Page 907
ਜਾ ਆਏ ਤਾ ਤਿਨਹਿ ਪਠਾਏ ਚਾਲੇ ਤਿਨੈ ਬੁਲਾਇ ਲਇਆ ॥
ଜୀବକୁ ପରମେଶ୍ଵର ହିଁ ଜଗତକୁ ପଠାଇ ଅଛନ୍ତି ଆଉ ତାହାଙ୍କ ଆହ୍ଵାନ କ୍ରମେ ହିଁ ସେ ଜଗତରୁ ଚାଲି ଯାଉଛି।
ਜੋ ਕਿਛੁ ਕਰਣਾ ਸੋ ਕਰਿ ਰਹਿਆ ਬਖਸਣਹਾਰੈ ਬਖਸਿ ਲਇਆ ॥੧੦॥
ସେ ଯାହା କରିବା କଥା, ତାହା ହିଁ କରୁଛନ୍ତି। ସେହି କ୍ଷମାବାନ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ କ୍ଷମା କରି ଦେଇଛନ୍ତି||10||
ਜਿਨਿ ਏਹੁ ਚਾਖਿਆ ਰਾਮ ਰਸਾਇਣੁ ਤਿਨ ਕੀ ਸੰਗਤਿ ਖੋਜੁ ਭਇਆ ॥
ଯିଏ ଏହି ରାମ-ରସ ଆସ୍ଵାଦନ କରିଛନ୍ତି, ତାହାଙ୍କ ସଙ୍ଗତିରେ ସତ୍ୟର ସନ୍ଧାନ କରି ତାହାକୁ ପାଇଛନ୍ତି।
ਰਿਧਿ ਸਿਧਿ ਬੁਧਿ ਗਿਆਨੁ ਗੁਰੂ ਤੇ ਪਾਇਆ ਮੁਕਤਿ ਪਦਾਰਥੁ ਸਰਣਿ ਪਇਆ ॥੧੧॥
ରିଦ୍ଧି-ସିଦ୍ଧି, ବୁଦ୍ଧି ଓ ଜ୍ଞାନ ଗୁରୁଙ୍କ ଠାରୁ ହିଁ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ ଆଉ ତାହାଙ୍କ ଶରଣରେ ଆସିବା ଦ୍ଵାରା ହିଁ ମୋକ୍ଷ ମିଳିଥାଏ||11||
ਦੁਖੁ ਸੁਖੁ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਮ ਕਰਿ ਜਾਣਾ ਹਰਖ ਸੋਗ ਤੇ ਬਿਰਕਤੁ ਭਇਆ ॥
ଗୁରୁମୁଖୀ ହିଁ ଦୁଃଖ-ସୁଖକୁ ଏକା ଭଳି ବୁଝିଥାଏ ଖୁସି-ଶୋକରୁ ନିର୍ଲିପ୍ତ ରହିଥାଏ।
ਆਪੁ ਮਾਰਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਰਿ ਪਾਏ ਨਾਨਕ ਸਹਜਿ ਸਮਾਇ ਲਇਆ ॥੧੨॥੭॥
ହେ ନାନକ! ଗୁରୁମୁଖୀ ନିଜ ଆତ୍ମାଭିମାନକୁ ଦୂର କରି ପରମାତ୍ମାଙ୍କୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ ଆଉ ସେ ସ୍ଵାଭାବିକ ଭାବରେ ସତ୍ୟରେ ଲୀନ ରହିଥାଏ||12||7||
ਰਾਮਕਲੀ ਦਖਣੀ ਮਹਲਾ ੧ ॥
ରାମକଲୀ ଦକ୍ଷିଣୀ ମହଲା 1॥
ਜਤੁ ਸਤੁ ਸੰਜਮੁ ਸਾਚੁ ਦ੍ਰਿੜਾਇਆ ਸਾਚ ਸਬਦਿ ਰਸਿ ਲੀਣਾ ॥੧॥
ଗୁରୁ ସତୀତ୍ଵ, ସଦାଚାର, ସଂଯମ ଏବଂ ସତ୍ୟକୁ ହିଁ ଦୃଢ କରାଇଛନ୍ତି, ଯାହାଦ୍ୱାରା ସଚ୍ଚା ଶବ୍ଦର ରସରେ ଲୀନ ରହିଥାଏ||1||3
ਮੇਰਾ ਗੁਰੁ ਦਇਆਲੁ ਸਦਾ ਰੰਗਿ ਲੀਣਾ ॥
ମୋର ଗୁରୁ ଦୟାଳୁ ଅଟନ୍ତି ଆଉ ସଦା ସତ୍ୟର ରଙ୍ଗରେ ଲୀନ ରହିଥାନ୍ତି।
ਅਹਿਨਿਸਿ ਰਹੈ ਏਕ ਲਿਵ ਲਾਗੀ ਸਾਚੇ ਦੇਖਿ ਪਤੀਣਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ରାତିଦିନ ତାହାଙ୍କ ଧ୍ୟାନ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଠାରେ ଲାଗି ରହିଥାଏ ଆଉ ସତ୍ୟର ଦର୍ଶନ କରି ସେ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ରହିଥାଏ॥1॥ରୁହ॥
ਰਹੈ ਗਗਨ ਪੁਰਿ ਦ੍ਰਿਸਟਿ ਸਮੈਸਰਿ ਅਨਹਤ ਸਬਦਿ ਰੰਗੀਣਾ ॥੨॥
ସେ ଦଶମ ଦ୍ଵାରରେ ରହିଥାଏ, ସବୁଙ୍କୁ ଏକ ଦୃଷ୍ଟିରେ ହିଁ ଦେଖିଥାଏ ଆଉ ଅନାହତ ଶବ୍ଦର ରଙ୍ଗରେ ଲୀନ ରହିଥାଏ||2||
ਸਤੁ ਬੰਧਿ ਕੁਪੀਨ ਭਰਿਪੁਰਿ ਲੀਣਾ ਜਿਹਵਾ ਰੰਗਿ ਰਸੀਣਾ ॥੩॥
ସେ ସତ୍ୟର କପଡା ବାନ୍ଧି ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ଠାରେ ମଗ୍ନ ରହିଥାଏ ଆଉ ତାହାର ଜିହ୍ଵା ହରିରସର ରଙ୍ଗରେ ଲୀନ ରହିଥାଏ||3||
ਮਿਲੈ ਗੁਰ ਸਾਚੇ ਜਿਨਿ ਰਚੁ ਰਾਚੇ ਕਿਰਤੁ ਵੀਚਾਰਿ ਪਤੀਣਾ ॥੪॥
ଯାହାକୁ ଗୁରୁ ମିଳିଯାନ୍ତି, ସେ ସତ୍ୟରେ ହିଁ ଆସ୍ଥା ରଖିଥାଏ ଆଉ ଶୁଭ କର୍ମରେ ହିଁ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ରହିଥାଏ||4||
ਏਕ ਮਹਿ ਸਰਬ ਸਰਬ ਮਹਿ ਏਕਾ ਏਹ ਸਤਿਗੁਰਿ ਦੇਖਿ ਦਿਖਾਈ ॥੫॥
ସଦଗୁରୁ ଏହି ରହସ୍ୟ ଦେଖାଇ ଦେଇଛନ୍ତି ଯେ ଏକ ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ଠାରେ ହିଁ ସବୁଙ୍କ ନିବାସ ଅଛି ଏବଂ ଏକ ପରମେଶ୍ଵର ହିଁ ସବୁଙ୍କ ଠାରେ ବାସ କରୁଛନ୍ତି||5||
ਜਿਨਿ ਕੀਏ ਖੰਡ ਮੰਡਲ ਬ੍ਰਹਮੰਡਾ ਸੋ ਪ੍ਰਭੁ ਲਖਨੁ ਨ ਜਾਈ ॥੬॥
ଯିଏ ଖଣ୍ଡ-ମଣ୍ଡଳ, ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡର ରଚନା କରିଛନ୍ତି, ସେହି ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ଦେଖା ଯାଇ ପାରିବ ନାହିଁ||6||
ਦੀਪਕ ਤੇ ਦੀਪਕੁ ਪਰਗਾਸਿਆ ਤ੍ਰਿਭਵਣ ਜੋਤਿ ਦਿਖਾਈ ॥੭॥
ଗୁରୁ ଜ୍ୟୋତି ରୂପୀ ଦୀପକ ଦ୍ଵାରା ଜ୍ଞାନର ଦୀପକ ଜାଗ୍ରତ କରାଇ ଦେଇଛନ୍ତି ଏବଂ ତିନିଲୋକରେ ପ୍ରସାରିତ ପ୍ରଭୁ-ଜ୍ୟୋତି ଦେଖାଇ ଦେଇଛନ୍ତି||7||
ਸਚੈ ਤਖਤਿ ਸਚ ਮਹਲੀ ਬੈਠੇ ਨਿਰਭਉ ਤਾੜੀ ਲਾਈ ॥੮॥
ସେହି ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ସିଂହାସନ ଏବଂ ମହଲ ସତ୍ୟ ଅଟେ, ଯେଉଁଠି ନିର୍ଭୀକ ହୋଇ ସେ ସମାଧି ଲଗାଇ ଥାଏ||8||
ਮੋਹਿ ਗਇਆ ਬੈਰਾਗੀ ਜੋਗੀ ਘਟਿ ਘਟਿ ਕਿੰਗੁਰੀ ਵਾਈ ॥੯॥
ସେହି ବଇରାଗୀ ଯୋଗୀ ସାରା ଜଗତକୁ ମୋହିତ କରି ନେଇଛି ଆଉ ପ୍ରତି ଜୀବ ଦେହରେ ଅନାହତ ଶବ୍ଦ ରୂପୀ ବୀଣା ବଜାଇ ଦେଇଛନ୍ତି||9||
ਨਾਨਕ ਸਰਣਿ ਪ੍ਰਭੂ ਕੀ ਛੂਟੇ ਸਤਿਗੁਰ ਸਚੁ ਸਖਾਈ ॥੧੦॥੮॥
ହେ ନାନକ! ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଶରଣରେ ଆସିବା ଦ୍ଵାରା ହିଁ ମୁକ୍ତି ମିଳିଥାଏ, କାରଣ ସଚ୍ଚା ସଦଗୁରୁ ସହାୟକ ବନିଯାନ୍ତି||10||8||
ਰਾਮਕਲੀ ਮਹਲਾ ੧ ॥
ରାମକଲୀ ମହଲା 1॥
ਅਉਹਠਿ ਹਸਤ ਮੜੀ ਘਰੁ ਛਾਇਆ ਧਰਣਿ ਗਗਨ ਕਲ ਧਾਰੀ ॥੧॥
ଯିଏ ଜଳ, ସ୍ଥଳ ଓ ଆକାଶରେ ନିଜର ସତ୍ତା ଧାରଣ କରିଛି, ହୃଦୟରେ ସ୍ଥିତ ପ୍ରଭୁ ମାନବ ଶରୀରକୁ ନିଜ ଘର ବନାଇଛନ୍ତି ||1||
ਗੁਰਮੁਖਿ ਕੇਤੀ ਸਬਦਿ ਉਧਾਰੀ ਸੰਤਹੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ହେ ସନ୍ଥ! ଗୁରୁ ଶବ୍ଦ ଦ୍ଵାରା ଅନେକ ଲୋକଙ୍କୁ ଉଦ୍ଧାର କରିଛନ୍ତି॥1॥ରୁହ॥
ਮਮਤਾ ਮਾਰਿ ਹਉਮੈ ਸੋਖੈ ਤ੍ਰਿਭਵਣਿ ਜੋਤਿ ਤੁਮਾਰੀ ॥੨॥
ହେ ପରମପିତା! ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ନିଜ ମମତାକୁ ମାରି ନିଜ ଆତ୍ମାଭିମାନକୁ ଦୂର କରିଥାଏ, ତାହାକୁ ତିନି ଲୋକରେ ତୋର ହିଁ ଜ୍ୟୋତି ନଜର ଆସିଥାଏ||2||
ਮਨਸਾ ਮਾਰਿ ਮਨੈ ਮਹਿ ਰਾਖੈ ਸਤਿਗੁਰ ਸਬਦਿ ਵੀਚਾਰੀ ॥੩॥
ଏପରି ବ୍ୟକ୍ତି ସଦଗୁରୁଙ୍କ ଶବ୍ଦର ଚିନ୍ତନ କରି ନିଜ ଇଚ୍ଛାକୁ ମାରି ସତ୍ୟକୁ ହିଁ ମନରେ ଧାରଣ କରିଥାଏ||3||
ਸਿੰਙੀ ਸੁਰਤਿ ਅਨਾਹਦਿ ਵਾਜੈ ਘਟਿ ਘਟਿ ਜੋਤਿ ਤੁਮਾਰੀ ॥੪॥
ତାହାର ମନରେ ଅନାହତ ଶବ୍ଦ ରୂପୀ ଘଣ୍ଟି ବାଜିଥାଏ, ଯାହାକୁ ଚେତନା ଦ୍ଵାରା ଶୁଣିଥାଏ ଆଉ ପ୍ରତି ଜୀବ ଠାରେ ତୋର ହିଁ ଜ୍ୟୋତି ଦେଖିଥାଏ||4||
ਪਰਪੰਚ ਬੇਣੁ ਤਹੀ ਮਨੁ ਰਾਖਿਆ ਬ੍ਰਹਮ ਅਗਨਿ ਪਰਜਾਰੀ ॥੫॥
ଯେଉଁଠି ସାରା ଜଗତରେ ଅନାହତ ଶବ୍ଦ ରୂପୀ ବୀଣା ବାଜିଥାଏ, ସେ ନିଜ ମନକୁ ସେଇଠି ରଖିଥାଏ ଆଉ ନିଜ ଅନ୍ତର୍ମନରେ ବ୍ରହ୍ମ-ଅଗ୍ନି ପ୍ରଜ୍ଜ୍ଵଳିତ କରିଥାଏ||5||
ਪੰਚ ਤਤੁ ਮਿਲਿ ਅਹਿਨਿਸਿ ਦੀਪਕੁ ਨਿਰਮਲ ਜੋਤਿ ਅਪਾਰੀ ॥੬॥
ପୃଥିବୀ, ଆକାଶ, ପବନ, ଜଳ ଏବଂ ଅଗ୍ନି- ଏହି ପାଞ୍ଚ ତତ୍ତ୍ଵରେ ବନି ଥିବା ମାନବ ଶରୀରରେ ଅପାର ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନିର୍ମଳ ଜ୍ୟୋତିର ଦୀପକ ଦିନରାତି ଜାଗ୍ରତ ରହିଥାଏ||6||
ਰਵਿ ਸਸਿ ਲਉਕੇ ਇਹੁ ਤਨੁ ਕਿੰਗੁਰੀ ਵਾਜੈ ਸਬਦੁ ਨਿਰਾਰੀ ॥੭॥
ସୂର୍ଯ୍ୟ ଓ ଚନ୍ଦ୍ର ଶରୀର ରୂପୀ ବୀଣାର ଦୁଇଟି ଅଙ୍ଗ ଆଉ ଏଥିରେ ଅନାହତ ଶବ୍ଦ ରୂପୀ ବୀଣା ବାଜିଥାଏ ||7||
ਸਿਵ ਨਗਰੀ ਮਹਿ ਆਸਣੁ ਅਉਧੂ ਅਲਖੁ ਅਗੰਮੁ ਅਪਾਰੀ ॥੮॥
ହେ ଯୋଗୀ! ସେହି ଅଲକ୍ଷ୍ୟ, ଅଗମ୍ୟ ଏବଂ ଅପରାମ୍ପର ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଦଶମ ଦ୍ଵାରରେ ଆସନ ଲଗାଇଛି||8||
ਕਾਇਆ ਨਗਰੀ ਇਹੁ ਮਨੁ ਰਾਜਾ ਪੰਚ ਵਸਹਿ ਵੀਚਾਰੀ ॥੯॥
ଏହି ମନ କାୟା ରୂପୀ ନଗରୀର ରାଜା ଅଟେ ଆଉ ଚିନ୍ତାଶୀଳ ପାଞ୍ଚ ଜ୍ଞାନେନ୍ଦ୍ରିୟ ଏଥିରେ ରହିଥାଏ||9||
ਸਬਦਿ ਰਵੈ ਆਸਣਿ ਘਰਿ ਰਾਜਾ ਅਦਲੁ ਕਰੇ ਗੁਣਕਾਰੀ ॥੧੦॥
ମନ ରୂପୀ ରାଜା ହୃଦୟ-ଘରେ ଆସନ ଲଗାଇ ଶବ୍ଦରେ ଲୀନ ରହିଥାଏ ଆଉ ଗୁଣବାନ ବନି ପୂର୍ଣ୍ଣ ନ୍ୟାୟ କରିଥାଏ||10||
ਕਾਲੁ ਬਿਕਾਲੁ ਕਹੇ ਕਹਿ ਬਪੁਰੇ ਜੀਵਤ ਮੂਆ ਮਨੁ ਮਾਰੀ ॥੧੧॥
ଯିଏ ମନକୁ ମାରି ଜୀବନ୍ମୁକ୍ତ ହୋଇଯାଏ, କାଳ ମଧ୍ୟ ସେହି ଜୀବର କିଛି ବିଗାଡି ପାରେ ନାହିଁ॥11॥