Page 814
ਸੁਣਿ ਸੁਣਿ ਜੀਵੈ ਦਾਸੁ ਤੁਮ੍ਹ੍ਹ ਬਾਣੀ ਜਨ ਆਖੀ ॥
ହେ ପରମେଶ୍ଵର! ସନ୍ଥ-ଭକ୍ତଜନ ତୋର ବାଣୀ ଉଚ୍ଚାରଣ କରିଛନ୍ତି, ଯାହାକୁ ଶୁଣି ଶୁଣି ତୋର ଦାସ ଜୀବିତ ରହିଥାଏ।
ਪ੍ਰਗਟ ਭਈ ਸਭ ਲੋਅ ਮਹਿ ਸੇਵਕ ਕੀ ਰਾਖੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଏହି କଥା ସବୁ ଲୋକରେ ଲୋକପ୍ରିୟ ହୋଇ ଯାଇଛି ଯେ ତୁ ହିଁ ନିଜ ସେବକର ସମ୍ମାନ ରକ୍ଷା କରିଛୁ॥1॥ରୁହ॥
ਅਗਨਿ ਸਾਗਰ ਤੇ ਕਾਢਿਆ ਪ੍ਰਭਿ ਜਲਨਿ ਬੁਝਾਈ ॥
ପ୍ରଭୁ ଅଗ୍ନି ସାଗରରୁ ବାହାର କରି ସାରା ଜ୍ଵଳନ ଦୂର କରି ଦେଇଛନ୍ତି।
ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨਾਮੁ ਜਲੁ ਸੰਚਿਆ ਗੁਰ ਭਏ ਸਹਾਈ ॥੨॥
ଗୁରୁ ମୋର ସହାୟକ ବନିଛନ୍ତି ଆଉ ସେହି ଅମୃତ ନାମ ରୂପୀ ଜଳ ମନରେ ସିଞ୍ଚନ କରିଛନ୍ତି॥2॥
ਜਨਮ ਮਰਣ ਦੁਖ ਕਾਟਿਆ ਸੁਖ ਕਾ ਥਾਨੁ ਪਾਇਆ ॥
ସେ ମୋର ଜନ୍ମ-ମରଣର ଦୁଃଖ ଦୂର କରିଛନ୍ତି ଆଉ ମୁଁ ସୁଖର ସ୍ଥାନ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଛି।
ਕਾਟੀ ਸਿਲਕ ਭ੍ਰਮ ਮੋਹ ਕੀ ਅਪਨੇ ਪ੍ਰਭ ਭਾਇਆ ॥੩॥
ମୁଁ ନିଜ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ଭଲ ଲାଗିଥାଏ, ଏଥିପାଇଁ ସେ ମୋର ଭ୍ରମ ଏବଂ ମୋହର ରସି କାଟି ଦେଇଛନ୍ତି॥3॥
ਮਤ ਕੋਈ ਜਾਣਹੁ ਅਵਰੁ ਕਛੁ ਸਭ ਪ੍ਰਭ ਕੈ ਹਾਥਿ ॥
ସବୁକିଛି ପ୍ରଭୁଙ୍କ ହାତରେ ଅଛି, ଏଥିପାଇଁ ଅନ୍ୟ କାହାକୁ ସମର୍ଥ ଭାବ ନାହିଁ।
ਸਰਬ ਸੂਖ ਨਾਨਕ ਪਾਏ ਸੰਗਿ ਸੰਤਨ ਸਾਥਿ ॥੪॥੨੨॥੫੨॥
ହେ ନାନକ! ସନଥଙ୍କ ସଙ୍ଗ ରହି ସର୍ବ ସୁଖ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଛି||4||22||52||
ਬਿਲਾਵਲੁ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ବିଲାବଲୁ ମହଲା 5॥
ਬੰਧਨ ਕਾਟੇ ਆਪਿ ਪ੍ਰਭਿ ਹੋਆ ਕਿਰਪਾਲ ॥
ପ୍ରଭୁ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ କୃପାଳୁ ହୋଇ ମୋର ବନ୍ଧନ କାଟି ଦେଇଛନ୍ତି।
ਦੀਨ ਦਇਆਲ ਪ੍ਰਭ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮ ਤਾ ਕੀ ਨਦਰਿ ਨਿਹਾਲ ॥੧॥
ସେହି ଦୀନଦୟାଳୁ, ପରଂବ୍ରହ୍ମ-ପ୍ରଭୁଙ୍କ କୃପା-ଦୃଷ୍ଟି ପଡିଛି॥1॥
ਗੁਰਿ ਪੂਰੈ ਕਿਰਪਾ ਕਰੀ ਕਾਟਿਆ ਦੁਖੁ ਰੋਗੁ ॥
ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁ କୃପା କରି ଦୁଃଖ-ରୋଗ କାଟି ଦେଇଛନ୍ତି।
ਮਨੁ ਤਨੁ ਸੀਤਲੁ ਸੁਖੀ ਭਇਆ ਪ੍ਰਭ ਧਿਆਵਨ ਜੋਗੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ମୋର ମନ, ତନ ଶୀତଳ ଏବଂ ସୁଖୀ ହୋଇଯାଇଛି ଆଉ ପ୍ରଭୁ ହିଁ ଧ୍ୟାନ ମନନ କରିବା ଯୋଗ୍ୟ ଅଟନ୍ତି॥1॥ରୁହ॥
ਅਉਖਧੁ ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਮੁ ਹੈ ਜਿਤੁ ਰੋਗੁ ਨ ਵਿਆਪੈ ॥
ହରିଙ୍କ ନାମ ଏପରି ଔଷଧ ଅଟେ, ଯାହାର ଉପଯୋଗ କରିଲେ କୌଣସି ରୋଗ ହୁଏନାହିଁ।
ਸਾਧਸੰਗਿ ਮਨਿ ਤਨਿ ਹਿਤੈ ਫਿਰਿ ਦੂਖੁ ਨ ਜਾਪੈ ॥੨॥
ସାଧୁ-ସଙ୍ଗତି କରିବା ଦ୍ଵାରା ମନ-ତନରେ ପ୍ରଭୁ ପ୍ରିୟ ଲାଗିଥାନ୍ତି ଆଉ ପୁଣି କୌଣସି ଦୁଃଖ ସ୍ପର୍ଶ କରେ ନାହିଁ॥2॥
ਹਰਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਜਾਪੀਐ ਅੰਤਰਿ ਲਿਵ ਲਾਈ ॥
ନିଜ ଅନ୍ତର୍ମନରେ ଧ୍ୟାନ ଲଗାଇ 'ହରି-ହରି-ହରି-ହରି' ନାମର ମନ୍ତ୍ର ଜପ କର।
ਕਿਲਵਿਖ ਉਤਰਹਿ ਸੁਧੁ ਹੋਇ ਸਾਧੂ ਸਰਣਾਈ ॥੩॥
ସାଧୁଙ୍କ ଶରଣରେ ଆସିବା ଦ୍ଵାରା ସାରା ପାପ ନାଶ ହୋଇଯାଏ ଆଉ ମନ ଶୁଦ୍ଧ ହୋଇଯାଏ॥3॥
ਸੁਨਤ ਜਪਤ ਹਰਿ ਨਾਮ ਜਸੁ ਤਾ ਕੀ ਦੂਰਿ ਬਲਾਈ ॥
ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ହରିନାମର ଯଶ ଶୁଣିଥାଏ ଏବଂ ଜପ କରିଥାଏ, ତାହାର ସବୁ ବିପଦ ଦୂର ହୋଇଯାଏ।
ਮਹਾ ਮੰਤ੍ਰੁ ਨਾਨਕੁ ਕਥੈ ਹਰਿ ਕੇ ਗੁਣ ਗਾਈ ॥੪॥੨੩॥੫੩॥
ନାନକ ଏହି ମହାମନ୍ତ୍ର କଥନ କରନ୍ତି ଆଉ ହରିଙ୍କ ଗୁଣଗାନ କରିଥାନ୍ତି||4||23||53||
ਬਿਲਾਵਲੁ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ବିଲାବଲୁ ମହଲା 5॥
ਭੈ ਤੇ ਉਪਜੈ ਭਗਤਿ ਪ੍ਰਭ ਅੰਤਰਿ ਹੋਇ ਸਾਂਤਿ ॥
ଭୟରୁ ହିଁ ମନୁଷ୍ୟର ଅନ୍ତରରେ ପ୍ରଭୁ-ଭକ୍ତିର ଭାବନା ଉତ୍ପନ୍ନ ହୋଇଥାଏ ଆଉ ମନରେ ବହୁତ ଶାନ୍ତି ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ।
ਨਾਮੁ ਜਪਤ ਗੋਵਿੰਦ ਕਾ ਬਿਨਸੈ ਭ੍ਰਮ ਭ੍ਰਾਂਤਿ ॥੧॥
ଗୋବିନ୍ଦଙ୍କ ନାମ ଜପିବା ଦ୍ଵାରା ଭ୍ରମ ଓ ଭ୍ରାନ୍ତି ନାଶ ହୋଇଯାଏ॥1॥
ਗੁਰੁ ਪੂਰਾ ਜਿਸੁ ਭੇਟਿਆ ਤਾ ਕੈ ਸੁਖਿ ਪਰਵੇਸੁ ॥
ଯାହାକୁ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁ ମିଳି ଯାଇଛନ୍ତି, ସେ ସୁଖୀ ହୋଇ ଯାଇଛି ।
ਮਨ ਕੀ ਮਤਿ ਤਿਆਗੀਐ ਸੁਣੀਐ ਉਪਦੇਸੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଏଣୁ ମନର ମତି ତ୍ୟାଗ କରି ଗୁରୁଙ୍କ ଉପଦେଶ ଶୁଣିବା ଉଚିତ॥1॥ରୁହ॥
ਸਿਮਰਤ ਸਿਮਰਤ ਸਿਮਰੀਐ ਸੋ ਪੁਰਖੁ ਦਾਤਾਰੁ ॥
ସର୍ବଦା ସେହି ପରମପୁରୁଷ ଦାତାଙ୍କ ସ୍ମରଣ କର।
ਮਨ ਤੇ ਕਬਹੁ ਨ ਵੀਸਰੈ ਸੋ ਪੁਰਖੁ ਅਪਾਰੁ ॥੨॥
ସେ ଅପାର ଅଟନ୍ତି, ତେଣୁ ତାହାଙ୍କୁ ମନରୁ କେବେ ଭୁଲିବା ଉଚିତ ନୁହେଁ॥2॥
ਚਰਨ ਕਮਲ ਸਿਉ ਰੰਗੁ ਲਗਾ ਅਚਰਜ ਗੁਰਦੇਵ ॥
ଅଦ୍ଭୁତ ଗୁରୁଦେବଙ୍କ ଚରଣ-କମଳରେ ପ୍ରେମ ଲାଗି ଯାଇଛି।
ਜਾ ਕਉ ਕਿਰਪਾ ਕਰਹੁ ਪ੍ਰਭ ਤਾ ਕਉ ਲਾਵਹੁ ਸੇਵ ॥੩॥
ପ୍ରଭୁ ଯାହା ଉପର ନିଜ କୃପା କରିଥାନ୍ତି, ତାହାକୁ ଭକ୍ତିରେ ଲଗାଇ ଥାଆନ୍ତି॥3॥
ਨਿਧਿ ਨਿਧਾਨ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਆ ਮਨਿ ਤਨਿ ਆਨੰਦ ॥
ସର୍ବ ନିଧିର ଭଣ୍ଡାର ନାମାମୃତ ପାନ କରିବା ଦ୍ଵାରା ମନ-ତନ ଆନନ୍ଦ ପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇ ଯାଇଛି।
ਨਾਨਕ ਕਬਹੁ ਨ ਵੀਸਰੈ ਪ੍ਰਭ ਪਰਮਾਨੰਦ ॥੪॥੨੪॥੫੪॥
ହେ ନାନକ! ପରମାନନ୍ଦ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ କେବେ ମଧ୍ୟ ଭୁଲିବା ଉଚିତ ନୁହେଁ||4||24||54||
ਬਿਲਾਵਲੁ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ବିଲାବଲୁ ମହଲା 5॥
ਤ੍ਰਿਸਨ ਬੁਝੀ ਮਮਤਾ ਗਈ ਨਾਠੇ ਭੈ ਭਰਮਾ ॥
ଗୁରୁ ନିଜର ଧର୍ମର ପାଳନ କରିଛନ୍ତି, ଯାହା ଦ୍ଵାରା ମୋର ତୃଷ୍ଣା ମେଣ୍ଟି ଯାଇଛି, ମମତା ଦୂର ହୋଇ ଯାଇଛି, ଭ୍ରମ ଓ ଭୟ ଚାଲି ଯାଇଛି।
ਥਿਤਿ ਪਾਈ ਆਨਦੁ ਭਇਆ ਗੁਰਿ ਕੀਨੇ ਧਰਮਾ ॥੧॥
ମନ ସ୍ଥିରତା ପ୍ରାପ୍ତ କରି ନେଇଛି ଆଉ ବଡ ଆନନ୍ଦ ମିଳିଛି॥1॥
ਗੁਰੁ ਪੂਰਾ ਆਰਾਧਿਆ ਬਿਨਸੀ ਮੇਰੀ ਪੀਰ ॥
ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁଙ୍କ ଆରାଧନା କରିବା ଦ୍ଵାରା ମୋର ପୀଡା ନାଶ ହୋଇ ଯାଇଛି।
ਤਨੁ ਮਨੁ ਸਭੁ ਸੀਤਲੁ ਭਇਆ ਪਾਇਆ ਸੁਖੁ ਬੀਰ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ହେ ମୋର ଭାଇ! ଏହା ଦ୍ଵାରା ମୋତେ ସୁଖ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇ ଯାଇଛି ଆଉ ମୋର ମନ-ତନ ଶୀତଳ ହୋଇ ଯାଇଛି॥1॥ରୁହ॥
ਸੋਵਤ ਹਰਿ ਜਪਿ ਜਾਗਿਆ ਪੇਖਿਆ ਬਿਸਮਾਦੁ ॥
ଅଜ୍ଞାନତାର ନିଦ୍ରାରେ ଶୟନ କରିଥିବା ମୋର ମନ ଭଗବାନଙ୍କ ନାମ ଜପ କରି ଜାଗ୍ରତ ହୋଇ ଯାଇଛି ଆଉ ସବୁଆଡେ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ନଜର ହେଉଛି।
ਪੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਤ੍ਰਿਪਤਾਸਿਆ ਤਾ ਕਾ ਅਚਰਜ ਸੁਆਦੁ ॥੨॥
ନାମାମୃତ ପାନ କରି ମନ ତୃପ୍ତ ହୋଇ ଯାଇଛି, ଯାହାର ସ୍ଵାଦ ସ୍ଵତନ୍ତ୍ର ଅଟେ॥2॥
ਆਪਿ ਮੁਕਤੁ ਸੰਗੀ ਤਰੇ ਕੁਲ ਕੁਟੰਬ ਉਧਾਰੇ ॥
ମୁଁ ସ୍ଵୟଂ ବନ୍ଧନରୁ ମୁକ୍ତ ହୋଇ ଯାଇଛି, ମୋର ସାଥି ମଧ୍ୟ ଭବସାଗରରୁ ପାର ହୋଇ ଯାଇଛି ଆଉ ମୁଁ ନିଜ କୁଳ ଓ କୁଟୁମ୍ବଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଉଦ୍ଧାର କରି ଦେଇଛି।
ਸਫਲ ਸੇਵਾ ਗੁਰਦੇਵ ਕੀ ਨਿਰਮਲ ਦਰਬਾਰੇ ॥੩॥
ଗୁରୁଦେବଙ୍କ ସେବା ସଫଳ ଅଟେ ଆଉ ତାହାଙ୍କ ନିର୍ମଳ ଦରବାରରେ ଯଶ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ॥3॥
ਨੀਚੁ ਅਨਾਥੁ ਅਜਾਨੁ ਮੈ ਨਿਰਗੁਨੁ ਗੁਣਹੀਨੁ ॥
ମୁଁ ନୀଚ, ଅନାଥ, ଅଜ୍ଞାନ, ନିର୍ଗୁଣ ଏବଂ ଗୁଣହୀନ ଥିଲି।