Page 717
ਸਾਂਤਿ ਸਹਜ ਸੂਖ ਮਨਿ ਉਪਜਿਓ ਕੋਟਿ ਸੂਰ ਨਾਨਕ ਪਰਗਾਸ ॥੨॥੫॥੨੪॥
ହେ ନାନକ! ମୋର ମନରେ କୋଟି କୋଟି ସୂର୍ଯ୍ୟର ଜ୍ୟୋତିର ପ୍ରକାଶ ହୋଇ ଯାଇଛି ଏବଂ ମନରେ ସ୍ଵାଭାବିକ ସୁଖ ଏବଂ ଶାନ୍ତି ଉତ୍ପନ୍ନ ହୋଇ ଯାଇଛି||2||5||24||
ਟੋਡੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଟୋଡୀ ମହଲା 5 ॥
ਹਰਿ ਹਰਿ ਪਤਿਤ ਪਾਵਨ ॥
ହେ ପତିତପାବନ ପରମାତ୍ମା!
ਜੀਅ ਪ੍ਰਾਨ ਮਾਨ ਸੁਖਦਾਤਾ ਅੰਤਰਜਾਮੀ ਮਨ ਕੋ ਭਾਵਨ ॥ ਰਹਾਉ ॥
ତୁ ହିଁ ଜୀବକୁ ପ୍ରାଣ, ମାନ-ସମ୍ମାନ ଏବଂ ସୁଖ ଦେବା ବାଲା ଅଟୁ, ତୁ ଅନ୍ତର୍ଯାମୀ ଆମର ମନକୁ ଭଲ ଲାଗୁ॥ରୁହ॥
ਸੁੰਦਰੁ ਸੁਘੜੁ ਚਤੁਰੁ ਸਭ ਬੇਤਾ ਰਿਦ ਦਾਸ ਨਿਵਾਸ ਭਗਤ ਗੁਨ ਗਾਵਨ ॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ତୁ ବହୁତ ସୁନ୍ଦର ଅଟୁ, ବୁଝିବା ବାଲା, ଚତୁର ଏବଂ ସବୁ କିଛି ଜାଣିବା ବାଲା ଅଟୁ, ତୁ ନିଜ ଦାସର ହୃଦୟରେ ନିବାସ କରୁ ଆଉ ତୋର ଭକ୍ତ ସର୍ବଦା ତୋର ଗୁଣ ଗାନ କରିଥାଏ।
ਨਿਰਮਲ ਰੂਪ ਅਨੂਪ ਸੁਆਮੀ ਕਰਮ ਭੂਮਿ ਬੀਜਨ ਸੋ ਖਾਵਨ ॥੧॥
ହେ ମୋର ସ୍ଵାମୀ! ତୋର ରୂପ ବଡ ନିର୍ମଳ ଏବଂ ଅନୁପ ଅଟେ, ମନୁଷ୍ୟର ଶରୀର କର୍ମଭୂମି ଅଟେ ଏବଂ ସେଥିରେ ଯାହା କିଛି ବୁଣିଥାଏ, ତାହା ଖାଇଥାଏ॥1॥
ਬਿਸਮਨ ਬਿਸਮ ਭਏ ਬਿਸਮਾਦਾ ਆਨ ਨ ਬੀਓ ਦੂਸਰ ਲਾਵਨ ॥
ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟଜନକ ଲୀଳା ଦେଖି ମୁଁ ବହୁତ ଚକିତ ହୋଇ ଯାଇଛି ତଥା ସେହି ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସମାନ ଅନ୍ୟ କାହାକୁ ଜାଣି ନଥାଏ।
ਰਸਨਾ ਸਿਮਰਿ ਸਿਮਰਿ ਜਸੁ ਜੀਵਾ ਨਾਨਕ ਦਾਸ ਸਦਾ ਬਲਿ ਜਾਵਨ ॥੨॥੬॥੨੫॥
ମୁଁ ନିଜ ଜିହ୍ଵାରେ ସେହି ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଭଜନ-ସ୍ମରଣ କରି ହିଁ ଜୀବିତ ରହିଥାଏ ଆଉ ଦାସ ନାନକ ସର୍ବଦା ତାହାଙ୍କ ପ୍ରତି ସମର୍ପିତ ଅଟନ୍ତି||2||6||25||
ਟੋਡੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଟୋଡୀ ମହଲା 5 ॥
ਮਾਈ ਮਾਇਆ ਛਲੁ ॥
ହେ ମା' ଏହି ମାୟା କେବଳ ଛଳ-କପଟ ଅଟେ।
ਤ੍ਰਿਣ ਕੀ ਅਗਨਿ ਮੇਘ ਕੀ ਛਾਇਆ ਗੋਬਿਦ ਭਜਨ ਬਿਨੁ ਹੜ ਕਾ ਜਲੁ ॥ ਰਹਾਉ ॥
ଗୋବିନ୍ଦଙ୍କ ଭଜନ ବିନା ଏହି ବନ୍ୟାର, ଜଳ, ପାଳର ନିଆଁ ଏବଂ ବାଦଲର ଛାୟା ମାତ୍ର ଅଟେ॥ରୁହ॥
ਛੋਡਿ ਸਿਆਨਪ ਬਹੁ ਚਤੁਰਾਈ ਦੁਇ ਕਰ ਜੋੜਿ ਸਾਧ ਮਗਿ ਚਲੁ ॥
ଏଥିପାଇଁ ନିଜ ଅଧିକ ଚତୁରତା ଏବଂ ବୁଦ୍ଧିମତା ଛାଡି ଦୁଇ ହାତ ଯୋଡି ସାଧୁ-ସନ୍ଥଙ୍କ ମାର୍ଗରେ ଚାଲ।
ਸਿਮਰਿ ਸੁਆਮੀ ਅੰਤਰਜਾਮੀ ਮਾਨੁਖ ਦੇਹ ਕਾ ਇਹੁ ਊਤਮ ਫਲੁ ॥੧॥
ମନୁଷ୍ୟ ଶରୀର ଏହି ଉତ୍ତମ ଫଳ ଯେ ସେହି ଅନ୍ତର୍ଯାମୀ ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ହିଁ ଧ୍ୟାନ ସ୍ମରଣ କର॥1॥
ਬੇਦ ਬਖਿਆਨ ਕਰਤ ਸਾਧੂ ਜਨ ਭਾਗਹੀਨ ਸਮਝਤ ਨਹੀ ਖਲੁ ॥
ବେଦ ଏବଂ ସାଧୁ-ମହାତ୍ମା ମଧ୍ୟ ଏହା ବର୍ଣ୍ଣନା କରିଥାନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ଭାଗ୍ୟହୀନ ମୂର୍ଖ ମନୁଷ୍ୟ ଏହି ଭେଦକୁ ବୁଝେ ନାହିଁ।
ਪ੍ਰੇਮ ਭਗਤਿ ਰਾਚੇ ਜਨ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਸਿਮਰਨਿ ਦਹਨ ਭਏ ਮਲ ॥੨॥੭॥੨੬॥
ହେ ନାନକ! ଭକ୍ତଜନ ପ୍ରେମ-ଭକ୍ତିରେ ହିଁ ଲୀନ ରହିଥାଏ ଆଉ ଭଗବାନଙ୍କ ସ୍ମରଣ ଦ୍ଵାରା ପାପର ମଇଳା ଜଳ ଚାଲି ଯାଇଛି||2||7||26||
ਟੋਡੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଟୋଡୀ ମହଲା 5 ॥
ਮਾਈ ਚਰਨ ਗੁਰ ਮੀਠੇ ॥
ହେ ମୋର ଭାଇ! ଗୁରୁଙ୍କ ଚରଣ ମୋତେ ବହୁତ ମିଠା ଲାଗିଥାଏ।
ਵਡੈ ਭਾਗਿ ਦੇਵੈ ਪਰਮੇਸਰੁ ਕੋਟਿ ਫਲਾ ਦਰਸਨ ਗੁਰ ਡੀਠੇ ॥ ਰਹਾਉ ॥
ଅହୋଭାଗ୍ୟରୁ ପରମେଶ୍ଵର ଗୁଡ଼-ଚରଣର ସ୍ନେହ ପ୍ରଦାନ କରିଥାଏ, ଗୁରୁଙ୍କ ଦର୍ଶନ କରିବା ଦ୍ଵାରା ମନୁଷ୍ୟକୁ କୋଟି କୋଟି ଫଳ ମିଳିଯାଏ॥ରୁହ॥
ਗੁਨ ਗਾਵਤ ਅਚੁਤ ਅਬਿਨਾਸੀ ਕਾਮ ਕ੍ਰੋਧ ਬਿਨਸੇ ਮਦ ਢੀਠੇ ॥
ଅଚ୍ୟୁତ ଅବିନାଶୀ ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ସ୍ତୁତିଗାନ କରିବା ଦ୍ଵାରା କାମ, କ୍ରୋଧ ରୂପୀ ବିକାର ନାଶ ହୋଇଯାଏ।
ਅਸਥਿਰ ਭਏ ਸਾਚ ਰੰਗਿ ਰਾਤੇ ਜਨਮ ਮਰਨ ਬਾਹੁਰਿ ਨਹੀ ਪੀਠੇ ॥੧॥
ସତ୍ୟର ପ୍ରେମ ରଙ୍ଗରେ ମଗ୍ନ ହୋଇଥିବା ଜିଜ୍ଞାସୁ ଅଟଳ ହୋଇ ଯାଇଛି ଆଉ ବାରମ୍ବାର ଜୀବନ ଏବଂ ମୃତ୍ୟୁର ଚକ୍ରରେ ପଡେ ନାହିଁ॥1॥
ਬਿਨੁ ਹਰਿ ਭਜਨ ਰੰਗ ਰਸ ਜੇਤੇ ਸੰਤ ਦਇਆਲ ਜਾਨੇ ਸਭਿ ਝੂਠੇ ॥
ଭଗବାନଙ୍କ ଭଜନ ବିନା ଯେତେ ରସ ଏବଂ ରଙ୍ଗ ଅଛି, ସେହି ସବୁକୁ ଦୟାଳୁ ସନ୍ଥ କ୍ଷଣଭଙ୍ଗୁର ଏବଂ ମିଥ୍ୟା ହିଁ ଭାବିଥାନ୍ତି।
ਨਾਮ ਰਤਨੁ ਪਾਇਓ ਜਨ ਨਾਨਕ ਨਾਮ ਬਿਹੂਨ ਚਲੇ ਸਭਿ ਮੂਠੇ ॥੨॥੮॥੨੭॥
ହେ ନାନକ! ଭକ୍ତଜନ ନାମ ରତ୍ନକୁ ହିଁ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଛି, ପରନ୍ତୁ ମୋହିନୀ ମାୟାରେ ଲିପ୍ତ ନାମ ବିହୀନ ମନୁଷ୍ୟ ଜଗତରୁ ବ୍ୟର୍ଥରେ ଚାଲିଯାଏ||2||8||27||
ਟੋਡੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଟୋଡୀ ମହଲା 5 ॥
ਸਾਧਸੰਗਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਚਿਤਾਰਾ ॥
ମୁଁ ସାଧୁଙ୍କ ସଙ୍ଗତିରେ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ନାମ-ସ୍ମରଣ କରିଛି,
ਸਹਜਿ ਅਨੰਦੁ ਹੋਵੈ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਅੰਕੁਰੁ ਭਲੋ ਹਮਾਰਾ ॥ ਰਹਾਉ ॥
ଯାହା ଦ୍ଵାରା ଏବେ ମୋର ମନରେ ଦିନ ରାତି ସ୍ଵାଭାବିକ ଆନନ୍ଦ ବନି ରହିଥାଏ ଆଉ ମୋର କର୍ମର ଶୁଭ ଅଙ୍କୁର ଗଜା ହୋଇଛି॥ରୁହ॥
ਗੁਰੁ ਪੂਰਾ ਭੇਟਿਓ ਬਡਭਾਗੀ ਜਾ ਕੋ ਅੰਤੁ ਨ ਪਾਰਾਵਾਰਾ ॥
ବଡ ଭାଗ୍ୟରୁ ମୋତେ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁ ମିଳିଛନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କ ନା କିଛି ଅନ୍ତ ଅଛି ଆଉ ନା କିଛି ସୀମା ଅଛି।
ਕਰੁ ਗਹਿ ਕਾਢਿ ਲੀਓ ਜਨੁ ਅਪੁਨਾ ਬਿਖੁ ਸਾਗਰ ਸੰਸਾਰਾ ॥੧॥
ଏହି ବିଷ ରୂପୀ ସଂସାର-ସାଗରରୁ ଗୁରୁ ହାତ ଧରି ନିଜ ସେବକ୍କୁ ବାହାର କରିଛନ୍ତି॥1॥
ਜਨਮ ਮਰਨ ਕਾਟੇ ਗੁਰ ਬਚਨੀ ਬਹੁੜਿ ਨ ਸੰਕਟ ਦੁਆਰਾ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ବଚନ ଦ୍ଵାରା ମୋର ଜନ୍ମ ମରଣର ବନ୍ଧନ କଟି ଯାଇଛି ଆଉ ବର୍ତ୍ତମାନ ମୋତେ ପୁନଃ ସଙ୍କଟର ଦ୍ଵାର ଦେଖିବାକୁ ପଡିବ ନାହିଁ।
ਨਾਨਕ ਸਰਨਿ ਗਹੀ ਸੁਆਮੀ ਕੀ ਪੁਨਹ ਪੁਨਹ ਨਮਸਕਾਰਾ ॥੨॥੯॥੨੮॥
ହେ ନାନକ! ମୁଁ ନିଜ ସ୍ଵାମୀ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଶରଣ ନେଇଛି ଆଉ ମୁଁ ତାହାଙ୍କୁ ବାରମ୍ବାର ନମନ କରିଥାଏ||2||9||28||
ਟੋਡੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଟୋଡୀ ମହଲା 5 ॥
ਮਾਈ ਮੇਰੇ ਮਨ ਕੋ ਸੁਖੁ ॥
ହେ ମା' ମୋର ମନକୁ ସୁଖ ମିଳିଯାଇଛି।
ਕੋਟਿ ਅਨੰਦ ਰਾਜ ਸੁਖੁ ਭੁਗਵੈ ਹਰਿ ਸਿਮਰਤ ਬਿਨਸੈ ਸਭ ਦੁਖੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଭଗବାନଙ୍କ ସ୍ମରଣ କରିବା ଦ୍ଵାରା ସବୁ ଦୁଃଖ ନଷ୍ଟ ହୋଇ ଯାଇଛି ଆଉ ଏହି ମନ କୋଟି କୋଟି ଆନନ୍ଦ ଓ ସୁଖ ଭୋଗ କରୁଛି॥1॥ରୁହ॥
ਕੋਟਿ ਜਨਮ ਕੇ ਕਿਲਬਿਖ ਨਾਸਹਿ ਸਿਮਰਤ ਪਾਵਨ ਤਨ ਮਨ ਸੁਖ ॥
ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ସ୍ମରଣ କରିବା ଦ୍ଵାରା କୋଟି କୋଟି ଜନ୍ମର ପାପ ନାଶ ହୋଇଯାଏ, ଏହା ଦ୍ଵାରା ଶରୀର ପବିତ୍ରହୋଇଯାଏ ଆଉ ମନକୁ ବହୁତ ସୁଖ ମିଳିଥାଏ।
ਦੇਖਿ ਸਰੂਪੁ ਪੂਰਨੁ ਭਈ ਆਸਾ ਦਰਸਨੁ ਭੇਟਤ ਉਤਰੀ ਭੁਖ ॥੧॥
ଭଗବାନଙ୍କ ସୁନ୍ଦର ସ୍ୱରୂପ ଦେଖି ମୋର ଆଶା ପୁରା ହୋଇ ଯାଇଛି ତଥା ତାହାଙ୍କ ଦର୍ଶନ କରି ମୋର ସୁଖ ଦୂର ହୋଇ ଯାଇଛି॥1॥
ਚਾਰਿ ਪਦਾਰਥ ਅਸਟ ਮਹਾ ਸਿਧਿ ਕਾਮਧੇਨੁ ਪਾਰਜਾਤ ਹਰਿ ਹਰਿ ਰੁਖੁ ॥
ମୋ' ପାଇଁ ହରି ପରମେଶ୍ଵର ହିଁ ଚାରି ପଦାର୍ଥ-ଧର୍ମ, ଅର୍ଥ, କମ ଓ ମୋକ୍ଷ, ଆଠ ମହାସିଦ୍ଧି- ଅଣିମା, ମହିମା, ଲଘିମା, ଗାରିମା, ପ୍ରାପ୍ତି, ପ୍ରାକାମ୍ୟ, ଇଶତା, ବସିତା, କମାଧେନୁ ଏବଂ ପାରିଜାତ ବୃକ୍ଷ ଅଟନ୍ତି।
ਨਾਨਕ ਸਰਨਿ ਗਹੀ ਸੁਖ ਸਾਗਰ ਜਨਮ ਮਰਨ ਫਿਰਿ ਗਰਭ ਨ ਧੁਖੁ ॥੨॥੧੦॥੨੯॥
ହେ ନାନକ! ମୁଁ ସୁଖର ସାଗର ଭଗବାନଙ୍କ ଶରଣ ଧରିଛି, ବର୍ତ୍ତମାନ ମୋର ଜନ୍ମ-ମରଣ ଦୂର ହୋଇ ଯାଇଛି ଆଉ ମୋତେ ଗର୍ଭର ଦୁଃଖରେ ପଡିବାକୁ ହେବ ନାହିଁ||2||10||29||