Page 954
ਰੋਵੈ ਦਹਸਿਰੁ ਲੰਕ ਗਵਾਇ ॥ ਜਿਨਿ ਸੀਤਾ ਆਦੀ ਡਉਰੂ ਵਾਇ ॥
rovai dehsir lank gavaa-ay. jin seetaa aadee da-uroo vaa-ay
ਰੋਵਹਿ ਪਾਂਡਵ ਭਏ ਮਜੂਰ ॥ ਜਿਨ ਕੈ ਸੁਆਮੀ ਰਹਤ ਹਦੂਰਿ ॥
roveh paaNdav bha-ay majoor. jin kai su-aamee rahat hadoor.
ਰੋਵੈ ਜਨਮੇਜਾ ਖੁਇ ਗਇਆ ॥
rovai janmayjaa khu-ay ga-i-aa.
ਏਕੀ ਕਾਰਣਿ ਪਾਪੀ ਭਇਆ ॥
aykee kaaran paapee bha-i-aa.
ਰੋਵਹਿ ਸੇਖ ਮਸਾਇਕ ਪੀਰ ॥ ਅੰਤਿ ਕਾਲਿ ਮਤੁ ਲਾਗੈ ਭੀੜ ॥
roveh saykh masaa-ik peer. ant kaal mat laagai bheerh.
ਰੋਵਹਿ ਰਾਜੇ ਕੰਨ ਪੜਾਇ ॥
roveh raajay kann parhaa-ay.
ਘਰਿ ਘਰਿ ਮਾਗਹਿ ਭੀਖਿਆ ਜਾਇ ॥
ghar ghar maageh bheekhi-aa jaa-ay.
ਰੋਵਹਿ ਕਿਰਪਨ ਸੰਚਹਿ ਧਨੁ ਜਾਇ ॥
roveh kirpan saNcheh Dhan jaa-ay.
ਪੰਡਿਤ ਰੋਵਹਿ ਗਿਆਨੁ ਗਵਾਇ ॥
pandit roveh gi-aan gavaa-ay.
ਬਾਲੀ ਰੋਵੈ ਨਾਹਿ ਭਤਾਰੁ ॥
baalee rovai naahi bhataar.
ਨਾਨਕ ਦੁਖੀਆ ਸਭੁ ਸੰਸਾਰੁ ॥
naanak dukhee-aa sabh sansaar.
ਮੰਨੇ ਨਾਉ ਸੋਈ ਜਿਣਿ ਜਾਇ ॥
mannay naa-o so-ee jin jaa-ay.
ਅਉਰੀ ਕਰਮ ਨ ਲੇਖੈ ਲਾਇ ॥੧॥
a-uree karam na laykhai laa-ay. ||1||
ਮਃ ੨ ॥
mehlaa 2.
ਜਪੁ ਤਪੁ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਮੰਨਿਐ ਅਵਰਿ ਕਾਰਾ ਸਭਿ ਬਾਦਿ ॥
jap tap sabh kichh mani-ai avar kaaraa sabh baad.
ਨਾਨਕ ਮੰਨਿਆ ਮੰਨੀਐ ਬੁਝੀਐ ਗੁਰ ਪਰਸਾਦਿ ॥੨॥
naanak mani-aa mannee-ai bujhee-ai gur parsaad. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
pa-orhee.
ਕਾਇਆ ਹੰਸ ਧੁਰਿ ਮੇਲੁ ਕਰਤੈ ਲਿਖਿ ਪਾਇਆ ॥
kaa-i-aa hans Dhur mayl kartai likh paa-i-aa.
ਸਭ ਮਹਿ ਗੁਪਤੁ ਵਰਤਦਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪ੍ਰਗਟਾਇਆ ॥
sabh meh gupat varatdaa gurmukh paragtaa-i-aa.
ਗੁਣ ਗਾਵੈ ਗੁਣ ਉਚਰੈ ਗੁਣ ਮਾਹਿ ਸਮਾਇਆ ॥
gun gaavai gun uchrai gun maahi samaa-i-aa.
ਸਚੀ ਬਾਣੀ ਸਚੁ ਹੈ ਸਚੁ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਇਆ ॥
sachee banee sach hai sach mayl milaa-i-aa.
ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਆਪੇ ਆਪਿ ਹੈ ਆਪੇ ਦੇਇ ਵਡਿਆਈ ॥੧੪॥
sabh kichh aapay aap hai aapay day-ay vadi-aa-ee. ||14||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੨ ॥
salok mehlaa 2.
ਨਾਨਕ ਅੰਧਾ ਹੋਇ ਕੈ ਰਤਨਾ ਪਰਖਣ ਜਾਇ ॥
naanak anDhaa ho-ay kai ratnaa parkhan jaa-ay.
ਰਤਨਾ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣਈ ਆਵੈ ਆਪੁ ਲਖਾਇ ॥੧॥
ratnaa saar na jaan-ee aavai aap lakhaa-ay. ||1||
ਮਃ ੨ ॥
mehlaa 2.
ਰਤਨਾ ਕੇਰੀ ਗੁਥਲੀ ਰਤਨੀ ਖੋਲੀ ਆਇ ॥
ratnaa kayree guthlee ratnee kholee aa-ay.
ਵਖਰ ਤੈ ਵਣਜਾਰਿਆ ਦੁਹਾ ਰਹੀ ਸਮਾਇ ॥
vakhar tai vanjaari-aa duhaa rahee samaa-ay.
ਜਿਨ ਗੁਣੁ ਪਲੈ ਨਾਨਕਾ ਮਾਣਕ ਵਣਜਹਿ ਸੇਇ ॥
jin gun palai naankaa maanak vanjahi say-ay.
ਰਤਨਾ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣਨੀ ਅੰਧੇ ਵਤਹਿ ਲੋਇ ॥੨॥
ratnaa saar na jaannee anDhay vateh lo-ay. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
pa-orhee.
ਨਉ ਦਰਵਾਜੇ ਕਾਇਆ ਕੋਟੁ ਹੈ ਦਸਵੈ ਗੁਪਤੁ ਰਖੀਜੈ ॥
na-o darvaajay kaa-i-aa kot hai dasvai gupat rakheejai.
ਬਜਰ ਕਪਾਟ ਨ ਖੁਲਨੀ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਖੁਲੀਜੈ ॥
bajar kapaat na khulnee gur sabad khuleejai.
ਅਨਹਦ ਵਾਜੇ ਧੁਨਿ ਵਜਦੇ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਸੁਣੀਜੈ ॥
anhad vaajay Dhun vajday gur sabad suneejai.
ਤਿਤੁ ਘਟ ਅੰਤਰਿ ਚਾਨਣਾ ਕਰਿ ਭਗਤਿ ਮਿਲੀਜੈ ॥
tit ghat antar chaannaa kar bhagat mileejai.
ਸਭ ਮਹਿ ਏਕੁ ਵਰਤਦਾ ਜਿਨਿ ਆਪੇ ਰਚਨ ਰਚਾਈ ॥੧੫॥
sabh meh ayk varatdaa jin aapay rachan rachaa-ee. ||15||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੨ ॥
salok mehlaa 2.
ਅੰਧੇ ਕੈ ਰਾਹਿ ਦਸਿਐ ਅੰਧਾ ਹੋਇ ਸੁ ਜਾਇ ॥
anDhay kai raahi dasi-ai anDhaa ho-ay so jaa-ay.
ਹੋਇ ਸੁਜਾਖਾ ਨਾਨਕਾ ਸੋ ਕਿਉ ਉਝੜਿ ਪਾਇ ॥
ho-ay sujaakhaa naankaa so ki-o ujharh paa-ay.
ਅੰਧੇ ਏਹਿ ਨ ਆਖੀਅਨਿ ਜਿਨ ਮੁਖਿ ਲੋਇਣ ਨਾਹਿ ॥
anDhay ayhi na aakhee-an jin mukh lo-in naahi.
ਅੰਧੇ ਸੇਈ ਨਾਨਕਾ ਖਸਮਹੁ ਘੁਥੇ ਜਾਹਿ ॥੧॥
anDhay say-ee naankaa khasmahu ghuthay jaahi. ||1||
ਮਃ ੨ ॥
mehlaa 2.
ਸਾਹਿਬਿ ਅੰਧਾ ਜੋ ਕੀਆ ਕਰੇ ਸੁਜਾਖਾ ਹੋਇ ॥
saahib anDhaa jo kee-aa karay sujaakhaa ho-ay.
ਜੇਹਾ ਜਾਣੈ ਤੇਹੋ ਵਰਤੈ ਜੇ ਸਉ ਆਖੈ ਕੋਇ ॥
jayhaa jaanai tayho vartai jay sa-o aakhai ko-ay.
ਜਿਥੈ ਸੁ ਵਸਤੁ ਨ ਜਾਪਈ ਆਪੇ ਵਰਤਉ ਜਾਣਿ ॥
jithai so vasat na jaap-ee aapay varta-o jaan.
ਨਾਨਕ ਗਾਹਕੁ ਕਿਉ ਲਏ ਸਕੈ ਨ ਵਸਤੁ ਪਛਾਣਿ ॥੨॥
naanak gaahak ki-o la-ay sakai na vasat pachhaan. ||2||
ਮਃ ੨ ॥
mehlaa 2.
ਸੋ ਕਿਉ ਅੰਧਾ ਆਖੀਐ ਜਿ ਹੁਕਮਹੁ ਅੰਧਾ ਹੋਇ ॥
so ki-o anDhaa aakhee-ai je hukmahu anDhaa ho-ay.
ਨਾਨਕ ਹੁਕਮੁ ਨ ਬੁਝਈ ਅੰਧਾ ਕਹੀਐ ਸੋਇ ॥੩॥
naanak hukam na bujh-ee anDhaa kahee-ai so-ay. ||3||