Page 943
ਪਵਨ ਅਰੰਭੁ ਸਤਿਗੁਰ ਮਤਿ ਵੇਲਾ ॥
(குரு நானக் தேவ் அதற்கு பதிலளிக்கிறார்) பிரபஞ்சத்தின் ஆரம்பம் காற்றின் வடிவில் உள்ள சுவாசம். இந்த மனித வாழ்க்கை சத்குருவின் போதனைகளை எடுத்துக்கொள்வதற்கான ஒரு நல்ல சந்தர்ப்பமாகும்.
ਸਬਦੁ ਗੁਰੂ ਸੁਰਤਿ ਧੁਨਿ ਚੇਲਾ ॥
வார்த்தை என் குருவாகும், அந்தச் சொல்லின் ஓசையைக் கேட்கும் என் சுரதி அவருடைய சீடன்.
ਅਕਥ ਕਥਾ ਲੇ ਰਹਉ ਨਿਰਾਲਾ ॥
விவரிக்க முடியாத இறைவனின் கதையை எடுத்துக் கொண்டால், நான் உலகில் இருந்து விலகி இருக்கிறேன்.
ਨਾਨਕ ਜੁਗਿ ਜੁਗਿ ਗੁਰ ਗੋਪਾਲਾ ॥
ஹே நானக்! காலங்காலமாக ஒரே கடவுள் இருக்கிறார்.
ਏਕੁ ਸਬਦੁ ਜਿਤੁ ਕਥਾ ਵੀਚਾਰੀ ॥
ஒரே ஒரு வார்த்தை மட்டுமே அதன் கதையை கருத்தில் கொண்டது.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਉਮੈ ਅਗਨਿ ਨਿਵਾਰੀ ॥੪੪॥
குருவால் மனதில் அகங்காரம் என்ற நெருப்பு அகற்றப்பட்டது.
ਮੈਣ ਕੇ ਦੰਤ ਕਿਉ ਖਾਈਐ ਸਾਰੁ ॥
(சித்தர்கள் கேட்டார்கள்-) மெழுகுப் பற்களால் இரும்பை எப்படி மெல்ல முடியும்?
ਜਿਤੁ ਗਰਬੁ ਜਾਇ ਸੁ ਕਵਣੁ ਆਹਾਰੁ ॥
மனதின் அகந்தையை போக்கும் அந்த உணவு எது?"
ਹਿਵੈ ਕਾ ਘਰੁ ਮੰਦਰੁ ਅਗਨਿ ਪਿਰਾਹਨੁ ॥
பனிக்கட்டியால் ஆன வீடு குடியிருக்கச் செய்தால், எந்த நெருப்பு ஆடை அணிவது?
ਕਵਨ ਗੁਫਾ ਜਿਤੁ ਰਹੈ ਅਵਾਹਨੁ ॥
மனம் நிலையாக இருக்கும் குகை எது?"
ਇਤ ਉਤ ਕਿਸ ਕਉ ਜਾਣਿ ਸਮਾਵੈ ॥
இவ்வுலகிலும், பிற உலகிலும் யாரை அறிந்து, இந்த மனம் அதில் லயிக்கிறது?
ਕਵਨ ਧਿਆਨੁ ਮਨੁ ਮਨਹਿ ਸਮਾਵੈ ॥੪੫॥
மனம் தன்னுடன் இணையும் அந்த தியானம் என்ன?
ਹਉ ਹਉ ਮੈ ਮੈ ਵਿਚਹੁ ਖੋਵੈ ॥
"(குரு பதிலளித்தார்-) மனதில் இருந்து அகங்காரம் ோ மற்றும் பற்றுதல் உணர்வை அகற்றுபவர்,
ਦੂਜਾ ਮੇਟੈ ਏਕੋ ਹੋਵੈ ॥
அவனுடைய இக்கட்டான நிலையைத் துடைத்துக்கொண்டு கடவுளின் வடிவமாகிறான்
ਜਗੁ ਕਰੜਾ ਮਨਮੁਖੁ ਗਾਵਾਰੁ ॥
முட்டாள்தனமான சுய விருப்பமுள்ள உயிரினத்திற்கு இந்த உலகம் கடினமான இரும்பு.
ਸਬਦੁ ਕਮਾਈਐ ਖਾਈਐ ਸਾਰੁ ॥
வார்த்தையை தியானிப்பவன், கடினமான இரும்பை மெல்லுகிறான்.
ਅੰਤਰਿ ਬਾਹਰਿ ਏਕੋ ਜਾਣੈ ॥
கடவுள் அகம் மற்றும் வெளி உலகங்களில் வியாபித்திருப்பதாக அவர் கருதுகிறார்.
ਨਾਨਕ ਅਗਨਿ ਮਰੈ ਸਤਿਗੁਰ ਕੈ ਭਾਣੈ ॥੪੬॥
ஹே நானக்! சத்குருவின் விருப்பப்படி வாழ்வதன் மூலம் மட்டுமே தாகத்தின் நெருப்பு முடிகிறது.
ਸਚ ਭੈ ਰਾਤਾ ਗਰਬੁ ਨਿਵਾਰੈ ॥
உண்மையின் பயத்தில் மூழ்கியிருக்கும் ஒரு ஆன்மா தனது அகந்தையைத் தூக்கி எறியும்போது,
ਏਕੋ ਜਾਤਾ ਸਬਦੁ ਵੀਚਾਰੈ ॥
எனவே ஒரே கடவுளின் சக்தியை அறிந்து, அவர் வார்த்தையைப் பற்றி மட்டுமே சிந்திக்கிறார்.
ਸਬਦੁ ਵਸੈ ਸਚੁ ਅੰਤਰਿ ਹੀਆ ॥
இந்த வழியில், பிரஹ-ஷப்த் அவரது இதயத்தில் வசிக்கிறார்.
ਤਨੁ ਮਨੁ ਸੀਤਲੁ ਰੰਗਿ ਰੰਗੀਆ ॥
அவனது மனமும் உடலும் குளிர்ச்சியடைந்து கடவுளின் நிறத்தில் மாறுகிறான்.
ਕਾਮੁ ਕ੍ਰੋਧੁ ਬਿਖੁ ਅਗਨਿ ਨਿਵਾਰੇ ॥
காமம், கோபம், விஷம் என்ற நெருப்பை உள்ளிருந்து விரட்டுகிறார்.
ਨਾਨਕ ਨਦਰੀ ਨਦਰਿ ਪਿਆਰੇ ॥੪੭॥
ஹே நானக்! அன்புக்குரிய இறைவனின் அருளில் அவர் மகிழ்ச்சி அடைகிறார்
ਕਵਨ ਮੁਖਿ ਚੰਦੁ ਹਿਵੈ ਘਰੁ ਛਾਇਆ ॥
(சித்தர்கள் மீண்டும் கேட்டார்கள்-) சந்திரன் (மன வடிவில்) எப்படி ஐஸ் போன்ற இதய வீட்டில் குளிர்ச்சியைப் பெறுகிறது?
ਕਵਨ ਮੁਖਿ ਸੂਰਜੁ ਤਪੈ ਤਪਾਇਆ ॥
சூரியன் (சக்தி வடிவில்) எப்படி கடுமையாக வெப்பமடைகிறது?
ਕਵਨ ਮੁਖਿ ਕਾਲੁ ਜੋਹਤ ਨਿਤ ਰਹੈ ॥
எமன் எப்பொழுதும் உயிர்களை எப்படிப் பார்க்கிறான்?
ਕਵਨ ਬੁਧਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਤਿ ਰਹੈ ॥
எந்த அறிவாற்றலால் குர்முக்கின் மதிப்பு நிலையாக உள்ளது?
ਕਵਨੁ ਜੋਧੁ ਜੋ ਕਾਲੁ ਸੰਘਾਰੈ ॥
காலத்தையும் அழிக்கும் அந்த வீரன் யார்?"
ਬੋਲੈ ਬਾਣੀ ਨਾਨਕੁ ਬੀਚਾਰੈ ॥੪੮॥
சித்தர்கள் பேசும் கேள்விகளுக்கு நானக் பதில் சொல்கிறார்
ਸਬਦੁ ਭਾਖਤ ਸਸਿ ਜੋਤਿ ਅਪਾਰਾ ॥
(குரு நானக் பதிலளித்தார்) அந்த வார்த்தையை உச்சரிப்பதன் மூலம், சந்திரனின் இதய வீட்டில் (மன வடிவத்தில்) மகத்தான ஒளி எரிகிறது.
ਸਸਿ ਘਰਿ ਸੂਰੁ ਵਸੈ ਮਿਟੈ ਅੰਧਿਆਰਾ ॥
சந்திரனின் வீட்டில் சூரியன் வசிக்கும் போது இருள்கள் அனைத்தும் நீங்கும்.
ਸੁਖੁ ਦੁਖੁ ਸਮ ਕਰਿ ਨਾਮੁ ਅਧਾਰਾ ॥
நாம் வாழ்வின் அடிப்படையாக மாறும்போது, உயிரினம் இன்பத்தையும் துக்கத்தையும் சமமாகக் கருதத் தொடங்குகிறது.
ਆਪੇ ਪਾਰਿ ਉਤਾਰਣਹਾਰਾ ॥
பரமாத்மாவே நம்மைக் கடலைக் கடந்தவர்.
ਗੁਰ ਪਰਚੈ ਮਨੁ ਸਾਚਿ ਸਮਾਇ ॥
குருவின் மீது நம்பிக்கை கொண்டால், மனம் சத்தியத்தில் இணைகிறது.
ਪ੍ਰਣਵਤਿ ਨਾਨਕੁ ਕਾਲੁ ਨ ਖਾਇ ॥੪੯॥
காலம் ஆன்மாவை விழுங்காமல் இருக்க நானக் பிரார்த்தனை செய்கிறார்
ਨਾਮ ਤਤੁ ਸਭ ਹੀ ਸਿਰਿ ਜਾਪੈ ॥
(குரு சித்தர்களுக்கு விளக்குகிறார்) இறைவனின் நாமமே சிறந்தது.
ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਦੁਖੁ ਕਾਲੁ ਸੰਤਾਪੈ ॥
நாம் இல்லாமல், ஆன்மா மரணத்தின் துயரத்திலும் வேதனையிலும் உள்ளது.
ਤਤੋ ਤਤੁ ਮਿਲੈ ਮਨੁ ਮਾਨੈ ॥
சுயம் பரமாத்மாவுடன் இணைந்தால், மனம் திருப்தி அடைகிறது.
ਦੂਜਾ ਜਾਇ ਇਕਤੁ ਘਰਿ ਆਨੈ ॥
அவனுடைய இக்கட்டான நிலை நீங்கி இறைவனின் பாதங்களில் லயிக்கிறான்.
ਬੋਲੈ ਪਵਨਾ ਗਗਨੁ ਗਰਜੈ ॥
உயிர் வடிவில் காற்று இறைவனின் திருநாமத்தை உச்சரிக்கும் போது, பத்து கதவுகள் வடிவில் வானம் முழங்குகிறது.
ਨਾਨਕ ਨਿਹਚਲੁ ਮਿਲਣੁ ਸਹਜੈ ॥੫੦॥
ஹே நானக்! பெயரை நினைவு கூர்ந்தால் மனம் அமைதியடையும் உண்மையை எளிதில் சந்திக்கிறது.
ਅੰਤਰਿ ਸੁੰਨੰ ਬਾਹਰਿ ਸੁੰਨੰ ਤ੍ਰਿਭਵਣ ਸੁੰਨ ਮਸੁੰਨੰ ॥
பூஜ்ய (கடவுள்) உயிரினத்தின் உள்ளேயும் வெளியேயும் அமைந்துள்ளது. பூஜ்ஜியத்திற்கு மூன்று உலகங்களிலும் சக்தி உண்டு.
ਚਉਥੇ ਸੁੰਨੈ ਜੋ ਨਰੁ ਜਾਣੈ ਤਾ ਕਉ ਪਾਪੁ ਨ ਪੁੰਨੰ ॥
துரியவஸ்தாவில் பூஜ்ஜியத்தை அறிந்தவர், பாவம் மற்றும் புண்ணியத்தால் பாதிக்கப்படுவதில்லை
ਘਟਿ ਘਟਿ ਸੁੰਨ ਕਾ ਜਾਣੈ ਭੇਉ ॥
அவர் படிப்படியாக பரந்த பூஜ்ஜியத்தின் வேறுபாட்டைப் பெறுகிறார்.
ਆਦਿ ਪੁਰਖੁ ਨਿਰੰਜਨ ਦੇਉ ॥
ஆதிபுருஷ் நிரஞ்சனை உணர்தல் அடைகிறான்
ਜੋ ਜਨੁ ਨਾਮ ਨਿਰੰਜਨ ਰਾਤਾ ॥
ஹே நானக்! நிரஞ்சன் என்ற பெயரில் உள்வாங்கும் நபர்,
ਨਾਨਕ ਸੋਈ ਪੁਰਖੁ ਬਿਧਾਤਾ ॥੫੧॥
அவன் படைப்பாளியாகிறான்
ਸੁੰਨੋ ਸੁੰਨੁ ਕਹੈ ਸਭੁ ਕੋਈ ॥
(சித்தர்கள் மீண்டும் கேட்டார்-) எல்லோரும் பூஜ்யம்-பூஜ்யம் என்று சொல்லிக்கொண்டே இருக்கிறார்கள்.
ਅਨਹਤ ਸੁੰਨੁ ਕਹਾ ਤੇ ਹੋਈ ॥
ஆனால் இந்த எல்லையற்ற வெற்றிடம் எங்கிருந்து பிறக்கிறது?
ਅਨਹਤ ਸੁੰਨਿ ਰਤੇ ਸੇ ਕੈਸੇ ॥
எல்லையற்ற வெறுமையில் ஈடுபடுபவர்கள் எப்படி இருக்கிறார்கள்?"
ਜਿਸ ਤੇ ਉਪਜੇ ਤਿਸ ਹੀ ਜੈਸੇ ॥
(குரு நானக் தேவ் பதிலளித்தார்-) அவர்கள் பிறந்த கடவுள், அவர்களும் அவரைப் போலவே மாறுகிறார்கள்.
ਓਇ ਜਨਮਿ ਨ ਮਰਹਿ ਨ ਆਵਹਿ ਜਾਹਿ ॥
அவர்கள் பிறப்பு-இறப்பு ஆகியவற்றிலிருந்து விடுவிக்கப்படுகிறார்கள், அதனால்தான் அவர்கள் பிறப்பதோ இல்லை இறந்தபின் இங்கிருந்து வெளியேறுவதோ இல்லை.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਨੁ ਸਮਝਾਹਿ ॥੫੨॥
ஹே நானக்! மறந்த மனதை குர்முகம் தெளிவுபடுத்துகிறது
ਨਉ ਸਰ ਸੁਭਰ ਦਸਵੈ ਪੂਰੇ ॥
ஒரு மனிதனுக்கு இரண்டு கண்கள், இரண்டு காதுகள், நாசி, வாய் போன்றவை இருக்கும்போது ஒன்பது ஏரிகள் நமாமிர்தத்தால் நிரப்பப்பட்டால்.
ਤਹ ਅਨਹਤ ਸੁੰਨ ਵਜਾਵਹਿ ਤੂਰੇ ॥
அதன் பத்தாவது கதவும் பெயர் மற்றும் பெயர் நிறைந்ததாக மாறும் அதனால்தான் அனாஹத் என்ற வார்த்தையின் ஒலி ஒலிக்கிறது.
ਸਾਚੈ ਰਾਚੇ ਦੇਖਿ ਹਜੂਰੇ ॥
உண்மையை நேருக்கு நேர் பார்த்து அதில் மூழ்கிவிடுகிறான்.
ਘਟਿ ਘਟਿ ਸਾਚੁ ਰਹਿਆ ਭਰਪੂਰੇ ॥
ஏனென்றால் பரமாத்மா ஒவ்வொரு அம்சத்திலும் இணைந்திருக்கிறார்.