Page 896
                    ਰਾਮਕਲੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
                   
                    
                                             
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਜਿਸ ਕੀ ਤਿਸ ਕੀ ਕਰਿ ਮਾਨੁ ॥
                   
                    
                                             
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਆਪਨ ਲਾਹਿ ਗੁਮਾਨੁ ॥
                   
                    
                                             
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਜਿਸ ਕਾ ਤੂ ਤਿਸ ਕਾ ਸਭੁ ਕੋਇ ॥
                   
                    
                                             
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਤਿਸਹਿ ਅਰਾਧਿ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਹੋਇ ॥੧॥
                   
                    
                                             
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਕਾਹੇ ਭ੍ਰਮਿ ਭ੍ਰਮਹਿ ਬਿਗਾਨੇ ॥
                   
                    
                                             
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਨਾਮ ਬਿਨਾ ਕਿਛੁ ਕਾਮਿ ਨ ਆਵੈ ਮੇਰਾ ਮੇਰਾ ਕਰਿ ਬਹੁਤੁ ਪਛੁਤਾਨੇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
                   
                    
                                             
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਜੋ ਜੋ ਕਰੈ ਸੋਈ ਮਾਨਿ ਲੇਹੁ ॥
                   
                    
                                             
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਬਿਨੁ ਮਾਨੇ ਰਲਿ ਹੋਵਹਿ ਖੇਹ ॥
                   
                    
                                             
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਤਿਸ ਕਾ ਭਾਣਾ ਲਾਗੈ ਮੀਠਾ ॥
                   
                    
                                             
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ਵਿਰਲੇ ਮਨਿ ਵੂਠਾ ॥੨॥
                   
                    
                                             
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਵੇਪਰਵਾਹੁ ਅਗੋਚਰੁ ਆਪਿ ॥
                   
                    
                                             
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਆਠ ਪਹਰ ਮਨ ਤਾ ਕਉ ਜਾਪਿ ॥
                   
                    
                                             
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਜਿਸੁ ਚਿਤਿ ਆਏ ਬਿਨਸਹਿ ਦੁਖਾ ॥
                   
                    
                                             
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਹਲਤਿ ਪਲਤਿ ਤੇਰਾ ਊਜਲ ਮੁਖਾ ॥੩॥
                   
                    
                                             
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਕਉਨ ਕਉਨ ਉਧਰੇ ਗੁਨ ਗਾਇ ॥
                   
                    
                                             
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਗਨਣੁ ਨ ਜਾਈ ਕੀਮ ਨ ਪਾਇ ॥
                   
                    
                                             
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਬੂਡਤ ਲੋਹ ਸਾਧਸੰਗਿ ਤਰੈ ॥
                   
                    
                                             
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਨਾਨਕ ਜਿਸਹਿ ਪਰਾਪਤਿ ਕਰੈ ॥੪॥੩੧॥੪੨॥
                   
                    
                                             
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਰਾਮਕਲੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
                   
                    
                                             
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਮਨ ਮਾਹਿ ਜਾਪਿ ਭਗਵੰਤੁ ॥
                   
                    
                                             
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਗੁਰਿ ਪੂਰੈ ਇਹੁ ਦੀਨੋ ਮੰਤੁ ॥
                   
                    
                                             
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਮਿਟੇ ਸਗਲ ਭੈ ਤ੍ਰਾਸ ॥
                   
                    
                                             
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਪੂਰਨ ਹੋਈ ਆਸ ॥੧॥
                   
                    
                                             
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਸਫਲ ਸੇਵਾ ਗੁਰਦੇਵਾ ॥
                   
                    
                                             
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਕੀਮਤਿ ਕਿਛੁ ਕਹਣੁ ਨ ਜਾਈ ਸਾਚੇ ਸਚੁ ਅਲਖ ਅਭੇਵਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
                   
                    
                                             
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਕਰਨ ਕਰਾਵਨ ਆਪਿ ॥ ਤਿਸ ਕਉ ਸਦਾ ਮਨ ਜਾਪਿ ॥
                   
                    
                                             
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਤਿਸ ਕੀ ਸੇਵਾ ਕਰਿ ਨੀਤ ॥ ਸਚੁ ਸਹਜੁ ਸੁਖੁ ਪਾਵਹਿ ਮੀਤ ॥੨॥
                   
                    
                                             
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਸਾਹਿਬੁ ਮੇਰਾ ਅਤਿ ਭਾਰਾ ॥
                   
                    
                                             
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਖਿਨ ਮਹਿ ਥਾਪਿ ਉਥਾਪਨਹਾਰਾ ॥
                   
                    
                                             
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਤਿਸੁ ਬਿਨੁ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਈ ॥ ਜਨ ਕਾ ਰਾਖਾ ਸੋਈ ॥੩॥
                   
                    
                                             
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਅਰਦਾਸਿ ਸੁਣੀਜੈ ॥
                   
                    
                                             
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਅਪਣੇ ਸੇਵਕ ਕਉ ਦਰਸਨੁ ਦੀਜੈ ॥
                   
                    
                                             
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਨਾਨਕ ਜਾਪੀ ਜਪੁ ਜਾਪੁ ॥
                   
                    
                                             
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਸਭ ਤੇ ਊਚ ਜਾ ਕਾ ਪਰਤਾਪੁ ॥੪॥੩੨॥੪੩॥
                   
                    
                                             
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਰਾਮਕਲੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
                   
                    
                                             
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਬਿਰਥਾ ਭਰਵਾਸਾ ਲੋਕ ॥ ਠਾਕੁਰ ਪ੍ਰਭ ਤੇਰੀ ਟੇਕ ॥
                   
                    
                                             
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਅਵਰ ਛੂਟੀ ਸਭ ਆਸ ॥ ਅਚਿੰਤ ਠਾਕੁਰ ਭੇਟੇ ਗੁਣਤਾਸ ॥੧॥
                   
                    
                                             
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਏਕੋ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇ ਮਨ ਮੇਰੇ ॥
                   
                    
                                             
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਕਾਰਜੁ ਤੇਰਾ ਹੋਵੈ ਪੂਰਾ ਹਰਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਇ ਮਨ ਮੇਰੇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
                   
                    
                                             
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਤੁਮ ਹੀ ਕਾਰਨ ਕਰਨ ॥
                   
                    
                                             
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਚਰਨ ਕਮਲ ਹਰਿ ਸਰਨ ॥
                   
                    
                                             
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਮਨਿ ਤਨਿ ਹਰਿ ਓਹੀ ਧਿਆਇਆ ॥
                   
                    
                                             
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਆਨੰਦ ਹਰਿ ਰੂਪ ਦਿਖਾਇਆ ॥੨॥
                   
                    
                                             
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਤਿਸ ਹੀ ਕੀ ਓਟ ਸਦੀਵ ॥
                   
                    
                                             
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਜਾ ਕੇ ਕੀਨੇ ਹੈ ਜੀਵ ॥
                   
                    
                                             
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਸਿਮਰਤ ਹਰਿ ਕਰਤ ਨਿਧਾਨ ॥
                   
                    
                                             
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਰਾਖਨਹਾਰ ਨਿਦਾਨ ॥੩॥
                   
                    
                                             
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਸਰਬ ਕੀ ਰੇਣ ਹੋਵੀਜੈ ॥
                   
                    
                                             
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਆਪੁ ਮਿਟਾਇ ਮਿਲੀਜੈ ॥
                   
                    
                                             
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਅਨਦਿਨੁ ਧਿਆਈਐ ਨਾਮੁ ॥
                   
                    
                                             
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਸਫਲ ਨਾਨਕ ਇਹੁ ਕਾਮੁ ॥੪॥੩੩॥੪੪॥
                   
                    
                                             
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਰਾਮਕਲੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
                   
                    
                                             
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਕਾਰਨ ਕਰਨ ਕਰੀਮ ॥
                   
                    
                                             
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਸਰਬ ਪ੍ਰਤਿਪਾਲ ਰਹੀਮ ॥
                   
                    
                                             
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਅਲਹ ਅਲਖ ਅਪਾਰ ॥
                   
                    
                                             
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਖੁਦਿ ਖੁਦਾਇ ਵਡ ਬੇਸੁਮਾਰ ॥੧॥
                   
                    
                                             
                        
                                            
                    
                    
                
                    
             
				