Page 801
ਹਰਿ ਭਰਿਪੁਰੇ ਰਹਿਆ ॥
ଇଶ୍ଵର ସବୁ ସ୍ଥାନରେ ଭରପୁର ଅଛନ୍ତି।
ਜਲਿ ਥਲੇ ਰਾਮ ਨਾਮੁ ॥
ରାମଙ୍କ ନାମ ଜଳ ଓ ସ୍ଥଳରେ ବିଦ୍ୟମାନ ଅଛି।
ਨਿਤ ਗਾਈਐ ਹਰਿ ਦੂਖ ਬਿਸਾਰਨੋ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ନିତ୍ୟ ଦୁଃଖ ନାଶ କରିବା ବାଲା ହରିଙ୍କ ଯଶ ଗାନ କରିବା ଉଚିତ॥1॥ରୁହ॥
ਹਰਿ ਕੀਆ ਹੈ ਸਫਲ ਜਨਮੁ ਹਮਾਰਾ ॥
ପ୍ରଭୁ ଆମର ଜନ୍ମ ସଫଳ କରିଛନ୍ତି,
ਹਰਿ ਜਪਿਆ ਹਰਿ ਦੂਖ ਬਿਸਾਰਨਹਾਰਾ ॥
କାରଣ ଆମେ ଦୁଃଖ ନାଶକ ହରିଙ୍କ ଜପ କରିଛୁ।
ਗੁਰੁ ਭੇਟਿਆ ਹੈ ਮੁਕਤਿ ਦਾਤਾ ॥
ଆମକୁ ମୁକ୍ତିଦାତା ଗୁରୁ ମିଳି ଯାଇଛନ୍ତି।
ਹਰਿ ਕੀਈ ਹਮਾਰੀ ਸਫਲ ਜਾਤਾ ॥
ହରି ଆମର ଜୀବନ-ଯାତ୍ରା ସଫଳ କରିଛନ୍ତି,
ਮਿਲਿ ਸੰਗਤੀ ਗੁਨ ਗਾਵਨੋ ॥੧॥
ଏଣୁ ସଙ୍ଗତରେ ରହି ହରିଙ୍କ ଗୁଣଗାନ କରିବା ଉଚିତ॥1॥
ਮਨ ਰਾਮ ਨਾਮ ਕਰਿ ਆਸਾ ॥
ହେ ମୋର ମନ! ରାମ-ନାମର ଆଶା କର
ਭਾਉ ਦੂਜਾ ਬਿਨਸਿ ਬਿਨਾਸਾ ॥
ଏହା ଦୈତ୍ୟଭାବକୁ ନାଶ କରିଦେବ।
ਵਿਚਿ ਆਸਾ ਹੋਇ ਨਿਰਾਸੀ ॥
ଯେଉଁ ମନୁଷ୍ୟ ଆଶାରେ ନିରାଶ ଅର୍ଥାତ ନିର୍ଲିପ୍ତ ରହିଥାଏ,
ਸੋ ਜਨੁ ਮਿਲਿਆ ਹਰਿ ਪਾਸੀ ॥
ସେ ଭଗବାନଙ୍କ ଠାରେ ମଗ୍ନ ରହିଥାଏ।
ਕੋਈ ਰਾਮ ਨਾਮ ਗੁਨ ਗਾਵਨੋ ॥
ଯିଏ ରାମନାମର ଗୁଣଗାନ କରିଥାଏ,
ਜਨੁ ਨਾਨਕੁ ਤਿਸੁ ਪਗਿ ਲਾਵਨੋ ॥੨॥੧॥੭॥੪॥੬॥੭॥੧੭॥
ନାନକ ତାହାର ଚରଣ ସ୍ପର୍ଶ କରିଥାନ୍ତି||2||1||7||4||6||7||17||
ਰਾਗੁ ਬਿਲਾਵਲੁ ਮਹਲਾ ੫ ਚਉਪਦੇ ਘਰੁ ੧
ରାଗ ବିଲାବଲୁ ମହଲା 5 ଚଉପଦୀ ଘର 1॥
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଇଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ।
ਨਦਰੀ ਆਵੈ ਤਿਸੁ ਸਿਉ ਮੋਹੁ ॥
ଯାହା କିଛି ନଜରରେ ଆସୁଅଛି, ସେଥିରେ ମୋହ ଲାଗିଅଛି।
ਕਿਉ ਮਿਲੀਐ ਪ੍ਰਭ ਅਬਿਨਾਸੀ ਤੋਹਿ ॥
ହେ ଅବିନାଶୀ ପ୍ରଭୁ! ମୁଁ ତୋତେ କିପରି ମିଳନ କରିବି?
ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਮੋਹਿ ਮਾਰਗਿ ਪਾਵਹੁ ॥
କୃପା କରି ମୋତେ ମାର୍ଗ ଦର୍ଶନ କର ଏବଂ
ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਕੈ ਅੰਚਲਿ ਲਾਵਹੁ ॥੧॥
ସାଧୁସଙ୍ଗତିରେ ସମ୍ମିଳିତ କରାଇ ଦିଅ॥1॥
ਕਿਉ ਤਰੀਐ ਬਿਖਿਆ ਸੰਸਾਰੁ ॥
ଏହି ବିଷ ରୂପୀ ସଂସାରରୁ କିପରି ପାର ହୋଇ ପାରିବା?
ਸਤਿਗੁਰੁ ਬੋਹਿਥੁ ਪਾਵੈ ਪਾਰਿ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ହେ ଭାଇ! ସଦଗୁରୁ ରୂପୀ ଜାହାଜ ଏଥିରେ ପାର କରାଇ ଦିଏ॥1॥ରୁହ॥
ਪਵਨ ਝੁਲਾਰੇ ਮਾਇਆ ਦੇਇ ॥
ମାୟା ପବନ ଭଳି ଝୁଲି ଥାଏ,
ਹਰਿ ਕੇ ਭਗਤ ਸਦਾ ਥਿਰੁ ਸੇਇ ॥
କିନ୍ତୁ ହରିଙ୍କ ଭକ୍ତ ସର୍ବଦା ସ୍ଥିର ରହିଥାଏ।
ਹਰਖ ਸੋਗ ਤੇ ਰਹਹਿ ਨਿਰਾਰਾ ॥
ଯେଉଁ ମନୁଷ୍ୟ ହର୍ଷ ଓ ଶୋକରୁ ନିର୍ଲିପ୍ତ ରହିଥାଏ,
ਸਿਰ ਊਪਰਿ ਆਪਿ ਗੁਰੂ ਰਖਵਾਰਾ ॥੨॥
ତାହାର ମସ୍ତକ ଉପରେ ଗୁରୁ ନିଜେ ରକ୍ଷାକାରୀ ହୋଇଥାନ୍ତି॥2॥
ਪਾਇਆ ਵੇੜੁ ਮਾਇਆ ਸਰਬ ਭੁਇਅੰਗਾ ॥
ହେ ଭାଇ! ମାୟା ରୂପୀ ନାଗୀନ ସବୁ ଜୀବଙ୍କ ଠାରେ ଲିପ୍ତ ରହିଛି।
ਹਉਮੈ ਪਚੇ ਦੀਪਕ ਦੇਖਿ ਪਤੰਗਾ ॥
ମନୁଷ୍ୟ ଅଭିମାନରେ ଜଳି ରହିଥାଏ, ଯେପରି ଦୀପକକୁ ଦେଖି ପତଙ୍ଗ ଜଳି ଯାଇଥାଏ।
ਸਗਲ ਸੀਗਾਰ ਕਰੇ ਨਹੀ ਪਾਵੈ ॥
ଜୀବ-ସ୍ତ୍ରୀ ସାରା ଶୃଙ୍ଗାର କରୁ, ତଥାପି ସେ ନିଜ ପତି-ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରିପାରେ ନାହିଁ।
ਜਾ ਹੋਇ ਕ੍ਰਿਪਾਲੁ ਤਾ ਗੁਰੂ ਮਿਲਾਵੈ ॥੩॥
ଯେତେବେଳେ ପ୍ରଭୁ କୃପାଳୁ ହୋଇଯାନ୍ତି, ସେ ଗୁରୁଙ୍କ ସହିତ ମିଳାଇ ଦିଅନ୍ତି॥3॥
ਹਉ ਫਿਰਉ ਉਦਾਸੀ ਮੈ ਇਕੁ ਰਤਨੁ ਦਸਾਇਆ ॥
ମୁଁ ଉଦାସ ହୋଇ ବୁଲୁଥିଲି, କିନ୍ତୁ ଗୁରୁ ମୋତେ ଏକ ରତ୍ନ ବନାଇ ଦେଇଛନ୍ତି।
ਨਿਰਮੋਲਕੁ ਹੀਰਾ ਮਿਲੈ ਨ ਉਪਾਇਆ ॥
ଏହି ଅମୂଲ୍ୟ ହୀରା କୌଣସି ଉପାୟରେ ମଧ୍ୟ ମିଳେନାହିଁ।
ਹਰਿ ਕਾ ਮੰਦਰੁ ਤਿਸੁ ਮਹਿ ਲਾਲੁ ॥
ଏହି କାୟା ହିଁ ହରିଙ୍କ ମନ୍ଦିର ଅଟେ, ଯେଉଁଠି ଏହି ଲାଲ ମହଜୁଦ ଅଛନ୍ତି।
ਗੁਰਿ ਖੋਲਿਆ ਪੜਦਾ ਦੇਖਿ ਭਈ ਨਿਹਾਲੁ ॥੪॥
ଯେତେବେଳେ ଗୁରୁ ଅହଂତ୍ଵ ରୂପୀ ପରଦା ଖୋଲି ଦେଇଛନ୍ତି, ଲାଲକୁ ଦେଖି ମୁଁ ଆନନ୍ଦିତ ହୋଇ ଯାଇଛି॥4॥
ਜਿਨਿ ਚਾਖਿਆ ਤਿਸੁ ਆਇਆ ਸਾਦੁ ॥
ଯିଏ ହରିରସକୁ ଆସ୍ଵାଦନ କରିଛି, ତାହାକୁ ହିଁ ସ୍ଵାଦ ଜଣା ଅଛି,
ਜਿਉ ਗੂੰਗਾ ਮਨ ਮਹਿ ਬਿਸਮਾਦੁ ॥
ଯେପରି ମିଠାଇ ଖାଇ ମୂକ ମନରେ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ଚକିତ ହୋଇଯାଏ,
ਆਨਦ ਰੂਪੁ ਸਭੁ ਨਦਰੀ ਆਇਆ ॥
ଆନନ୍ଦ ରୂପୀ ପ୍ରଭୁ ମୋତେ ସବୁ ଜାଗାରେ ନଜର ଆସନ୍ତି।
ਜਨ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਗੁਣ ਆਖਿ ਸਮਾਇਆ ॥੫॥੧॥
ହେ ନାନକ! ହରିଙ୍କ ଗୁଣଗାନ କରି ସେଥିରେ ହିଁ ରହି ଯାଇଛି॥5॥1॥
ਬਿਲਾਵਲੁ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ବିଲାବଲୁ ମହଲା 5 ॥
ਸਰਬ ਕਲਿਆਣ ਕੀਏ ਗੁਰਦੇਵ ॥
ଗୁରୁଦେବ ସର୍ବ କଲ୍ୟାଣ କରିଛନ୍ତି ଏବଂ
ਸੇਵਕੁ ਅਪਨੀ ਲਾਇਓ ਸੇਵ ॥
ସେବକକୁ ନିଜ ସେବାରେ ଲଗାଇଛନ୍ତି।
ਬਿਘਨੁ ਨ ਲਾਗੈ ਜਪਿ ਅਲਖ ਅਭੇਵ ॥੧॥
ଅଦୃଷ୍ଟ ଏବଂ ଅଭେଦ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଜପ କରିବା ଦ୍ଵାରା କୌଣସି ବିଘ୍ନ ଆସେ ନାହିଁ॥1॥
ਧਰਤਿ ਪੁਨੀਤ ਭਈ ਗੁਨ ਗਾਏ ॥
ଭଗବାନଙ୍କ ଗୁଣଗାନ କରିବା ଦ୍ଵାରା ସାରା ଧରିତ୍ରୀ ପବିତ୍ର ହୋଇଯାଏ।
ਦੁਰਤੁ ਗਇਆ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਏ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ହରି-ନାମର ଧ୍ୟାନ କରିବା ଦ୍ଵାରା ସାରା ପାପ ନାଶ ହୋଇଯାଏ॥1॥ରୁହ॥
ਸਭਨੀ ਥਾਂਈ ਰਵਿਆ ਆਪਿ ॥
ଭଗବାନ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ସବୁ ଜାଗାରେ ବିଦ୍ୟମାନ ଅଛନ୍ତି,
ਆਦਿ ਜੁਗਾਦਿ ਜਾ ਕਾ ਵਡ ਪਰਤਾਪੁ ॥
ସୃଷ୍ଟିର ଆଦି ଏବଂ ଯୁଗର ଆରମ୍ଭରୁ ତାହାଙ୍କ ବଡ ପ୍ରତାପ ଅଛି।
ਗੁਰ ਪਰਸਾਦਿ ਨ ਹੋਇ ਸੰਤਾਪੁ ॥੨॥
ଗୁରୁଙ୍କ ଅନୁକମ୍ପାରୁ କୌଣସି ସଂତାପ ପ୍ରଭାବିତ କରେ ନାହିଁ॥2॥
ਗੁਰ ਕੇ ਚਰਨ ਲਗੇ ਮਨਿ ਮੀਠੇ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ଚରଣ ମନକୁ ବଡ ମିଠା ଲାଗିଥାଏ।
ਨਿਰਬਿਘਨ ਹੋਇ ਸਭ ਥਾਂਈ ਵੂਠੇ ॥
ସେ ନିର୍ବିଘ୍ନରେ ସବୁସ୍ଥାନରେ ବାସ କରିଥାନ୍ତି।
ਸਭਿ ਸੁਖ ਪਾਏ ਸਤਿਗੁਰ ਤੂਠੇ ॥੩॥
ସଦଗୁରୁଙ୍କ ପ୍ରସନ୍ନତା ଦ୍ଵାରା ସବୁ ସୁଖ ହାସଲ ହୋଇଯାଏ॥3॥
ਪਾਰਬ੍ਰਹਮ ਪ੍ਰਭ ਭਏ ਰਖਵਾਲੇ ॥
ପରଂବ୍ରହ୍ମ ପ୍ରଭୁ ମୋର ରକ୍ଷାକାରୀ ବନିଛନ୍ତି,
ਜਿਥੈ ਕਿਥੈ ਦੀਸਹਿ ਨਾਲੇ ॥
ଯେଉଁଠି ମଧ୍ୟ ଦେଖିଥାଏ, ମୋତେ ସାଥିରେ ଦେଖାଯାନ୍ତି।
ਨਾਨਕ ਦਾਸ ਖਸਮਿ ਪ੍ਰਤਿਪਾਲੇ ॥੪॥੨॥
ହେ ନାନକ! ମାଲିକ-ପ୍ରଭୁ ହିଁ ନିଜ ଦାସର ପ୍ରତିପାଳକ ଅଟନ୍ତି॥4॥2॥
ਬਿਲਾਵਲੁ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ବିଲାବଲୁ ମହଲା 5 ॥
ਸੁਖ ਨਿਧਾਨ ਪ੍ਰੀਤਮ ਪ੍ਰਭ ਮੇਰੇ ॥
ହେ ମୋର ପ୍ରିୟତମ ପ୍ରଭୁ! ତୁ ସୁଖର ଭଣ୍ଡାର ଅଟୁ।