Guru Granth Sahib is an accumulation of the hymns of Sikh Gurus and saints, who are of completely diverse origin. It was finalized in its current form by Guru Gobind Singh, the tenth Sikh Guru, in 1708. This edition is often referred to as the “fifth version,” an amalgamation of an earlier version compiled by Guru Arjan, the fifth Sikh Guru, in 1604, with additional hymns.
This is 1,430 pages long and is written in Gurmukhi script. It contains the teachings and hymns of the first five Gurus of Sikhism, but it also includes the ninth Guru, Guru Tegh Bahadur, and several saints and poets from Hindu and Muslim traditions, reflecting that general universal message. Emphasized in this scripture are the oneness of God, the centrality of meditation on God’s name or Naam, and living a life of truth, compassion, and service. It is considered the eternal Guru by Sikhs and serves as a guide for spiritual and moral living.
The hymns therein have been compiled in accordance with the ragas, or musical measures, and reflect intense spiritual messages. They instruct man on ethical ways of life and the social fabric, and how to seek spiritual salvation. Therefore, it is not merely a religious book but inspires and guides Sikhs all over the world.
ਓਇ ਆਪਿ ਤਰੇ ਸਭ ਕੁਟੰਬ ਸਿਉ ਤਿਨ ਪਿਛੈ ਸਭੁ ਜਗਤੁ ਛਡਾਹਿ ॥
o-ay aap taray sabh kutamb si-o tin pichhai sabh jagat chhadaahi.
They, along with their family, cross over the world-ocean of vices, and by inspiring others to follow their lead, they save the entire world from vices.
ਉਹ ਪਰਵਾਰ ਸਮੇਤ ਸੰਸਾਰ-ਸਾਗਰ ਤੋਂ ਪਾਰ ਲੰਘ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਤੇ ਆਪਣੇ ਪੂਰਨਿਆਂ ਤੇ ਤੋਰ ਕੇ ਸਾਰੇ ਸੰਸਾਰ ਨੂੰ ਵਿਕਾਰਾਂ ਤੋਂ ਬਚਾ ਲੈਂਦੇ ਹਨ।
ਕਰਮੀ ਆਪੋ ਆਪਣੀ ਆਪੇ ਪਛੁਤਾਣੀ ॥
karmee aapo aapnee aapay pachhutaanee.
Ultimately they regret as per their own deeds,
(ਅੰਤ ਨੂੰ) ਆਪੋ ਆਪਣੇ ਕੀਤੇ ਕਰਮਾਂ ਅਨੁਸਾਰ ਆਪ ਹੀ ਪਛਤਾਉਂਦੇ ਹਨ,
ਜਾਚਕੁ ਮੰਗੈ ਦਾਨੁ ਦੇਹਿ ਪਿਆਰਿਆ ॥
jaachak mangai daan deh pi-aari-aa.
O’ my beloved God, I, a beggar, is begging for alms of Naam from You; please give me.
ਹੇ ਮੇਰੇ ਪ੍ਰੀਤਮ! ਮੈਂ ਮੰਗਤਾ (ਤੇਰੇ ‘ਅਪਾਰ ਸ਼ਬਦ’ ਦਾ) ਖ਼ੈਰ ਮੰਗਦਾ ਹਾਂ, ਮੈਨੂੰ ਖ਼ੈਰ ਪਾ।
ਪ੍ਰਾਨ ਗਏ ਕਹੁ ਕਾ ਕੀ ਮਾਇਆ ॥੨॥
paraan ga-ay kaho kaa kee maa-i-aa. ||2||
When one breathes one’s last, then tell me to whom does this wealth belong?||2||
ਜਦੋਂ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਪ੍ਰਾਣ ਨਿਕਲ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਦੱਸੋ, ਇਹ ਮਾਇਆ ਕਿਸ ਦੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ? ॥੨॥
ਸੋ ਸਿਰੁ ਚੁੰਚ ਸਵਾਰਹਿ ਕਾਗ ॥੧॥
so sir chunch savaareh kaag. ||1||
upon death, crows clean their beaks on that head. ||1||
ਮੌਤ ਆਉਣ ਤੇ ਉਸ ਸਿਰ ਉਤੇ ਕਾਂ ਆਪਣੀਆਂ ਚੁੰਝਾਂ ਸੰਵਾਰਦੇ ਹਨ ॥੧॥
ਜਹਾ ਬੋਲ ਤਹ ਅਛਰ ਆਵਾ ॥
jahaa bol tah achhar aavaa.
The letters come into play wherever there are words to describe something.
ਜੋ ਵਰਤਾਰਾ ਬਿਆਨ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਅੱਖਰ (ਕੇਵਲ) ਉਥੇ (ਹੀ) ਵਰਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ;
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ik-oNkaar satgur parsaad.
One eternal God. Realized by the grace of the true guru:
ਅਕਾਲ ਪੁਰਖ ਇੱਕ ਹੈ ਅਤੇ ਸਤਿਗੁਰੂ ਦੀ ਕਿਰਪਾ ਨਾਲ ਮਿਲਦਾ ਹੈ।
ਮਾਣਸ ਮੂਰਤਿ ਨਾਨਕੁ ਨਾਮੁ ॥
maanas moorat naanak naam.
Nanak says they are human beings in form and name only.
ਨਾਨਕ ਆਖਦਾ ਹੈ-ਵੇਖਣ ਨੂੰ ਹੀ ਮਨੁੱਖ ਦੀ ਸ਼ਕਲ ਹੈ, ਨਾਮ-ਮਾਤ੍ਰ ਹੀ ਮਨੁੱਖ ਹੈ,
ਪਾਂਡੇ ਐਸਾ ਬ੍ਰਹਮ ਬੀਚਾਰੁ ॥
paaNday aisaa barahm beechaar.
O’ Pandit, contemplate on God’s virtues in such a way,
ਹੇ ਪਾਂਡੇ! ਤੂੰ ਭੀ ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਗੁਣਾਂ ਦਾ ਵਿਚਾਰ ਕਰ,