଇଯାନ୍ତି।
ਰਾਮ ਰਸਾਇਣਿ ਜੋ ਰਤੇ ਨਾਨਕ ਸਚ ਅਮਲੀ ॥੪॥੧੨॥੧੧੪॥
ହେ ନାନକ! ଯେଉଁ ମନୁଷ୍ୟ ରାମ ନାମ ରୂପୀ ରସରେ ମସ୍ତ ରହିଥାଏ, ସେ ସଚ୍ଚା ଅଟେ ॥4॥12॥114॥
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଆଶା ମହଲା 5 ॥
ਉਦਮੁ ਕੀਆ ਕਰਾਇਆ ਆਰੰਭੁ ਰਚਾਇਆ ॥
ମୁଁ ନାମ ଜପିବା ଉଦ୍ୟମ କରିଛି, କିନ୍ତୁ, ଏହି ଉଦ୍ୟମ ଗୁରୁ କରାଇଛନ୍ତି।
ਨਾਮੁ ਜਪੇ ਜਪਿ ਜੀਵਣਾ ਗੁਰਿ ਮੰਤ੍ਰੁ ਦ੍ਰਿੜਾਇਆ ॥੧॥
ଗୁରୁ ମୋର ଶୁଭ କାର୍ଯ୍ୟର ଆରମ୍ଭ କରି ଦେଇଛନ୍ତି, ଗୁରୁ ମୋର ଏହି ମନ୍ତ୍ର ଦୃଢ କରାଇ ଦେଇଛନ୍ତି ଯେ ମୁଁ ନାମ ଜପି ହିଁ ବଞ୍ଚିବି ॥1॥
ਪਾਇ ਪਰਹ ਸਤਿਗੁਰੂ ਕੈ ਜਿਨਿ ਭਰਮੁ ਬਿਦਾਰਿਆ ॥
ମୁଁ ନିଜ ସଦଗୁରୁଙ୍କ ଚରଣ ସ୍ପର୍ଶ କରିଥାଏ, ଯିଏ ମୋର ଦ୍ଵିଧା ନିବୃତ୍ତ କରି ଦେଇଛନ୍ତି।
ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਪ੍ਰਭਿ ਆਪਣੀ ਸਚੁ ਸਾਜਿ ਸਵਾਰਿਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ପ୍ରଭୁ ନିଜ କୃପା କରି ମୋତେ ସତ୍ୟର ସଫଳ କରାଇ ମୋର ଜୀବନ ସୁନ୍ଦର ବନାଇ ଦେଇଛନ୍ତି ॥1॥ରୁହ॥
ਕਰੁ ਗਹਿ ਲੀਨੇ ਆਪਣੇ ਸਚੁ ਹੁਕਮਿ ਰਜਾਈ ॥
ନିଜ ଇଚ୍ଛାରେ ପ୍ରଭୁ ମୋର ହାତ ଧରି ନିଜ ହୁକୁମ ଦ୍ଵାରା ମୋତେ ଚରଣରେ ଲୀନ କରିଛନ୍ତି।
ਜੋ ਪ੍ਰਭਿ ਦਿਤੀ ਦਾਤਿ ਸਾ ਪੂਰਨ ਵਡਿਆਈ ॥੨॥
ଯେଉଁ ପ୍ରଭୁ ମୋତେ ନାମର ଦାନ ପ୍ରଦାନ କରିଛନ୍ତି, ସେ ମୋ’ ପାଇଁ ପୂର୍ଣ୍ଣ ପ୍ରଶଂସା ଯୋଗ୍ୟ ଅଟନ୍ତି ॥2॥
ਸਦਾ ਸਦਾ ਗੁਣ ਗਾਈਅਹਿ ਜਪਿ ਨਾਮੁ ਮੁਰਾਰੀ ॥
ହେ ଭାଇ! ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନାମ ଜପ କରି ମୁଁ ସର୍ବଦା ତାହାଙ୍କ ଗୁଣଗାନ କରିଥାଏ।
ਨੇਮੁ ਨਿਬਾਹਿਓ ਸਤਿਗੁਰੂ ਪ੍ਰਭਿ ਕਿਰਪਾ ਧਾਰੀ ॥੩॥
ପ୍ରଭୁ ମୋ’ ଉପରେ କୃପା କରିଛନ୍ତି ଆଉ ସଦଗୁରୁଙ୍କ ଦୟାରୁ ମୋର ସଂକଲ୍ପ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇଯାଇଛି॥3॥
ਨਾਮੁ ਧਨੁ ਗੁਣ ਗਾਉ ਲਾਭੁ ਪੂਰੈ ਗੁਰਿ ਦਿਤਾ ॥
ମୁଁ ନାମ ଧନ ପ୍ରାପ୍ତ କରିବା ପାଇଁ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଗୁଣ ଗାନ କରିଥାଏ, ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁ ମୋତେ ନାମ ଧନର ଲାଭ ଦେଇଛନ୍ତି।
ਵਣਜਾਰੇ ਸੰਤ ਨਾਨਕਾ ਪ੍ਰਭੁ ਸਾਹੁ ਅਮਿਤਾ ॥੪॥੧੩॥੧੧੫॥
ହେ ନାନକ! ସନ୍ଥଜନ ବ୍ୟାପାରୀ ଅଟନ୍ତି ଆଉ ଅନନ୍ତ ପ୍ରଭୁ ତାହାଙ୍କ ସାହୁକାର ଅଟନ୍ତି ॥4॥13॥115॥
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଆଶା ମହଲା 5॥
ਜਾ ਕਾ ਠਾਕੁਰੁ ਤੁਹੀ ਪ੍ਰਭ ਤਾ ਕੇ ਵਡਭਾਗਾ ॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ଯେଉଁ ମନୁଷ୍ୟର ଏକ ତୁ ହିଁ ଠାକୁର ଅଟୁ, ସେ ବଡ ଭାଗ୍ୟଶାଳୀ ଅଟେ।
ਓਹੁ ਸੁਹੇਲਾ ਸਦ ਸੁਖੀ ਸਭੁ ਭ੍ਰਮੁ ਭਉ ਭਾਗਾ ॥੧॥
ସେ ଜୀବନରେ ସଦା ସୁଖୀ ଏବଂ ପ୍ରସନ୍ନ ଚିତ୍ତ ରହିଥାଏ ଆଉ ତାହାର ସବୁ ଭ୍ରମ ଏବଂ ଡର ଦୂର ହୋଇଯାଏ ॥1॥
ਹਮ ਚਾਕਰ ਗੋਬਿੰਦ ਕੇ ਠਾਕੁਰੁ ਮੇਰਾ ਭਾਰਾ ॥
(ହେ ବନ୍ଧୁ!) ଆମେ ଗୋବିନ୍ଦଙ୍କ ସେବକ ଅଟୁ, ମୋର ଠାକୁର ସବୁଙ୍କ ଠାରୁ ବଡ ଅଟନ୍ତି।
ਕਰਨ ਕਰਾਵਨ ਸਗਲ ਬਿਧਿ ਸੋ ਸਤਿਗੁਰੂ ਹਮਾਰਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଯିଏ ସମସ୍ତ ବିଧି ଦ୍ଵାରା ସ୍ଵୟଂ କରିବା ବାଲା ଅଟେ ଆଉ କରାଇବା ବାଲା ଅଟେ, ସେ ଆମର ସଚ୍ଚା ଗୁରୁ ଅଟନ୍ତି ॥1॥ରୁହ॥
ਦੂਜਾ ਨਾਹੀ ਅਉਰੁ ਕੋ ਤਾ ਕਾ ਭਉ ਕਰੀਐ ॥
ସୃଷ୍ଟିରେ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ସମକକ୍ଷ ଆଉ କେହି ନାହାନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ଭୟ କରି ହୁଏ।