Page 90
ਮਃ ੩ ॥
mehlaa 3.
ਸਬਦਿ ਰਤੀ ਸੋਹਾਗਣੀ ਸਤਿਗੁਰ ਕੈ ਭਾਇ ਪਿਆਰਿ ॥
sabad ratee sohaaganee satgur kai bhaa-ay pi-aar.
ਸਦਾ ਰਾਵੇ ਪਿਰੁ ਆਪਣਾ ਸਚੈ ਪ੍ਰੇਮਿ ਪਿਆਰਿ ॥
sadaa raavay pir aapnaa sachai paraym pi-aar.
ਅਤਿ ਸੁਆਲਿਉ ਸੁੰਦਰੀ ਸੋਭਾਵੰਤੀ ਨਾਰਿ ॥
at su-aali-o sundree sobhaavantee naar.
ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਸੋਹਾਗਣੀ ਮੇਲੀ ਮੇਲਣਹਾਰਿ ॥੨॥
naanak naam sohaaganee maylee maylanhaar. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
pa-orhee.
ਹਰਿ ਤੇਰੀ ਸਭ ਕਰਹਿ ਉਸਤਤਿ ਜਿਨਿ ਫਾਥੇ ਕਾਢਿਆ ॥
har tayree sabh karahi ustat jin faathay kaadhi-aa.
ਹਰਿ ਤੁਧਨੋ ਕਰਹਿ ਸਭ ਨਮਸਕਾਰੁ ਜਿਨਿ ਪਾਪੈ ਤੇ ਰਾਖਿਆ ॥
har tuDhno karahi sabh namaskaar jin paapai tay raakhi-aa.
ਹਰਿ ਨਿਮਾਣਿਆ ਤੂੰ ਮਾਣੁ ਹਰਿ ਡਾਢੀ ਹੂੰ ਤੂੰ ਡਾਢਿਆ ॥
har nimaani-aa tooN maan har daadhee hooN tooN daadhi-aa.
ਹਰਿ ਅਹੰਕਾਰੀਆ ਮਾਰਿ ਨਿਵਾਏ ਮਨਮੁਖ ਮੂੜ ਸਾਧਿਆ ॥
har ahaNkaaree-aa maar nivaa-ay manmukh moorh saaDhi-aa.
ਹਰਿ ਭਗਤਾ ਦੇਇ ਵਡਿਆਈ ਗਰੀਬ ਅਨਾਥਿਆ ॥੧੭॥
har bhagtaa day-ay vadi-aa-ee gareeb anaathi-aa. ||17||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mehlaa 3.
ਸਤਿਗੁਰ ਕੈ ਭਾਣੈ ਜੋ ਚਲੈ ਤਿਸੁ ਵਡਿਆਈ ਵਡੀ ਹੋਇ ॥
satgur kai bhaanai jo chalai tis vadi-aa-ee vadee ho-ay.
ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਮੁ ਉਤਮੁ ਮਨਿ ਵਸੈ ਮੇਟਿ ਨ ਸਕੈ ਕੋਇ ॥
har kaa naam utam man vasai mayt na sakai ko-ay.
ਕਿਰਪਾ ਕਰੇ ਜਿਸੁ ਆਪਣੀ ਤਿਸੁ ਕਰਮਿ ਪਰਾਪਤਿ ਹੋਇ ॥
kirpaa karay jis aapnee tis karam paraapat ho-ay.
ਨਾਨਕ ਕਾਰਣੁ ਕਰਤੇ ਵਸਿ ਹੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੂਝੈ ਕੋਇ ॥੧॥
naanak kaaran kartay vas hai gurmukh boojhai ko-ay. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mehlaa 3.
ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਜਿਨੀ ਆਰਾਧਿਆ ਅਨਦਿਨੁ ਹਰਿ ਲਿਵ ਤਾਰ ॥
naanak har naam jinee aaraaDhi-aa an-din har liv taar.
ਮਾਇਆ ਬੰਦੀ ਖਸਮ ਕੀ ਤਿਨ ਅਗੈ ਕਮਾਵੈ ਕਾਰ ॥
maa-i-aa bandee khasam kee tin agai kamaavai kaar.
ਪੂਰੈ ਪੂਰਾ ਕਰਿ ਛੋਡਿਆ ਹੁਕਮਿ ਸਵਾਰਣਹਾਰ ॥
poorai pooraa kar chhodi-aa hukam savaaranhaar.
ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਜਿਨਿ ਬੁਝਿਆ ਤਿਨਿ ਪਾਇਆ ਮੋਖ ਦੁਆਰੁ ॥
gur parsaadee jin bujhi-aa tin paa-i-aa mokh du-aar.
ਮਨਮੁਖ ਹੁਕਮੁ ਨ ਜਾਣਨੀ ਤਿਨ ਮਾਰੇ ਜਮ ਜੰਦਾਰੁ ॥
manmukh hukam na jaannee tin maaray jam jandaar.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਿਨੀ ਅਰਾਧਿਆ ਤਿਨੀ ਤਰਿਆ ਭਉਜਲੁ ਸੰਸਾਰੁ ॥
gurmukh jinee araaDhi-aa tinee tari-aa bha-ojal sansaar.
ਸਭਿ ਅਉਗਣ ਗੁਣੀ ਮਿਟਾਇਆ ਗੁਰੁ ਆਪੇ ਬਖਸਣਹਾਰੁ ॥੨॥
sabh a-ugan gunee mitaa-i-aa gur aapay bakhsanhaar. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
pa-orhee.
ਹਰਿ ਕੀ ਭਗਤਾ ਪਰਤੀਤਿ ਹਰਿ ਸਭ ਕਿਛੁ ਜਾਣਦਾ ॥
har kee bhagtaa parteet har sabh kichh jaandaa.
ਹਰਿ ਜੇਵਡੁ ਨਾਹੀ ਕੋਈ ਜਾਣੁ ਹਰਿ ਧਰਮੁ ਬੀਚਾਰਦਾ ॥
har jayvad naahee ko-ee jaan har Dharam beechaardaa.
ਕਾੜਾ ਅੰਦੇਸਾ ਕਿਉ ਕੀਜੈ ਜਾ ਨਾਹੀ ਅਧਰਮਿ ਮਾਰਦਾ ॥
kaarhaa andaysaa ki-o keejai jaa naahee aDhram maardaa.
ਸਚਾ ਸਾਹਿਬੁ ਸਚੁ ਨਿਆਉ ਪਾਪੀ ਨਰੁ ਹਾਰਦਾ ॥
sachaa saahib sach ni-aa-o paapee nar haardaa.
ਸਾਲਾਹਿਹੁ ਭਗਤਹੁ ਕਰ ਜੋੜਿ ਹਰਿ ਭਗਤ ਜਨ ਤਾਰਦਾ ॥੧੮॥
saalaahihu bhagtahu kar jorh har bhagat jan taardaa. ||18||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mehlaa 3.
ਆਪਣੇ ਪ੍ਰੀਤਮ ਮਿਲਿ ਰਹਾ ਅੰਤਰਿ ਰਖਾ ਉਰਿ ਧਾਰਿ ॥
aapnay pareetam mil rahaa antar rakhaa ur Dhaar.
ਸਾਲਾਹੀ ਸੋ ਪ੍ਰਭ ਸਦਾ ਸਦਾ ਗੁਰ ਕੈ ਹੇਤਿ ਪਿਆਰਿ ॥
saalaahee so parabh sadaa sadaa gur kai hayt pi-aar.
ਨਾਨਕ ਜਿਸੁ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਤਿਸੁ ਮੇਲਿ ਲਏ ਸਾਈ ਸੁਹਾਗਣਿ ਨਾਰਿ ॥੧॥
naanak jis nadar karay tis mayl la-ay saa-ee suhaagan naar. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mehlaa 3.
ਗੁਰ ਸੇਵਾ ਤੇ ਹਰਿ ਪਾਈਐ ਜਾ ਕਉ ਨਦਰਿ ਕਰੇਇ ॥
gur sayvaa tay har paa-ee-ai jaa ka-o nadar karay-i.
ਮਾਣਸ ਤੇ ਦੇਵਤੇ ਭਏ ਧਿਆਇਆ ਨਾਮੁ ਹਰੇ ॥
maanas tay dayvtay bha-ay Dhi-aa-i-aa naam haray.
ਹਉਮੈ ਮਾਰਿ ਮਿਲਾਇਅਨੁ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਤਰੇ ॥
ha-umai maar milaa-i-an gur kai sabad taray.
ਨਾਨਕ ਸਹਜਿ ਸਮਾਇਅਨੁ ਹਰਿ ਆਪਣੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰੇ ॥੨॥
naanak sahj samaa-i-an har aapnee kirpaa karay. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
pa-orhee.
ਹਰਿ ਆਪਣੀ ਭਗਤਿ ਕਰਾਇ ਵਡਿਆਈ ਵੇਖਾਲੀਅਨੁ ॥
har aapnee bhagat karaa-ay vadi-aa-ee vaykhaali-an.
ਆਪਣੀ ਆਪਿ ਕਰੇ ਪਰਤੀਤਿ ਆਪੇ ਸੇਵ ਘਾਲੀਅਨੁ ॥
aapnee aap karay parteet aapay sayv ghaalee-an.