Page 164
ਸੰਨਿਆਸੀ ਬਿਭੂਤ ਲਾਇ ਦੇਹ ਸਵਾਰੀ ॥
ସନ୍ନ୍ୟାସୀ ବିଭୁତି ଲଗାଇ ନିଜ ଶରୀରକୁ ଶୃଙ୍ଗାର କରିଥାଏ।
ਪਰ ਤ੍ਰਿਅ ਤਿਆਗੁ ਕਰੀ ਬ੍ਰਹਮਚਾਰੀ ॥
ସେ ପର ନାରୀକୁ ତ୍ୟାଗ କରି ବ୍ରହ୍ମଚାରୀ ବନିଥାଏ।
ਮੈ ਮੂਰਖ ਹਰਿ ਆਸ ਤੁਮਾਰੀ ॥੨॥
ହେ ହରି! ମୁଁ ମୂର୍ଖକୁ ତୋ’ ଉପରେ ହିଁ ଭରସା ଅଛି ॥2॥
ਖਤ੍ਰੀ ਕਰਮ ਕਰੇ ਸੂਰਤਣੁ ਪਾਵੈ ॥
କ୍ଷତ୍ରୀୟ ସୁରବୀରତାର କର୍ମ କରିଥାଏ ଆଉ ବୀରତା ପାଇଥାଏ।
ਸੂਦੁ ਵੈਸੁ ਪਰ ਕਿਰਤਿ ਕਮਾਵੈ ॥
ଶୂଦ୍ର ଏବଂ ବୈଶ୍ୟ ଅନ୍ୟର ସେବା କର୍ମ କରିଥାଏ।
ਮੈ ਮੂਰਖ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਛਡਾਵੈ ॥੩॥
ମୁଁ ମୂର୍ଖକୁ ଭଗବାନଙ୍କ ନାମ ହିଁ ମୁକ୍ତ କରାଇବ ॥3॥
ਸਭ ਤੇਰੀ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਤੂੰ ਆਪਿ ਰਹਿਆ ਸਮਾਈ ॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ଏହି ସାରା ସୃଷ୍ଟି ତୋର ହିଁ ରଚନା ଅଟେ ଆଉ ତୁ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଜୀବଙ୍କ ଠାରେ ରହିଛୁ।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਨਕ ਦੇ ਵਡਿਆਈ ॥
ହେ ନାନକ! ଗୁରୁମୁଖଙ୍କୁ ପ୍ରଭୁ ମହାନତା ପ୍ରଦାନ କରିଥାନ୍ତି।
ਮੈ ਅੰਧੁਲੇ ਹਰਿ ਟੇਕ ਟਿਕਾਈ ॥੪॥੧॥੩੯॥
ମୁଁ ଜ୍ଞାନହୀନ, ଭଗବାନଙ୍କ ହିଁ ସାହାରା ନେଇଛି ॥4॥4॥18॥38॥
ਗਉੜੀ ਗੁਆਰੇਰੀ ਮਹਲਾ ੪ ॥
ଗଉଡି ଗୁଆରେରୀ ମହଲା 4 ॥
ਨਿਰਗੁਣ ਕਥਾ ਕਥਾ ਹੈ ਹਰਿ ਕੀ ॥
ହରିଙ୍କ କଥା ମାୟାର ତିନି ଗୁଣର ଉର୍ଦ୍ଧ୍ଵରେ ଅଛି।
ਭਜੁ ਮਿਲਿ ਸਾਧੂ ਸੰਗਤਿ ਜਨ ਕੀ ॥
ସନ୍ଥଙ୍କ ସଙ୍ଗତିରେ ମିଶି ଭଗବାନଙ୍କ ଭଜନ କର ଆଉ
ਤਰੁ ਭਉਜਲੁ ਅਕਥ ਕਥਾ ਸੁਨਿ ਹਰਿ ਕੀ ॥੧॥
ହରିଙ୍କ ଅବର୍ଣ୍ଣନୀୟ କଥା ଶୁଣି ଭବସାଗରରୁ ପାର ହୁଅ ॥1॥
ਗੋਬਿੰਦ ਸਤਸੰਗਤਿ ਮੇਲਾਇ ॥
ହେ ଗୋବିନ୍ଦ! ମୋତେ ସନ୍ଥଙ୍କ ସଙ୍ଗତିରେ ମିଶାଅ।
ਹਰਿ ਰਸੁ ਰਸਨਾ ਰਾਮ ਗੁਨ ਗਾਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
କାରଣ ମୋର ଇଚ୍ଛା ରାମଙ୍କ ଗୁଣ ଗାଈ ହରି ରସ ପାନ କରିବା ଅଟେ ॥1॥ରୁହ॥
ਜੋ ਜਨ ਧਿਆਵਹਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮਾ ॥
ଯିଏ ହରି-ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ନାମର ଧ୍ୟାନ କରିଥାଏ,
ਤਿਨ ਦਾਸਨਿ ਦਾਸ ਕਰਹੁ ਹਮ ਰਾਮਾ ॥
ହେ ମୋର ରାମ! ମୋତେ ସେହି ପୁରୁଷଙ୍କ ଦାସର ଦାସ ବନାଇଦିଅ,
ਜਨ ਕੀ ਸੇਵਾ ਊਤਮ ਕਾਮਾ ॥੨॥
ତୋର ସେବକର ସେବା ଏକ ଉତ୍ତମ କାର୍ଯ୍ୟ ଅଟେ ॥2॥
ਜੋ ਹਰਿ ਕੀ ਹਰਿ ਕਥਾ ਸੁਣਾਵੈ ॥
ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ମୋତେ ହରିଙ୍କ ହରି କଥା ଶୁଣାଏ,
ਸੋ ਜਨੁ ਹਮਰੈ ਮਨਿ ਚਿਤਿ ਭਾਵੈ ॥
ସେ ମୋର ମନ ଏବଂ ଚିତ୍ତକୁ ବହୁତ ଭଲ ଲାଗିଥାଏ।
ਜਨ ਪਗ ਰੇਣੁ ਵਡਭਾਗੀ ਪਾਵੈ ॥੩॥
ଈଶ୍ବରଙ୍କ ସେବକର ଚରଣ ଧୁଳି ଭାଗ୍ୟବାନ ହିଁ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ ॥3॥
ਸੰਤ ਜਨਾ ਸਿਉ ਪ੍ਰੀਤਿ ਬਨਿ ਆਈ ॥
ସନ୍ଥଜନ ସହିତ ତାହାର ପ୍ରୀତି ହୋଇଥାଏ,
ਜਿਨ ਕਉ ਲਿਖਤੁ ਲਿਖਿਆ ਧੁਰਿ ਪਾਈ ॥
ଯାହାର କପାଳରେ ବିଧାତା ଏପରି ଭାଗ୍ୟ ଲେଖିଛନ୍ତି।
ਤੇ ਜਨ ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਸਮਾਈ ॥੪॥੨॥੪੦॥
ହେ ନାନକ! ଏପରି ବ୍ୟକ୍ତି ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନାମରେ ରହିଥାଏ ॥4॥2॥40॥
ਗਉੜੀ ਗੁਆਰੇਰੀ ਮਹਲਾ ੪ ॥
ଗଉଡି ଗୁଆରେରୀ ମହଲା 4 ॥
ਮਾਤਾ ਪ੍ਰੀਤਿ ਕਰੇ ਪੁਤੁ ਖਾਇ ॥
ଯେବେ ପୁତ୍ର କିଛି ସ୍ଵାଦିଷ୍ଟ ପଦାର୍ଥ ଖାଇଥାଏ ତାହାହେଲେ ମାତା ବଡ ପ୍ରସନ୍ନ ହୋଇ ପ୍ରେମ କରିଥାଏ।
ਮੀਨੇ ਪ੍ਰੀਤਿ ਭਈ ਜਲਿ ਨਾਇ ॥
ଯେବେ ମାଛ ଜଳରେ ସ୍ନାନ କରିଥାଏ, ତାହାହେଲେ ଜଳ ସହିତ ପ୍ରେମ ହୋଇଯାଏ।
ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰੀਤਿ ਗੁਰਸਿਖ ਮੁਖਿ ਪਾਇ ॥੧॥
ସଦଗୁରୁଙ୍କ ପ୍ରେମ ଗୁରୁଶିଖର ମୁହଁରେ ନାମ ରୂପୀ ଭୋଜନ ଦେଇଥାଏ। ॥1॥
ਤੇ ਹਰਿ ਜਨ ਹਰਿ ਮੇਲਹੁ ਹਮ ਪਿਆਰੇ ॥
ହେ ପ୍ରିୟ ପ୍ରଭୁ! ମୋତେ ଏପରି ହରିଙ୍କ ଭକ୍ତ ସହିତ ମିଶାଅ,
ਜਿਨ ਮਿਲਿਆ ਦੁਖ ਜਾਹਿ ਹਮਾਰੇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଯାହାକୁ ମିଳିଲେ ମୋର ଦୁଃଖ ଦୂର ହୋଇଯାଏ ॥1॥ରୁହ॥
ਜਿਉ ਮਿਲਿ ਬਛਰੇ ਗਊ ਪ੍ਰੀਤਿ ਲਗਾਵੈ ॥
ଯେପରି ହଜିଯାଇଥିବା ବାଛୁରୀ ସହିତ ମିଶି ଗାଈ ପ୍ରେମ କରିଥାଏ,
ਕਾਮਨਿ ਪ੍ਰੀਤਿ ਜਾ ਪਿਰੁ ਘਰਿ ਆਵੈ ॥
ଯେପରି କାମିନୀ (ପତ୍ନୀ) ନିଜ ପତି ସହିତ ମିଶି ପ୍ରେମ କରିଥାଏ, ଯେବେ ସିଏ ଘରକୁ ଫେରି ଆସିଥାଏ,
ਹਰਿ ਜਨ ਪ੍ਰੀਤਿ ਜਾ ਹਰਿ ਜਸੁ ਗਾਵੈ ॥੨॥
ସେପରି ହିଁ ଯେବେ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଭକ୍ତ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଯଶୋଗାନ କରିଥାଏ , ସେତେବେଳେ ତାହାର ମନ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପ୍ରେମରେ ଲୀନ ହୋଇଯାଏ ॥2॥
ਸਾਰਿੰਗ ਪ੍ਰੀਤਿ ਬਸੈ ਜਲ ਧਾਰਾ ॥
ପପିହା ପକ୍ଷୀ ମୁଷଳଧାର ବର୍ଷାର ଜଳ ସହିତ ପ୍ରେମ କରିଥାଏ।
ਨਰਪਤਿ ਪ੍ਰੀਤਿ ਮਾਇਆ ਦੇਖਿ ਪਸਾਰਾ ॥
ନରପତି (ସମ୍ରାଟ)ଙ୍କୁ ଧନ-ଦୌଲତର ଆଡମ୍ବର ଦେଖିବା ଇଛା,
ਹਰਿ ਜਨ ਪ੍ਰੀਤਿ ਜਪੈ ਨਿਰੰਕਾਰਾ ॥੩॥
ହରିଙ୍କ ସେବକ ନିରଙ୍କାରଙ୍କ ଆରାଧନା କରିବା ଦ୍ଵାରା ପ୍ରେମ କରିଥାଏ ॥3॥
ਨਰ ਪ੍ਰਾਣੀ ਪ੍ਰੀਤਿ ਮਾਇਆ ਧਨੁ ਖਾਟੇ ॥
ମନୁଷ୍ୟକୁ ଧନ-ଦୌଲତ ଏବଂ ସମ୍ପତ୍ତି ଅର୍ଜନ ଅତି ପ୍ରେମ ଥାଏ।
ਗੁਰਸਿਖ ਪ੍ਰੀਤਿ ਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਗਲਾਟੇ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ଶିଖକୁ ଗୁରୁଙ୍କ ସହିତ ପ୍ରେମ ହୋଇଥାଏ, ଯେବେ ଗୁରୁ ତାହାଙ୍କୁ ଗଳାରେ ଲଗାଇ ମିଶିଥାନ୍ତି।
ਜਨ ਨਾਨਕ ਪ੍ਰੀਤਿ ਸਾਧ ਪਗ ਚਾਟੇ ॥੪॥੩॥੪੧॥
ନାନକ ସନ୍ଥଙ୍କ ଚରଣ ଚୁମିବା ପ୍ରେମ କରିଥାନ୍ତି ॥4॥3॥41॥
ਗਉੜੀ ਗੁਆਰੇਰੀ ਮਹਲਾ ੪ ॥
ଗଉଡି ଗୁଆରେରୀ ମହଲା 4 ॥
ਭੀਖਕ ਪ੍ਰੀਤਿ ਭੀਖ ਪ੍ਰਭ ਪਾਇ ॥
ଭିକାରୀକୁ ଭିକ୍ଷାରେ ପ୍ରେମ ଥାଏ, ଯାହା ସେ କୌଣସି ଦାନୀ ଠାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ।
ਭੂਖੇ ਪ੍ਰੀਤਿ ਹੋਵੈ ਅੰਨੁ ਖਾਇ ॥
ଭୋକିଲାର ପ୍ରେମ ଭୋଜନ ଖାଇବାରେ ଥାଏ
ਗੁਰਸਿਖ ਪ੍ਰੀਤਿ ਗੁਰ ਮਿਲਿ ਆਘਾਇ ॥੧॥
ଗୁରୁଙ୍କ ଶିଖର ପ୍ରୀତି ଗୁରୁଙ୍କ ସହିତ ଭେଟ କରି ତୃପ୍ତ ହେବାରେ ଥାଏ। ॥1॥
ਹਰਿ ਦਰਸਨੁ ਦੇਹੁ ਹਰਿ ਆਸ ਤੁਮਾਰੀ ॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ମୋତେ ନିଜ ହରି ଦର୍ଶନ ଦିଅନ୍ତୁ, ତୋ’ ପକ୍ଷରୁ ମୋର ଏହା ହିଁ ଆଶା।
ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਲੋਚ ਪੂਰਿ ਹਮਾਰੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ମୋତେ କୃପା କରି ମୋର କାମନା ପୁରା କର ॥1॥ରୁହ॥
ਚਕਵੀ ਪ੍ਰੀਤਿ ਸੂਰਜੁ ਮੁਖਿ ਲਾਗੈ ॥
ଚକୋରକୁ ପ୍ରସନ୍ନତା ସେତେବେଳେ ହୋଇଥାଏ, ଯେତେବେଳେ ତାହାକୁ ସୂର୍ଯ୍ୟର ଦର୍ଶନ ହୋଇଥାଏ।
ਮਿਲੈ ਪਿਆਰੇ ਸਭ ਦੁਖ ਤਿਆਗੈ ॥
ନିଜର ପ୍ରିୟତମ ସହିତ ମିଶି ତାହାର ସାରା ଦୁଃଖ ଦୂର ହୋଇଯାଏ।
ਗੁਰਸਿਖ ਪ੍ਰੀਤਿ ਗੁਰੂ ਮੁਖਿ ਲਾਗੈ ॥੨॥
ଗୁରୁଙ୍କ ଶିଖ ସେତେବେଳେ ପ୍ରସନ୍ନ ହୋଇଥାଏ ଯେତେବେଳେ ତାହାକୁ ଗୁରୁଙ୍କ ଦର୍ଶନ ହୋଇଥାଏ ॥2॥
ਬਛਰੇ ਪ੍ਰੀਤਿ ਖੀਰੁ ਮੁਖਿ ਖਾਇ ॥
ବାଛୁରୀ ତାର ମା’ ଠାରୁ ନିଜ ମୁଖରେ କ୍ଷୀର ପିଇ ପ୍ରସନ୍ନ ହୋଇଥାଏ।
ਹਿਰਦੈ ਬਿਗਸੈ ਦੇਖੈ ਮਾਇ ॥
ନିଜର ମାତାକୁ ଦେଖି ତାହାର ହୃଦୟ ପ୍ରଫୁଲ୍ଲିତ ହୋଇଯାଏ।
ਗੁਰਸਿਖ ਪ੍ਰੀਤਿ ਗੁਰੂ ਮੁਖਿ ਲਾਇ ॥੩॥
(ଏହିପରି) ଗୁରୁଙ୍କ ଶିଖ ଗୁରୁଙ୍କ ଦର୍ଶନ କରି ବଡ ହର୍ଷିତ ହୋଇଥାଏ ॥3॥
ਹੋਰੁ ਸਭ ਪ੍ਰੀਤਿ ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਕਾਚਾ ॥
(ଗୁରୁ-ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ବିନା) ଅନ୍ୟ ମୋହ ମିଥ୍ୟା ଅଟେ, କାରଣ ମାୟାର ପ୍ରୀତି କ୍ଷଣଭଙ୍ଗୁର ଅଟେ।
ਬਿਨਸਿ ਜਾਇ ਕੂਰਾ ਕਚੁ ਪਾਚਾ ॥
ଏହି ମିଥ୍ୟା ପ୍ରୀତି କାଚ ଭଳି ଭାଙ୍ଗି ନାଶ ହୋଇଯାଏ।
ਜਨ ਨਾਨਕ ਪ੍ਰੀਤਿ ਤ੍ਰਿਪਤਿ ਗੁਰੁ ਸਾਚਾ ॥੪॥੪॥੪੨॥
ଜନ ନାନକ ସଚ୍ଚା ଗୁରୁଙ୍କ ସହିତ ପ୍ରେମ କରିଥାଏ ଆଉ ତା ହାଙ୍କ ଦର୍ଶନ କରି ତୃପ୍ତହୋଇଯାଏ।॥4॥4॥42॥