Page 951
ਮਲੁ ਕੂੜੀ ਨਾਮਿ ਉਤਾਰੀਅਨੁ ਜਪਿ ਨਾਮੁ ਹੋਆ ਸਚਿਆਰੁ ॥
ଯେତେବେଳେ ନାମ ମିଥ୍ୟା ମଇଳା ବାହାର କରି ଦେଇଥାଏ, ସେ ନାମ ଜପ କରି ସତ୍ୟବାଦୀ ବନିଯାଇ ଥାଏ।
ਜਨ ਨਾਨਕ ਜਿਸ ਦੇ ਏਹਿ ਚਲਤ ਹਹਿ ਸੋ ਜੀਵਉ ਦੇਵਣਹਾਰੁ ॥੨॥
ହେ ନାନକ! ଯାହାର ଏହି ଅଦ୍ଭୁତ ଲୀଳା ହେଉଛି, ସେହି ଦାତା ଆମର ଅଟନ୍ତି||2||
ਪਉੜੀ ॥
ପଉଡୀ॥
ਤੁਧੁ ਜੇਵਡੁ ਦਾਤਾ ਨਾਹਿ ਕਿਸੁ ਆਖਿ ਸੁਣਾਈਐ ॥
ହେ ପରମେଶ୍ଵର! ତୋ' ଭଳି ବଡ ଦାତା ଆଉ କେହି ନାହାନ୍ତି, ପୁଣି ତୋ' ବିନା ଆଉ କାହାକୁ ଦୁଃଖ-ଯନ୍ତ୍ରଣା ଶୁଣାଇବି?
ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਪਾਇ ਜਿਥਹੁ ਹਉਮੈ ਜਾਈਐ ॥
ଯେତେବେଳେ ମନର ଅହଂକାର ଦୂର ହୋଇଯାଏ, ଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ସତ୍ୟର ପ୍ରାପ୍ତି ହୋଇଥାଏ।
ਰਸ ਕਸ ਸਾਦਾ ਬਾਹਰਾ ਸਚੀ ਵਡਿਆਈਐ ॥
ତୁ ଦୁନିଆର ସବୁ ରସ-ରଙ୍ଗରୁ ଦୂର ରହିବା ବାଲା ଅଟୁ ଆଉ ମହିମା ସତ୍ୟ ଅଟେ।
ਜਿਸ ਨੋ ਬਖਸੇ ਤਿਸੁ ਦੇਇ ਆਪਿ ਲਏ ਮਿਲਾਈਐ ॥
ଯାହା ଉପରେ ତୁ କରୁଣା କରୁ, ତାହାକୁ ହିଁ ନାମର ଦାନ ଦେଉ ଆଉ ସ୍ଵୟଂ ନିଜ ସାଥିରେ ମିଳାଇ ଦେଉ।
ਘਟ ਅੰਤਰਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਰਖਿਓਨੁ ਗੁਰਮੁਖਿ ਕਿਸੈ ਪਿਆਈ ॥੯॥
ଜୀବର ହୃଦୟରେ ହିଁ ଅମୃତ ରକ୍ଷା ହୋଇଛି, ପରନ୍ତୁ ଗୁରୁଙ୍କ ମାଧ୍ୟମରୁ କେହି ବିରଳକୁ ହିଁ ନାମାମୃତ ପାନ କରାଇ ଥାଆନ୍ତି||9||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
ଶ୍ଳୋକ ମହଲା 3॥
ਬਾਬਾਣੀਆ ਕਹਾਣੀਆ ਪੁਤ ਸਪੁਤ ਕਰੇਨਿ ॥
ନିଜ ପୂର୍ବଜଙ୍କ କାହାଣୀ ଅନେକ ପୁତ୍ରକୁ ସୁପୁତ୍ର କରାଇ ଥାଏ।
ਜਿ ਸਤਿਗੁਰ ਭਾਵੈ ਸੁ ਮੰਨਿ ਲੈਨਿ ਸੇਈ ਕਰਮ ਕਰੇਨਿ ॥
ଯାହା ସଦଗୁରୁଙ୍କୁ ଉପଯୁକ୍ତ ଲାଗିଥାଏ, ତାହାକୁ ସେ ମାନିଥାଏ ଆଉ ସେହି କର୍ମ ସେ କରିଥାଏ।
ਜਾਇ ਪੁਛਹੁ ਸਿਮ੍ਰਿਤਿ ਸਾਸਤ ਬਿਆਸ ਸੁਕ ਨਾਰਦ ਬਚਨ ਸਭ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਕਰੇਨਿ ॥
ନିଃସନ୍ଦେହରେ ସ୍ମୃତି, ଶାସ୍ତ୍ର, ବ୍ୟାସ, ଶୁକଦେବ, ଦେବର୍ଷି ନାରଦ ଦ୍ଵାରା ଏହି ବିଷୟରେ ବିଶ୍ଳେଷଣ କର, ସାରା ସୃଷ୍ଟି ଏହି ଉପଦେଶ ଦେଇଥାନ୍ତି।
ਸਚੈ ਲਾਏ ਸਚਿ ਲਗੇ ਸਦਾ ਸਚੁ ਸਮਾਲੇਨਿ ॥
ସତ୍ୟରେ ସେ ହିଁ ଲାଗିଥାଏ, ଯାହାକୁ ସଚ୍ଚା ପରମେଶ୍ଵର ସ୍ଵୟଂ ଲଗାଇ ଥାଆନ୍ତି ଆଉ ସଦା ସତ୍ୟର ହିଁ ଧ୍ୟାନ କରିବା ଉଚିତ।
ਨਾਨਕ ਆਏ ਸੇ ਪਰਵਾਣੁ ਭਏ ਜਿ ਸਗਲੇ ਕੁਲ ਤਾਰੇਨਿ ॥੧॥
ହେ ନାନକ! ଜଗତକୁ ଆସିଥିବା ସେହି ମନୁଷ୍ୟ ସ୍ଵୀକୃତ ହୋଇଥାଏ, ଯିଏ ନିଜ ସମସ୍ତ ବଂଶାବଳୀକୁ ଭବସାଗରରୁ ପାର କରାଇ ଦେଇଥାଏ||1||
ਮਃ ੩ ॥
ମହଲା 3॥
ਗੁਰੂ ਜਿਨਾ ਕਾ ਅੰਧੁਲਾ ਸਿਖ ਭੀ ਅੰਧੇ ਕਰਮ ਕਰੇਨਿ ॥
ଯାହାର ଗୁରୁ ହିଁ ଅନ୍ଧ ଅର୍ଥାତ ଜ୍ଞାନହୀନ ଅଟେ, ସେହି ଶିଷ୍ୟ ମଧ୍ୟ ଅନ୍ଧ କର୍ମ କରିଥାଏ।
ਓਇ ਭਾਣੈ ਚਲਨਿ ਆਪਣੈ ਨਿਤ ਝੂਠੋ ਝੂਠੁ ਬੋਲੇਨਿ ॥
ସେ ନିଜ ଇଚ୍ଛାରେ କାର୍ଯ୍ୟ କରିଥାଏ ଆଉ ନିତ୍ୟ ମିଥ୍ୟା ବୋଲିଥାଏ।
ਕੂੜੁ ਕੁਸਤੁ ਕਮਾਵਦੇ ਪਰ ਨਿੰਦਾ ਸਦਾ ਕਰੇਨਿ ॥
ସେ ମିଥ୍ୟା ଓ ଅସତ୍ୟର ବ୍ୟବହାର କରିଥାଏ ଆଉ ସଦା ପରର ନିନ୍ଦା କରିବାରେ ଲୀନ ରହିଥାଏ।
ਓਇ ਆਪਿ ਡੁਬੇ ਪਰ ਨਿੰਦਕਾ ਸਗਲੇ ਕੁਲ ਡੋਬੇਨਿ ॥
ପରର ନିନ୍ଦା କରିବା ବାଲା ନିନ୍ଦୁକ ସ୍ଵୟଂ ବୁଡିଥାଏ ଓ ନିଜର ସମସ୍ତ କୁଳକୁ ମଧ୍ୟ ବୁଡାଇ ଥାଏ।
ਨਾਨਕ ਜਿਤੁ ਓਇ ਲਾਏ ਤਿਤੁ ਲਗੇ ਉਇ ਬਪੁੜੇ ਕਿਆ ਕਰੇਨਿ ॥੨॥
ହେ ନାନକ! ସେ ବିଚରା ମଧ୍ୟ କଣ କରି ପାରିବ? ଯେଉଁ ଆଡେ ତାହାକୁ ଲଗା ଯାଇଛି, ସେ ସେଠାରେ ଲାଗି ରହିଛି||2||
ਪਉੜੀ ॥
ପଉଡୀ॥
ਸਭ ਨਦਰੀ ਅੰਦਰਿ ਰਖਦਾ ਜੇਤੀ ਸਿਸਟਿ ਸਭ ਕੀਤੀ ॥
ଯେତେ ଦୁନିଆ ଈଶ୍ଵର ଜାତ କରିଛନ୍ତି, ସବୁଙ୍କୁ ନିଜ ନଜରରେ ରଖିଥାନ୍ତି।
ਇਕਿ ਕੂੜਿ ਕੁਸਤਿ ਲਾਇਅਨੁ ਮਨਮੁਖ ਵਿਗੂਤੀ ॥
ସ୍ଵେଚ୍ଛାଚାରୀକୁ ମିଥ୍ୟା ଏବଂ ଅସତ୍ୟର କାର୍ଯ୍ୟରେ ଲଗାଇ ବରବାଦ କରିଥାନ୍ତି।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਦਾ ਧਿਆਈਐ ਅੰਦਰਿ ਹਰਿ ਪ੍ਰੀਤੀ ॥
ଗୁରୁମୁଖୀ ସଦା ତାହାଙ୍କ ଧ୍ୟାନ କରିଥାଏ ଆଉ ତାହାର ମନରେ ପ୍ରଭୁ-ପ୍ରେମ ବନି ରହିଥାଏ।
ਜਿਨ ਕਉ ਪੋਤੈ ਪੁੰਨੁ ਹੈ ਤਿਨ੍ਹ੍ ਵਾਤਿ ਸਿਪੀਤੀ ॥
ଯାହାର କୋଷରେ ପୂଣ୍ୟ କର୍ମ ଅଛି, ତାହାର ମୁଖରେ ସର୍ବଦା ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ସ୍ତୁତିଗାନ ଥାଏ।
ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈਐ ਸਚੁ ਸਿਫਤਿ ਸਨਾਈ ॥੧੦॥
ହେ ନାନକ! ଆମେ ସର୍ବଦା ନାମର ଧ୍ୟାନ କରିବା ଉଚିତ, ସତ୍ୟର ସ୍ତୁତି କରିବା ଦ୍ଵାରା ହିଁ ସେଥିରେ ଲୀନ ହୋଇ ପାରିବା||10||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥
ଶ୍ଳୋକ ମହଲା 1॥
ਸਤੀ ਪਾਪੁ ਕਰਿ ਸਤੁ ਕਮਾਹਿ ॥
ଧାର୍ମିକ ଅଥବା ଦାନୀ ବ୍ୟକ୍ତି ପାପ କରି ଧର୍ମ ଅଥବା ଦାନ ଦେଖାଇ ଥାଏ ଏବଂ
ਗੁਰ ਦੀਖਿਆ ਘਰਿ ਦੇਵਣ ਜਾਹਿ ॥
ଗୁରୁ ଅର୍ଥ ପାଇଁ ଶିକ୍ଷା ଦେବା ପାଇଁ ଶିଷ୍ୟର ଘରକୁ ଯାଇଥାଏ।
ਇਸਤਰੀ ਪੁਰਖੈ ਖਟਿਐ ਭਾਉ ॥
ସ୍ଵାମୀର ସମ୍ପତ୍ତି ପାଇଁ ସ୍ତ୍ରୀ ପ୍ରେମ କରିଥାଏ,
ਭਾਵੈ ਆਵਉ ਭਾਵੈ ਜਾਉ ॥
ଯଦି ଧନ ନାହିଁ, ସ୍ତ୍ରୀ ସ୍ଵାମୀର ଖାତିର କରେ ନାହିଁ।
ਸਾਸਤੁ ਬੇਦੁ ਨ ਮਾਨੈ ਕੋਇ ॥
କେହି କୌଣସି ଶାସ୍ତ୍ର ଓ ବେଦକୁ ମାନନ୍ତି ନାହିଁ ଏବଂ
ਆਪੋ ਆਪੈ ਪੂਜਾ ਹੋਇ ॥
ନିଜ ନିଜ ଇଷ୍ଟଦେବଙ୍କୁ ପୂଜା କରିଥାନ୍ତି।
ਕਾਜੀ ਹੋਇ ਕੈ ਬਹੈ ਨਿਆਇ ॥
କାଜି ନ୍ୟାୟାଧୀଶ ବନି ନ୍ୟାୟ କରିବା ପାଇଁ ବସିଥାଏ,
ਫੇਰੇ ਤਸਬੀ ਕਰੇ ਖੁਦਾਇ ॥
ଲୋକଙ୍କୁ ଦେଖାଇବା ପାଇଁ ସେ ମାଳା ଜପ କରିଥାଏ ଆଉ ଖୁଦା-ଖୁଦା ବୋଲିଥାଏ।
ਵਢੀ ਲੈ ਕੈ ਹਕੁ ਗਵਾਏ ॥
ପରନ୍ତୁ ସେ ଉତ୍କୋଚ ନେଇ ଅନ୍ୟର ଅଧିକାର ଛଡାଇ ଅନ୍ୟାୟ କରିଥାଏ।
ਜੇ ਕੋ ਪੁਛੈ ਤਾ ਪੜਿ ਸੁਣਾਏ ॥
ଯଦି କେହି ତାହାକୁ ପଚାରି ଥାଏ, କିଛି ଶାସ୍ତ୍ର ଅଂଶ ପଢାଇ ଶୁଣାଇ ଦେଇଥାଏ।
ਤੁਰਕ ਮੰਤ੍ਰੁ ਕਨਿ ਰਿਦੈ ਸਮਾਹਿ ॥
ମୁସଲମାନଙ୍କ ମନ୍ତ୍ର ଅର୍ଥାତ କଲମା ହିନ୍ଦୁ ଅଧିକାରୀଙ୍କ କାନ ଏବଂ ହୃଦୟରେ ରହିଯାଇ ଥାଏ।
ਲੋਕ ਮੁਹਾਵਹਿ ਚਾੜੀ ਖਾਹਿ ॥
ଲୋକଙ୍କୁ ଲୁଟିଥାନ୍ତି ଆଉ ମୁସଲମାନ ହାକିମଙ୍କ ପାଖରେ ହିନ୍ଦୁ ଧର୍ମର ନିନ୍ଦା-ଚୁଗୁଲି କରିଥାନ୍ତି।
ਚਉਕਾ ਦੇ ਕੈ ਸੁਚਾ ਹੋਇ ॥ ਐਸਾ ਹਿੰਦੂ ਵੇਖਹੁ ਕੋਇ ॥
ରୋଷେଇ କରି ହିନ୍ଦୁ ପବିତ୍ର ବନି ରହିଥାଏ, କେହି ଦେଖ, ଏପରି ହିନ୍ଦୁ ଅଛନ୍ତି,
ਜੋਗੀ ਗਿਰਹੀ ਜਟਾ ਬਿਭੂਤ ॥
ଯେଉଁ ଗୃହସ୍ଥି ଯୋଗୀ ବନି ଜଟ ରଖିଥାଏ ଆଉ ବିଭୁତି ଲଗାଇ ଥାଏ,
ਆਗੈ ਪਾਛੈ ਰੋਵਹਿ ਪੂਤ ॥
ତାହାର ପୁତ୍ର ରୋଦନ କରିଥାଏ।
ਜੋਗੁ ਨ ਪਾਇਆ ਜੁਗਤਿ ਗਵਾਈ ॥
ସେ ଯୋଗର ଯୁକ୍ତି ହରାଇ ଥାଏ ଆଉ ସତ୍ୟରେ ତାହାର ବିଲୀନ ହୁଏନାହିଁ।
ਕਿਤੁ ਕਾਰਣਿ ਸਿਰਿ ਛਾਈ ਪਾਈ ॥
ସେ ନିଜ କପାଳରେ କେଉଁ କାରଣରୁ ପାଉଁଶ ଲଗାଇ ଥାଏ?
ਨਾਨਕ ਕਲਿ ਕਾ ਏਹੁ ਪਰਵਾਣੁ ॥
ହେ ନାନକ! କଳିଯୁଗର ଏହି ଲକ୍ଷଣ ଓ ପରମ୍ପରା ଯେ
ਆਪੇ ਆਖਣੁ ਆਪੇ ਜਾਣੁ ॥੧॥
ସମସ୍ତେ ନିଜର ପ୍ରଶଂସା କରିଥାନ୍ତି ଆଉ ନିଜେ ହିଁ ଅନ୍ୟକୁ ବଡ ମାନିଥାନ୍ତି||1||
ਮਃ ੧ ॥
ମହଲା 1॥
ਹਿੰਦੂ ਕੈ ਘਰਿ ਹਿੰਦੂ ਆਵੈ ॥
ଯେତେବେଳେ କୌଣସି ହିନ୍ଦୁ ଘରକୁ କୌଣସି ବ୍ରାହ୍ମଣ ଆସିଥାଏ
ਸੂਤੁ ਜਨੇਊ ਪੜਿ ਗਲਿ ਪਾਵੈ ॥
ସେ ମନ୍ତ୍ର ପାଢୀ ତାହାର ଗଳାରେ ସୁତାର ପଇତା ଲଗାଇ ଥାଏ,
ਸੂਤੁ ਪਾਇ ਕਰੇ ਬੁਰਿਆਈ ॥
ଯଦି ଏପରି ବ୍ୟକ୍ତି ପଇତା ଲଗାଇ ମନ୍ଦ କାର୍ଯ୍ୟ କରିଥାଏ, ତାହାହେଲେ
ਨਾਤਾ ਧੋਤਾ ਥਾਇ ਨ ਪਾਈ ॥
ତାହାକୁ ସ୍ନାନ କରିବା ଶୁଦ୍ଧତା ଦ୍ଵାରା କେଉଁଠି ସ୍ଥାନ ମଧ୍ୟ ମିଳେନାହିଁ ।
ਮੁਸਲਮਾਨੁ ਕਰੇ ਵਡਿਆਈ ॥
ଯଦି କେହି ମୁସଲମାନ ନିଜକୁ ପ୍ରଶଂସା କରିଥାଏ, ତାହାହେଲେ ମଧ୍ୟ