Page 386
ਸੋ ਨਾਮੁ ਜਪੈ ਜੋ ਜਨੁ ਤੁਧੁ ਭਾਵੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
କେବଳ ସେହି ଉପାସକ ହରିନାମର ଜପ କରିଥାଏ ଯାହାକୁ ତୁ ଭଲ ଲାଗୁ ॥1॥ରୁହ॥
ਤਨੁ ਮਨੁ ਸੀਤਲੁ ਜਪਿ ਨਾਮੁ ਤੇਰਾ ॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ତୋର ନାମର ଜପ କରିଲେ ମନ ତନ ଶୀତଳ ହୋଇଯାଏ।
ਹਰਿ ਹਰਿ ਜਪਤ ਢਹੈ ਦੁਖ ਡੇਰਾ ॥੨॥
ଭଗବାନଙ୍କ ନାମ ଧ୍ୟାନ କରିଲେ ଦୁଃଖର ମୂଳ ନଷ୍ଟ ହୋଇଯାଏ ॥2॥
ਹੁਕਮੁ ਬੂਝੈ ਸੋਈ ਪਰਵਾਨੁ ॥
ଯେଉଁ ମନୁଷ୍ୟ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଇଚ୍ଛାକୁ ବୁଝିଥାଏ, ସେ ସତ୍ୟର ଦରବାରରେ ସ୍ଵୀକୃତ ହୋଇଥାଏ।
ਸਾਚੁ ਸਬਦੁ ਜਾ ਕਾ ਨੀਸਾਨੁ ॥੩॥
ସେହି ସ୍ଵୀକୃତ ମନୁଷ୍ୟ ଉପରେ ସତ୍ୟ ଶବ୍ଦର ନିଶାନ ଅଙ୍କିତ ହୋଇଥାଏ॥3॥
ਗੁਰਿ ਪੂਰੈ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਦ੍ਰਿੜਾਇਆ ॥
ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁ ମୋର ମନରେ ହରିଙ୍କ ନାମ ବସାଇ ଦେଇଛନ୍ତି।
ਭਨਤਿ ਨਾਨਕੁ ਮੇਰੈ ਮਨਿ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥੪॥੮॥੫੯॥
ନାନକ କହନ୍ତି ଯେ ମୋର ମନକୁ ପ୍ରଭୁ ନାମ ଦ୍ଵାରା ସୁଖ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଛି ॥4॥7॥56॥
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଆଶା ମହଲା 5॥
ਜਹਾ ਪਠਾਵਹੁ ਤਹ ਤਹ ਜਾਈ ॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ତୁ ମୋତେ ଯେଉଁଠି କୁ ମଧ୍ୟ ପଠାଉ, ମୁଁ ସେଟାକୁ ସୁଖପୂର୍ବକ ଯାଇଥାଏ।
ਜੋ ਤੁਮ ਦੇਹੁ ਸੋਈ ਸੁਖੁ ਪਾਈ ॥੧॥
ତୁ ମୋତେ ଯାହା କିଛି ଦେଉ, ତାହାକୁ ହିଁ ମୁଁ ସୁଖ ମାନିଥାଏ॥1॥
ਸਦਾ ਚੇਰੇ ਗੋਵਿੰਦ ਗੋਸਾਈ ॥
ହେ ଗୋବିନ୍ଦ ଗୋସାଇଁ! ମୁଁ ସଦା ତୋର ଚେଲା ଅଟେ।
ਤੁਮ੍ਹ੍ਹਰੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਤੇ ਤ੍ਰਿਪਤਿ ਅਘਾਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ତୋର କୃପା ଦ୍ଵାରା ମୁଁ ତୃପ୍ତ ଏବଂ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ରହିଥାଏ ॥1॥ରୁହ॥
ਤੁਮਰਾ ਦੀਆ ਪੈਨ੍ਹ੍ਹਉ ਖਾਈ ॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ତୁମେ ମୋତେ ଯାହା ଦେଇଥାଅ, ତାହା ମୁଁ ପିନ୍ଧିଥାଏ ଆଉ ଖାଇଥାଏ।
ਤਉ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ਪ੍ਰਭ ਸੁਖੀ ਵਲਾਈ ॥੨॥
ତୋର କୃପାରୁ ମୁଁ ସୁଖୀ ଜୀବନ ବିତାଉଛି ॥2॥
ਮਨ ਤਨ ਅੰਤਰਿ ਤੁਝੈ ਧਿਆਈ ॥
ନିଜ ମନ ଏବଂ ତନ ଭିତରେ ତୋତେ ହିଁ ସ୍ମରଣ କରିଥାଏ।
ਤੁਮ੍ਹ੍ਹਰੈ ਲਵੈ ਨ ਕੋਊ ਲਾਈ ॥੩॥
ତୋ’ ସମକକ୍ଷ ମୁଁ କାହାକୁ ଜାଣେ ନାହିଁ ॥3॥
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਨਿਤ ਇਵੈ ਧਿਆਈ ॥
ହେ ନାନକ! ମୁଁ ସଦା ଏହିପରି ତୋତେ ସ୍ମରଣ କରିଥାଏ।
ਗਤਿ ਹੋਵੈ ਸੰਤਹ ਲਗਿ ਪਾਈ ॥੪॥੯॥੬੦॥
ସନ୍ଥଙ୍କ ଚରଣରେ ଲାଗି ବୋଧହୁଏ ମୋର ଗତି ହୋଇଯାଏ ॥4॥6॥60॥
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଆଶା ମହଲା 5 ॥
ਊਠਤ ਬੈਠਤ ਸੋਵਤ ਧਿਆਈਐ ॥
ହେ ଭାଇ ଉଠିବା-ବସିବା, ଶୋଇବା ସବୁ ସମୟରେ ଭଗବାନଙ୍କ ଧ୍ୟାନ କରି ରହିବା ଉଚିତ।
ਮਾਰਗਿ ਚਲਤ ਹਰੇ ਹਰਿ ਗਾਈਐ ॥੧॥
ମାର୍ଗରେ ଚାଲିବା ସମୟରେ ମଧ୍ୟ ହରିଙ୍କ ଯଶୋଗାନ କରିବା ଉଚିତ ॥1॥
ਸ੍ਰਵਨ ਸੁਨੀਜੈ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਕਥਾ ॥
ନିଜ କାନରେ ହରିଙ୍କ ଅମୃତ କଥା ଶୁଣିବା ଉଚିତ,
ਜਾਸੁ ਸੁਨੀ ਮਨਿ ਹੋਇ ਅਨੰਦਾ ਦੂਖ ਰੋਗ ਮਨ ਸਗਲੇ ਲਥਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଯାହା ଶୁଣିଲେ ମନ ପ୍ରସନ୍ନ ହୋଇଯାଏ ଏବଂ ସବୁ ଦୁଃଖ ରୋଗ ଦୂର ହୋଇଯାଏ ॥1॥ରୁହ॥
ਕਾਰਜਿ ਕਾਮਿ ਬਾਟ ਘਾਟ ਜਪੀਜੈ ॥
ପ୍ରତ୍ୟେକ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବା ସମୟରେ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଜପ କରିବା ଉଚିତ।
ਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ਹਰਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਜੈ ॥੨॥
ଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ହରି-ନାମାମୃତର ପାନ କରିବା ଉଚିତ ॥2॥
ਦਿਨਸੁ ਰੈਨਿ ਹਰਿ ਕੀਰਤਨੁ ਗਾਈਐ ॥
ଦିନ-ରାତି ହରି-କୀର୍ତ୍ତନ ଗାନ କରିବା ଉଚିତ।
ਸੋ ਜਨੁ ਜਮ ਕੀ ਵਾਟ ਨ ਪਾਈਐ ॥੩॥
କାରଣ କୀର୍ତ୍ତନ ଗାନ କରିବା ଭକ୍ତ ମୃତ୍ୟୁର ମାର୍ଗରେ ପଡେ ନାହିଁ ॥3॥
ਆਠ ਪਹਰ ਜਿਸੁ ਵਿਸਰਹਿ ਨਾਹੀ ॥
ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ଆଠ ପହର ପରମାତ୍ମାଙ୍କୁ ବିସ୍ମୃତ କରେ ନାହିଁ,
ਗਤਿ ਹੋਵੈ ਨਾਨਕ ਤਿਸੁ ਲਗਿ ਪਾਈ ॥੪॥੧੦॥੬੧॥
ହେ ନାନକ! ତାହାଙ୍କ ଚରଣ ସ୍ପର୍ଶ କରିଲେ ଗତି ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଯାଏ ॥4॥10॥61॥
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଆଶା ମହଲା 5 ॥
ਜਾ ਕੈ ਸਿਮਰਨਿ ਸੂਖ ਨਿਵਾਸੁ ॥
ଯେଉଁ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସ୍ମରଣ କରିଲେ ମନୁଷ୍ୟ ସୁଖରେନିବାସ କରିଥାଏ,
ਭਈ ਕਲਿਆਣ ਦੁਖ ਹੋਵਤ ਨਾਸੁ ॥੧॥
ତାହାର କଲ୍ୟାଣ ହୋଇଥାଏ ଆଉ ଦୁଃଖ ନାଶ ହୋଇଯାଏ ॥1॥
ਅਨਦੁ ਕਰਹੁ ਪ੍ਰਭ ਕੇ ਗੁਨ ਗਾਵਹੁ ॥
(ହେ ଭାଇ!) ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଗୁଣଗାନ କର ଆଉ ଆନନ୍ଦ ପ୍ରାପ୍ତ କର।
ਸਤਿਗੁਰੁ ਅਪਨਾ ਸਦ ਸਦਾ ਮਨਾਵਹੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ସଦା-ସର୍ବଦା ନିଜ ଗୁରୁଙ୍କୁ ପ୍ରସନ୍ନ କର ॥1॥ରୁହ॥
ਸਤਿਗੁਰ ਕਾ ਸਚੁ ਸਬਦੁ ਕਮਾਵਹੁ ॥
ସଦଗୁରୁଙ୍କ ସଚ୍ଚା ଶବ୍ଦକୁ ନିଜ ଅନ୍ତର୍ମନରେ ଧାରଣ କର।
ਥਿਰੁ ਘਰਿ ਬੈਠੇ ਪ੍ਰਭੁ ਅਪਨਾ ਪਾਵਹੁ ॥੨॥
ନିଜ ହୃଦୟ ଘରେ ସ୍ଥିର ବସି ନିଜ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ପାଅ ॥2॥
ਪਰ ਕਾ ਬੁਰਾ ਨ ਰਾਖਹੁ ਚੀਤ ॥
ହେ ମିତ୍ର! ନିଜ ହୃଦୟରେ କାହାର ମନ୍ଦ ଶୋଚନା କର ନାହିଁ,
ਤੁਮ ਕਉ ਦੁਖੁ ਨਹੀ ਭਾਈ ਮੀਤ ॥੩॥
ଏଥିରେ ତୋତେ କିଛି ଦୁଃଖ ହେବ ନାହିଁ ॥3॥
ਹਰਿ ਹਰਿ ਤੰਤੁ ਮੰਤੁ ਗੁਰਿ ਦੀਨ੍ਹ੍ਹਾ ॥
ଗୁରୁ ମୋତେ ହରିନାମର ତନ୍ତ୍ର ମନ୍ତ୍ର ପ୍ରଦାନ କରିଛନ୍ତି।
ਇਹੁ ਸੁਖੁ ਨਾਨਕ ਅਨਦਿਨੁ ਚੀਨ੍ਹ੍ਹਾ ॥੪॥੧੧॥੬੨॥
ନାନକ ରାତି ଦିନ ସର୍ବଦା ହିଁ ଏହି ସୁଖକୁ ଜାଣିଥାନ୍ତି ॥4॥11॥62॥
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଆଶା ମହଲା 5 ॥
ਜਿਸੁ ਨੀਚ ਕਉ ਕੋਈ ਨ ਜਾਨੈ ॥
ହେ ଦୀନଦୟାଳୁ! ଯେଉଁ ନୀଚ ମନୁଷ୍ୟକୁ କେହି ଜାଣେ ନାହିଁ,
ਨਾਮੁ ਜਪਤ ਉਹੁ ਚਹੁ ਕੁੰਟ ਮਾਨੈ ॥੧॥
ତୋର ନାମ ଜପି ଏହି ଚାରି ଦିଗରେ ଲୋକପ୍ରିୟ ହୋଇଯାଏ ॥1॥
ਦਰਸਨੁ ਮਾਗਉ ਦੇਹਿ ਪਿਆਰੇ ॥
ହେ ମୋର ପ୍ରିୟତମ! ମୁଁ ତୋର ଦର୍ଶନ ମାଗୁଅଛି, ମୋତେ ଦର୍ଶନ ଦିଅ।
ਤੁਮਰੀ ਸੇਵਾ ਕਉਨ ਕਉਨ ਨ ਤਾਰੇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ତୋର ଉପାସନା କରି କିଏ କିଏ ପାର ନ ହୋଇଛନ୍ତି? ॥1॥ରୁହ॥
ਜਾ ਕੈ ਨਿਕਟਿ ਨ ਆਵੈ ਕੋਈ ॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ଯାହା ନିକଟକୁ କେହି ଆସୁନଥିଲେ,
ਸਗਲ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਉਆ ਕੇ ਚਰਨ ਮਲਿ ਧੋਈ ॥੨॥
ତୋର ସେବକ ବନିବା ଦ୍ଵାରା ସାରା ସୃଷ୍ଟି ସେହି ସେବକର ଚରଣ ଧୋଉ ଅଛି ॥2॥
ਜੋ ਪ੍ਰਾਨੀ ਕਾਹੂ ਨ ਆਵਤ ਕਾਮ ॥
ଯେଉଁ ପ୍ରାଣୀ କିଛି କାମକୁ ଆସେ ନାହିଁ,
ਸੰਤ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ਤਾ ਕੋ ਜਪੀਐ ਨਾਮ ॥੩॥
ଯଦି ସନ୍ଥ ତାହା ଉପରେ କୃପା ଦୃଷ୍ଟି ଧାରଣ କରନ୍ତି, ତାହାହେଲେ ସମସ୍ତେ ତାହାଙ୍କ ନାମକୁ ଜପ କରନ୍ତି ॥3॥
ਸਾਧਸੰਗਿ ਮਨ ਸੋਵਤ ਜਾਗੇ ॥
ସାଧୁଙ୍କ ସଙ୍ଗତିରେ ଶୋଇଥିବା ମନ ଜାଗିଉଠେ, ତେବେ
ਤਬ ਪ੍ਰਭ ਨਾਨਕ ਮੀਠੇ ਲਾਗੇ ॥੪॥੧੨॥੬੩॥
ହେ ନାନକ! ପ୍ରଭୁ ବଡ ମିଠା ଲାଗନ୍ତି ॥4॥12॥63॥
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଆଶା ମହଲା 5 ॥
ਏਕੋ ਏਕੀ ਨੈਨ ਨਿਹਾਰਉ ॥|
ମୁଁ ନିଜ ନଯନରେ ଏକ ପରମାତ୍ମାଙ୍କୁ ହିଁ ସବୁ ଜାଗାରେ ଦେଖିଥାଏ।
ਸਦਾ ਸਦਾ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਸਮ੍ਹ੍ਹਾਰਉ ॥੧॥
ମୁଁ ସର୍ବଦା ହରିଙ୍କ ନାମକୁ ସ୍ମରଣ କରିଥାଏ ॥1॥