Page 713
ਆਗਿਆ ਤੁਮਰੀ ਮੀਠੀ ਲਾਗਉ ਕੀਓ ਤੁਹਾਰੋ ਭਾਵਉ ॥
ତୁମର ଆଜ୍ଞା ମୋତେ ବହୁତ ମିଠା ଲାଗିଥାଏ ଏବଂ ତୁମେ ଯାହା ମଧ୍ୟ କରୁଅଛ, ତାହା ସବୁ ମୋତେ ଭଲ ଲାଗିଥାଏ।
ਜੋ ਤੂ ਦੇਹਿ ਤਹੀ ਇਹੁ ਤ੍ਰਿਪਤੈ ਆਨ ਨ ਕਤਹੂ ਧਾਵਉ ॥੨॥
ତୁମେ ଯାହା କିଛି ମୋତେ ଦିଅ, ତାହା ଦ୍ଵାରା ମୋର ମନ ପ୍ରସନ୍ନ ହୋଇଯାଏ ଆଉ ମୁଁ ଅନ୍ୟ ପଛରେ ଦଉଡେ ନାହିଁ॥2॥
ਸਦ ਹੀ ਨਿਕਟਿ ਜਾਨਉ ਪ੍ਰਭ ਸੁਆਮੀ ਸਗਲ ਰੇਣ ਹੋਇ ਰਹੀਐ ॥
ସେହି ମାଲିକ-ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ମୁଁ ସର୍ବଦା ନିଜ ନିକଟରେ ଭବିଥାଏ ଆଉ ତାହାଙ୍କ ଚରଣ-ଧୁଳି ବନି ରହିଥାଏ।
ਸਾਧੂ ਸੰਗਤਿ ਹੋਇ ਪਰਾਪਤਿ ਤਾ ਪ੍ਰਭੁ ਅਪੁਨਾ ਲਹੀਐ ॥੩॥
ଯଦି ସନଥଙ୍କ ସଂଗତି ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଯାଏ, ସ୍ଵାଭାବିକ ଭାବରେ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ॥3॥
ਸਦਾ ਸਦਾ ਹਮ ਛੋਹਰੇ ਤੁਮਰੇ ਤੂ ਪ੍ਰਭ ਹਮਰੋ ਮੀਰਾ ॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ତୁ ଆମର ମାଲିକ ଅଟୁ ଆଉ ଆମେ ସର୍ବଦା ତୋର ସନ୍ତାନ ଅଟୁ।
ਨਾਨਕ ਬਾਰਿਕ ਤੁਮ ਮਾਤ ਪਿਤਾ ਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਤੁਮਾਰੋ ਖੀਰਾ ॥੪॥੩॥੫॥
ନାନକ କହନ୍ତି, ‘ ହେ ପ୍ରଭୁ! ମୁଁ ତୁମର ସନ୍ତାନ ଅଟେ ଏବଂ ତୁମେ ମୋର ମାତା-ପିତା ଅଟ||4||3||5||
ਟੋਡੀ ਮਹਲਾ ੫ ਘਰੁ ੨ ਦੁਪਦੇ
ଟୋଡୀ ମହଲା 5 ଘର 2 ଦୁପଦୀ
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଇଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ।
ਮਾਗਉ ਦਾਨੁ ਠਾਕੁਰ ਨਾਮ ॥
ହେ ପରମେଶ୍ଵର! ମୁଁ ତୋ’ ଠାରୁ ନାମର ଦାନ ମାଗିଥାଏ,
ਅਵਰੁ ਕਛੂ ਮੇਰੈ ਸੰਗਿ ਨ ਚਾਲੈ ਮਿਲੈ ਕ੍ਰਿਪਾ ਗੁਣ ਗਾਮ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
କାରଣ ଏହି ଦୁନିଆରୁ ନାମ ବ୍ୟତୀତ ଆଉ କିଛି ମଧ୍ୟ ମୋ’ ସାଥିରେ ଯିବ ନାହିଁ, ଏଣୁ ଏପରି କୃପା କର ଯେ ମୋତେ ତୋର ଗୁଣଗାନର ଦାନ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଯିବ॥1॥ରୁହ॥
ਰਾਜੁ ਮਾਲੁ ਅਨੇਕ ਭੋਗ ਰਸ ਸਗਲ ਤਰਵਰ ਕੀ ਛਾਮ ॥
ସବୁ ରାଜସୁଖ, ଧନ-ଦୌଲତ, ଅନେକ ପ୍ରକାରର ଭୋଗ ରସ ସବୁ ବୃକ୍ଷର ଛାୟା ସମାନ ହୋଇଥାଏ।
ਧਾਇ ਧਾਇ ਬਹੁ ਬਿਧਿ ਕਉ ਧਾਵੈ ਸਗਲ ਨਿਰਾਰਥ ਕਾਮ ॥੧॥
ମନୁଷ୍ୟ ନିଜ ଜୀବନରେ ସାଂସାରିକ ସୁଖର ଉପଲବ୍ଧି ପାଇଁ ଅନେକ ବିଧି ଦ୍ଵାରା ଚାରିଆଡେ ଦୌଡିଥାଏ, ପରନ୍ତୁ ସେହି ସବୁ କାର୍ଯ୍ୟ ନିଷ୍ଫଳ ଅଟେ॥1॥
ਬਿਨੁ ਗੋਵਿੰਦ ਅਵਰੁ ਜੇ ਚਾਹਉ ਦੀਸੈ ਸਗਲ ਬਾਤ ਹੈ ਖਾਮ ॥
ଗୋବିନ୍ଦଙ୍କ ବିନା ଆଉ କିଛି ଲାଳସା କରିବା ନିରର୍ଥକ ଅଟେ।
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਸੰਤ ਰੇਨ ਮਾਗਉ ਮੇਰੋ ਮਨੁ ਪਾਵੈ ਬਿਸ੍ਰਾਮ ॥੨॥੧॥੬॥
ହେ ନାନକ! ମୁଁ ସନ୍ଥଙ୍କ ଚରଣ-ଧୂଳିର ହିଁ କାମନା କରିଥାଏ, ଯାହା ଦ୍ଵାରା ମୋର ମନକୁ ସୁଖ ଉପଲବ୍ଧି ହୋଇଥାଏ||2||1||6||
ਟੋਡੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଟୋଡୀ ମହଲା 5 ॥
ਪ੍ਰਭ ਜੀ ਕੋ ਨਾਮੁ ਮਨਹਿ ਸਾਧਾਰੈ ॥
ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନାମ ହିଁ ମୋର ମନର ଏକମାତ୍ର ସାହାରା ଅଟେ।
ਜੀਅ ਪ੍ਰਾਨ ਸੂਖ ਇਸੁ ਮਨ ਕਉ ਬਰਤਨਿ ਏਹ ਹਮਾਰੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ନାମ ହିଁ ଏହି ମନର ଆତ୍ମା, ପ୍ରାଣ ଏବଂ ସୁଖ ଅଟେ ଆଉ ଏହା ଆମ ପାଇଁ ନିତ୍ୟ ଉପଯୋଗ ହୋଇଥାଏ॥1॥ରୁହ॥
ਨਾਮੁ ਜਾਤਿ ਨਾਮੁ ਮੇਰੀ ਪਤਿ ਹੈ ਨਾਮੁ ਮੇਰੈ ਪਰਵਾਰੈ ॥
ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନାମ ହିଁ ମୋର ଜାତି, ମୋର ମାନ-ସମ୍ମାନ ଓ ମୋର ପରିବାର ଅଟେ।
ਨਾਮੁ ਸਖਾਈ ਸਦਾ ਮੇਰੈ ਸੰਗਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਮੋ ਕਉ ਨਿਸਤਾਰੈ ॥੧॥
ନାମ ମୋର ସଖା ବନି ସର୍ବଦା ମୋ’ ସାଥିରେ ଅଛି ଆଉ ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ନାମ ହିଁ ମୋତେ ଭବସାଗରରୁ ଉଦ୍ଧାର କରିଥାଏ॥1॥
ਬਿਖੈ ਬਿਲਾਸ ਕਹੀਅਤ ਬਹੁਤੇਰੇ ਚਲਤ ਨ ਕਛੂ ਸੰਗਾਰੈ ॥
ଜୀବନରେ ବହୁତ ବିଳାସ ଥାଏ, ପରନ୍ତୁ ଅନ୍ତିମ ସମୟରେ କିଛି ମଧ୍ୟ ସାଥିରେ ଯାଏ ନାହିଁ।
ਇਸਟੁ ਮੀਤੁ ਨਾਮੁ ਨਾਨਕ ਕੋ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਮੇਰੈ ਭੰਡਾਰੈ ॥੨॥੨॥੭॥
ହେ ନାନକ! ନାମ ହିଁ ମୋର ଇଷ୍ଟ-ମିତ୍ର ଅଟେ ଆଉ ନାମ ହିଁ ମୋର ଅକ୍ଷୟ ଭଣ୍ଡାର ଅଟେ||2||2||7||
ਟੋਡੀ ਮਃ ੫ ॥
ଟୋଡୀ ମହଲା 5 ॥
ਨੀਕੇ ਗੁਣ ਗਾਉ ਮਿਟਹੀ ਰੋਗ ॥
ହେ ଶ୍ରଦ୍ଧାଳୁ! ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ସୁନ୍ଦର ଗୁଣ ଗାଅ, ଯାହା ଫଳରେ ତୁମର ସର୍ବ ପ୍ରକାର ରୋଗ ଦୂର ହୋଇଯାଏ।
ਮੁਖ ਊਜਲ ਮਨੁ ਨਿਰਮਲ ਹੋਈ ਹੈ ਤੇਰੋ ਰਹੈ ਈਹਾ ਊਹਾ ਲੋਗੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଗୁଣଗାନ ଦ୍ଵାରା ହିଁ ତୁମ ମୁଖ ଉଜ୍ଜଳ ଏବଂ ମନ ଶୁଦ୍ଧ ହୋଇଥାଏ ଏବଂ ଲୋକ ପରଲୋକ ସଫଳ ହୋଇଥାଏ॥1॥ରୁହ॥
ਚਰਨ ਪਖਾਰਿ ਕਰਉ ਗੁਰ ਸੇਵਾ ਮਨਹਿ ਚਰਾਵਉ ਭੋਗ ॥
ମୁଁ ବଡ ଶ୍ରଦ୍ଧା ସହିତ ଗୁରୁଙ୍କ ଚରଣ ଧୋଇ ତାହାଙ୍କ ନିଷ୍କାମ ସେବା କରିଥାଏ ଆଉ ନିଜ ମନକୁ ପ୍ରସାଦ ରୂପରେ ଗୁରୁଙ୍କ ସମ୍ମୁଖରେ ଅର୍ପଣ କରିଥାଏ।
ਛੋਡਿ ਆਪਤੁ ਬਾਦੁ ਅਹੰਕਾਰਾ ਮਾਨੁ ਸੋਈ ਜੋ ਹੋਗੁ ॥੧॥
ହେ ସଜ୍ଜନ! ନିଜ ଅହଂତ୍ଵ, ବଡ-ବିବାଦ ଏବଂ ଅହଂକାରକୁ ତ୍ୟାଗ କରି ଭଗବାନଙ୍କ ଠାରୁ ଯାହା କିଛି ହେଉଛି, ତାହାକୁ ସହର୍ଷ ସ୍ଵୀକାର କର॥1॥
ਸੰਤ ਟਹਲ ਸੋਈ ਹੈ ਲਾਗਾ ਜਿਸੁ ਮਸਤਕਿ ਲਿਖਿਆ ਲਿਖੋਗੁ ॥
ସନ୍ଥଙ୍କ ସେବାରେ ହିଁ ସେ ହି ବ୍ୟକ୍ତି ଲାଗିଥାଏ, ଯାହାର କପାଳରେ ଏହି ଭାଗ୍ୟ ଲେଖା ହୋଇଥାଏ।
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਏਕ ਬਿਨੁ ਦੂਜਾ ਅਵਰੁ ਨ ਕਰਣੈ ਜੋਗੁ ॥੨॥੩॥੮॥
ହେ ନାନକ! ଏକ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ବିନା ଅନ୍ୟ କେହି ମଧ୍ୟ କରିବା ଯୋଗ୍ୟ ନୁହନ୍ତି||2||3||8||
ਟੋਡੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଟୋଡୀ ମହଲା 5 ॥
ਸਤਿਗੁਰ ਆਇਓ ਸਰਣਿ ਤੁਹਾਰੀ ॥
ହେ ମୋର ସଦଗୁରୁ! ମୁଁ ତୁମ ଶରଣରେ ଆସିଛି।
ਮਿਲੈ ਸੂਖੁ ਨਾਮੁ ਹਰਿ ਸੋਭਾ ਚਿੰਤਾ ਲਾਹਿ ਹਮਾਰੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ତୋର ଦୟାରୁ ହିଁ ମୋତେ ହରି-ନାମର ସୁଖ ଏବଂ ଶୋଭା ମିଳିଥାଏ ଏବଂ ଆମର ଚିନ୍ତା ଦୂର ହୋଇଯାଏ॥1॥ରୁହ॥
ਅਵਰ ਨ ਸੂਝੈ ਦੂਜੀ ਠਾਹਰ ਹਾਰਿ ਪਰਿਓ ਤਉ ਦੁਆਰੀ ॥
ମୋତେ ଅନ୍ୟ କୌଣସି ଶରଣ ସ୍ଥାନ ନଜରକୁ ଆସେ ନାହିଁ, ଏଥିପାଇଁ ନିରାଶ ହୋଇ ତୋର ଦ୍ଵାରକୁ ଆସିଛି।
ਲੇਖਾ ਛੋਡਿ ਅਲੇਖੈ ਛੂਟਹ ਹਮ ਨਿਰਗੁਨ ਲੇਹੁ ਉਬਾਰੀ ॥੧॥
ତୁମେ ଆମର କର୍ମର ଲେଖା ଛାଡି ଦିଆଯାଏ, ତାହାହେଲେ ଆମର କଲ୍ୟାଣ ହେବ, ମୋ’ ଭଳି ନିର୍ଗୁଣକୁ ଭବସାଗରରୁ ରକ୍ଷା କର॥1॥
ਸਦ ਬਖਸਿੰਦੁ ਸਦਾ ਮਿਹਰਵਾਨਾ ਸਭਨਾ ਦੇਇ ਅਧਾਰੀ ॥
ତୁ ସର୍ବଦା କ୍ଷମାଶୀଳ ଅଟୁ, ସର୍ବଦା ଦୟାଳୁ ଏବଂ ସବୁଙ୍କୁ ସାହାରା ଦେଉ।
ਨਾਨਕ ਦਾਸ ਸੰਤ ਪਾਛੈ ਪਰਿਓ ਰਾਖਿ ਲੇਹੁ ਇਹ ਬਾਰੀ ॥੨॥੪॥੯॥
ଦାସ ନାନକ ସନ୍ଥଙ୍କ ପଛରେ ପଡିଛନ୍ତି, ଏଥିପାଇଁ ଏହି ଥର ଜନ୍ମ-ମରଣରୁ ରକ୍ଷା କର||2||4||9||
ਟੋਡੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଟୋଡୀ ମହଲା 5 ॥
ਰਸਨਾ ਗੁਣ ਗੋਪਾਲ ਨਿਧਿ ਗਾਇਣ ॥
ଯଦି ଜିହ୍ଵାରେ ଗୁଣର ଭଣ୍ଡାର ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ଗୁଣାନୁବାଦ କରାଯାଏ, ତାହାହେଲେ
ਸਾਂਤਿ ਸਹਜੁ ਰਹਸੁ ਮਨਿ ਉਪਜਿਓ ਸਗਲੇ ਦੂਖ ਪਲਾਇਣ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ମନକୁ ବଡ ଶାନ୍ତି, ଆତ୍ମିକ ସ୍ଥିରତା ଏବଂ ଆନନ୍ଦ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ ଏବଂ ସବୁ ଦୁଃଖ ନିବୃତ୍ତ ହୋଇଯାଏ॥1॥ରୁହ॥