Page 749
ਭਾਗਠੜੇ ਹਰਿ ਸੰਤ ਤੁਮ੍ਹ੍ਹਾਰੇ ਜਿਨ੍ਹ੍ਹ ਘਰਿ ਧਨੁ ਹਰਿ ਨਾਮਾ ॥
ହେ ହରି! ତୋର ସନ୍ଥ ଭାଗ୍ୟବାନ ଅଟେ, ଯାହାର ହୃଦୟ ଘରେ ନାମ ରୂପୀ ଧନ ଅଛି।
ਪਰਵਾਣੁ ਗਣੀ ਸੇਈ ਇਹ ਆਏ ਸਫਲ ਤਿਨਾ ਕੇ ਕਾਮਾ ॥੧॥
ତାହାଙ୍କ ଜନ୍ମ ନେଇ ଜଗତକୁ ଆସିବା ହିଁ ସ୍ଵୀକୃତ ଅଟେ ଏବଂ ତାହାଙ୍କ ସବୁ କାର୍ଯ୍ୟ ସଫଳ ହୋଇଯାଏ॥1॥
ਮੇਰੇ ਰਾਮ ਹਰਿ ਜਨ ਕੈ ਹਉ ਬਲਿ ਜਾਈ ॥
ହେ ମୋର ରାମ! ମୁଁ ସନ୍ଥଙ୍କ ପ୍ରତି ସମର୍ପିତ ଯାଇଥାଏ ଏବଂ
ਕੇਸਾ ਕਾ ਕਰਿ ਚਵਰੁ ਢੁਲਾਵਾ ਚਰਣ ਧੂੜਿ ਮੁਖਿ ਲਾਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ନିଜ କେଶକୁ ପଙ୍ଖା ବନାଇ ତାହାଙ୍କ ମସ୍ତକକୁ ବିଞ୍ଚିଥାଏ, ଆଉ ତାହାଙ୍କ ଚରଣର ଧୂଳି ମୁଖରେ ଲଗାଇ ଥାଏ॥1॥ରୁହ॥
ਜਨਮ ਮਰਣ ਦੁਹਹੂ ਮਹਿ ਨਾਹੀ ਜਨ ਪਰਉਪਕਾਰੀ ਆਏ ॥
ସେ ଜୀବଙ୍କ ପାଇଁ ପରୋପକାର କରିବା ପାଇଁ ଜଗତକୁ ଆସିଛନ୍ତି ଏବଂ ସେ ଜନ୍ମ-ମରଣ ରହିତ ଅଟନ୍ତି।
ਜੀਅ ਦਾਨੁ ਦੇ ਭਗਤੀ ਲਾਇਨਿ ਹਰਿ ਸਿਉ ਲੈਨਿ ਮਿਲਾਏ ॥੨॥
ସେ ଜୀବଙ୍କୁ ନାମ ଦାନ ଦେଇ ତାହାଙ୍କୁ ଭକ୍ତିରେ ଲଗାଇ ଥାଏ ଏବଂ ତାହାଙ୍କ ମିଳନ ଭଗବାନଙ୍କ ସହିତ କରାଇ ଦେଇଥାନ୍ତି॥2॥
ਸਚਾ ਅਮਰੁ ਸਚੀ ਪਾਤਿਸਾਹੀ ਸਚੇ ਸੇਤੀ ਰਾਤੇ ॥
ଯେଉଁ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ହୁକୁମ ଶାଶ୍ଵତ ଅଟେ, ସେମାନେ ସେହି ସତ୍ୟରେ ହି ରଙ୍ଗୀନ ରହିଥାନ୍ତି।
ਸਚਾ ਸੁਖੁ ਸਚੀ ਵਡਿਆਈ ਜਿਸ ਕੇ ਸੇ ਤਿਨਿ ਜਾਤੇ ॥੩॥
ତାହାଙ୍କୁ ସଚ୍ଚା ସୁଖ ଓ ବଡିମା ମିଳିଥାଏ, ସେମାନେ ଯେଉଁ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ସେବକ ହୋଇଥାନ୍ତି ସେମାନେ ତାହାଙ୍କୁ ହିଁ ଜାଣିଥାନ୍ତି॥3॥
ਪਖਾ ਫੇਰੀ ਪਾਣੀ ਢੋਵਾ ਹਰਿ ਜਨ ਕੈ ਪੀਸਣੁ ਪੀਸਿ ਕਮਾਵਾ ॥
ହେ ହରି! ମୁଁ ତୋର ସନ୍ଥଙ୍କ ଘରେ ଚକି ପେଷି ତାହାଙ୍କ ସେବା କରିବି, ତାହାଙ୍କୁ ବିଞ୍ଚି ଦେବି ଆଉ ତାହାଙ୍କ ପାଇଁ ପାଣି ଆଣିବି।
ਨਾਨਕ ਕੀ ਪ੍ਰਭ ਪਾਸਿ ਬੇਨੰਤੀ ਤੇਰੇ ਜਨ ਦੇਖਣੁ ਪਾਵਾ ॥੪॥੭॥੫੪॥
ନାନକ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସମ୍ମୁଖରେ ଏହି ବିନତି କରନ୍ତି, ‘ ମୁଁ ତୋର ସନ୍ଥଙ୍କ ଦର୍ଶନ କରି ରହିଥିବି’||4||7||54||
ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ସୁହୀ ମହଲା 5॥
ਪਾਰਬ੍ਰਹਮ ਪਰਮੇਸਰ ਸਤਿਗੁਰ ਆਪੇ ਕਰਣੈਹਾਰਾ ॥
ହେ ପରଂବ୍ରହ୍ମ-ପରମେଶ୍ଵର, ହେ ସଦଗୁରୁ, ତୁ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ସବୁକିଛି କରିବା ବାଲା ଅଟୁ,
ਚਰਣ ਧੂੜਿ ਤੇਰੀ ਸੇਵਕੁ ਮਾਗੈ ਤੇਰੇ ਦਰਸਨ ਕਉ ਬਲਿਹਾਰਾ ॥੧॥
ତୋର ସେବକ ତୋର ଚରଣ ଧୂଳି ମାଗିଥାଏ ଏବଂ ତୋର ଦର୍ଶନ ପ୍ରତି ସମର୍ପିତ ଅଟେ॥1॥
ਮੇਰੇ ਰਾਮ ਰਾਇ ਜਿਉ ਰਾਖਹਿ ਤਿਉ ਰਹੀਐ ॥
ହେ ମୋର ରାମ! ତୁ ମୋତେ ଯେପରି ରଖୁ, ମୁଁ ସେପରି ରହିଥାଏ।
ਤੁਧੁ ਭਾਵੈ ਤਾ ਨਾਮੁ ਜਪਾਵਹਿ ਸੁਖੁ ਤੇਰਾ ਦਿਤਾ ਲਹੀਐ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଯେତେବେଳେ ତୋତେ ଉପଯୁକ୍ତ ଲାଗିଥାଏ, ତୁ ନିଜ ନାମ ଜପ କରାଉ ଥାଉ, ମୁଁ ତୋ’ ଦ୍ଵାରା ଦିଆ ହୋଇଥିବା ସୁଖ ନେଇଥାଏ॥1॥ରୁହ॥
ਮੁਕਤਿ ਭੁਗਤਿ ਜੁਗਤਿ ਤੇਰੀ ਸੇਵਾ ਜਿਸੁ ਤੂੰ ਆਪਿ ਕਰਾਇਹਿ ॥
ମାୟାର ବନ୍ଧନରୁ ମୁକ୍ତି, ଭୁକ୍ତି ଏବଂ ଜୀବନ-ଯୁକ୍ତି ତୋର ସେବାରେ ହିଁ ମିଳିଥାଏ, ଯାହା ତୁ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ନିଜ ସେବକ ଦ୍ଵାରା କରାଇଥାନ୍ତି।
ਤਹਾ ਬੈਕੁੰਠੁ ਜਹ ਕੀਰਤਨੁ ਤੇਰਾ ਤੂੰ ਆਪੇ ਸਰਧਾ ਲਾਇਹਿ ॥੨॥
ଯେଉଁଠି ତୋର କୀର୍ତ୍ତନ କରାଯାଏ, ସେଠାରେ ହିଁ ବୈକୁଣ୍ଠ ବନିଯାଏ, ତୁ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ନିଜ ସେବକ ମନରେ ଶ୍ରଦ୍ଧା ଉତ୍ପନ୍ନ କରୁ॥2॥
ਸਿਮਰਿ ਸਿਮਰਿ ਸਿਮਰਿ ਨਾਮੁ ਜੀਵਾ ਤਨੁ ਮਨੁ ਹੋਇ ਨਿਹਾਲਾ ॥
ସର୍ବଦା ତୋର ନାମ ସ୍ମରଣ କରିବା ଦ୍ଵାରା ମୋତେ ଜୀବନ ମିଳିଥାଏ ଏବଂ ମୋର ମନ ଓ ତନ ପ୍ରସନ୍ନ ରହିଥାଏ।
ਚਰਣ ਕਮਲ ਤੇਰੇ ਧੋਇ ਧੋਇ ਪੀਵਾ ਮੇਰੇ ਸਤਿਗੁਰ ਦੀਨ ਦਇਆਲਾ ॥੩॥
ହେ ମୋର ଦୀନଦୟାଳୁ ସଦଗୁରୁ! ମୁଁ ତୋର ସୁନ୍ଦର ଚରଣ କମଳ ଧୋଇ ପିଇଥାଏ॥3॥
ਕੁਰਬਾਣੁ ਜਾਈ ਉਸੁ ਵੇਲਾ ਸੁਹਾਵੀ ਜਿਤੁ ਤੁਮਰੈ ਦੁਆਰੈ ਆਇਆ ॥
ମୁଁ ସେହି ସୁନ୍ଦର ସମୟ ପ୍ରତି ସମର୍ପିତ ଅଟେ, ଯେତେବେଳେ ମୁ ତୋର ଦ୍ଵାରକୁ ଆସିଥିଲି।
ਨਾਨਕ ਕਉ ਪ੍ਰਭ ਭਏ ਕ੍ਰਿਪਾਲਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪੂਰਾ ਪਾਇਆ ॥੪॥੮॥੫੫॥
ହେ ଭାଇ! ଯେତେବେଳେ ପ୍ରଭୁ ନାନକଙ୍କ ଉପରେ କୃପାଳୁ ହୋଇଛନ୍ତି, ସେ ପୂର୍ଣ୍ଣ ସଦଗୁରୁଙ୍କୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଛନ୍ତି||4||8||55||
ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ସୁହୀ ମହଲା 5॥
ਤੁਧੁ ਚਿਤਿ ਆਏ ਮਹਾ ਅਨੰਦਾ ਜਿਸੁ ਵਿਸਰਹਿ ਸੋ ਮਰਿ ਜਾਏ ॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ଯେତେବେଳେ ତୁ ସ୍ମରଣ ହେଉ, ମନରେ ବଡ ଆନନ୍ଦ ଜାତ ହୋଇଥାଏ, କିନ୍ତୁ ଯାହାକୁ ତୁ ଭୁଲିଯାଉ, ତାହାର ମୃତ୍ୟୁ ହୋଇଯାଏ।
ਦਇਆਲੁ ਹੋਵਹਿ ਜਿਸੁ ਊਪਰਿ ਕਰਤੇ ਸੋ ਤੁਧੁ ਸਦਾ ਧਿਆਏ ॥੧॥
ହେ କର୍ତ୍ତା! ଯାହା ଉପରେ ତୁ ଦୟାଳୁ ହେଉ, ସେ ସର୍ବଦା ତୋର ଧ୍ୟାନ କରିଥାଏ॥1॥
ਮੇਰੇ ਸਾਹਿਬ ਤੂੰ ਮੈ ਮਾਣੁ ਨਿਮਾਣੀ ॥
ହେ ମୋର ମାଲିକ! ତୁ ମୋ’ ଭଳି ମାନହୀନର ସମ୍ମାନ ଅଟେ।
ਅਰਦਾਸਿ ਕਰੀ ਪ੍ਰਭ ਅਪਨੇ ਆਗੈ ਸੁਣਿ ਸੁਣਿ ਜੀਵਾ ਤੇਰੀ ਬਾਣੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ମୁଁ ନିଜ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସମ୍ମୁଖରେ ପ୍ରାର୍ଥନା କରିଥାଏ ଯେ ତୋର ବାଣୀ ଶୁଣି ହିଁ ଜୀବିତ ରହିଥାଏ॥1॥ରୁହ॥
ਚਰਣ ਧੂੜਿ ਤੇਰੇ ਜਨ ਕੀ ਹੋਵਾ ਤੇਰੇ ਦਰਸਨ ਕਉ ਬਲਿ ਜਾਈ ॥
ମୁଁ ତୋର ସବୁଙ୍କ ଚରଣ-ଧୂଳି ବନି ଯିବି ଏବଂ ତୋର ଦର୍ଶନ ପ୍ରତି ସମର୍ପିତ ଯାଇଥାଏ।
ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬਚਨ ਰਿਦੈ ਉਰਿ ਧਾਰੀ ਤਉ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਸੰਗੁ ਪਾਈ ॥੨॥
ମୁଁ ତୋର ଅମୃତ ବଚନ ହୃଦୟରେ ଧାରଣ କରିଥାଏ ଏବଂ ତୋର କୃପାରୁ ହିଁ ସନ୍ଥଙ୍କ ସଙ୍ଗତି ମିଳିଥାଏ॥2॥
ਅੰਤਰ ਕੀ ਗਤਿ ਤੁਧੁ ਪਹਿ ਸਾਰੀ ਤੁਧੁ ਜੇਵਡੁ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਈ ॥
ମୁଁ ନିଜ ମନର ଅବସ୍ଥା ତୋର ସମ୍ମୁଖରେ ରଖିଛି ଏବଂ ତୋ’ ଭଳି ମହାନ ଆଉ କେହି ନାହାନ୍ତି।
ਜਿਸ ਨੋ ਲਾਇ ਲੈਹਿ ਸੋ ਲਾਗੈ ਭਗਤੁ ਤੁਹਾਰਾ ਸੋਈ ॥੩॥
ଯାହାକୁ ତୁ ନିଜ ଭକ୍ତିରେ ଲଗାଇଛୁ, ସେ ଭକ୍ତିରେ ଲାଗିଥାଏ ଆଉ ସେ ତୁମର ଭକ୍ତ ଅଟେ॥3॥
ਦੁਇ ਕਰ ਜੋੜਿ ਮਾਗਉ ਇਕੁ ਦਾਨਾ ਸਾਹਿਬਿ ਤੁਠੈ ਪਾਵਾ ॥
ମୁଁ ନିଜର ଦୁଇ ହାତ ଯୋଡି ତୋ’ ଠାରୁ ଏକ ଦାନ ମାଗୁଅଛି, ହେ ମାଲିକ! ଯଦି ତୁ ପ୍ରସନ୍ନ ହେଉ, ମୁଁ ଏହି ଦାନ ହାସଲ କରି ପାରିବି।
ਸਾਸਿ ਸਾਸਿ ਨਾਨਕੁ ਆਰਾਧੇ ਆਠ ਪਹਰ ਗੁਣ ਗਾਵਾ ॥੪॥੯॥੫੬॥
ନାନକ ପ୍ରତି ଶ୍ଵାସରେ ତୋର ଆରାଧନା କରିଥାନ୍ତି ଆଉ ଆଠ ପ୍ରହର ତୋର ଗୁଣଗାନ କରିଥାନ୍ତି||4||9||56||
ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ସୁହୀ ମହଲା 5॥
ਜਿਸ ਕੇ ਸਿਰ ਊਪਰਿ ਤੂੰ ਸੁਆਮੀ ਸੋ ਦੁਖੁ ਕੈਸਾ ਪਾਵੈ ॥
ହେ ସ୍ଵାମୀ! ଯାହାର ମସ୍ତକରେ ତୁ ନିଜ ହାତ ରଖିଛୁ, ସେ କିପରି ଦୁଃଖ ପାଇ ପାରିବ?
ਬੋਲਿ ਨ ਜਾਣੈ ਮਾਇਆ ਮਦਿ ਮਾਤਾ ਮਰਣਾ ਚੀਤਿ ਨ ਆਵੈ ॥੧॥
ମାୟାର ନିଶାରେ ମସ୍ତ ହୋଇଥିବା ବ୍ୟକ୍ତି ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନାମ ବୋଲିବା ହିଁ ଜାଣିଥାଏ ଆଉ ତାହାକୁ ମରିବାକୁ ମଧ୍ୟ ସ୍ମରଣ ହୁଏନାହିଁ॥1॥
ਮੇਰੇ ਰਾਮ ਰਾਇ ਤੂੰ ਸੰਤਾ ਕਾ ਸੰਤ ਤੇਰੇ ॥
ହେ ମୋର ରାମ! ତୁ ସନ୍ଥଙ୍କ ସ୍ଵାମୀ ଅଟୁ ଆଉ ସନ୍ଥ ତୋର ସେବକ ଅଟନ୍ତି।