Page 648
ਇਉ ਗੁਰਮੁਖਿ ਆਪੁ ਨਿਵਾਰੀਐ ਸਭੁ ਰਾਜੁ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਕਾ ਲੇਇ ॥
i-o gurmukh aap nivaaree-ai sabh raaj sarisat kaa lay-ay.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੁਝੀਐ ਜਾ ਆਪੇ ਨਦਰਿ ਕਰੇਇ ॥੧॥
naanak gurmukh bujhee-ai jaa aapay nadar karay-i. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mehlaa 3.
ਜਿਨ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਆ ਆਏ ਤੇ ਪਰਵਾਣੁ ॥
jin gurmukh naam Dhi-aa-i-aa aa-ay tay parvaan.
ਨਾਨਕ ਕੁਲ ਉਧਾਰਹਿ ਆਪਣਾ ਦਰਗਹ ਪਾਵਹਿ ਮਾਣੁ ॥੨॥
naanak kul uDhaareh aapnaa dargeh paavahi maan. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
pa-orhee.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਖੀਆ ਸਿਖ ਗੁਰੂ ਮੇਲਾਈਆ ॥
gurmukh sakhee-aa sikh guroo maylaa-ee-aa.
ਇਕਿ ਸੇਵਕ ਗੁਰ ਪਾਸਿ ਇਕਿ ਗੁਰਿ ਕਾਰੈ ਲਾਈਆ ॥
ik sayvak gur paas ik gur kaarai laa-ee-aa.
ਜਿਨਾ ਗੁਰੁ ਪਿਆਰਾ ਮਨਿ ਚਿਤਿ ਤਿਨਾ ਭਾਉ ਗੁਰੂ ਦੇਵਾਈਆ ॥
jinaa gur pi-aaraa man chit tinaa bhaa-o guroo dayvaa-ee-aa.
ਗੁਰ ਸਿਖਾ ਇਕੋ ਪਿਆਰੁ ਗੁਰ ਮਿਤਾ ਪੁਤਾ ਭਾਈਆ ॥
gur sikhaa iko pi-aar gur mitaa putaa bhaa-ee-aa.
ਗੁਰੁ ਸਤਿਗੁਰੁ ਬੋਲਹੁ ਸਭਿ ਗੁਰੁ ਆਖਿ ਗੁਰੂ ਜੀਵਾਈਆ ॥੧੪॥
gur satgur bolhu sabh gur aakh guroo jeevaa-ee-aa. ||14||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mehlaa 3.
ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਨ ਚੇਤਨੀ ਅਗਿਆਨੀ ਅੰਧੁਲੇ ਅਵਰੇ ਕਰਮ ਕਮਾਹਿ ॥
naanak naam na chaytnee agi-aanee anDhulay avray karam kamaahi.
ਜਮ ਦਰਿ ਬਧੇ ਮਾਰੀਅਹਿ ਫਿਰਿ ਵਿਸਟਾ ਮਾਹਿ ਪਚਾਹਿ ॥੧॥
jam dar baDhay maaree-ah fir vistaa maahi pachaahi. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mehlaa 3.
ਨਾਨਕ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਹਿ ਆਪਣਾ ਸੇ ਜਨ ਸਚੇ ਪਰਵਾਣੁ ॥
naanak satgur sayveh aapnaa say jan sachay parvaan.
ਹਰਿ ਕੈ ਨਾਇ ਸਮਾਇ ਰਹੇ ਚੂਕਾ ਆਵਣੁ ਜਾਣੁ ॥੨॥
har kai naa-ay samaa-ay rahay chookaa aavan jaan. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
pa-orhee.
ਧਨੁ ਸੰਪੈ ਮਾਇਆ ਸੰਚੀਐ ਅੰਤੇ ਦੁਖਦਾਈ ॥
Dhan sampai maa-i-aa sanchee-ai antay dukh-daa-ee.
ਘਰ ਮੰਦਰ ਮਹਲ ਸਵਾਰੀਅਹਿ ਕਿਛੁ ਸਾਥਿ ਨ ਜਾਈ ॥
ghar mandar mahal savaaree-ah kichh saath na jaa-ee.
ਹਰ ਰੰਗੀ ਤੁਰੇ ਨਿਤ ਪਾਲੀਅਹਿ ਕਿਤੈ ਕਾਮਿ ਨ ਆਈ ॥
har rangee turay nit paalee-ah kitai kaam na aa-ee.
ਜਨ ਲਾਵਹੁ ਚਿਤੁ ਹਰਿ ਨਾਮ ਸਿਉ ਅੰਤਿ ਹੋਇ ਸਖਾਈ ॥
jan laavhu chit har naam si-o ant ho-ay sakhaa-ee.
ਜਨ ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਆ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੁਖੁ ਪਾਈ ॥੧੫॥
jan naanak naam Dhi-aa-i-aa gurmukh sukh paa-ee. ||15||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mehlaa 3.
ਬਿਨੁ ਕਰਮੈ ਨਾਉ ਨ ਪਾਈਐ ਪੂਰੈ ਕਰਮਿ ਪਾਇਆ ਜਾਇ ॥
bin karmai naa-o na paa-ee-ai poorai karam paa-i-aa jaa-ay.
ਨਾਨਕ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਜੇ ਆਪਣੀ ਤਾ ਗੁਰਮਤਿ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਇ ॥੧॥
naanak nadar karay jay aapnee taa gurmat mayl milaa-ay. ||1||
ਮਃ ੧ ॥
mehlaa 1.
ਇਕ ਦਝਹਿ ਇਕ ਦਬੀਅਹਿ ਇਕਨਾ ਕੁਤੇ ਖਾਹਿ ॥
ik dajheh ik dabee-ah iknaa kutay khaahi.
ਇਕਿ ਪਾਣੀ ਵਿਚਿ ਉਸਟੀਅਹਿ ਇਕਿ ਭੀ ਫਿਰਿ ਹਸਣਿ ਪਾਹਿ ॥
ik paanee vich ustee-ah ik bhee fir hasan paahi.
ਨਾਨਕ ਏਵ ਨ ਜਾਪਈ ਕਿਥੈ ਜਾਇ ਸਮਾਹਿ ॥੨॥
naanak ayv na jaap-ee kithai jaa-ay samaahi. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
pa-orhee.
ਤਿਨ ਕਾ ਖਾਧਾ ਪੈਧਾ ਮਾਇਆ ਸਭੁ ਪਵਿਤੁ ਹੈ ਜੋ ਨਾਮਿ ਹਰਿ ਰਾਤੇ ॥
tin kaa khaaDhaa paiDhaa maa-i-aa sabh pavit hai jo naam har raatay.
ਤਿਨ ਕੇ ਘਰ ਮੰਦਰ ਮਹਲ ਸਰਾਈ ਸਭਿ ਪਵਿਤੁ ਹਹਿ ਜਿਨੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੇਵਕ ਸਿਖ ਅਭਿਆਗਤ ਜਾਇ ਵਰਸਾਤੇ ॥
tin kay ghar mandar mahal saraa-ee sabh pavit heh jinee gurmukh sayvak sikh abhi-aagat jaa-ay varsaatay.
ਤਿਨ ਕੇ ਤੁਰੇ ਜੀਨ ਖੁਰਗੀਰ ਸਭਿ ਪਵਿਤੁ ਹਹਿ ਜਿਨੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਿਖ ਸਾਧ ਸੰਤ ਚੜਿ ਜਾਤੇ ॥
tin kay turay jeen khurgeer sabh pavit heh jinee gurmukh sikh saaDh sant charh jaatay.
ਤਿਨ ਕੇ ਕਰਮ ਧਰਮ ਕਾਰਜ ਸਭਿ ਪਵਿਤੁ ਹਹਿ ਜੋ ਬੋਲਹਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਹਰਿ ਸਾਤੇ ॥
tin kay karam Dharam kaaraj sabh pavit heh jo boleh har har raam naam har saatay.
ਜਿਨ ਕੈ ਪੋਤੈ ਪੁੰਨੁ ਹੈ ਸੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਿਖ ਗੁਰੂ ਪਹਿ ਜਾਤੇ ॥੧੬॥
jin kai potai punn hai say gurmukh sikh guroo peh jaatay. ||16||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mehlaa 3.
ਨਾਨਕ ਨਾਵਹੁ ਘੁਥਿਆ ਹਲਤੁ ਪਲਤੁ ਸਭੁ ਜਾਇ ॥
naanak naavhu ghuthi-aa halat palat sabh jaa-ay.
ਜਪੁ ਤਪੁ ਸੰਜਮੁ ਸਭੁ ਹਿਰਿ ਲਇਆ ਮੁਠੀ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ॥
jap tap sanjam sabh hir la-i-aa muthee doojai bhaa-ay.
ਜਮ ਦਰਿ ਬਧੇ ਮਾਰੀਅਹਿ ਬਹੁਤੀ ਮਿਲੈ ਸਜਾਇ ॥੧॥
jam dar baDhay maaree-ah bahutee milai sajaa-ay. ||1||