Page 168
ਗਉੜੀ ਬੈਰਾਗਣਿ ਮਹਲਾ ੪ ॥
ଗଉଡି ବଇରାଗଣି ମହଲା 4 ॥
ਜਿਉ ਜਨਨੀ ਸੁਤੁ ਜਣਿ ਪਾਲਤੀ ਰਾਖੈ ਨਦਰਿ ਮਝਾਰਿ ॥
ଯେପରି ମାତା ପୁତ୍ରକୁ ଜନ୍ମ କରି ତାହାର ଲାଳନ ପାଳନ କରିଥାଏ ଆଉ ତାହାକୁ ନିଜ ଦୃଷ୍ଟିରେ ରଖିଥାଏ,
ਅੰਤਰਿ ਬਾਹਰਿ ਮੁਖਿ ਦੇ ਗਿਰਾਸੁ ਖਿਨੁ ਖਿਨੁ ਪੋਚਾਰਿ ॥
ଘର ଭିତରେ ଏବଂ ବାହାରେ ସେ ତାହାକୁ ଖୁଆଏ ଆଉ ପ୍ରତି କ୍ଷଣରେ ଜାଗ୍ରତ କରିଥାଏ,
ਤਿਉ ਸਤਿਗੁਰੁ ਗੁਰਸਿਖ ਰਾਖਤਾ ਹਰਿ ਪ੍ਰੀਤਿ ਪਿਆਰਿ ॥੧॥
ସେପରି ହିଁ ସଦଗୁରୁ ନିଜ ଶିଖକୁ ଭଗବାନଙ୍କ ପ୍ରେମ ଦେଇ ରଖିଥାନ୍ତି ॥1॥
ਮੇਰੇ ਰਾਮ ਹਮ ਬਾਰਿਕ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭ ਕੇ ਹੈ ਇਆਣੇ ॥
ହେ ମୋର ରାମ! ଆମେ ହରି-ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନିରୀହ ସନ୍ତାନ ଅଟୁ।
ਧੰਨੁ ਧੰਨੁ ਗੁਰੂ ਗੁਰੁ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪਾਧਾ ਜਿਨਿ ਹਰਿ ਉਪਦੇਸੁ ਦੇ ਕੀਏ ਸਿਆਣੇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଗୁରୁ ସଦଗୁରୁ ଉପଦେଶ ଦାତା ଧନ୍ୟ ଧନ୍ୟ ଅଟନ୍ତି, ଯିଏ ଆମକୁ ହରି-ନାମର ଉପଦେଶ ଦେଇ ବୁଦ୍ଧିମାନ ବନାଇଛନ୍ତି।॥1॥ରୁହ॥
ਜੈਸੀ ਗਗਨਿ ਫਿਰੰਤੀ ਊਡਤੀ ਕਪਰੇ ਬਾਗੇ ਵਾਲੀ ॥
ଯେପରି ଶ୍ଵେତ ପକ୍ଷ ଥିବା ପକ୍ଷୀ ଗଗନରେ ଉଡୁଥାଏ,”
ਓਹ ਰਾਖੈ ਚੀਤੁ ਪੀਛੈ ਬਿਚਿ ਬਚਰੇ ਨਿਤ ਹਿਰਦੈ ਸਾਰਿ ਸਮਾਲੀ ॥
ପରନ୍ତୁ, ତାହାର ମନ ପଛରେ ଛାଡିଥିବା ଶାବକ ପାଖରେ ଅଟକିଥାଏ, ଆଉ ନିଜ ମନରେ ସଦା ତାହାକୁ ସ୍ମରଣ କରୁଥାଏ।“
ਤਿਉ ਸਤਿਗੁਰ ਸਿਖ ਪ੍ਰੀਤਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਕੀ ਗੁਰੁ ਸਿਖ ਰਖੈ ਜੀਅ ਨਾਲੀ ॥੨॥
ସେପରି ହିଁ ସଦଗୁରୁ ଶିଖଙ୍କ ଠାରେ ହରି-ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପ୍ରେମ ଦେଇ ନିଜ ହୃଦୟରେ ଲଗାଇ ରଖିଥାନ୍ତି। ॥2॥
ਜੈਸੇ ਕਾਤੀ ਤੀਸ ਬਤੀਸ ਹੈ ਵਿਚਿ ਰਾਖੈ ਰਸਨਾ ਮਾਸ ਰਤੁ ਕੇਰੀ ॥
ଯେପରି ପରମେଶ୍ଵର ମାଂସ ଏବଂ ରୁଧିରରେ ବନିଥିବା ଜିହ୍ଵା ତିରିଶ ଅଥବା ବତିଶ ଦାନ୍ତର କଇଁଚି ଦ୍ଵାରା ରକ୍ଷା ପାଇଥାଏ,
ਕੋਈ ਜਾਣਹੁ ਮਾਸ ਕਾਤੀ ਕੈ ਕਿਛੁ ਹਾਥਿ ਹੈ ਸਭ ਵਸਗਤਿ ਹੈ ਹਰਿ ਕੇਰੀ ॥
କେହି ଏହା ନ ଭାବୁ ଯେ ଏହିପରି କରିବା ଜିହ୍ଵା କିମ୍ବା କଇଁଚିର ବଶରେ ଅଛି, ପ୍ରତ୍ୟେକ ବସ୍ତୁ ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ବଶରେ ଥାଏ।
ਤਿਉ ਸੰਤ ਜਨਾ ਕੀ ਨਰ ਨਿੰਦਾ ਕਰਹਿ ਹਰਿ ਰਾਖੈ ਪੈਜ ਜਨ ਕੇਰੀ ॥੩॥
ଏହପରି ହିଁ ମନୁଷ୍ୟ ସନ୍ଥଙ୍କ ଆଲୋଚନା କରିଥାଏ, କିନ୍ତୁ, ପରମେଶ୍ଵର ନିଜ ସେବକର ପ୍ରତିଷ୍ଠା ରକ୍ଷା କରିଥାନ୍ତି ॥3॥
ਭਾਈ ਮਤ ਕੋਈ ਜਾਣਹੁ ਕਿਸੀ ਕੈ ਕਿਛੁ ਹਾਥਿ ਹੈ ਸਭ ਕਰੇ ਕਰਾਇਆ ॥
ମୋର ଭାଇ! କେହି ଏହା ନ ଭାବୁ ଯେ କାହାର ବଶରେ କିଛି ନାହିଁ, ସବୁ ଲୋକ ସେହି କର୍ମ କରିଥାଏ, ଯାହା ପରମେଶ୍ଵର ତାହା ଦ୍ଵାରା କରାଇଥାନ୍ତି।
ਜਰਾ ਮਰਾ ਤਾਪੁ ਸਿਰਤਿ ਸਾਪੁ ਸਭੁ ਹਰਿ ਕੈ ਵਸਿ ਹੈ ਕੋਈ ਲਾਗਿ ਨ ਸਕੈ ਬਿਨੁ ਹਰਿ ਕਾ ਲਾਇਆ ॥
ବୃଦ୍ଧାବସ୍ଥା, ମୃତ୍ୟୁ, ଜ୍ୱର, ମୁଣ୍ଡବିନ୍ଧା ଏବଂ ଉତ୍ତାପ ସମସ୍ତ ରୋଗ ଭଗବାନଙ୍କ ଅଧୀନରେ | ଭଗବାନଙ୍କ ଆଦେଶ ବିନା କୌଣସି ରୋଗ ଜୀବକୁ ସ୍ପର୍ଶ କରିପାରିବ ନାହିଁ |
ਐਸਾ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਮਨਿ ਚਿਤਿ ਨਿਤਿ ਧਿਆਵਹੁ ਜਨ ਨਾਨਕ ਜੋ ਅੰਤੀ ਅਉਸਰਿ ਲਏ ਛਡਾਇਆ ॥੪॥੭॥੧੩॥੫੧॥
ହେ ସେବକ ନାନକ! ତୁମର ମନ ଏବଂ ହୃଦୟରେ, ଏପରି ସର୍ବୋପରି ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ନାମ ଉପରେ ଧ୍ୟାନ କର, ଯିଏ ଶେଷ ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ମୁକ୍ତି ପ୍ରଦାନ କରାଇଥାନ୍ତି (ଯମ ଇତ୍ୟାଦି ଠାରୁ)॥4॥7॥13॥51॥
ਗਉੜੀ ਬੈਰਾਗਣਿ ਮਹਲਾ ੪ ॥
ଗଉଡି ବଇରାଗଣି ମହଲା 4 ॥
ਜਿਸੁ ਮਿਲਿਐ ਮਨਿ ਹੋਇ ਅਨੰਦੁ ਸੋ ਸਤਿਗੁਰੁ ਕਹੀਐ ॥
ଯାହାର ମିଳନରେ ମୋର ମନକୁ ଖୁସି ମିଳିଥାଏ, ତାହାଙ୍କୁ ହିଁ ସଦଗୁରୁ କୁହାଯାଏ
ਮਨ ਕੀ ਦੁਬਿਧਾ ਬਿਨਸਿ ਜਾਇ ਹਰਿ ਪਰਮ ਪਦੁ ਲਹੀਐ ॥੧॥
ମନର ଦ୍ଵିଧା ଦୂର ହୋଇଯାଏ ଆଉ ହରିଙ୍କ ପରମ ପଦର ପ୍ରାପ୍ତି ହୋଇଯାଏ। ॥1॥
ਮੇਰਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪਿਆਰਾ ਕਿਤੁ ਬਿਧਿ ਮਿਲੈ ॥
ମୋର ପ୍ରିୟ ସଦଗୁରୁ ମୋତେ କେଉଁ ବିଧିରେ ମିଳିପାରିବେ?
ਹਉ ਖਿਨੁ ਖਿਨੁ ਕਰੀ ਨਮਸਕਾਰੁ ਮੇਰਾ ਗੁਰੁ ਪੂਰਾ ਕਿਉ ਮਿਲੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ମୁଁ ସେହି ଗୁରୁଙ୍କୁ ପ୍ରତି ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ପ୍ରଣାମ କରେ ମୁଁ କିପରି ମୋର ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁଙ୍କୁ ପାଇବି? ॥1॥ରୁହ॥
ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਹਰਿ ਮੇਲਿਆ ਮੇਰਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪੂਰਾ ॥
ନିଜ କୃପା କରି ଇଶ୍ଵର ମୋତେ ମୋର ପୂର୍ଣ୍ଣ ସଦଗୁରୁଙ୍କ ସହିତ ମିଳନ କରାଇଛନ୍ତି।
ਇਛ ਪੁੰਨੀ ਜਨ ਕੇਰੀਆ ਲੇ ਸਤਿਗੁਰ ਧੂਰਾ ॥੨॥
ସଦଗୁରୁଙ୍କ ଚରଣ ଧୁଳି ପ୍ରାପ୍ତ କରିବା ଦ୍ଵାରା ତାହାଙ୍କ ସେବକର କାମନା ପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇଯାଇଛି। ॥2॥
ਹਰਿ ਭਗਤਿ ਦ੍ਰਿੜਾਵੈ ਹਰਿ ਭਗਤਿ ਸੁਣੈ ਤਿਸੁ ਸਤਿਗੁਰ ਮਿਲੀਐ ॥
ମନୁଷ୍ୟକୁ ସେହି ସତ୍ୟଗୁରୁଙ୍କୁ ଭେଟିବା ଉଚିତ୍, ଯାହାଙ୍କଠାରୁ ସେ ଭଗବାନଙ୍କ ଭକ୍ତି ବିଷୟରେ ଶୁଣିପାରିବେ ଏବଂ ତାଙ୍କୁ ହୃଦୟରେ ଦୃଢ କରିପାରିବ।
ਤੋਟਾ ਮੂਲਿ ਨ ਆਵਈ ਹਰਿ ਲਾਭੁ ਨਿਤਿ ਦ੍ਰਿੜੀਐ ॥੩॥
ତାଙ୍କୁ ଭେଟିବା ଦ୍ୱାରା ମଣିଷ ସର୍ବଦା ଭଗବାନଙ୍କ ନାମର ଲାଭ ପାଇଥାଏ ଏବଂ ତାଙ୍କର କୌଣସି ଅଭାବ ଆଦୌ ନଥାଏ ॥3॥
ਜਿਸ ਕਉ ਰਿਦੈ ਵਿਗਾਸੁ ਹੈ ਭਾਉ ਦੂਜਾ ਨਾਹੀ ॥
ଯାହାର ହୃଦୟରେ ପ୍ରସନ୍ନତା ବିଦ୍ୟମାନ ଅଛି ଆଉ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ବିନା କୌଣସି ମୋହ ନଥାଏ,
ਨਾਨਕ ਤਿਸੁ ਗੁਰ ਮਿਲਿ ਉਧਰੈ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵਾਹੀ ॥੪॥੮॥੧੪॥੫੨॥
ହେ ନାନକ! ସେହି ଗୁରୁଙ୍କ ସହିତ ମିଶି ମନୁଷ୍ୟ ଭବସାଗରରୁ ପାର ହୋଇଯାଏ, ଯିଏ ଈଶ୍ବରଙ୍କ ଯଶୋଗାନ କରାଇଥାନ୍ତି ॥4॥8॥14॥52॥
ਮਹਲਾ ੪ ਗਉੜੀ ਪੂਰਬੀ ॥
ମହଲା 4 ଗଉଡି ପୁରବୀ ॥
ਹਰਿ ਦਇਆਲਿ ਦਇਆ ਪ੍ਰਭਿ ਕੀਨੀ ਮੇਰੈ ਮਨਿ ਤਨਿ ਮੁਖਿ ਹਰਿ ਬੋਲੀ ॥
ଦୟାଳୁ ହରି-ପରମେଶ୍ଵର ମୋ’ ଉପରେ ନିଜ ଦୟା କରିଛନ୍ତି ଆଉ ସେ ତନ, ମନ ଏବଂ ମୁହଁରେ ହରିଙ୍କ ବାଣୀ ରଖିଛନ୍ତି।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਰੰਗੁ ਭਇਆ ਅਤਿ ਗੂੜਾ ਹਰਿ ਰੰਗਿ ਭੀਨੀ ਮੇਰੀ ਚੋਲੀ ॥੧॥
ମୋର ହୃଦୟ ହରି-ରଙ୍ଗରେ ଭିଜି ଯାଇଛି, ଗୁରୁଙ୍କ ଆଶ୍ରୟ ନେଇ ସେହି ରଙ୍ଗ ବହୁତ ଗଭୀର ହୋଇଯାଇଛି ॥1॥
ਅਪੁਨੇ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭ ਕੀ ਹਉ ਗੋਲੀ ॥
ମୁଁ ନିଜ ପ୍ରଭୁ-ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ଦାସୀ ଅଟେ।
ਜਬ ਹਮ ਹਰਿ ਸੇਤੀ ਮਨੁ ਮਾਨਿਆ ਕਰਿ ਦੀਨੋ ਜਗਤੁ ਸਭੁ ਗੋਲ ਅਮੋਲੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଯେବେ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସାଥିରେ ମୋର ମନ ପ୍ରସନ୍ନ ହୋଇଯାଇଛି, ସେତେବେଳେ ସେ ସାରା ଜଗତକୁ ମୋର ମୂଲ୍ୟ ବିନା ଦାସ ବନାଇଛନ୍ତି ॥1॥ରୁହ॥
ਕਰਹੁ ਬਿਬੇਕੁ ਸੰਤ ਜਨ ਭਾਈ ਖੋਜਿ ਹਿਰਦੈ ਦੇਖਿ ਢੰਢੋਲੀ ॥
ହେ ସନ୍ଥ, ଭାଇ! ବିଚାର କର! ନିଜ ହୃଦୟରେ ହିଁ ସନ୍ଧାନ କରି ଈଶ୍ଵରଙ୍କୁ ଦେଖ।
ਹਰਿ ਹਰਿ ਰੂਪੁ ਸਭ ਜੋਤਿ ਸਬਾਈ ਹਰਿ ਨਿਕਟਿ ਵਸੈ ਹਰਿ ਕੋਲੀ ॥੨॥
ଏହି ସମଗ୍ର ଜଗତ ହେଉଛି ଭଗବାନଙ୍କ ରୂପ ଏବଂ ତାଙ୍କର ଆଲୋକ ସମସ୍ତ ଜୀବରେ ବିଦ୍ୟମାନ ଅଛି। ଭଗବାନ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଜୀବଙ୍କର ନିକଟବର୍ତ୍ତୀ ଏବଂ ନିକଟରେ ରୁହନ୍ତି ॥2॥