Page 777
ਮੇਰੈ ਮਨਿ ਤਨਿ ਲੋਚਾ ਗੁਰਮੁਖੇ ਰਾਮ ਰਾਜਿਆ ਹਰਿ ਸਰਧਾ ਸੇਜ ਵਿਛਾਈ ॥
ମୋର ମନ ଓ ତନରେ ତୋର ଲାଳସା ହିଁ ଅଛି, ହେ ହରି! ମୁଁ ତୋର ମିଳନ ପାଇଁ ନିଜ ହୃଦୟର ଶେଜ ବିଛାଇ ରଖିଛି।
ਜਨ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭ ਭਾਣੀਆ ਰਾਮ ਰਾਜਿਆ ਮਿਲਿਆ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਈ ॥੩॥
ନାନକ କହନ୍ତି ଯେ ଯେତେବେଳେ ଜୀବ-ସ୍ତ୍ରୀ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ଭଲ ଲାଗିଛି, ସେ ସ୍ଵାଭାବିକ ସ୍ବଭାବରେ ମିଶି ଯାଇଛି॥3॥
ਇਕਤੁ ਸੇਜੈ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੋ ਰਾਮ ਰਾਜਿਆ ਗੁਰੁ ਦਸੇ ਹਰਿ ਮੇਲੇਈ ॥
ପ୍ରଭୁ ଜୀବ-ସ୍ତ୍ରୀ ସାଥିରେ ଏକ ହିଁ ହୃଦୟ-ଶେଜରେ ବିଦ୍ୟମାନ ଅଛନ୍ତି, ପରନ୍ତୁ ଜୀବ-ସ୍ତ୍ରୀକୁ ଏହି ଭେଦ ଗୁରୁ ବତାଇ ଥାଆନ୍ତି ଆଉ ତାହାକୁ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ସହିତ ମିଳନ କରାଇ ଦିଅନ୍ତି।
ਮੈ ਮਨਿ ਤਨਿ ਪ੍ਰੇਮ ਬੈਰਾਗੁ ਹੈ ਰਾਮ ਰਾਜਿਆ ਗੁਰੁ ਮੇਲੇ ਕਿਰਪਾ ਕਰੇਈ ॥
ମୋର ମନ ଓ ତନରେ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ପାଇଁ ପ୍ରେମ ଅଛି ଆଉ ତାହାଙ୍କୁ ମିଳନ କରିବା ପାଇଁ ବୈରାଗ୍ୟ ଜାତ ହୋଇ ଯାଇଛି, ଗୁରୁ କୃପା କରି ମୋତେ ତାହାଙ୍କ ସହିତ ମିଳନ କରାଇଛନ୍ତି।
ਹਉ ਗੁਰ ਵਿਟਹੁ ਘੋਲਿ ਘੁਮਾਇਆ ਰਾਮ ਰਾਜਿਆ ਜੀਉ ਸਤਿਗੁਰ ਆਗੈ ਦੇਈ ॥
ମୁଁ ଗୁରୁଙ୍କ ପ୍ରତି କୋଟି କୋଟି ସମର୍ପିତ ଅଟେ, ଏହି ପ୍ରାଣ ମଧ୍ୟ ତାହାଙ୍କ ପ୍ରତି ଉତ୍ସର୍ଗୀକୃତ ଅଟେ।
ਗੁਰੁ ਤੁਠਾ ਜੀਉ ਰਾਮ ਰਾਜਿਆ ਜਨ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਮੇਲੇਈ ॥੪॥੨॥੬॥੫॥੭॥੬॥੧੮॥
ନାନକ କହନ୍ତି ଯେ ଯେତେବେଳେ ଗୁରୁ ପ୍ରସନ୍ନ ହୁଅନ୍ତି, ତାହାଙ୍କୁ ହରି ମିଳି ଯାଇଛନ୍ତି||4||2||6||5||7||6||18||
ਰਾਗੁ ਸੂਹੀ ਛੰਤ ਮਹਲਾ ੫ ਘਰੁ ੧
ସୁହୀ ଛନ୍ତ ମହଲା 5 ଘର 1
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଇଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ।
ਸੁਣਿ ਬਾਵਰੇ ਤੂ ਕਾਏ ਦੇਖਿ ਭੁਲਾਨਾ ॥
ଆରେ ପାଗଳ! ମୋ' କଥା ଶୁଣ, ତୁ ଜଗତର ତମାସା ଦେଖି କାହିଁକି ଭୁଲି ଯାଉଛୁ?
ਸੁਣਿ ਬਾਵਰੇ ਨੇਹੁ ਕੂੜਾ ਲਾਇਓ ਕੁਸੰਭ ਰੰਗਾਨਾ ॥
ଏହା ସହିତ ମିଥ୍ୟା ପ୍ରେମ ଲଗାଇଛୁ, ଏହାର ରଙ୍ଗ କୁସୁମ ଫୁଲ ଭଳି ଅଟେ।
ਕੂੜੀ ਡੇਖਿ ਭੁਲੋ ਅਢੁ ਲਹੈ ਨ ਮੁਲੋ ਗੋਵਿਦ ਨਾਮੁ ਮਜੀਠਾ ॥
ମିଥ୍ୟା ମାୟାକୁ ଦେଖି ତୁ ଭୁଲି ଯାଇଛୁ, ଯାହାର ମୂଲ୍ୟ ଅଧ କଉଡି ମଧ୍ୟ ହୋଇନଥାଏ, ଗୋବିନ୍ଦଙ୍କ ନାମ ମଜିଠ ଭଳି ସ୍ଥିର ରହିଥାଏ।
ਥੀਵਹਿ ਲਾਲਾ ਅਤਿ ਗੁਲਾਲਾ ਸਬਦੁ ਚੀਨਿ ਗੁਰ ਮੀਠਾ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ଶବ୍ଦକୁ ମିଠା ଭାବି ତୁ ସୁନ୍ଦର ଫୁଲ ଭଳିବନିଯିବୁ।
ਮਿਥਿਆ ਮੋਹਿ ਮਗਨੁ ਥੀ ਰਹਿਆ ਝੂਠ ਸੰਗਿ ਲਪਟਾਨਾ ॥
ତୁ ମାୟାର ମିଥ୍ୟା ମୋହରେ ମଗ୍ନ ରହିଛୁ ଆଉ ମିଥ୍ୟା ସାଥିରେ ଲିପ୍ତ ରହିଛୁ।
ਨਾਨਕ ਦੀਨ ਸਰਣਿ ਕਿਰਪਾ ਨਿਧਿ ਰਾਖੁ ਲਾਜ ਭਗਤਾਨਾ ॥੧॥
ନାନକ ପ୍ରାର୍ଥନା କରନ୍ତି ଯେ ହେ କୃପାନିଧି! ମୁଁ, ଗରିବ, ତୋର ଶରଣରେ ଆସିଛି, ଯେପରି ତୁ ନିଜ ଭକ୍ତର ସମ୍ମାନ ରଖୁ, ମୋର ମଧ୍ୟ ସମ୍ମାନ ରକ୍ଷା କର॥1॥
ਸੁਣਿ ਬਾਵਰੇ ਸੇਵਿ ਠਾਕੁਰੁ ਨਾਥੁ ਪਰਾਣਾ ॥
ହେ ବିମୁଢ ଜୀବ! ଶୁଣ, ତୁ ପ୍ରାଣନାଥ ଠାକୁରଙ୍କ ଉପାସନା କର।
ਸੁਣਿ ਬਾਵਰੇ ਜੋ ਆਇਆ ਤਿਸੁ ਜਾਣਾ ॥
ଯିଏ ବି ଏହି ଜଗତକୁ ଜନ୍ମ ନେଇ ଆସିଛି, ସେ ଏକ ନା ଏକ ଦିନ ଏଠାରୁ ଚାଲିଯିବାକୁ ହେବ।
ਨਿਹਚਲੁ ਹਭ ਵੈਸੀ ਸੁਣਿ ਪਰਦੇਸੀ ਸੰਤਸੰਗਿ ਮਿਲਿ ਰਹੀਐ ॥
ହେ ପରଦେଶୀ! ଧ୍ୟାନପୂର୍ବକ ଶୁଣ, ସନ୍ଥଙ୍କ ସଙ୍ଗତିରେ ମିଶି ରହିବା ଉଚିତ, କାରଣ ସାରା ଦୁନିଆ ନଶ୍ଵର ଅଟେ।
ਹਰਿ ਪਾਈਐ ਭਾਗੀ ਸੁਣਿ ਬੈਰਾਗੀ ਚਰਣ ਪ੍ਰਭੂ ਗਹਿ ਰਹੀਐ ॥
ହେ ବୈରାଗୀ! ଶୁଣ, ଭାଗ୍ୟରୁ ହିଁ ଭଗବାନ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ ଏବଂ ପ୍ରଭୁ-ଚରଣରେ ପଡି ରହିବା ଉଚିତ।
ਏਹੁ ਮਨੁ ਦੀਜੈ ਸੰਕ ਨ ਕੀਜੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਤਜਿ ਬਹੁ ਮਾਣਾ ॥
ନିଜର ମନ ଈଶ୍ଵରଙ୍କୁ ଅର୍ପଣ କରିବା ଉଚିତ, କୌଣସି ଶଙ୍କା କରିବା ଉଚିତ ନୁହେଁ ଆଉ ଗୁରୁମୁଖୀ ବନି ଅହଂକାର ତ୍ୟାଗ କର।
ਨਾਨਕ ਦੀਨ ਭਗਤ ਭਵ ਤਾਰਣ ਤੇਰੇ ਕਿਆ ਗੁਣ ਆਖਿ ਵਖਾਣਾ ॥੨॥
ନାନକ ପ୍ରାର୍ଥନା କରନ୍ତି ଯେ ହେ ପ୍ରଭୁ! ତୁ ଗରିବ ଏବଂ ଭକ୍ତକୁ ସଂସାର ସାଗରରୁ ଉଦ୍ଧାର କରିବା ବାଲା ଅଟୁ, ମୁଁ ତୋର କେଉଁ କେଉଁ ଗୁଣ ବର୍ଣ୍ଣନା କରିବି?॥2॥
ਸੁਣਿ ਬਾਵਰੇ ਕਿਆ ਕੀਚੈ ਕੂੜਾ ਮਾਨੋ ॥
ହେ ବାଉଳା ଜୀବ! ଶୁଣ, କାହିଁକି ମିଥ୍ୟା ଅହଂକାର କରୁଛ?
ਸੁਣਿ ਬਾਵਰੇ ਹਭੁ ਵੈਸੀ ਗਰਬੁ ਗੁਮਾਨੋ ॥
ତୋର ସାରା ଗର୍ବ ଓ ଅଭିମାନ ନାଶ ହୋଇଯିବ।
ਨਿਹਚਲੁ ਹਭ ਜਾਣਾ ਮਿਥਿਆ ਮਾਣਾ ਸੰਤ ਪ੍ਰਭੂ ਹੋਇ ਦਾਸਾ ॥
ସ୍ଥାୟୀ ଲାଗୁଥିବା ଏହି ଶରୀର ଚାଲିଯିବ; ତୋର ଅଭିମାନ ମିଥ୍ୟା ଅଟେ, ଏଥିପାଇଁ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସନ୍ଥଙ୍କ ଦାସ ବନି ଯାଅ।
ਜੀਵਤ ਮਰੀਐ ਭਉਜਲੁ ਤਰੀਐ ਜੇ ਥੀਵੈ ਕਰਮਿ ਲਿਖਿਆਸਾ ॥
ଯଦି ତୋର ଭାଗ୍ୟରେ ଏପରି ଲେଖା ହୋଇଥାଏ, ତୁ ଜଗତର ମୋହ ଠାରୁ ଜିତି ଭବସାଗରରୁ ପାର ହୋଇଯିବୁ।
ਗੁਰੁ ਸੇਵੀਜੈ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਜੈ ਜਿਸੁ ਲਾਵਹਿ ਸਹਜਿ ਧਿਆਨੋ ॥
ପରମାତ୍ମା ଯାହାଦ୍ୱାରା ନିଜର ଧ୍ୟାନ-ମନନ କରାଇ ଥାଆନ୍ତି, ସେ ଗୁରୁଙ୍କ ସେବା କରିଥାଏ ଏବଂ ନାମ ଅମୃତ ପାନ କରିଥାଏ।
ਨਾਨਕੁ ਸਰਣਿ ਪਇਆ ਹਰਿ ਦੁਆਰੈ ਹਉ ਬਲਿ ਬਲਿ ਸਦ ਕੁਰਬਾਨੋ ॥੩॥
ହେ ଭାଇ! ନାନକ ହରିଙ୍କ ଦ୍ଵାରରେ ତାହାଙ୍କ ଶରଣରେ ପଡିଛନ୍ତି ଆଉ ସର୍ବଦା ତାହାଙ୍କ ପ୍ରତି ସମର୍ପିତ ଅଟନ୍ତି॥3॥
ਸੁਣਿ ਬਾਵਰੇ ਮਤੁ ਜਾਣਹਿ ਪ੍ਰਭੁ ਮੈ ਪਾਇਆ ॥
ହେ ମୂର୍ଖ ଜୀବ! ଶୁଣ, ଏହା ଭାବ ନାହିଁ ଯେ ତୁ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଛୁ।
ਸੁਣਿ ਬਾਵਰੇ ਥੀਉ ਰੇਣੁ ਜਿਨੀ ਪ੍ਰਭੁ ਧਿਆਇਆ ॥
ଯିଏ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ମନନ କରିଛି, ସେ ତାହାଙ୍କ ଚରଣ-ଧୂଳି ବନିଯାଏ।
ਜਿਨਿ ਪ੍ਰਭੁ ਧਿਆਇਆ ਤਿਨਿ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਵਡਭਾਗੀ ਦਰਸਨੁ ਪਾਈਐ ॥
ଯିଏ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଧ୍ୟାନ କରିଛି, ତାହାକୁ ହିଁ ସୁଖ ଉପଲବ୍ଧ ହୋଇଥାଏ ଆଉ ଭାଗ୍ୟଶାଳୀକୁ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଦର୍ଶନ ହୋଇଥାଏ।
ਥੀਉ ਨਿਮਾਣਾ ਸਦ ਕੁਰਬਾਣਾ ਸਗਲਾ ਆਪੁ ਮਿਟਾਈਐ ॥
ବିନମ୍ର ବନି ସର୍ବଦା ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପ୍ରତି ସମର୍ପିତ ହେବା ଉଚିତ ଆଉ ନିଜର ସାରା ଅହଂତ୍ଵ ଦୂର କରିଦେବା ଉଚିତ।
ਓਹੁ ਧਨੁ ਭਾਗ ਸੁਧਾ ਜਿਨਿ ਪ੍ਰਭੁ ਲਧਾ ਹਮ ਤਿਸੁ ਪਹਿ ਆਪੁ ਵੇਚਾਇਆ ॥
ଯିଏ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ଖୋଜି ପାଇଛି, ସେ ଧନ୍ୟ ଏବଂ ଭାଗ୍ୟଶାଳୀ ଅଟେ ଆଉ ନିଜକୁ ନିଜେ ତାହାଙ୍କ ଠାରେ ବିକ୍ରି ହୋଇ ଯାଇଛି।
ਨਾਨਕ ਦੀਨ ਸਰਣਿ ਸੁਖ ਸਾਗਰ ਰਾਖੁ ਲਾਜ ਅਪਨਾਇਆ ॥੪॥੧॥
ନାନକ ପ୍ରାର୍ଥନା କରନ୍ତି ଯେ ହେ ସୁଖର ସାଗର ପ୍ରଭୁ! ମୁଁ ଗରିବ ତୋର ଶରଣରେ ଆସିଛି, ନିଜ ସେବକର ସମ୍ମାନ ରକ୍ଷା କର॥4॥1॥
ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ସୁହୀ ମହଲା 5॥
ਹਰਿ ਚਰਣ ਕਮਲ ਕੀ ਟੇਕ ਸਤਿਗੁਰਿ ਦਿਤੀ ਤੁਸਿ ਕੈ ਬਲਿ ਰਾਮ ਜੀਉ ॥
ସଦଗୁରୁ ପ୍ରସନ୍ନ ହୋଇ ମୋତେ ହରି-ଚରଣର ସାହାରା ଦେଇଛନ୍ତି।