Page 392
ਸੰਚਤ ਸੰਚਤ ਥੈਲੀ ਕੀਨ੍ਹ੍ਹੀ ॥
ସେ ଧନ ସଞ୍ଚୟ କରି ଖଜଣା ଭରି ଦେଇଛି, ପରନ୍ତୁ
ਪ੍ਰਭਿ ਉਸ ਤੇ ਡਾਰਿ ਅਵਰ ਕਉ ਦੀਨ੍ਹ੍ਹੀ ॥੧॥
ଶେଷରେ ପରମାତ୍ମା ତାହାର ଧନ ତାହା ଠାରୁ ନେଇ ଅନ୍ୟ କାହାକୁ ଦେଇ ଦେଇଛନ୍ତି ॥1॥
ਕਾਚ ਗਗਰੀਆ ਅੰਭ ਮਝਰੀਆ ॥
ଏହି ମାନବ ଶରୀର କଞ୍ଚା ମାଟି ଭଳି ଯିଏ ଜଳରେ ମିଳିଯାଇଥାଏ।
ਗਰਬਿ ਗਰਬਿ ਉਆਹੂ ਮਹਿ ਪਰੀਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଅଭିମାନ ଏବଂ ଗର୍ବ କରି ସେ ଜଳରେ ହିଁ ବୁଡି ଯାଇଥାଏ ॥1॥ରୁହ॥
ਨਿਰਭਉ ਹੋਇਓ ਭਇਆ ਨਿਹੰਗਾ ॥
ମନୁଷ୍ୟ ମୃତ୍ୟୁର ଭୟରେ ନିର୍ଭୀକ ହୋଇଥାଏ, କିନ୍ତୁ
ਚੀਤਿ ਨ ਆਇਓ ਕਰਤਾ ਸੰਗਾ ॥
ଜଗତର ରଚୟିତା ପରମାତ୍ମାଙ୍କୁ ସ୍ମରଣ କରେ ନାହିଁ ଯିଏ ସଦା ତାହା ସହିତ ଥାଆନ୍ତି।
ਲਸਕਰ ਜੋੜੇ ਕੀਆ ਸੰਬਾਹਾ ॥
ସେ ଫଉଜରେ ଭର୍ତ୍ତି ହୋଇ ହତିଆର ସଂଗ୍ରହ କରିଥାଏ।
ਨਿਕਸਿਆ ਫੂਕ ਤ ਹੋਇ ਗਇਓ ਸੁਆਹਾ ॥੨॥
ଯେତେବେଳେ ତାହାର ପ୍ରାଣ ଚାଲିଯାଏ, ସେତେବେଳେ ସେ ପାଉଁଶ ବନିଯାଏ ॥2॥
ਊਚੇ ਮੰਦਰ ਮਹਲ ਅਰੁ ਰਾਨੀ ॥
ତାହା ପାଖରେ ଉଚ୍ଚ ମନ୍ଦିର, ମହଲ, ମହାରାଣୀ,
ਹਸਤਿ ਘੋੜੇ ਜੋੜੇ ਮਨਿ ਭਾਨੀ ॥
ମନକୁ ଲୋଭାଇବା ବାଲା ହାତୀ-ଘୋଡା, ସୁନ୍ଦର ବସ୍ତ୍ର ଏବଂ
ਵਡ ਪਰਵਾਰੁ ਪੂਤ ਅਰੁ ਧੀਆ ॥
ପୁତ୍ର ଓ ପୁତ୍ରୀର ବଡ ପରିବାର ଥିଲା, ପରନ୍ତୁ
ਮੋਹਿ ਪਚੇ ਪਚਿ ਅੰਧਾ ਮੂਆ ॥੩॥
ତାହାଙ୍କ ମୋହରେ ଲୀନ ହୋଇ ଜ୍ଞାନହୀନ ମନୁଷ୍ୟ ଦୁଃଖୀ ହୋଇ ପ୍ରାଣ ତ୍ୟାଗ କରିଥାଏ ॥3॥
ਜਿਨਹਿ ਉਪਾਹਾ ਤਿਨਹਿ ਬਿਨਾਹਾ ॥
ଯେଉଁ ବିଧାତା ତାହାକୁ ଜାତ କରିଛି, ସେ ହିଁ ତାହାକୁ ମାରି ଦେଇଛି।
ਰੰਗ ਰਸਾ ਜੈਸੇ ਸੁਪਨਾਹਾ ॥
ଭୋଗବିଳାସ ଏବଂ ସ୍ଵାଦ ସ୍ଵପ୍ନ ଭଳି ଅଟେ,
ਸੋਈ ਮੁਕਤਾ ਤਿਸੁ ਰਾਜੁ ਮਾਲੁ ॥ ਨਾਨਕ ਦਾਸ ਜਿਸੁ ਖਸਮੁ ਦਇਆਲੁ ॥੪॥੩੫॥੮੬॥
ତାହାକୁ ହିଁ ମୋକ୍ଷ ମିଳିଥାଏ ତଥା ତାହା ପାଖରେ ହିଁ ଶାସନ ଏବଂ ଧନ ଥାଏ, ହେ ଦାସ ନାନକ! ଯାହା ଉପରେ ପ୍ରଭୁ ଦୟାଳୁ ହୋଇଥାନ୍ତି ॥4॥35॥86॥
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੫ ॥|
ଆଶା ମହଲା 5॥
ਇਨ੍ਹ੍ਹ ਸਿਉ ਪ੍ਰੀਤਿ ਕਰੀ ਘਨੇਰੀ ॥
ମନୁଷ୍ୟ ମାୟା ଠାରେ ବହୁତ ପ୍ରେମ କରିଥାଏ।
ਜਉ ਮਿਲੀਐ ਤਉ ਵਧੈ ਵਧੇਰੀ ॥
ଯେପରି ଯେପରି ଏହି ଧନ ମିଳିଥାଏ, ସେପରି ହିଁ ତାହା ସହିତ ମୋହ ବଢିଥାଏ।
ਗਲਿ ਚਮੜੀ ਜਉ ਛੋਡੈ ਨਾਹੀ ॥
ଗଳାରେ ଲାଗି ରହିଥିବା ଏହି ମାୟା କୌଣସି ପ୍ରକାରେ ମନୁଷ୍ୟକୁ ଛାଡେ ନାହିଁ, ପରନ୍ତୁ
ਲਾਗਿ ਛੁਟੋ ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਪਾਈ ॥੧॥
ସଚ୍ଚା ଗୁରୁଙ୍କ ଚରଣ ସ୍ପର୍ଶ କରିଲେ ଏଥିରୁ ରକ୍ଷା ମିଳିଥାଏ ॥1॥
ਜਗ ਮੋਹਨੀ ਹਮ ਤਿਆਗਿ ਗਵਾਈ ॥
ଜଗତକୁ ମୁଗ୍ଧ କରୁଥିବା ମାୟା ଆମକୁ ତ୍ୟାଗ କରି ନିଜ ଠାରୁ ଦୂରେଇ ଦେଇଛି।
ਨਿਰਗੁਨੁ ਮਿਲਿਓ ਵਜੀ ਵਧਾਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଏବେ ଆମକୁ ନିର୍ଗୁଣ ପ୍ରଭୁ ମିଳି ଯାଇଛନ୍ତି ଆଉ ଅନ୍ୟ ଠାରୁ ଶୁଭ କାମନା ମିଳୁଅଛି ॥1॥ରୁହ॥
ਐਸੀ ਸੁੰਦਰਿ ਮਨ ਕਉ ਮੋਹੈ ॥
ମାୟା ଏତେ ସୁନ୍ଦର ଅଟେ ଯେ ଏହି ମନକୁ ଆକର୍ଷିତ କରିନିଏ।
ਬਾਟਿ ਘਾਟਿ ਗ੍ਰਿਹਿ ਬਨਿ ਬਨਿ ਜੋਹੈ ॥
ଏହି ମନୁଷ୍ୟର ପଥ, ଘାଟ, ଘର ଏବଂ ବନରେ ଦୃଷ୍ଟି ଲଗାଇ ପ୍ରଭାବିତ କରିଥାଏ।
ਮਨਿ ਤਨਿ ਲਾਗੈ ਹੋਇ ਕੈ ਮੀਠੀ ॥
ମନ ଏବଂ ତନକୁ ଏହା ବହୁତ ମିଠା ଲାଗିଥାଏ।
ਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ਮੈ ਖੋਟੀ ਡੀਠੀ ॥੨॥
ଗୁରୁଙ୍କ ଦୟାରୁ ମୁଁ ଦେଖିଅଛି ଯେ ଏହି ମାୟା ପ୍ରବଞ୍ଚକ ଅଟେ ॥2॥
ਅਗਰਕ ਉਸ ਕੇ ਵਡੇ ਠਗਾਊ ॥
ସେହି ମାୟା ପାଖରେ କାମ କରୁଥିବା କାମ, କ୍ରୋଧ, ଲୋଭ, ମୋହ ଏବଂ ଅହଂକାର ଇତ୍ୟାଦି ବିକାର ବଡ ଠକ ଅଟନ୍ତି।
ਛੋਡਹਿ ਨਾਹੀ ਬਾਪ ਨ ਮਾਊ ॥
ସେମାନେ ନିଜ ପିତା ମାତାଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଛାଡନ୍ତି ନାହିଁ।
ਮੇਲੀ ਅਪਨੇ ਉਨਿ ਲੇ ਬਾਂਧੇ ॥
ନିଜର ସହଯୋଗୀଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ସେମାନେ ଫସାଇ ଦିଅନ୍ତି।
ਗੁਰ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਮੈ ਸਗਲੇ ਸਾਧੇ ॥੩॥
ପରନ୍ତୁ ଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ମୁଁ ଏହି ସବୁ ଠକଙ୍କୁ ବଶ କରି ଦେଇଛି ॥3॥
ਅਬ ਮੋਰੈ ਮਨਿ ਭਇਆ ਅਨੰਦ ॥
ଏବେ ମୋର ହୃଦୟରେ ଆନନ୍ଦ ଅଛି।
ਭਉ ਚੂਕਾ ਟੂਟੇ ਸਭਿ ਫੰਦ ॥
ମୋର ଭୟ ଦୂର ହୋଇଯାଇଛି ଆଉ ମୋର ସବୁ ବନ୍ଧନ କଟି ଯାଇଛି।
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਜਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪਾਇਆ ॥
ହେ ନାନକ! ଯେବେ ଠାରୁ ମୋତେ ସଚ୍ଚା ଗୁରୁ ମିଳିଛନ୍ତି,
ਘਰੁ ਸਗਲਾ ਮੈ ਸੁਖੀ ਬਸਾਇਆ ॥੪॥੩੬॥੮੭॥
ସେବେ ଠାରୁ ମୁଁ ନିଜ ଘର ଖୁସିରେ ବସାଇଛି, ଅର୍ଥାତ, ମୋର ଶରୀର ରୂପୀ ଘରେ ବସିଥିବା ଜ୍ଞାନେନ୍ଦ୍ରିୟ ଖୁସି ହୋଇଯାଇଛନ୍ତି ॥4॥36॥87॥
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଆଶା ମହଲା 5 ॥
ਆਠ ਪਹਰ ਨਿਕਟਿ ਕਰਿ ਜਾਨੈ ॥
ସନ୍ଥଜନ ଆଠ ପହର ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ନିକଟରେ ଭାବିଥାନ୍ତି।
ਪ੍ਰਭ ਕਾ ਕੀਆ ਮੀਠਾ ਮਾਨੈ ॥
ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ହୋଇଥିବା ପ୍ରତି କାମକୁ ମିଠା ଭାବିଥାନ୍ତି।
ਏਕੁ ਨਾਮੁ ਸੰਤਨ ਆਧਾਰੁ ॥
ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଏକ ନାମ ହିଁ ସନ୍ଥଙ୍କ ଜୀବନର ଆଧାର ଅଟେ ଆଉ
ਹੋਇ ਰਹੇ ਸਭ ਕੀ ਪਗ ਛਾਰੁ ॥੧॥
ସନ୍ଥଜନ ସବୁଙ୍କ ଚରଣ ଧୁଳି ବନି ରହିଥାନ୍ତି ॥1॥
ਸੰਤ ਰਹਤ ਸੁਨਹੁ ਮੇਰੇ ਭਾਈ ॥ |
ହେ ମୋର ଭାଇ! ସନ୍ଥଙ୍କ ଜୀବନ ଆଚରଣ ଧ୍ୟାନପୂର୍ବକ ଶୁଣ।
ਉਆ ਕੀ ਮਹਿਮਾ ਕਥਨੁ ਨ ਜਾਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ତାହାଙ୍କ ମହିମା ବର୍ଣ୍ଣନା କରାଯାଇ ପାରିବ ନାହିଁ ॥1॥ରୁହ॥
ਵਰਤਣਿ ਜਾ ਕੈ ਕੇਵਲ ਨਾਮ ॥
ତାହାଙ୍କ କାର୍ଯ୍ୟ-ବ୍ୟବହାର କେବଳ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନାମ ଅଟେ।
ਅਨਦ ਰੂਪ ਕੀਰਤਨੁ ਬਿਸ੍ਰਾਮ ॥
ଆନନ୍ଦ ପୂର୍ବକ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଭଜନ କୀର୍ତ୍ତନ ତାହାଙ୍କ ସଚ୍ଚା ସୁଖ ବିଶ୍ରାମ ଅଟେ।
ਮਿਤ੍ਰ ਸਤ੍ਰੁ ਜਾ ਕੈ ਏਕ ਸਮਾਨੈ ॥
ମିତ୍ର ଏବଂ ଶତ୍ରୁ ତାହାଙ୍କ ପାଇଁ ଏକା ଭଳି ଅଟେ।
ਪ੍ਰਭ ਅਪੁਨੇ ਬਿਨੁ ਅਵਰੁ ਨ ਜਾਨੈ ॥੨॥
ନିଜ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ବିନା ସେ କାହାକୁ ଜାଣନ୍ତି ନାହିଁ ॥2॥
ਕੋਟਿ ਕੋਟਿ ਅਘ ਕਾਟਨਹਾਰਾ ॥
ସନ୍ଥଜନ କୋଟି କୋଟି ପାପ ଦୂର କରନ୍ତି।
ਦੁਖ ਦੂਰਿ ਕਰਨ ਜੀਅ ਕੇ ਦਾਤਾਰਾ ॥
ସେ ଜୀବଙ୍କ ଦୁଃଖ ନିବୃତ୍ତ କରି ଦେଇଥାନ୍ତି ଆଉ ମନୁଷ୍ୟକୁ ଆତ୍ମିକ ଜୀବନ ପ୍ରଦାନ କରିବା ପାଇଁ ସମର୍ଥ ଅଟନ୍ତି।
ਸੂਰਬੀਰ ਬਚਨ ਕੇ ਬਲੀ ॥
ସେ କାମ, କ୍ରୋଧ ଇତ୍ୟାଦି ବିକାରକୁ ଜିତିଥିବା ସୁରବୀର ଅଟନ୍ତି।
ਕਉਲਾ ਬਪੁਰੀ ਸੰਤੀ ਛਲੀ ॥੩॥
ଏହି ତୁଚ୍ଛ ମାୟାକୁ ମଧ୍ୟ ସନ୍ଥ ବଶ କରିଛନ୍ତି ॥3॥
ਤਾ ਕਾ ਸੰਗੁ ਬਾਛਹਿ ਸੁਰਦੇਵ ॥
ସନ୍ଥଙ୍କ ସଂଗତି ଦେବତା ମଧ୍ୟ ଚାହିଁ ଥାଆନ୍ତି।
ਅਮੋਘ ਦਰਸੁ ਸਫਲ ਜਾ ਕੀ ਸੇਵ ॥
ତାହାଙ୍କ ଦର୍ଶନ ବଡ ସଫଳ ଅଟେ ଆଉ ତାହାଙ୍କ ସେବା ବଡ ଫଳଦାୟକ ଅଟେ।
ਕਰ ਜੋੜਿ ਨਾਨਕੁ ਕਰੇ ਅਰਦਾਸਿ ॥
ହାତ ଯୋଡି ନାନକ ଏହି ପ୍ରାର୍ଥନା କରନ୍ତି ଯେ
ਮੋਹਿ ਸੰਤਹ ਟਹਲ ਦੀਜੈ ਗੁਣਤਾਸਿ ॥੪॥੩੭॥੮੮॥
ହେ ଗୁଣର ଭଣ୍ଡାର ପ୍ରଭୁ! ମୋତେ ସନ୍ଥଙ୍କ ସେବାର ଦାନ ପ୍ରଦାନ କର ॥4॥37॥88॥
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଆଶା ମହଲା 5॥
ਸਗਲ ਸੂਖ ਜਪਿ ਏਕੈ ਨਾਮ ॥
ଭଗବାନଙ୍କ ଏକ ନାମ ଜପିଲେ ସର୍ବ ସୁଖ ମିଳିଯାଏ।
ਸਗਲ ਧਰਮ ਹਰਿ ਕੇ ਗੁਣ ਗਾਮ ॥
ଶ୍ରୀହରିଙ୍କ ଗୁଣଗାନ କରିଲେ ତୀର୍ଥ, ତପ, ଦାନ-ପୂଣ୍ୟ ଏବଂ ଦୟା ଇତ୍ୟାଦି ସବୁ ଧର୍ମର ଫଳ ମଧ୍ୟ ମିଳିଯାଏ।
ਮਹਾ ਪਵਿਤ੍ਰ ਸਾਧ ਕਾ ਸੰਗੁ ॥
ସାଧୁଙ୍କ ସଂଗତି ମହା ପବିତ୍ର ଅଟେ।