Page 1243
ਲਿਖਿਆ ਹੋਵੈ ਨਾਨਕਾ ਕਰਤਾ ਕਰੇ ਸੁ ਹੋਇ ॥੧॥
likhi-aa hovai naankaa kartaa karay so ho-ay. ||1||
ਮਃ ੧ ॥
mehlaa 1.
ਰੰਨਾ ਹੋਈਆ ਬੋਧੀਆ ਪੁਰਸ ਹੋਏ ਸਈਆਦ ॥
rannaa ho-ee-aa boDhee-aa puras ho-ay sa-ee-aad.
ਸੀਲੁ ਸੰਜਮੁ ਸੁਚ ਭੰਨੀ ਖਾਣਾ ਖਾਜੁ ਅਹਾਜੁ ॥
seel sanjam such bhannee khaanaa khaaj ahaaj.
ਸਰਮੁ ਗਇਆ ਘਰਿ ਆਪਣੈ ਪਤਿ ਉਠਿ ਚਲੀ ਨਾਲਿ ॥
saram ga-i-aa ghar aapnai pat uth chalee naal.
ਨਾਨਕ ਸਚਾ ਏਕੁ ਹੈ ਅਉਰੁ ਨ ਸਚਾ ਭਾਲਿ ॥੨॥
naanak sachaa ayk hai a-or na sachaa bhaal. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
pa-orhee.
ਬਾਹਰਿ ਭਸਮ ਲੇਪਨ ਕਰੇ ਅੰਤਰਿ ਗੁਬਾਰੀ ॥
baahar bhasam laypan karay antar gubaaree.
ਖਿੰਥਾ ਝੋਲੀ ਬਹੁ ਭੇਖ ਕਰੇ ਦੁਰਮਤਿ ਅਹੰਕਾਰੀ ॥
khinthaa jholee baho bhaykh karay durmat ahaNkaaree.
ਸਾਹਿਬ ਸਬਦੁ ਨ ਊਚਰੈ ਮਾਇਆ ਮੋਹ ਪਸਾਰੀ ॥
saahib sabad na oochrai maa-i-aa moh pasaaree.
ਅੰਤਰਿ ਲਾਲਚੁ ਭਰਮੁ ਹੈ ਭਰਮੈ ਗਾਵਾਰੀ ॥
antar laalach bharam hai bharmai gaavaaree.
ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਨ ਚੇਤਈ ਜੂਐ ਬਾਜੀ ਹਾਰੀ ॥੧੪॥
naanak naam na chayt-ee joo-ai baajee haaree. ||14||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੧ ॥
salok mehlaa 1.
ਲਖ ਸਿਉ ਪ੍ਰੀਤਿ ਹੋਵੈ ਲਖ ਜੀਵਣੁ ਕਿਆ ਖੁਸੀਆ ਕਿਆ ਚਾਉ ॥
lakh si-o pareet hovai lakh jeevan ki-aa khusee-aa ki-aa chaa-o.
ਵਿਛੁੜਿਆ ਵਿਸੁ ਹੋਇ ਵਿਛੋੜਾ ਏਕ ਘੜੀ ਮਹਿ ਜਾਇ ॥
vichhurhi-aa vis ho-ay vichhorhaa ayk gharhee meh jaa-ay.
ਜੇ ਸਉ ਵਰ੍ਹਿਆ ਮਿਠਾ ਖਾਜੈ ਭੀ ਫਿਰਿ ਕਉੜਾ ਖਾਇ ॥
jay sa-o varHi-aa mithaa khaajai bhee fir ka-urhaa khaa-ay.
ਮਿਠਾ ਖਾਧਾ ਚਿਤਿ ਨ ਆਵੈ ਕਉੜਤਣੁ ਧਾਇ ਜਾਇ ॥
mithaa khaaDhaa chit na aavai ka-urh-tan Dhaa-ay jaa-ay.
ਮਿਠਾ ਕਉੜਾ ਦੋਵੈ ਰੋਗ ॥
mithaa ka-urhaa dovai rog.
ਨਾਨਕ ਅੰਤਿ ਵਿਗੁਤੇ ਭੋਗ ॥
naanak ant vigutay bhog.
ਝਖਿ ਝਖਿ ਝਖਣਾ ਝਗੜਾ ਝਾਖ ॥
jhakh jhakh jhakh-naa jhagrhaa jhaakh.
ਝਖਿ ਝਖਿ ਜਾਹਿ ਝਖਹਿ ਤਿਨ੍ਹ੍ਹ ਪਾਸਿ ॥੧॥
jhakh jhakh jaahi jhakheh tinH paas. ||1||
ਮਃ ੧ ॥
mehlaa 1.
ਕਾਪੜੁ ਕਾਠੁ ਰੰਗਾਇਆ ਰਾਂਗਿ ॥
kaaparh kaath rangaa-i-aa raaNg.
ਘਰ ਗਚ ਕੀਤੇ ਬਾਗੇ ਬਾਗ ॥
ghar gach keetay baagay baag.
ਸਾਦ ਸਹਜ ਕਰਿ ਮਨੁ ਖੇਲਾਇਆ ॥
saad sahj kar man khaylaa-i-aa.
ਤੈ ਸਹ ਪਾਸਹੁ ਕਹਣੁ ਕਹਾਇਆ ॥
tai sah paashu kahan kahaa-i-aa.
ਮਿਠਾ ਕਰਿ ਕੈ ਕਉੜਾ ਖਾਇਆ ॥
mithaa kar kai ka-urhaa khaa-i-aa.
ਤਿਨਿ ਕਉੜੈ ਤਨਿ ਰੋਗੁ ਜਮਾਇਆ ॥
tin ka-urhai tan rog jamaa-i-aa.
ਜੇ ਫਿਰਿ ਮਿਠਾ ਪੇੜੈ ਪਾਇ ॥
jay fir mithaa payrhai paa-ay.
ਤਉ ਕਉੜਤਣੁ ਚੂਕਸਿ ਮਾਇ ॥
ta-o ka-urh-tan chookas maa-ay.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਾਵੈ ਸੋਇ ॥
naanak gurmukh paavai so-ay.
ਜਿਸ ਨੋ ਪ੍ਰਾਪਤਿ ਲਿਖਿਆ ਹੋਇ ॥੨॥
jis no paraapat likhi-aa ho-ay. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
pa-orhee.
ਜਿਨ ਕੈ ਹਿਰਦੈ ਮੈਲੁ ਕਪਟੁ ਹੈ ਬਾਹਰੁ ਧੋਵਾਇਆ ॥
jin kai hirdai mail kapat hai baahar Dhovaa-i-aa.
ਕੂੜੁ ਕਪਟੁ ਕਮਾਵਦੇ ਕੂੜੁ ਪਰਗਟੀ ਆਇਆ ॥
koorh kapat kamaavday koorh pargatee aa-i-aa.
ਅੰਦਰਿ ਹੋਇ ਸੁ ਨਿਕਲੈ ਨਹ ਛਪੈ ਛਪਾਇਆ ॥
andar ho-ay so niklai nah chhapai chhapaa-i-aa.
ਕੂੜੈ ਲਾਲਚਿ ਲਗਿਆ ਫਿਰਿ ਜੂਨੀ ਪਾਇਆ ॥
koorhai laalach lagi-aa fir joonee paa-i-aa.
ਨਾਨਕ ਜੋ ਬੀਜੈ ਸੋ ਖਾਵਣਾ ਕਰਤੈ ਲਿਖਿ ਪਾਇਆ ॥੧੫॥
naanak jo beejai so khaavnaa kartai likh paa-i-aa. ||15||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੨ ॥
salok mehlaa 2.
ਕਥਾ ਕਹਾਣੀ ਬੇਦੀ ਆਣੀ ਪਾਪੁ ਪੁੰਨੁ ਬੀਚਾਰੁ ॥
kathaa kahaanee baydeeN aanee paap punn beechaar.
ਦੇ ਦੇ ਲੈਣਾ ਲੈ ਲੈ ਦੇਣਾ ਨਰਕਿ ਸੁਰਗਿ ਅਵਤਾਰ ॥
day day lainaa lai lai daynaa narak surag avtaar.
ਉਤਮ ਮਧਿਮ ਜਾਤੀਂ ਜਿਨਸੀ ਭਰਮਿ ਭਵੈ ਸੰਸਾਰੁ ॥
utam maDhim jaateeN jinsee bharam bhavai sansaar.
ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬਾਣੀ ਤਤੁ ਵਖਾਣੀ ਗਿਆਨ ਧਿਆਨ ਵਿਚਿ ਆਈ ॥
amrit banee tat vakhaanee gi-aan Dhi-aan vich aa-ee.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਆਖੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਾਤੀ ਸੁਰਤੀ ਕਰਮਿ ਧਿਆਈ ॥
gurmukh aakhee gurmukh jaatee surteeN karam Dhi-aa-ee.
ਹੁਕਮੁ ਸਾਜਿ ਹੁਕਮੈ ਵਿਚਿ ਰਖੈ ਹੁਕਮੈ ਅੰਦਰਿ ਵੇਖੈ ॥
hukam saaj hukmai vich rakhai hukmai andar vaykhai.
ਨਾਨਕ ਅਗਹੁ ਹਉਮੈ ਤੁਟੈ ਤਾਂ ਕੋ ਲਿਖੀਐ ਲੇਖੈ ॥੧॥
naanak agahu ha-umai tutai taaN ko likee-ai laykhai. ||1||
ਮਃ ੧ ॥
mehlaa 1.
ਬੇਦੁ ਪੁਕਾਰੇ ਪੁੰਨੁ ਪਾਪੁ ਸੁਰਗ ਨਰਕ ਕਾ ਬੀਉ ॥
bayd pukaaray punn paap surag narak kaa bee-o.
ਜੋ ਬੀਜੈ ਸੋ ਉਗਵੈ ਖਾਂਦਾ ਜਾਣੈ ਜੀਉ ॥
jo beejai so ugvai khaaNdaa jaanai jee-o.
ਗਿਆਨੁ ਸਲਾਹੇ ਵਡਾ ਕਰਿ ਸਚੋ ਸਚਾ ਨਾਉ ॥
gi-aan salaahay vadaa kar sacho sachaa naa-o.
ਸਚੁ ਬੀਜੈ ਸਚੁ ਉਗਵੈ ਦਰਗਹ ਪਾਈਐ ਥਾਉ ॥
sach beejai sach ugvai dargeh paa-ee-ai thaa-o.